อยากเลิกเป็นเกย์แล้ว เหนื่อยเหลือเกิน กับความรัก เหนื่อยที่ต้องวางตัวในสังคม เหนื่อยที่โดนดูถูกจากสายตาคนอื่น เหนื่อยที่ต้องหลบๆซ่อนๆ ผิดมากหรอครับที่เป็นเพศที่สามเนี่ย !!
หลายๆคนบอก สังคมสมัยนี้มันเปิดกว้าง ทำมัยไม่เปิดตัวละ อยากเปิดตัวใจแทบขาด แต่สังคมคมแต่ละสังคมย่อมไม่เหมือนกัน สังคมครอบครัว การทำงาน หรือแม้แต่เพื่อน บางสังคมเขายังยอมรับไม่ได้อยู่ หรือเหตุผลอะรัยหลายๆอย่าง ใช่แล้วครับสังคมปัจจุบันยอมรับกันมากขึ้น เปิดกว้างกันมากขึ้น แต่ยังมีอีกบางสังคมที่มันเปิดเผยไม่ได้ อย่าโทษสังคมเลย มันอาจเกิดจากตัวเราหรือเปล่า ก็พยายามตั้งคำถามกับตัวเองอยู่ จนทุกวันนี้เราเหมือนเผชิญกับปัญหา ที่มันดูคับอกคับใจเหลือเกิน
ผมเข้าใจนะครับ ว่ายังมีสังคมอีกส่วนหนึ่งที่ต้องปกปิดเรื่องแบบนี้อยู่ ไม่ว่าจะเป็นหน้าที่การงาน ครอบครัว สังคมรอบข้าง แต่บุคคลเหล่านี้เขาก็วางตัวและเผชิญกับมันโดยที่ยังหาความสุขใส่ตัวได้อยู่ ผิดกับผมทำมัยพอเราทำอะรัยออกไป คนอื่นกลับหาว่าเราเยอะ วางตัวไม่ถูก คือบางทีก็อยากจะถามนะ ว่ากูอยากเป็นแบบนี้หรอ ? กูก็อยากเป็นผู้ชาย ผู้หญิงเหมือนพวกนั่นแหละ แต่กูเลือกที่จะรักไม่ได้ ทำมัยเรื่องแค่นี้ต้องทำเป็นรับไม่ได้ มันอึดอัดนะที่โดนคนไกล้ชิด หรือแม้แต่คนในครอบครัวแอนตี้ จนดูเหมือนโลกของเราแคบลงไปถนัดตา ทำมัยเราไม่เดินออกไปจากตรงนี้หละ เพราะเรายังแคร์สายตาคนรอบข้าง ยังคิดถึงเป็นห่วงเขาอยู่ ยังทิ้งไม่ได้ พื้นฐานของชีวิตต้องอยู่กับสังคมรอบข้าง สัมคมครอบครัวก่อน จริงหรือเปล่าครับ
วันนี้อึดอัดมากอยากระบาย ใครเป็นเหมือนกันบ้าง รวมทั้งความรักห่วยๆ แบบพวกเรามันหารักแท้ยากจริงๆ เพราะมันไม่มีโซ่คล้องใจหรือเปล่าครับ หรือมันเป็นเพราะอะรัยบอกไม่ถูกเหมือนกัน เกลียดการจากลา ไม่อยากรเิ่มต้นอะรัยใหม่หลายๆครั้ง แต่มันก็มีอันเป็นต้องพังลงกลางทางทุกครั้งไป ตอนนี้ถ้าอยู่คนเดียวแล้วมันมีความสุขได้ ก็อยากจะอยู่คนเดียวแล้วครับ แต่ทุกวันนี้เพราะมันอยู่คนเดียวไม่ได้ อยากมีคนพูดคุย ระบายความในใจบ้าง
หรือท้ายที่สุดแล้วเพศที่สามจะเผชิญกับความเหงา ความเศร้าเป็นเรื่องปรกติ ทุกวันนี้บางทีก็กลัวตัวเองจะกลายเป็นโรคซึมเศร้าไปแแบบแล้วนะ เพราะเราหาความสุขจากสิ่งรอบข้างที่เรามีอยู่ไม่ได้ ผมไม่รู้ผมเป็นส่วนน้อยหรือเปล่าที่เป็นแบบนี้ แต่ใครที่มีความรู้สึกแบบนี้มาแชร์ประสบการณ์ให้ฟังกันหน่อยครับ ว่าใช้วิธีคิด วิธีจัดการกับชีวิตตัวเองยังงัย ให้มันพอเหมาะไม่มากเกิน ไม่น้อยไป ใช้ที่ชีวิตที่เหลือให้มีความสุข บนพื้นฐาณความถูกต้องให้มากที่สุด ขอบคุณนะครับที่แบ่งพื้นที่ให้ระบายความอัดอั้นตันใจ
อยากเลิกเป็นเกย์แล้วอ่ะ มีหมอไหนรักษาได้บ้าง ??
หลายๆคนบอก สังคมสมัยนี้มันเปิดกว้าง ทำมัยไม่เปิดตัวละ อยากเปิดตัวใจแทบขาด แต่สังคมคมแต่ละสังคมย่อมไม่เหมือนกัน สังคมครอบครัว การทำงาน หรือแม้แต่เพื่อน บางสังคมเขายังยอมรับไม่ได้อยู่ หรือเหตุผลอะรัยหลายๆอย่าง ใช่แล้วครับสังคมปัจจุบันยอมรับกันมากขึ้น เปิดกว้างกันมากขึ้น แต่ยังมีอีกบางสังคมที่มันเปิดเผยไม่ได้ อย่าโทษสังคมเลย มันอาจเกิดจากตัวเราหรือเปล่า ก็พยายามตั้งคำถามกับตัวเองอยู่ จนทุกวันนี้เราเหมือนเผชิญกับปัญหา ที่มันดูคับอกคับใจเหลือเกิน
ผมเข้าใจนะครับ ว่ายังมีสังคมอีกส่วนหนึ่งที่ต้องปกปิดเรื่องแบบนี้อยู่ ไม่ว่าจะเป็นหน้าที่การงาน ครอบครัว สังคมรอบข้าง แต่บุคคลเหล่านี้เขาก็วางตัวและเผชิญกับมันโดยที่ยังหาความสุขใส่ตัวได้อยู่ ผิดกับผมทำมัยพอเราทำอะรัยออกไป คนอื่นกลับหาว่าเราเยอะ วางตัวไม่ถูก คือบางทีก็อยากจะถามนะ ว่ากูอยากเป็นแบบนี้หรอ ? กูก็อยากเป็นผู้ชาย ผู้หญิงเหมือนพวกนั่นแหละ แต่กูเลือกที่จะรักไม่ได้ ทำมัยเรื่องแค่นี้ต้องทำเป็นรับไม่ได้ มันอึดอัดนะที่โดนคนไกล้ชิด หรือแม้แต่คนในครอบครัวแอนตี้ จนดูเหมือนโลกของเราแคบลงไปถนัดตา ทำมัยเราไม่เดินออกไปจากตรงนี้หละ เพราะเรายังแคร์สายตาคนรอบข้าง ยังคิดถึงเป็นห่วงเขาอยู่ ยังทิ้งไม่ได้ พื้นฐานของชีวิตต้องอยู่กับสังคมรอบข้าง สัมคมครอบครัวก่อน จริงหรือเปล่าครับ
วันนี้อึดอัดมากอยากระบาย ใครเป็นเหมือนกันบ้าง รวมทั้งความรักห่วยๆ แบบพวกเรามันหารักแท้ยากจริงๆ เพราะมันไม่มีโซ่คล้องใจหรือเปล่าครับ หรือมันเป็นเพราะอะรัยบอกไม่ถูกเหมือนกัน เกลียดการจากลา ไม่อยากรเิ่มต้นอะรัยใหม่หลายๆครั้ง แต่มันก็มีอันเป็นต้องพังลงกลางทางทุกครั้งไป ตอนนี้ถ้าอยู่คนเดียวแล้วมันมีความสุขได้ ก็อยากจะอยู่คนเดียวแล้วครับ แต่ทุกวันนี้เพราะมันอยู่คนเดียวไม่ได้ อยากมีคนพูดคุย ระบายความในใจบ้าง
หรือท้ายที่สุดแล้วเพศที่สามจะเผชิญกับความเหงา ความเศร้าเป็นเรื่องปรกติ ทุกวันนี้บางทีก็กลัวตัวเองจะกลายเป็นโรคซึมเศร้าไปแแบบแล้วนะ เพราะเราหาความสุขจากสิ่งรอบข้างที่เรามีอยู่ไม่ได้ ผมไม่รู้ผมเป็นส่วนน้อยหรือเปล่าที่เป็นแบบนี้ แต่ใครที่มีความรู้สึกแบบนี้มาแชร์ประสบการณ์ให้ฟังกันหน่อยครับ ว่าใช้วิธีคิด วิธีจัดการกับชีวิตตัวเองยังงัย ให้มันพอเหมาะไม่มากเกิน ไม่น้อยไป ใช้ที่ชีวิตที่เหลือให้มีความสุข บนพื้นฐาณความถูกต้องให้มากที่สุด ขอบคุณนะครับที่แบ่งพื้นที่ให้ระบายความอัดอั้นตันใจ