บุญได้ตอนที่ทำ กรรมก็สนองตามบุญที่คิดว่าได้นั่นแหละ

บริจาคเงินแล้ว คนเอาเงินไปทรมานหมาแมว  ทรมานคนติดเชื้อ

แล้วคิดว่าได้บุญ >> เป็นการคิดสั้นๆ  

กรรมนี้ ก็จะสนองกลับในรูปแบบเดียวกัน

ชาติหน้าคุณจะเป็นคนติดเชื้อ หรือเป็นหมาแมว  แล้วมีคนมาทรมาน

ดันมีคนใจบุญบริจาค มาส่งเสริม ในการแกล้งทรมานคุณให้สาหัสขึ้นไปอีก

บางคนให้เงินขอทาน แล้วฟินมาก บอกว่าได้บุญตอนทำแล้ว

แก๊งค์ขอทานไปขโมยเด็ก มาทำให้พิการ แล้วออกขอทาน

ยิ่งให้ แก๊งค์ยิ่งเติบใหญ่  ในที่สุด กรรมนั้นก็จะตกแก่ลูกหลานคุณเอง ไม่ต้องไปรอถึงชาติหน้า

>>พระที่บอกว่า ทำบุญก็ได้บุญตอนนั้นแล้ว  คงตั้งใจจะเอาเงินนั้นไปถลุง

เหมือนที่นักโทษบีบอก    วัดได้ 70%  ตัวเขาได้ 30%  คนบริจาคได้บุญ  มีแต่คนได้ๆๆ  ไม่มีคนเสีย แล้วจะผิดตรงไหน

ตรรกะนี้เกิดขึ้นได้ไง

ตบมือข้างเดียวไม่ดัง  ทำบุญข้างเดียวจะได้อะไร ไม่เข้าใจ

มันก็คือ อวิชชาแบบหนึ่ง คือโง่ แล้วคิดเข้าข้างตัวเอง เพื่อให้สบายใจ