สวัดดีฮะ ผมขอระบายอะไรอย่าง มันน้อยใจอึดอัดในใจมานาน ผมเป็นคนประเภทว่าชอบคิดอะไรแตกต่างจากคนอืนนิดหน่อย แล้วชอบถูกคนอืนมองว่าไร้สาระ คือมันหลายครั้งมาก เริ่มเลยล่ะกัน ย้อนกลับไปเมื่อหลายปีที่แล้ว สมัยเรียนอยู่ ม.2 ตอนนั้นผมชอบหนังเรื่องเดธโน๊ตมาก เลยออกแบบปกรายงานให้มันคร้ายกับหนังสือเดธโน๊ต โดยการทาสีดำลงไปให้ดำสนิทเลยแล้วก็ใช้ลิควิปเขียนเป็นตัวหนังสือแทน แล้วผมก็ถูกเพื่อนๆในห้องมองว่าบ้า(คือบ้านผมจนไม่มีปัญญาจะให้ร้านปริ้นให้หรอกแพงเกิน)
ก่อนจบมัธยม เพื่อนๆบอกว่าช่วยกันออกแบบเสื้อรุ่นหน่อย ผมก็จัดการออกแบบเลยให้เป็นเสื้อครุมแขนยาวมีหมวกแล้วตรงชายเสื้อผมก็ให้มายาว ออกมากหน่อย เหมือนกับเสื้อครุมในเรื่องเดอะเมตทริก แต่ไม่ได้ยาวขนาดนั้น ยาวประมาณต้นขา แน่นอนถูกมองว่าบ้าอีกแล้วแล้วแบบนั้นก็โดนแบนไปพวกเขาก็ใช้เสื้อรุ่นที่เหมือนกันทุกปีต่างกันก็แค่ลายที่อยู่หลังเสื้อที่ออกแบบกันเอง
หลังจากนั้น พอจบมา ผมได้เข้าเรียนต่อในสายศิลปะ ตอนนั้น อาจารย์ให้ทำสีกำแพงใหม่เป็นคะแนนเก็บในวิชาด้วย ระหว่างรอเพื่อนผมก็ไปร่างแบบเล่นๆโดยที่วาดเป็นวงเเหวนเวทร์ ผมใช้ชอร์ควาด แน่นอนว่ามันลบได้อยู่แล้ว ผมก็โดนเพื่อนคนหนึ่งต่อว่าและไล่ผมออก จากกลุ่มไปเลย ตอนนั้นมันน้อยใจมากเลยทำไมแค่นี้ถึงต้องไล่ออกจากกลุ่มด้วยถึงแม้ว่าคนอื่นๆจะบอกให้ผมอยู่ต่อ ผมไม่อยู่หรอก ผมไม่ง้อหรอก เลยติดFวิชานั้นไปเลย แล้วก็กับเพื่อนคนนี้ผมไม่อะไรด้วยเลยไม่คุยไม่สนไจมันเลย
ผมเรียนในสายศิลไม่นานผมก็ออกมา เพราะผมรู้สึกว่ามีแต่คนมองผมด้วยสายตาเหมือนดูถูกเพราะว่าผมไม่ได้เก่งอะไรกับเขามาก แล้วมาเรียนต่อในสาย อาหาร อยุ่ที่นี้ มันก็โดนคนอืนมองว่าไรสาระอยู่ ผมพยามคิดสูตรอาหารแบบใหม่ เช่น ราเมงต้มยำ หรือ อาหารยุโรปในสไตร์ไทยเช่น นำเครื่องเทศไทยใส่ไปด้วย หรือ หมูอบชีต ผมไม่ชอบกินชีตผมก็ไม่ใส่ ก็โดนมองว่าไร้สาระอีกแล้ว
ผมอยากจะบอกใครก็ตามที่ขัดความคิดผมอะ ถ้ามีอะไรแนะนำดีๆก็พูดมาสิ ผมฟังอยู่แล้วถ้าผมไม่ฟังผมก็ทดลองทำเองแล้วแก้จุดผิดผลาดตัวเองก็ได้ ว่าที่ผมคิดมันผิดตรงไหนแล้วเรียนรู้จากความผิดตรงนั้น ไอ้ราเมงต้มยำ ผมก็เคยเห็นเค้าขายกันอยู่ผมแค่คิดสูตร ของผมขึ้นมาเองไม่ได้เหรอ ผมรู้สึกเหมือนถูกบังคับให้คิดตามสิ่งเดิมๆ เหมือน"เรื่องลิงหกตัว ที่ขังไว้ในกรง"
แล้วมีอีกหลายครั้งมาก แต่ผมนึกไม่ออก
สุดท้ายนี้เพื่อนๆคนไหนมีประสบการคร้ายๆกันนี้เรื่อง"ลิงห้าตัว ที่ขังไว้ในกรง"มาแชร์กันนะ
"การเติบโตเป็นผู้ใหญ่ไม่ได้น่ากลัวหรอก สิ่งที่หน้ากลัวจริงคือการที่เราลืมความเป็นเด็กไปต่างหาก" เจ้าชายน้อย
อยากระบาย มันน้อยใจ สำหรับคนที่ชอบคิดอะไรไม่เหมือนชาวบ้าน แล้วถูกคนอืนมองว่าไร้สาระ
ก่อนจบมัธยม เพื่อนๆบอกว่าช่วยกันออกแบบเสื้อรุ่นหน่อย ผมก็จัดการออกแบบเลยให้เป็นเสื้อครุมแขนยาวมีหมวกแล้วตรงชายเสื้อผมก็ให้มายาว ออกมากหน่อย เหมือนกับเสื้อครุมในเรื่องเดอะเมตทริก แต่ไม่ได้ยาวขนาดนั้น ยาวประมาณต้นขา แน่นอนถูกมองว่าบ้าอีกแล้วแล้วแบบนั้นก็โดนแบนไปพวกเขาก็ใช้เสื้อรุ่นที่เหมือนกันทุกปีต่างกันก็แค่ลายที่อยู่หลังเสื้อที่ออกแบบกันเอง
หลังจากนั้น พอจบมา ผมได้เข้าเรียนต่อในสายศิลปะ ตอนนั้น อาจารย์ให้ทำสีกำแพงใหม่เป็นคะแนนเก็บในวิชาด้วย ระหว่างรอเพื่อนผมก็ไปร่างแบบเล่นๆโดยที่วาดเป็นวงเเหวนเวทร์ ผมใช้ชอร์ควาด แน่นอนว่ามันลบได้อยู่แล้ว ผมก็โดนเพื่อนคนหนึ่งต่อว่าและไล่ผมออก จากกลุ่มไปเลย ตอนนั้นมันน้อยใจมากเลยทำไมแค่นี้ถึงต้องไล่ออกจากกลุ่มด้วยถึงแม้ว่าคนอื่นๆจะบอกให้ผมอยู่ต่อ ผมไม่อยู่หรอก ผมไม่ง้อหรอก เลยติดFวิชานั้นไปเลย แล้วก็กับเพื่อนคนนี้ผมไม่อะไรด้วยเลยไม่คุยไม่สนไจมันเลย
ผมเรียนในสายศิลไม่นานผมก็ออกมา เพราะผมรู้สึกว่ามีแต่คนมองผมด้วยสายตาเหมือนดูถูกเพราะว่าผมไม่ได้เก่งอะไรกับเขามาก แล้วมาเรียนต่อในสาย อาหาร อยุ่ที่นี้ มันก็โดนคนอืนมองว่าไรสาระอยู่ ผมพยามคิดสูตรอาหารแบบใหม่ เช่น ราเมงต้มยำ หรือ อาหารยุโรปในสไตร์ไทยเช่น นำเครื่องเทศไทยใส่ไปด้วย หรือ หมูอบชีต ผมไม่ชอบกินชีตผมก็ไม่ใส่ ก็โดนมองว่าไร้สาระอีกแล้ว
ผมอยากจะบอกใครก็ตามที่ขัดความคิดผมอะ ถ้ามีอะไรแนะนำดีๆก็พูดมาสิ ผมฟังอยู่แล้วถ้าผมไม่ฟังผมก็ทดลองทำเองแล้วแก้จุดผิดผลาดตัวเองก็ได้ ว่าที่ผมคิดมันผิดตรงไหนแล้วเรียนรู้จากความผิดตรงนั้น ไอ้ราเมงต้มยำ ผมก็เคยเห็นเค้าขายกันอยู่ผมแค่คิดสูตร ของผมขึ้นมาเองไม่ได้เหรอ ผมรู้สึกเหมือนถูกบังคับให้คิดตามสิ่งเดิมๆ เหมือน"เรื่องลิงหกตัว ที่ขังไว้ในกรง"
แล้วมีอีกหลายครั้งมาก แต่ผมนึกไม่ออก
สุดท้ายนี้เพื่อนๆคนไหนมีประสบการคร้ายๆกันนี้เรื่อง"ลิงห้าตัว ที่ขังไว้ในกรง"มาแชร์กันนะ
"การเติบโตเป็นผู้ใหญ่ไม่ได้น่ากลัวหรอก สิ่งที่หน้ากลัวจริงคือการที่เราลืมความเป็นเด็กไปต่างหาก" เจ้าชายน้อย