ฉาก..๓ 
๒๑ แม้สหัสแสงกร่นม้วย มวลสลาย
ไตรภพผลาญวอดวาย มอดไหม้
พังพินาศกัปมลาย กัลป์จบ จุลเลย
บ่เท่าจากน้องไซร้ รุ่มร้อนเกินไถง ฯ
๒๒ ย่างเดือนหกฟากฟ้า ฝนพรำ
เรียมหลั่งชลเนตรนำ ท่วมท้น
พิรุณพร่างพรมฉนำ พิภพ สยบแม่
วอนโปรดปรานีค้น ข่าวน้องหนใด ฯ
๒๓ คิดถึงมาลย์ดอกไม้ ดวงสมร แม่เอย
โอ้อ่ำอกเอมอร อ่อนไท้
รินรสรักแรงศร มัทนะ เสียบพี่
เจ็บยอกอุราไร้ เร่าร้อนเรียมสงวน ฯ
๒๔ ฟ้าพิโรธเปรี้ยงผ่า นภาหาว
ประดุจขาดใจหนาว ห่างเจ้า
โหยหาพักตร์พธูพราว พริ้มพร่าง โอษฐ์แม่
อัสสุชลหมองเศร้า เสียดร้าวกลัดหนอง ฯ
๒๕ จากไกลนางร่างร้าง โดยโรย
ฟ้าคะนองหมองโหย ข่อนข้อน
พระพายประพาตโชย ชีพลีบ จีบแม่
สรวงกระเซ็นเร่าร้อน ค่อมค้อมกรมตรม ฯ
๒๖ นิราศรัยพลัดห้วง ห่างไกล แม่เอย
พี่พเนจรพงไพร ป่าหล้า
ดาวเดือนลับไถง ทนอยู่ คู่แฮ
ฤาจากหวานใจข้าฯ คลาดแคล้วนิรันดร ฯ
๒๗ ยามมองเดือนมาสคล้อย คะนึงหวน แม่เอย
ศศิโฉมรัญจวน จรัสแจ้ง
ตัดสวาทขาดฤาครวญ คอยค่ำ พร่ำน้อง
หวนใคร่ไยเสแสร้ง สาบข้องสองเรา ฯ
๒๘ ตรัยภพสบแล้งขุก ขาดฝน
ฝนขาดชาติกังวล ว่าสิ้น
สิ้นว่าปร่ารสตน ตกทุกข์
ทุกข์ตกอกไหม้ลิ้น รากเหง้าเหงาสมร ฯ
๒๙ สมรเหงากระเส่าฟ้ากึก ก่องเสียง
เสียงก่องก้องกลองพะเนียง พรั่งพร้อง
พร้องพรั่งหลั่งรินเฉวียง เลี่ยงร่วง
ร่วงเลี่ยงเคียงคอยคล้อง คู่เคล้าเนาถวิล ฯ
๓๐ สุดดินสุดฟ้าฟาก ฝั่งไหน
คงรักคงฤทัย เท่าฟ้า
หนึ่งมานหนึ่งดวงใจ ดื่มด่ำ สวาทแฮ
มิเผลอมิผวนหน้า แน่งน้อยถอยหนี ฯ
** นิราศแม่ฮ่องสอน ** ฉาก..๓
๒๑ แม้สหัสแสงกร่นม้วย มวลสลาย
ไตรภพผลาญวอดวาย มอดไหม้
พังพินาศกัปมลาย กัลป์จบ จุลเลย
บ่เท่าจากน้องไซร้ รุ่มร้อนเกินไถง ฯ
๒๒ ย่างเดือนหกฟากฟ้า ฝนพรำ
เรียมหลั่งชลเนตรนำ ท่วมท้น
พิรุณพร่างพรมฉนำ พิภพ สยบแม่
วอนโปรดปรานีค้น ข่าวน้องหนใด ฯ
๒๓ คิดถึงมาลย์ดอกไม้ ดวงสมร แม่เอย
โอ้อ่ำอกเอมอร อ่อนไท้
รินรสรักแรงศร มัทนะ เสียบพี่
เจ็บยอกอุราไร้ เร่าร้อนเรียมสงวน ฯ
๒๔ ฟ้าพิโรธเปรี้ยงผ่า นภาหาว
ประดุจขาดใจหนาว ห่างเจ้า
โหยหาพักตร์พธูพราว พริ้มพร่าง โอษฐ์แม่
อัสสุชลหมองเศร้า เสียดร้าวกลัดหนอง ฯ
๒๕ จากไกลนางร่างร้าง โดยโรย
ฟ้าคะนองหมองโหย ข่อนข้อน
พระพายประพาตโชย ชีพลีบ จีบแม่
สรวงกระเซ็นเร่าร้อน ค่อมค้อมกรมตรม ฯ
๒๖ นิราศรัยพลัดห้วง ห่างไกล แม่เอย
พี่พเนจรพงไพร ป่าหล้า
ดาวเดือนลับไถง ทนอยู่ คู่แฮ
ฤาจากหวานใจข้าฯ คลาดแคล้วนิรันดร ฯ
๒๗ ยามมองเดือนมาสคล้อย คะนึงหวน แม่เอย
ศศิโฉมรัญจวน จรัสแจ้ง
ตัดสวาทขาดฤาครวญ คอยค่ำ พร่ำน้อง
หวนใคร่ไยเสแสร้ง สาบข้องสองเรา ฯ
๒๘ ตรัยภพสบแล้งขุก ขาดฝน
ฝนขาดชาติกังวล ว่าสิ้น
สิ้นว่าปร่ารสตน ตกทุกข์
ทุกข์ตกอกไหม้ลิ้น รากเหง้าเหงาสมร ฯ
๒๙ สมรเหงากระเส่าฟ้ากึก ก่องเสียง
เสียงก่องก้องกลองพะเนียง พรั่งพร้อง
พร้องพรั่งหลั่งรินเฉวียง เลี่ยงร่วง
ร่วงเลี่ยงเคียงคอยคล้อง คู่เคล้าเนาถวิล ฯ
๓๐ สุดดินสุดฟ้าฟาก ฝั่งไหน
คงรักคงฤทัย เท่าฟ้า
หนึ่งมานหนึ่งดวงใจ ดื่มด่ำ สวาทแฮ
มิเผลอมิผวนหน้า แน่งน้อยถอยหนี ฯ