สวัสดีค่ะ เพื่อนๆชาวพันธิปทุกคน ตอนนี้ เป็นเวลา ตี 1: 28 หุ้วววดึก คือมันนอนไม่หลับ เลยลุกขึ้นมา ตั้งกระทู้พันธิปเล่นๆ แต่ที่มาในกระทู้คำถามเพราะไปโพสในสนทนาไม่ได้ มันต้องยืนยันอะไรไม่รุ้ 55555 เลยมาโพล่ในกระทุ้คำถาม อ่ะเข้าๆๆๆๆเรื่องๆๆ
มันเป็นเรื่องจริงของเราค่ะ แต่เอามาดัดแปลงเป็นนิยายไห้อ่านสนุกๆๆ เฮ้ออออ มันผ่านมาหลายปีแล้วเนอะ จุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ ที่ทำไห้เราสองคนรักกันจนถึงทุกวันนี้...
วันเเรกของการไปเรียน
โห้ยยย 9 โมงแล้วววว ไปเรียนไม่ทันแน่เลยยยย แย่ๆๆๆ วิ่งๆๆๆ พอเราเปิดประตูห้องไปปุป โห้วว เด่นคร้าาา ทุกคนจ่องมาที่เรา สวยคร้าา
คือเราสวยยยังแกรร 55555 มองหาโต๊ะว่างก็ไม่มี มีว่างอยู่แต่ติดกับผู้ชายคนหนึ่ง น่ารักจัง ทรงผมกะลาขาวๆตี้ๆ ตรงสเป็กเลยแกรร หุ้ยยเขิน
ไปนั้งไกล้ๆไม่เป็นอันเรียนแน่เลย แต่ก็ไม่มีโต๊ะว่างแล้ววอ่า เอาว่ะ เดินเชิดตรงไปที่โต๊ะข้างๆหนุ่มกะลาคนนั้นแล้วก็ยิ้มเล็กน้อย ทำนองขอนั้งด้วยคนนะ
มองค่ะ มองเขม่นแบบอย่ามานั้งไกล้ฉัน โอ้ววมายก๊อดดดด คือเราดูน่ารังเกลียดขนาดนั้นเลยหรอ คือเราก็ไม่ได้ขี้เเหล่นะแกร ทำไมเขามองหน้าเราแบบนั้น แต่ก็นะ มันไม่มีทางเลือก คงต้องข้างไอ้กะลาหน้าตาไม่รับแขกคนนี้ทั้งวันแหละ - - แย่ๆ มาเรียนก็สาย แล้วยังมาเจอเพื่อนรวมห้องทำ
หน้าตารังเกลียดไส่อีก โห้ยยย นี้มันวันอะไรของงฉันน
ผ่านไปล่ะหนึ่งวันอันตราย ย่ำแย่มาก เรียนไม่รุ้เรื่องเลย ไอ้กะลา
เล่นเกมอะไรไม่รุ้เสียงดังมากก แล้วอาจารย์ก็ขอไลน์ทุกคนในห้องเพื่อสร้าง
ไลน์กลุ่ม และนี้คือจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ปริศนาสะเอิงเอ่ยย ง่วงงล่ะเดียวพรุ่งนี้มาเขียนต่อนะ หวังว่าจะชอบนร้าา จุฟฟฝรรดีนะคนอ่านน
เรื่องจริงของฉัน หนุ่มกะลากับสาวนิรนาม
มันเป็นเรื่องจริงของเราค่ะ แต่เอามาดัดแปลงเป็นนิยายไห้อ่านสนุกๆๆ เฮ้ออออ มันผ่านมาหลายปีแล้วเนอะ จุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ ที่ทำไห้เราสองคนรักกันจนถึงทุกวันนี้...
วันเเรกของการไปเรียน
โห้ยยย 9 โมงแล้วววว ไปเรียนไม่ทันแน่เลยยยย แย่ๆๆๆ วิ่งๆๆๆ พอเราเปิดประตูห้องไปปุป โห้วว เด่นคร้าาา ทุกคนจ่องมาที่เรา สวยคร้าา
คือเราสวยยยังแกรร 55555 มองหาโต๊ะว่างก็ไม่มี มีว่างอยู่แต่ติดกับผู้ชายคนหนึ่ง น่ารักจัง ทรงผมกะลาขาวๆตี้ๆ ตรงสเป็กเลยแกรร หุ้ยยเขิน
ไปนั้งไกล้ๆไม่เป็นอันเรียนแน่เลย แต่ก็ไม่มีโต๊ะว่างแล้ววอ่า เอาว่ะ เดินเชิดตรงไปที่โต๊ะข้างๆหนุ่มกะลาคนนั้นแล้วก็ยิ้มเล็กน้อย ทำนองขอนั้งด้วยคนนะ
มองค่ะ มองเขม่นแบบอย่ามานั้งไกล้ฉัน โอ้ววมายก๊อดดดด คือเราดูน่ารังเกลียดขนาดนั้นเลยหรอ คือเราก็ไม่ได้ขี้เเหล่นะแกร ทำไมเขามองหน้าเราแบบนั้น แต่ก็นะ มันไม่มีทางเลือก คงต้องข้างไอ้กะลาหน้าตาไม่รับแขกคนนี้ทั้งวันแหละ - - แย่ๆ มาเรียนก็สาย แล้วยังมาเจอเพื่อนรวมห้องทำ
หน้าตารังเกลียดไส่อีก โห้ยยย นี้มันวันอะไรของงฉันน
ผ่านไปล่ะหนึ่งวันอันตราย ย่ำแย่มาก เรียนไม่รุ้เรื่องเลย ไอ้กะลา
ไลน์กลุ่ม และนี้คือจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ปริศนาสะเอิงเอ่ยย ง่วงงล่ะเดียวพรุ่งนี้มาเขียนต่อนะ หวังว่าจะชอบนร้าา จุฟฟฝรรดีนะคนอ่านน