ก่อนอื่นต้องขอโทษด้วยนะคะเพราะข้อความทั้งหมดพิมพ์จากโทรศัพท์
อาจอ่านยากหรือพิทพ์ผิดต้องขออภัยไว้ก่อนนะคะ
คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้ค่ะ
ครอบครัวของเรามี พ่อ แม่ พี่สาว พี่ชายคนกลาง แล้วก็เราน้องคนเล็ก
พี่สาวเรียนจบก็ไปอยู่ต่างประเทศค่ะ ส่วนตัวเรายังเรียนอยู่
ส่วนพี่ชายของเราความจริงเค้าต้องรับปริญญาปีนี้ค่ะ แต่ยังเรียนไม่จบ
เพราะเอาเวลาไปทำขายตรง
ในความคิดเห็นของเรานะคะ เราไม่ต้องการเบียดเบียนอาชีพไหน
ไม่อยากไปด่าว่าอาชีพขายตรงมันอัปรี ถึงแม้ในใจจะคิดก็ตามค่ะ
คือก่อนหน้านี้พี่ชายเราทำงานพิเศษอยู่ที่ ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง
ได้เงินเดือนหมื่นกว่าบาทต่อเดือน
ถือว่าเค้าขยันระดับนึงเมื่อเทียบกับหลายๆคน
ที่ในวัยเรียนเขาไปทำงานพิเศษ
หลังจากนั้นไม่กี่เดือน ไม่รู้อะไรดลใจให้เค้าถูกชักชวนไปขายตรง
ลืมบอกค่ะว่าก่อนหน้านี้พี่ชายเราเค้าเคยขายตรงเหมือนกัน แต่เหมือนไม่มีเงินไปจ่ายเพื่อทำสัญญากับบริษัทนั้นเลยเลิกทำ
ต่อนะคะ
เค้าก็ทำขายตรง โดยเลิกอาชีพพิเศษไปเลย
ปกติพ่อเราจะให้ค่าขนมพี่เป็นรายวันไปเรียนหนังสืออยู่แล้วค่ะ
พี่เราเลยยังมีเงินไปทำงานขายตรง
วิธีการของพวกเขาก็คือ (อันนี้เรารู้คร่าวๆนะคะ) การหาเงินไปลงทุน แล้วก็คลิกบ้านป้าอะไรของมันในเว็บอะไรซักอย่าง แล้วก็จะมีคนมาซื้อของ ถ้าคลิกทั้งวันคนก็จะเห็นเยอะขึ้นซื้อของมากขึ้นอะไรของมันอ่ะค่ะ
อันนี้เราก็ไม่เข้าใจถึงรายละเอียดวิธีการทำงานของมันหรอกนะคะ มันแค่เคยมาเป่าหูให้เราไปทำงานกับมันรอบนึง มันฟังดูโง่มากๆเลยไม่ได้ตั้งใจฟังค่ะ
หลังจากนั้นมันก็น่ารำคาญมากขึ้นเรื่อยๆโดยการมาขอเงินพ่อแม่เรา เป็นแสนๆ เพื่อเอาไปลงทุนกับการขายตรงของมัน
ซึ่งคนเราโตมาขนาดจะเรียนจบแล้ว การศึกษาน่าจะช่วยทำให้สมองพัฒนาคิดได้บ้าง แต่นี่มันคิดอะไรไม่ได้เลยจริงๆ
แน่นอนค่ะว่าพ่อแม่เราไม่ให้เงินพี่ชาย
มันเลยไปทำการยืมคนอื่นค่ะ
แต่ที่เรารู้มาคือ มันไปยืมแม่ของเพื่อนมันที่มหาวิทยาลัย
คือจริงๆไม่รู้ว่าคนนั้นแม่ของใครด้วยซ้ำแต่ก็ไปคุย ไปตีสนิทกับเค้า บอกรู้จักลูกเค้า
ละโกหกว่าจะเอาเงินไปจ่ายค่า work & travel ประมาณ 70,000 หรือเท่าไหร่นี่แหละค่ะ
แต่ มันขอยืมแม่เพื่อนมา65,000
ประเด็นคือแม่เค้าก็ให้เฉย อันนี้เราก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงให้ง่ายขนาดนี้
หลังจากนั้นมันก็ดรอปเรียน แล้วก็ไปมุ่งขายตรง
มันบอกเราว่า หลังจากนั้น มันก็เอาเงินจำนวนนั้นคืนแม่เพื่อนไปได้ และแถมมีเงินกำไรมาใช้อีกสองสามหมื่น
ซึ่งอีสองสามหมื่นของมันก็เอาไปลงทุนต่อ
สรุปคือ การหาเงินไปหมุนให้บริษัทของมันนั่นเองค่ะ
อันนี้มันไม่ได้บอกเรานะคะแต่เราคิดได้เองว่าการทำงานมันเป็นแบบนี้
ต่อมา เมื่อมันไม่มีคนให้ยืมเงิน
มันจึงมาวุ่นวายกับเรา โดยการถามเราว่า
มีเพื่อนรวยๆไหม จะยืมเงิน
เราก็ไม่ตอบค่ะ มันไร้ค่ามากๆการมาสนทนาแบบนี้กับคนในครอบครัว
หลังจากนั้น เมื่อเวลาผ่านไป ซึ่งเป็นเวลาที่มันควรจะเรียนจบแล้ว
แต่มันดันเรียนไม่จบ
เพราะมันไปดรอปไว้
อันนี้พ่อแม่เราไม่รู้นะคะว่ามันดรอป
พ่อเราเลยเลิกให้ค่าขนมมัน
เพราะคิดว่าเรียนจบควรจะหางานทำเองได้แล้ว
พอมันไม่มีเงิน สิ่งที่มันทำคือ การมาขโมยเงินเราค่ะ
การที่พี่ชายมาขโมยเงินน้องสาวตัวเอง
มันเป็นการกระทำที่แย่มากๆ
พอนานๆเข้าเราจับได้ เราจึงคุยกับมันดีๆ ให้มันมาคืนเงิน
มันก็ไม่มีคืน หลังจากนั้นมันก็มาขอยืมเงินเรา
วันละ20บาทบ้าง 40 บาทบ้าง บอกขอเป็นค่ารถ
เราก็ยังให้มันอยู่เพราะสงสาร
พอหลังๆเราไม่ให้เงินมัน มันก็มาขโมยเงินเราอีก
แล้วขโมยมากขึ้นเรื่อยๆ
เราเลยตัดสินใจฟ้องพ่อกับแม่
พ่อกับแม่เราก็ทำอะไรไม่ได้
เลยไล่พี่เราออกจากบ้าน
มันก็ไม่ไปค่ะ
จากนั้นเราก็เริ่มเก็บเงินเซฟมากขึ้น ไม่ให้มันรู้ที่เก็บ
แม่เราก็มาเล่าให้ฟังว่า มันมานั่งขอเงินแม่ พอแม่ไม่ให้มันก็นั่งอยู่อย่างนั้นไม่ไปไหน
คือแย่มากๆเลยอ่ะ เรารู้สึกแย่มากที่พี่เราเป็นแบบนี้
แม่เราก็บอกให้มันไปหางานอื่นทำ มันก็ไม่ยอมไป
บอกว่าการที่เป็นมนุษย์เงินเดือนมันโง่ ออกมาทำแบบมันดีกว่าไม่ต้องเป็นทาสใคร
คือมันก็ใช่แต่คนเราต้องอาศัยต้นทุนไหม ทำงานเก็บเงินไปลงทุนไรเองสิ ไม่ใช่มาเดือดร้อนคนอื่นแบบนี้
หลังจากนั้นแม่เราเริ่มไม่ให้เงินมัน มันก็กลับมาขโมยเงินอีก
ล่าสุดมันก็พึ่งมาขโมยไป แล้วเราก็จะโทรไปคุยกับมัน แต่มันไม่รับ เราเลยส่งข้อความไป
มันตอบกลับมาว่า ไปเอาที่แม่สิ
คือออออออร้ายยยยยย มันบ้าไปแล้ว
คืองี้ก็ง่ายเลยสิขโมยเงินเรา พอจะหาคนรับผิดชอบ บอกให้ไปเอาที่แม่
เอ้ย เลวมากจริงๆอ่ะ ทำไมมันเลวได้ขนาดนี้
เราก็ขู่จะแจ้งความจับมัน
แม่เราก็เอาเงินมาให้เราบอก อย่าไปยุ่งกับมัน ไอ้นี่มันคิดไม่ได้แล้ว คนมันไม่มีหนทางจะทำอะไรก็ได้
คือบอกก่อนเลยนะคะ ที่เราสงสารมันก็คือก่อนหน้านี้ มันป่วยหนักเข้าโรงพยาบาล พ่อแม่เราเลยพบว่ามัน ติดเชื้อเอดส์ค่ะ เราเลยรู้สึกแย่มากจริงๆ สงสารมันอยากช่วยเหลือมัน แต่ดูมันทำตัวสิคะ
นี่ยังมีเหตุการณ์ที่นับไม่ถ้วนที่มันทำกับเค้า ขโมยเงินค่าขนมที่พ่อวางไว้ให้เรา เอาของในบ้านไปขาย
อีกเยอะมากค่ะ
พอล่าสุดที่มันขโมยเงินเรา เราเกียดมันมากค่ะ ไม่อยากยุ่งกับมันอีกแล้ว เราโกรธมันมากค่ะ
เราเลยล็อคห้องนอน คือเรานอนกับแม่ค่ะ
ล็อคห้องไม่ให้มันเข้ามามายุ่ง
ตอนกลางคืนเราลุกไปเข้าห้องน้ำ มันก็มาแอบดูว่าใครเข้าห้องน้ำ แล้วมันก็รีบมาชิงเปิดประตูตอนเรากำลังจะเข้าห้องนอนค่ะ เราก็รีบวิ่งดันประตูไม่ให้มันเข้า พอเสียงดังแม่ตื่น แม่ด่ามันเลยไปที่อื่น
พอเช้ามาเท่านั้นแหละค่ะ มันก็ออกไปข้างนอก
เราลงมาดูโต๊ะทำงานของเรา สภาพอย่าง เชี้ย ค่ะ
มันเอาแป้ง น้ำ ยาทาเล็บ หมึกปากกา ขี้ดินสอ มาโรยบนโต๊ะทำงานเราที่เต็มไปด้วยเอกสารสำคัญทุกอย่าง ทั้งการบ้าน เอาเทียนมาลน คือ ดูละครมากไปรึเปล่าไม่รู้นะคะ เราร้องไห้โฮเลยค่ะ
คือโตขนาดนี้ อายุขนาดนี้ ยังทำอะไรโง่ๆแบบนี้อีกหรอ
ไม่รู้ว่าโต๊ะเราเลอะอะไรบ้าง กระเป๋า เอกสารพังหมดค่ะ
เครื่องสำอางค์เละหมด
ไม่รู้มันเอาเชื้อมาแพร่เราด้วยหรือเปล่าคือเรากลัวมากค่ะ
เราไม่มีทางรู้ได้เลยว่ามันจะเอาเชื้อไปใส่ในน้ำเปล่าให้เรากิน หรือ เอาอะไรมาทำเราได้ยังไง
คือมันคิดไม่ได้จริงๆค่ะ
ใครพอจะมีวิธีไล่มันออกจากบ้านครอบครัวเราได้บ้างคะ
อยากไล่พี่ชายออกจากบ้านค่ะ
อาจอ่านยากหรือพิทพ์ผิดต้องขออภัยไว้ก่อนนะคะ
คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้ค่ะ
ครอบครัวของเรามี พ่อ แม่ พี่สาว พี่ชายคนกลาง แล้วก็เราน้องคนเล็ก
พี่สาวเรียนจบก็ไปอยู่ต่างประเทศค่ะ ส่วนตัวเรายังเรียนอยู่
ส่วนพี่ชายของเราความจริงเค้าต้องรับปริญญาปีนี้ค่ะ แต่ยังเรียนไม่จบ
เพราะเอาเวลาไปทำขายตรง
ในความคิดเห็นของเรานะคะ เราไม่ต้องการเบียดเบียนอาชีพไหน
ไม่อยากไปด่าว่าอาชีพขายตรงมันอัปรี ถึงแม้ในใจจะคิดก็ตามค่ะ
คือก่อนหน้านี้พี่ชายเราทำงานพิเศษอยู่ที่ ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง
ได้เงินเดือนหมื่นกว่าบาทต่อเดือน
ถือว่าเค้าขยันระดับนึงเมื่อเทียบกับหลายๆคน
ที่ในวัยเรียนเขาไปทำงานพิเศษ
หลังจากนั้นไม่กี่เดือน ไม่รู้อะไรดลใจให้เค้าถูกชักชวนไปขายตรง
ลืมบอกค่ะว่าก่อนหน้านี้พี่ชายเราเค้าเคยขายตรงเหมือนกัน แต่เหมือนไม่มีเงินไปจ่ายเพื่อทำสัญญากับบริษัทนั้นเลยเลิกทำ
ต่อนะคะ
เค้าก็ทำขายตรง โดยเลิกอาชีพพิเศษไปเลย
ปกติพ่อเราจะให้ค่าขนมพี่เป็นรายวันไปเรียนหนังสืออยู่แล้วค่ะ
พี่เราเลยยังมีเงินไปทำงานขายตรง
วิธีการของพวกเขาก็คือ (อันนี้เรารู้คร่าวๆนะคะ) การหาเงินไปลงทุน แล้วก็คลิกบ้านป้าอะไรของมันในเว็บอะไรซักอย่าง แล้วก็จะมีคนมาซื้อของ ถ้าคลิกทั้งวันคนก็จะเห็นเยอะขึ้นซื้อของมากขึ้นอะไรของมันอ่ะค่ะ
อันนี้เราก็ไม่เข้าใจถึงรายละเอียดวิธีการทำงานของมันหรอกนะคะ มันแค่เคยมาเป่าหูให้เราไปทำงานกับมันรอบนึง มันฟังดูโง่มากๆเลยไม่ได้ตั้งใจฟังค่ะ
หลังจากนั้นมันก็น่ารำคาญมากขึ้นเรื่อยๆโดยการมาขอเงินพ่อแม่เรา เป็นแสนๆ เพื่อเอาไปลงทุนกับการขายตรงของมัน
ซึ่งคนเราโตมาขนาดจะเรียนจบแล้ว การศึกษาน่าจะช่วยทำให้สมองพัฒนาคิดได้บ้าง แต่นี่มันคิดอะไรไม่ได้เลยจริงๆ
แน่นอนค่ะว่าพ่อแม่เราไม่ให้เงินพี่ชาย
มันเลยไปทำการยืมคนอื่นค่ะ
แต่ที่เรารู้มาคือ มันไปยืมแม่ของเพื่อนมันที่มหาวิทยาลัย
คือจริงๆไม่รู้ว่าคนนั้นแม่ของใครด้วยซ้ำแต่ก็ไปคุย ไปตีสนิทกับเค้า บอกรู้จักลูกเค้า
ละโกหกว่าจะเอาเงินไปจ่ายค่า work & travel ประมาณ 70,000 หรือเท่าไหร่นี่แหละค่ะ
แต่ มันขอยืมแม่เพื่อนมา65,000
ประเด็นคือแม่เค้าก็ให้เฉย อันนี้เราก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงให้ง่ายขนาดนี้
หลังจากนั้นมันก็ดรอปเรียน แล้วก็ไปมุ่งขายตรง
มันบอกเราว่า หลังจากนั้น มันก็เอาเงินจำนวนนั้นคืนแม่เพื่อนไปได้ และแถมมีเงินกำไรมาใช้อีกสองสามหมื่น
ซึ่งอีสองสามหมื่นของมันก็เอาไปลงทุนต่อ
สรุปคือ การหาเงินไปหมุนให้บริษัทของมันนั่นเองค่ะ
อันนี้มันไม่ได้บอกเรานะคะแต่เราคิดได้เองว่าการทำงานมันเป็นแบบนี้
ต่อมา เมื่อมันไม่มีคนให้ยืมเงิน
มันจึงมาวุ่นวายกับเรา โดยการถามเราว่า
มีเพื่อนรวยๆไหม จะยืมเงิน
เราก็ไม่ตอบค่ะ มันไร้ค่ามากๆการมาสนทนาแบบนี้กับคนในครอบครัว
หลังจากนั้น เมื่อเวลาผ่านไป ซึ่งเป็นเวลาที่มันควรจะเรียนจบแล้ว
แต่มันดันเรียนไม่จบ
เพราะมันไปดรอปไว้
อันนี้พ่อแม่เราไม่รู้นะคะว่ามันดรอป
พ่อเราเลยเลิกให้ค่าขนมมัน
เพราะคิดว่าเรียนจบควรจะหางานทำเองได้แล้ว
พอมันไม่มีเงิน สิ่งที่มันทำคือ การมาขโมยเงินเราค่ะ
การที่พี่ชายมาขโมยเงินน้องสาวตัวเอง
มันเป็นการกระทำที่แย่มากๆ
พอนานๆเข้าเราจับได้ เราจึงคุยกับมันดีๆ ให้มันมาคืนเงิน
มันก็ไม่มีคืน หลังจากนั้นมันก็มาขอยืมเงินเรา
วันละ20บาทบ้าง 40 บาทบ้าง บอกขอเป็นค่ารถ
เราก็ยังให้มันอยู่เพราะสงสาร
พอหลังๆเราไม่ให้เงินมัน มันก็มาขโมยเงินเราอีก
แล้วขโมยมากขึ้นเรื่อยๆ
เราเลยตัดสินใจฟ้องพ่อกับแม่
พ่อกับแม่เราก็ทำอะไรไม่ได้
เลยไล่พี่เราออกจากบ้าน
มันก็ไม่ไปค่ะ
จากนั้นเราก็เริ่มเก็บเงินเซฟมากขึ้น ไม่ให้มันรู้ที่เก็บ
แม่เราก็มาเล่าให้ฟังว่า มันมานั่งขอเงินแม่ พอแม่ไม่ให้มันก็นั่งอยู่อย่างนั้นไม่ไปไหน
คือแย่มากๆเลยอ่ะ เรารู้สึกแย่มากที่พี่เราเป็นแบบนี้
แม่เราก็บอกให้มันไปหางานอื่นทำ มันก็ไม่ยอมไป
บอกว่าการที่เป็นมนุษย์เงินเดือนมันโง่ ออกมาทำแบบมันดีกว่าไม่ต้องเป็นทาสใคร
คือมันก็ใช่แต่คนเราต้องอาศัยต้นทุนไหม ทำงานเก็บเงินไปลงทุนไรเองสิ ไม่ใช่มาเดือดร้อนคนอื่นแบบนี้
หลังจากนั้นแม่เราเริ่มไม่ให้เงินมัน มันก็กลับมาขโมยเงินอีก
ล่าสุดมันก็พึ่งมาขโมยไป แล้วเราก็จะโทรไปคุยกับมัน แต่มันไม่รับ เราเลยส่งข้อความไป
มันตอบกลับมาว่า ไปเอาที่แม่สิ
คือออออออร้ายยยยยย มันบ้าไปแล้ว
คืองี้ก็ง่ายเลยสิขโมยเงินเรา พอจะหาคนรับผิดชอบ บอกให้ไปเอาที่แม่
เราก็ขู่จะแจ้งความจับมัน
แม่เราก็เอาเงินมาให้เราบอก อย่าไปยุ่งกับมัน ไอ้นี่มันคิดไม่ได้แล้ว คนมันไม่มีหนทางจะทำอะไรก็ได้
คือบอกก่อนเลยนะคะ ที่เราสงสารมันก็คือก่อนหน้านี้ มันป่วยหนักเข้าโรงพยาบาล พ่อแม่เราเลยพบว่ามัน ติดเชื้อเอดส์ค่ะ เราเลยรู้สึกแย่มากจริงๆ สงสารมันอยากช่วยเหลือมัน แต่ดูมันทำตัวสิคะ
นี่ยังมีเหตุการณ์ที่นับไม่ถ้วนที่มันทำกับเค้า ขโมยเงินค่าขนมที่พ่อวางไว้ให้เรา เอาของในบ้านไปขาย
อีกเยอะมากค่ะ
พอล่าสุดที่มันขโมยเงินเรา เราเกียดมันมากค่ะ ไม่อยากยุ่งกับมันอีกแล้ว เราโกรธมันมากค่ะ
เราเลยล็อคห้องนอน คือเรานอนกับแม่ค่ะ
ล็อคห้องไม่ให้มันเข้ามามายุ่ง
ตอนกลางคืนเราลุกไปเข้าห้องน้ำ มันก็มาแอบดูว่าใครเข้าห้องน้ำ แล้วมันก็รีบมาชิงเปิดประตูตอนเรากำลังจะเข้าห้องนอนค่ะ เราก็รีบวิ่งดันประตูไม่ให้มันเข้า พอเสียงดังแม่ตื่น แม่ด่ามันเลยไปที่อื่น
พอเช้ามาเท่านั้นแหละค่ะ มันก็ออกไปข้างนอก
เราลงมาดูโต๊ะทำงานของเรา สภาพอย่าง เชี้ย ค่ะ
มันเอาแป้ง น้ำ ยาทาเล็บ หมึกปากกา ขี้ดินสอ มาโรยบนโต๊ะทำงานเราที่เต็มไปด้วยเอกสารสำคัญทุกอย่าง ทั้งการบ้าน เอาเทียนมาลน คือ ดูละครมากไปรึเปล่าไม่รู้นะคะ เราร้องไห้โฮเลยค่ะ
คือโตขนาดนี้ อายุขนาดนี้ ยังทำอะไรโง่ๆแบบนี้อีกหรอ
ไม่รู้ว่าโต๊ะเราเลอะอะไรบ้าง กระเป๋า เอกสารพังหมดค่ะ
เครื่องสำอางค์เละหมด
ไม่รู้มันเอาเชื้อมาแพร่เราด้วยหรือเปล่าคือเรากลัวมากค่ะ
เราไม่มีทางรู้ได้เลยว่ามันจะเอาเชื้อไปใส่ในน้ำเปล่าให้เรากิน หรือ เอาอะไรมาทำเราได้ยังไง
คือมันคิดไม่ได้จริงๆค่ะ
ใครพอจะมีวิธีไล่มันออกจากบ้านครอบครัวเราได้บ้างคะ