** นิราศแม่ฮ่องสอน ** ฉาก..๖

** ฉาก..๖ **

๕๑ ตายตรงไหนป่าช้า                   พรายผี
แดดแผดเผาบอดสี                        แสบฝ้า
ตาลอยเบิ่งคอยฤดี                         เย็นย่ำ  เช้าแม่
ขุกบีบเค้นกายข้าฯ                         ขาดห้วงภักษา ฯ

   ๕๒ ไป่ริรักเถิดแท้                       ระทม  แม่เอย
พิษรักชักขื่นขม                             หม่นไหม้
เหมือนหนักอกตรอมตรม                 ทุมตรุ  กานนอ
เข็มบ่งพิษรักไซร้                           บ่ได้ง่ายถอน ฯ

  ๕๓ พระพายประพาตพลิ้ว              ปลิวไสว
โบกลิ่วคลายโศกไกล                     กลัดเศร้า
หมองศรีสุดาไคล                           คลองแม่   คะยองฤา
ดีเท่าของพี่เคล้า                            คู่น้องนวลอนงค์ ฯ  
  
  ๕๔ อนิจจงแม่เจ้า                        โฉมศรี
เรียมห่างไกลรดี                             เดี่ยวร้าง
เยียใดสมรหนี                                มานี่  หาพี่
ใคร่กอดถันหนั่นค้าง                        นุ่มคล้อยลอยสรวง ฯ      

๕๕ สายัณห์สันต์ไย่ไร้                    ใยรัก
ยักไหล่ไป่ประจักษ์                          จักท้อ
จ่อทุกข์จุกทายทัก                           ถักเทิด  
เถิดทักถักทนล้อ                             ล่อทั้งรันทด ฯ

  ๕๖ จากกันไกล ฤ ใกล้                  จากหาย
จากชั่วนาทีตาย                              ขาดดิ้น
ขาดเรียมสวาทแทบมลาย                 ลาญรส  สวาทน้อง
ลานสวาทอย่าตายสิ้น                      ตราบฟ้าดินสลาย ฯ  
    
  ๕๗ เรียมจากนวลป่วนแม้               แปรผัน  ไฉนแม่
แปรจดจารภาพฝัน                         ผ่านแผ้ว
ผ่านเพรงเก่าเล่ากัน                        ฤากลบ  ลบพ่อ
ฤาหน่ายรักเรียมแล้ว                       รักแล้งแหนงหาย ฯ

  ๕๘ ขอคงคำมั่นสร้อย                   สัญญา
เรียมพี่พินิจหา                                ห่วงน้อง
ไคลคลาเคลื่อนเลือนลา                   ใช่ล่วง  ลับแม่
ผูกจิตผูกใจพร้อง                            เพรียกเพ้อเธอเสมอ ฯ

  ๕๙ ยามลาสุดเอื้อนเอ่ย                 พจนา  แม่เอย
หวนนึกพฤกษ์ไพรรา                       ปลูกล้อม
ประดู่ประดับดา                              ดังร่วม  ปลูกแม่
ประดุจอนุสรณ์พร้อม                       พร่างซึ้งตรึงสมัย ฯ

  ๖๐ หากขาดนวลป่วนไหม้              ใจหมอง  ครองพี่
หากขาดเพชรพลอยทอง                 ไป่ท้อ
หากขาดยุพเรศฉลอง                      เรียนรัก  ใดฮือ
หากขาดใจน้องล้อ                          นึกร้อยนรกานต์ ฯ