ขอเกริ่นเรื่องก่อนคะ
คือดิฉันเอง ไม่ได้อยู่กับคุณพ่อตั้งแต่ 3 ขวบ ด้วยปัญหาบางอย่างของคุณพ่อ(ท่านเคยถูกข้อหาโดนจำคุก) จากนั้น ช่วงวัยเด็ก ดิฉันก็อาศัยอยู่กับ ทางญาติของคุณพ่อมาโดยตลอด มีเข้าไปหาคุณพ่อบางตามที่ผู้ใหญ่ทางบ้านไปตอนเด็ก จนเมื่อคุณพ่อกลับมาในปี 2535 ช่วง ม.5 คุณพ่อได้ทราบเรื่องที่ พี่น้องเอาบ้านที่เค้าอุส่าห์เก็บหอมรอมริทให้ พี่น้องอยู่ไปจำนองเอามาทำธุรกิจแล้วไม่ส่งแบ้ง จึงต้องรีบขายแล้วมาอาศัย แฟลต ห้องเล็กๆ เหมือนสมัยยังหนุ่มๆ ทำให้ช่วงนั้นคุณพ่อเครียดมา และดิฉันเองก็ยังไม่มีปัญหานะคะ แค่ค่อยปรับตัว อ้อ เราอยู่กันแค่พ่อลูกค้าคะ คุณแม่แยกครอบครัวไปตั้งแต่ยังเล็ก ก็มีติดต่อกันบ้างคะ ตามสะดวก(ปัจจุบันคุณแม่เสียได้ 1 ปีแล้ว)
จากนั้นช่วงลองผิดลองถูกในการปรับตัวเข้าหาท่าน ด้วยความคิดที่ เราอยากคุยกับพ่อ ก็จะมีเรื่องที่เพื่อนๆมาเล่าให้ฟังและก็เล่าสู่ท่านฟัง วันนั้นคิดว่าเป็นจัดพลิกผันนะคะ คือ เพื่อนคนหนี่งไปเกณฑ์ทหาร ก็เล่าว่าไปลาดตะเวนออกไปโดนฝ่ายตรงข้าม ยิ่งปื่น โน่นนี่ ดิฉันก็เล่าๆๆในวงอาหาร ทันใดนั้น ท่านก็พูดว่า "..ึง อย่างเอาเรื่องไร้สาระมาใส่ สมอง ..ู อีก"เราก็อึ้ง ด้วยความที่คิดว่า เล่าสู่กันฟัง ดิฉันถึงกลับ วางช้อน น้ำตาร่วง จากนั้นในใจเลยกั้นกำแพงขึ้นว่า ต่อไปจะพูดอะไรแบบนี้หรือเล่าอะไรกับพ่อ ไม่ทำอีกแล้ว
และเริ่มเก็บตัว อยู่แต่ในห้อง เงียบไม่เสวนาเหมือนเดิม ลดลงๆ จนเป็นเรื่องธรรมดา บางทีพ่อก็มาส่งบานเกร็ดว่าดูอะไร บ้างดูละคร ก็ตะโกนว่ามาทางช่องกระจก ก็เข้าในคะ ว่าเค้าอยากให้เราดูเรื่องที่มีสาระ จากนั้นก็คิดแบบไมต้องมาห้าม จนผ่านมาก็มีเรื่องให้ต้องตัดสินใจทำบางอย่างลงไป ตอนนั้นทำงานแล้วคะ คืออยู่ๆคุณพ่อปกติทำธุรกิจเล็กๆเกี่ยวกับรถซื้อมาขายไป และมีขับแท็กซี่บ้าง ก็ขายแฟลต บอกว่าจะเอาเงินไปทำธุรกิจ จะไปเช่าบ้านอยู่ เราก็ตกใจเฮ้ย!! ไม่ได้ต้องทำไรบางอย่าง ก็ไปปรึกษาคุณป้า ว่าจะไปขอซื้อต่อเพราะตลอดมาคิดว่าเงินเดือนหมื่นกว่าซื้อบ้านไม่ได้หรอก และก็ย้ายมาอยู่บ้านป้า จนมีปัญหาว่าเราสัญญากับป้าจะซื้อบ้านท่านแต่ทำไม่ได้
--- ต่อด้านล่าง----
มีปัญหากับคุณพ่อตลอดเวลาแก้ไขที่ตัวเราแล้วแต่ปัญหาก็มีมาใหม่ไม่จบทำอย่างไรดีคะ
คือดิฉันเอง ไม่ได้อยู่กับคุณพ่อตั้งแต่ 3 ขวบ ด้วยปัญหาบางอย่างของคุณพ่อ(ท่านเคยถูกข้อหาโดนจำคุก) จากนั้น ช่วงวัยเด็ก ดิฉันก็อาศัยอยู่กับ ทางญาติของคุณพ่อมาโดยตลอด มีเข้าไปหาคุณพ่อบางตามที่ผู้ใหญ่ทางบ้านไปตอนเด็ก จนเมื่อคุณพ่อกลับมาในปี 2535 ช่วง ม.5 คุณพ่อได้ทราบเรื่องที่ พี่น้องเอาบ้านที่เค้าอุส่าห์เก็บหอมรอมริทให้ พี่น้องอยู่ไปจำนองเอามาทำธุรกิจแล้วไม่ส่งแบ้ง จึงต้องรีบขายแล้วมาอาศัย แฟลต ห้องเล็กๆ เหมือนสมัยยังหนุ่มๆ ทำให้ช่วงนั้นคุณพ่อเครียดมา และดิฉันเองก็ยังไม่มีปัญหานะคะ แค่ค่อยปรับตัว อ้อ เราอยู่กันแค่พ่อลูกค้าคะ คุณแม่แยกครอบครัวไปตั้งแต่ยังเล็ก ก็มีติดต่อกันบ้างคะ ตามสะดวก(ปัจจุบันคุณแม่เสียได้ 1 ปีแล้ว)
จากนั้นช่วงลองผิดลองถูกในการปรับตัวเข้าหาท่าน ด้วยความคิดที่ เราอยากคุยกับพ่อ ก็จะมีเรื่องที่เพื่อนๆมาเล่าให้ฟังและก็เล่าสู่ท่านฟัง วันนั้นคิดว่าเป็นจัดพลิกผันนะคะ คือ เพื่อนคนหนี่งไปเกณฑ์ทหาร ก็เล่าว่าไปลาดตะเวนออกไปโดนฝ่ายตรงข้าม ยิ่งปื่น โน่นนี่ ดิฉันก็เล่าๆๆในวงอาหาร ทันใดนั้น ท่านก็พูดว่า "..ึง อย่างเอาเรื่องไร้สาระมาใส่ สมอง ..ู อีก"เราก็อึ้ง ด้วยความที่คิดว่า เล่าสู่กันฟัง ดิฉันถึงกลับ วางช้อน น้ำตาร่วง จากนั้นในใจเลยกั้นกำแพงขึ้นว่า ต่อไปจะพูดอะไรแบบนี้หรือเล่าอะไรกับพ่อ ไม่ทำอีกแล้ว
และเริ่มเก็บตัว อยู่แต่ในห้อง เงียบไม่เสวนาเหมือนเดิม ลดลงๆ จนเป็นเรื่องธรรมดา บางทีพ่อก็มาส่งบานเกร็ดว่าดูอะไร บ้างดูละคร ก็ตะโกนว่ามาทางช่องกระจก ก็เข้าในคะ ว่าเค้าอยากให้เราดูเรื่องที่มีสาระ จากนั้นก็คิดแบบไมต้องมาห้าม จนผ่านมาก็มีเรื่องให้ต้องตัดสินใจทำบางอย่างลงไป ตอนนั้นทำงานแล้วคะ คืออยู่ๆคุณพ่อปกติทำธุรกิจเล็กๆเกี่ยวกับรถซื้อมาขายไป และมีขับแท็กซี่บ้าง ก็ขายแฟลต บอกว่าจะเอาเงินไปทำธุรกิจ จะไปเช่าบ้านอยู่ เราก็ตกใจเฮ้ย!! ไม่ได้ต้องทำไรบางอย่าง ก็ไปปรึกษาคุณป้า ว่าจะไปขอซื้อต่อเพราะตลอดมาคิดว่าเงินเดือนหมื่นกว่าซื้อบ้านไม่ได้หรอก และก็ย้ายมาอยู่บ้านป้า จนมีปัญหาว่าเราสัญญากับป้าจะซื้อบ้านท่านแต่ทำไม่ได้
--- ต่อด้านล่าง----