** นิราศแม่ฮ่องสอน ** ฉาก..๓

กระทง ฉาก..๓ บายศรี

๒๑  แม้สหัสแสงกร่นม้วย                   มวลสลาย  
ไตรภพผลาญวอดวาย                       มอดไหม้
พังพินาศกัปมลาย                            กัลป์จบ  จุลเลย
บ่เท่าจากน้องไซร้                            รุ่มร้อนเกินไถง ฯ

   ๒๒ ย่างเดือนหกฟากฟ้า                 ฝนพรำ
เรียมหลั่งชลเนตรนำ                         ท่วมท้น
พิรุณพร่างพรมฉนำ                           พิภพ  สยบแม่
วอนโปรดปรานีค้น                            ข่าวน้องหนใด ฯ

   ๒๓ คิดถึงมาลย์ดอกไม้                   ดวงสมร  แม่เอย
โอ้อ่ำอกเอมอร                                อ่อนไท้
รินรสรักแรงศร                                 มัทนะ  เสียบพี่
เจ็บยอกอุราไร้                                 เร่าร้อนเรียมสงวน ฯ

   ๒๔ ฟ้าพิโรธเปรี้ยงผ่า                    นภาหาว
ประดุจขาดใจหนาว                          ห่างเจ้า
โหยหาพักตร์พธูพราว                       พริ้มพร่าง  โอษฐ์แม่
อัสสุชลหมองเศร้า                           เสียดร้าวกลัดหนอง ฯ

   ๒๕ จากไกลนางร่างร้าง                 โดยโรย
ฟ้าคะนองหมองโหย                         ข่อนข้อน  
พระพายประพาตโชย                        ชีพลีบ  จีบแม่
สรวงกระเซ็นเร่าร้อน                         ค่อมค้อมกรมตรม ฯ

  ๒๖ นิราศรัยพลัดห้วง                      ห่างไกล  แม่เอย
พี่พเนจรพงไพร                               ป่าหล้า
ดาวเดือนลับไถง                              ทนอยู่  คู่แฮ
ฤาจากหวานใจข้าฯ                           คลาดแคล้วนิรันดร ฯ

  ๒๗ ยามมองเดือนมาสคล้อย            คะนึงหวน   แม่เอย
ศศิโฉมรัญจวน                                 จรัสแจ้ง
ตัดสวาทขาดฤาครวญ                       คอยค่ำ  พร่ำน้อง
หวนใคร่ไยเสแสร้ง                           สาบข้องสองเรา ฯ

   ๒๘ ตรัยภพสบแล้งขุก                   ขาดฝน
ฝนขาดชาติกังวล                             ว่าสิ้น
สิ้นว่าปร่ารสตน                                ตกทุกข์  
ทุกข์ตกอกไหม้ลิ้น                            รากเหง้าเหงาสมร ฯ

   ๒๙ สมรเหงากระเส่าฟ้ากึก              ก่องเสียง
เสียงก่องก้องกลองพะเนียง                พรั่งพร้อง
พร้องพรั่งหลั่งรินเฉวียง                      เลี่ยงร่วง  
ร่วงเลี่ยงเคียงคอยคล้อง                    คู่เคล้าเนาถวิล ฯ

   ๓๐ สุดดินสุดฟ้าฟาก                      ฝั่งไหน
คงรักคงฤทัย                                   เท่าฟ้า
หนึ่งมานหนึ่งดวงใจ                          ดื่มด่ำ  สวาทแฮ
มิเผลอมิผวนหน้า                             แน่งน้อยถอยหนี ฯ

ดอกไม้ดอกไม้หัวใจใจร้าวอมยิ้ม08อมยิ้ม22
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่