สวัสดีเพื่อนๆชาวพันทิปนะคะ คือเรื่องที่อยากเล่าต่อไปนี้มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นตั้งแต่สมัยม.3 ซึ่งเราไปชอบผู้ชายคนนึงที่อยู่ชั้นเดียวแต่อยู่คนละห้อง เราเห็นเขาตอนไปนำเสนองานวิชาสังคม วันแรกที่เจอเขาเรายังจำได้เลยว่าเจอเขาที่ไหน? นั่งอยู่ตรงไหนในสถานที่นั้น... ซึ่งต้องบอกเลยว่าจากวันนั้นจนมาถึงตอนนี้ระยะเวลาที่ยังรู้สึกกับเขาอยู่นั้น 5-6 ปีได้แล้วมั้งคะ เราขอย้อนกลับไปจุดเริ่มต้นอีกครั้งนะ เริ่มคุยโทรศัพท์กับเขาตั้งแต่ช่วงหลังปีใหม่จากนั้นก็คุยมาเรื่อยๆ คุยทุกวันถ้าไม่ได้คุยก็จะเหมือนขาดอะไรไปยอมรับนะคะว่าเราเองที่เป็นคนโทรหาเขา แต่ก็มีนะที่ถ้าเราลืมโทรหรือเผลอหลับเพราะเหนื่อยจากเรียนมากๆ เขาจะโทรมา ตอนนั้นเอาโทรศัพท์พ่อโทรต้องบอกเลยว่าค่าโทร 2,000 กว่าบาทกันเลย (สมัยนั้นนางมีความแพงมากๆเลยนะ T^T ) อ่าบางคนก็อาจจะสงสัยว่าคุยอะไรวะทุกวัน 555555 ส่วนตัวเราเป็นคนชอบศิลปินเกาหลีมากๆ เราก็ชอบ Boy-Band อยู่วงนึง แล้วคนที่เราคุยด้วยก็ชอบ Girl-Group เหมือนกัน เราก็คุยเพลงที่ออกมาใหม่อัพเดตข่าวต่างๆนาๆ เพลินดีนะคุยทีไม่ต่ำกว่า 1-2 ชม. บางวัน 3 ชม.ก็มีไร้สาระสุดๆ (แต่ตอนนั้นเรามีความสุขน้าา เขาเองก็หัวเราะเพราะเราด้วยยิ่งแฮปปี้เลยฉัน ~) แต่เชื่อปะคะว่าเห็นคุยกันทุกวันๆแบบนี้อยู่โรงเรียนไม่เคยทักกันเลย อาจจะเป็นเพราะเขาอายมั้งเราคิดแบบนี้ตลอด...
จนในที่สุดก็ขึ้นม.4 ช่วงม.4 นี่เริ่มไปไหนมาไหนด้วยกันเพื่อนๆก็เหมือนจะรู้ว่า 2 คนนี้คุยกันนะ ช่วงนั้นม.4 เราเรียนวิชาภาษาไทยกับครูคนเดียวกันซึ่งการเรียนภาษาไทยกับครูท่านนี้งานเยอะมากๆ แล้วบังเอิญเราได้ครูคนนี้เป็นที่ปรึกษาของห้องเราแน่นอนว่างานไหนๆห้องเราต้องรู้ก่อน เขาก็มักจะโทรหาเราตอนหลังเลิกเรียนให้เราอยู่กับเขาก่อนช่วยแนะงานต่างๆให้เพื่อนในกลุ่มเขา ( งานวิชานี้ทำงานเป็นกลุ่ม ) ก็นั้นแหละคะเป็นแบบนี้ตลอดการศึกษาม.4 พอขึ้นม.5 เขาจีบคนอื่นเปิดตัวแรงมากเอาซะเรา งง เลย เราเลยรู้ตัวว่า อ้าววว ที่ผ่านมาม.4 หลอกใช้กูหรอ? ประมาณนี้ T^T ตลอดม.5 เราก็เศร้าไปไม่ชอบใครอีกเลย คอยมองเขามีแฟนไปเรื่อยๆ (พิมไปก็คิดถึงน้ำตาเริ่มจะไหลTT) ก็พอเขามีแฟนตอนม.5 แฟนเขาก็ทำเซ้อไพร์เขาด้วยการซื้อเค้กส้มไปให้ที่ร้านเกมส์ ที่เรารู้เพราะตอนเย็นของวันนั้นเขาแชทเฟสบุ๊คมาเล่าให้เราฟัง พอเรารู้ เราก็ถามกลับเลยว่า "กินได้หรอเค้ก?" เพราะเขาไม่ชอบกินเค้กส้มอะคะ คนที่เราชอบเขาชอบกินเค้กช็อคโกแลต งื้มมม ตอนนั้นรู้ทั้งรู้นะว่าเราเป็นแค่ที่ระบายแน่ๆ แต่ยังยอมอ่ะ คือตอนนั้นยอมหมดขอแค่ได้คุยกับเขาต่อให้ทำอะไรก็ยอมประมาณนั้นเลย. ก็เป็นแบบนี้เรื่อยๆนะคะไม่ว่าเขาจะเลิกกับคนนี้ คบกับคนนั้นเขาก็จะมาระบายที่เราตลอดถ้าเขารู้สึกไม่ดีกับแฟนของเขา ณ ตอนนั้นก็เหมือนความสนิทก็เพิ่มมากขึ้นด้วยมั้งเพราะช่วงปิดเทอมม.5 เวลาเขาไปหาหมอฟันเราไปด้วยทุกครั้งเลย เขาดัดฟันค่ะ เขาจะให้เราเป็นคนเลือกสีของยางที่จะต้องเปลี่ยนบ่อยๆ นั้นไง! พอทำงี้เราก็แอบคิดนะเอาจริงๆ งื้อออ ก็คนมันชอบอะเนาะ TTTT" เราอะเล่าเรื่องเขาให้เพื่อนสนิทฟัง จนเพื่อนสนิทเริ่มเบื่อเพื่อนๆจะพูดว่า "เลิกพูดถึงมันเถอะ " ตอนนั้นเพื่อนๆมองว่ามันหลอกใช้เรา เราเองก็รู้ตัวแหละว่าทำอะไรอยู่บางอย่างเราเองนี่แหละที่เป็นคนเสนอตัวจะทำให้เขาเอง เชื่อมั้ยคะว่าเป็นสถานการณ์แบบนี้มาเรื่อยๆจนถึงปัจจุบันเรายังมองเขาอยู่เห็นเขามีแฟนใหม่ๆมาแล้วกี่คนเรารู้หมด ในขณะเดียวกันเขาชอบอะไร ชอบทานอาหารอะไร แพ้อาหารอะไรตั้งแต่ตอนนั้นที่เริ่มคุยกันจนมาถึงตอนนี้ที่กำลังพิมเราก็ไม่ได้ลืมนะคะ เหมือนเขาอยู่ในใจเรามาตลอดเลยอ่ะ
มันเป็นความรู้สึกชอบ ผูกพันธ์ รัก หรือมิตรภาพดีๆ ตอบตัวเองไม่ได้อ่ะ เพราะเรารู้สึกว่าถ้าเรายังเป็นแบบนี้อยู่ ถ้าเรามีแฟน แฟนเราต้องน่าสงสารมากแน่ๆ ถ้าเราจะยังรู้สึกกับเขาคนนั้นอยู่... ที่เล่าข้างต้นนั้นมันไม่ใช่ทั้งหมดของ 5-6 ปีนะคะ เพราะถ้าจะเล่ารายละเอียดขนาดนั้นกัวเพื่อนๆในพันทิปจะตาลายกัน เอาเป็นว่าถ้าเพื่อนๆคนไหนอยากแนะนำอะไรเป็นการส่วนตัวก็หลังไมล์ได้เนาะ ขอบคุณนะคะที่สละเวลามาอ่านความรู้สึกของผู้หญิงคนนึงที่ให้คำตอบกับตัวเองไม่ได้ว่ามันคืออะไร ขอบคุณนะคะและต้องขออภัยหากการเล่าเรื่องจะย่อมากไป ถ้าหากไม่เข้าใจตรงไหนถามได้นะคะยินดีขยายความให้เลยค่ะ
ขอบคุณอีกครั้งนะคะเพื่อนๆทุกคน ^^
มันคือความรักหรือความรู้สึกในจิตใต้สำนึก??
จนในที่สุดก็ขึ้นม.4 ช่วงม.4 นี่เริ่มไปไหนมาไหนด้วยกันเพื่อนๆก็เหมือนจะรู้ว่า 2 คนนี้คุยกันนะ ช่วงนั้นม.4 เราเรียนวิชาภาษาไทยกับครูคนเดียวกันซึ่งการเรียนภาษาไทยกับครูท่านนี้งานเยอะมากๆ แล้วบังเอิญเราได้ครูคนนี้เป็นที่ปรึกษาของห้องเราแน่นอนว่างานไหนๆห้องเราต้องรู้ก่อน เขาก็มักจะโทรหาเราตอนหลังเลิกเรียนให้เราอยู่กับเขาก่อนช่วยแนะงานต่างๆให้เพื่อนในกลุ่มเขา ( งานวิชานี้ทำงานเป็นกลุ่ม ) ก็นั้นแหละคะเป็นแบบนี้ตลอดการศึกษาม.4 พอขึ้นม.5 เขาจีบคนอื่นเปิดตัวแรงมากเอาซะเรา งง เลย เราเลยรู้ตัวว่า อ้าววว ที่ผ่านมาม.4 หลอกใช้กูหรอ? ประมาณนี้ T^T ตลอดม.5 เราก็เศร้าไปไม่ชอบใครอีกเลย คอยมองเขามีแฟนไปเรื่อยๆ (พิมไปก็คิดถึงน้ำตาเริ่มจะไหลTT) ก็พอเขามีแฟนตอนม.5 แฟนเขาก็ทำเซ้อไพร์เขาด้วยการซื้อเค้กส้มไปให้ที่ร้านเกมส์ ที่เรารู้เพราะตอนเย็นของวันนั้นเขาแชทเฟสบุ๊คมาเล่าให้เราฟัง พอเรารู้ เราก็ถามกลับเลยว่า "กินได้หรอเค้ก?" เพราะเขาไม่ชอบกินเค้กส้มอะคะ คนที่เราชอบเขาชอบกินเค้กช็อคโกแลต งื้มมม ตอนนั้นรู้ทั้งรู้นะว่าเราเป็นแค่ที่ระบายแน่ๆ แต่ยังยอมอ่ะ คือตอนนั้นยอมหมดขอแค่ได้คุยกับเขาต่อให้ทำอะไรก็ยอมประมาณนั้นเลย. ก็เป็นแบบนี้เรื่อยๆนะคะไม่ว่าเขาจะเลิกกับคนนี้ คบกับคนนั้นเขาก็จะมาระบายที่เราตลอดถ้าเขารู้สึกไม่ดีกับแฟนของเขา ณ ตอนนั้นก็เหมือนความสนิทก็เพิ่มมากขึ้นด้วยมั้งเพราะช่วงปิดเทอมม.5 เวลาเขาไปหาหมอฟันเราไปด้วยทุกครั้งเลย เขาดัดฟันค่ะ เขาจะให้เราเป็นคนเลือกสีของยางที่จะต้องเปลี่ยนบ่อยๆ นั้นไง! พอทำงี้เราก็แอบคิดนะเอาจริงๆ งื้อออ ก็คนมันชอบอะเนาะ TTTT" เราอะเล่าเรื่องเขาให้เพื่อนสนิทฟัง จนเพื่อนสนิทเริ่มเบื่อเพื่อนๆจะพูดว่า "เลิกพูดถึงมันเถอะ " ตอนนั้นเพื่อนๆมองว่ามันหลอกใช้เรา เราเองก็รู้ตัวแหละว่าทำอะไรอยู่บางอย่างเราเองนี่แหละที่เป็นคนเสนอตัวจะทำให้เขาเอง เชื่อมั้ยคะว่าเป็นสถานการณ์แบบนี้มาเรื่อยๆจนถึงปัจจุบันเรายังมองเขาอยู่เห็นเขามีแฟนใหม่ๆมาแล้วกี่คนเรารู้หมด ในขณะเดียวกันเขาชอบอะไร ชอบทานอาหารอะไร แพ้อาหารอะไรตั้งแต่ตอนนั้นที่เริ่มคุยกันจนมาถึงตอนนี้ที่กำลังพิมเราก็ไม่ได้ลืมนะคะ เหมือนเขาอยู่ในใจเรามาตลอดเลยอ่ะ
มันเป็นความรู้สึกชอบ ผูกพันธ์ รัก หรือมิตรภาพดีๆ ตอบตัวเองไม่ได้อ่ะ เพราะเรารู้สึกว่าถ้าเรายังเป็นแบบนี้อยู่ ถ้าเรามีแฟน แฟนเราต้องน่าสงสารมากแน่ๆ ถ้าเราจะยังรู้สึกกับเขาคนนั้นอยู่... ที่เล่าข้างต้นนั้นมันไม่ใช่ทั้งหมดของ 5-6 ปีนะคะ เพราะถ้าจะเล่ารายละเอียดขนาดนั้นกัวเพื่อนๆในพันทิปจะตาลายกัน เอาเป็นว่าถ้าเพื่อนๆคนไหนอยากแนะนำอะไรเป็นการส่วนตัวก็หลังไมล์ได้เนาะ ขอบคุณนะคะที่สละเวลามาอ่านความรู้สึกของผู้หญิงคนนึงที่ให้คำตอบกับตัวเองไม่ได้ว่ามันคืออะไร ขอบคุณนะคะและต้องขออภัยหากการเล่าเรื่องจะย่อมากไป ถ้าหากไม่เข้าใจตรงไหนถามได้นะคะยินดีขยายความให้เลยค่ะ
ขอบคุณอีกครั้งนะคะเพื่อนๆทุกคน ^^