ภาพเปิดตอนนี้
- เปิดตอนมาในฉากที่ดูคล้ายเป็นอนาคตของใครบางคน เริ่มจากภาพบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง ก่อนที่จะตัดฉากเข้ามาในบ้านหลังนั้น ไปยังห้องลักษณะคล้ายห้องทำงานของนักเขียน ในห้องนั้นมีผู้ชายคนหนึ่งรูปร่างคล้ายพระเอกกำลังนั่งพิมพ์งานอยู่หน้าคอม มีฉากซูมเข้าไปที่หน้าครึ่งล่างให้เห็นไรหนวดนิดๆ แสดงให้เห็นว่าเป็นคนค่อนข้างมีอายุหน่อยแล้ว
- นั่งพิมพ์ไปได้สักพักมือถือที่วางอยู่ข้างโต๊ะก็ดังขึ้น ชายคนนั้นจึงหยุดพิมพ์แล้วหันไปรับโทรศัพท์
- เนื้อหาที่คุยกันก็เกี่ยวกับเรื่องนิยายคราวนี้ได้แค่เสนอชื่อชิงรางวัลเท่านั้น พร้อมคุยกันถึงเรื่องนิยายเรื่องต่อไปว่าจะเขียนแนวไหน โดยปลายสายที่โทรเข้ามาก็แอบยุให้เขียน
"เรื่องตอนเจอภรรยาครั้งแรก" อยู่ (โดยมีทสึทายะ (ชื่อบ.ก.ที่ดูแลพระเอกในเรื่องปัจจุบัน) เป็นคนฝากยุมาอีกที) ชายคนนั้นได้ยินก็โบกไม้โบกมือปฏิเสธใหญ่บอกว่าถึงคนนอกไม่รู้ แต่ญาติๆ มาอ่านเจอต้องรู้แน่
- ระหว่างนั้นก็มีเสียงคนร้องสองเสียงบอกว่ากลับมาบ้านแล้ว ชายในห้องหันไปร้องทักตามเสียง เสร็จแล้วก็หันไปคุยโทรศัพท์ต่อว่าเรื่องนั้นจะลองถามแฟนดูละกันว่าจะเอาด้วยมั้ย
- ฉากตัดกลับมาปัจจุบัน เรื่องที่นิยายพระเอกได้รางวัลกลายเป็นที่ฮือฮาไปทั่วโรงเรียน มีการประกาศเกียรติคุณพระเอกในวันเปิดเรียน จนชื่อเสียงพระเอกกับชมรมวรรณศิลป์โด่งดังไปทั้งโรงเรียนไปเลย
- งานนี้คนในชมรมเลยตั้งใจจะใช้ชื่อพระเอกเป็นตัวเรียกเด็กเข้าชมรมในงานแนะนำชมรมประจำปีนี้กัน
- แต่แผนดันออกมาผิดพลาด เพราะน้องประธานชมรมดันประหม่าจนไม่เป็นอันแนะนำชมรม แถมยังเขินจนเป็นลมกลางเวที เล่นเอาพวกพระเอกต้องช่วยกันหามกลับหลังเวทีกันใหญ่
- หลังเสร็จงานแนะนำชมรม น้องประธานชมรมก็มานั่งร้องไห้อยู่ในห้องชมรมเพราะรู้สึกผิดที่ตัวเองทำแผนพัง พวกพระเอกก็ช่วยกันปลอบจนพอสงบใจได้บ้าง
- แต่พอรอจนเย็นไม่มีคนมาสมัครเข้าชมรมเลยก็จิตตกอีกรอบ จนพวกพระเอกต้องมาช่วยกันปลอบอีก
- ระหว่างนั้นก็มีเด็กปี 1 สามคนเข้ามาขอทัศนศึกษาชมรม พวกพระเอกก็ดีใจกันยกใหญ่เพราะนึกว่าจะไม่มีคนมาแล้ว น้องประธานถึงกับดีใจจนร้องไห้
- จากนั้นก็มานั่งแนะนำชมรมให้เด็กฟัง พร้อมแจกนิตยสารทำมือประจำชมรมเมื่อครั้งก่อนให้คนละเล่ม จากนั้นให้เด็กปี 1 แต่ละคนแนะนำตัว
- โดยคนแรกที่แนะนำตัวคือน้องแว่นคนนี้
ชื่อ
"ฟุมิโนะ" เป็นสายนิยายวัยรุ่น
- ต่อด้วยตัวผู้ 2 หน่อ
คนหัวทองผมตั้งชื่อ
"ริตสึ" เป็นสายไลท์โนเวล ส่วนไอ้แว่นหัวดำชื่อ
"สึบารุ" เป็นสายอ่านนิยายเข้มๆ (เหมือนจะชอบงานของอ.คิริยะด้วย แต่รู้จักแต่นามปากกา ไม่รู้จักตัวจริง)
- จากนั้นพวกพระเอกก็แนะนำตัวกันบ้าง โดยยัยเอ๋อแนะนำพระเอกว่าเป็นมือหนึ่งของชมรมที่เพิ่งได้รางวัลมือสมัครเล่นมา เล่นเอาพระเอกถึงกับเขิน
- ไอ้แว่นหัวดำได้ยินแบบนั้นก็ทำท่าชะงักไปทันที แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา
- คืนนั้นพระเอกกลับมาบ้านก็เล่าเรื่องวันแนะนำชมรมให้คนน้องฟัง (คนน้องไม่ได้ไปด้วย)
- จุดตัดมาถึงตอนที่คุยกันเรื่องพระเอกร้อนใจเรื่องเด็กเข้าชมรม คนน้องบอกว่าอย่าร้อนใจเลยน่า อาจมีเด็กขอสมัครเข้ากลางเทอมก็ได้ ชั้นยังสมัครเข้ากลางเทอมเลย (คนน้องสมัครเข้าชมรมไม่นานหลังจากย้ายมาเรียนที่เดียวกับพระเอกตอนกลางเทอม)
- แต่พระเอกดันนึกไปถึงว่านั่นมันช่วงเดียวกับตอนตัวเองกับคนน้องมีอะไรกันครั้งแรกนี่หว่า เลยเผลอหน้าแดงมองหน้าคนน้อง
- ฝ่ายคนน้องเห็นพระเอกมองหน้าก็ถามว่ามีอะไรรึเปล่า พระเอกก็เสกลบเกลื่อนไปพูดถึงเรื่องผมคนน้องว่ายาวขึ้นหน่อยนะ คนน้องก็บอกว่าจริงๆ ก็ยังสองจิตสองใจนะว่าจะไว้ผมยาวดีรึเปล่า (ประมาณ "ถ้าไว้ยาวแล้วไม่รู้สึกเกะกะก็คงไว้ล่ะมั้ง" ทำนองนี้)
- ระหว่างนั้นละครก็มาพอดี คนน้องเลยตัดบทหนีไปนั่งดูละคร ทิ้งให้พระเอกแอบรู้สึกปั่นป่วนในใจอยู่แบบนั้น (พระเอกเหมือนจะคิดมากเรื่องที่คนน้องบอกว่า
"จะไม่เกรงใจพี่อีกแล้ว" ในตอนก่อนพอสมควร ยิ่งเห็นคนน้องหลังจากพูดแบบนั้นก็ไม่ได้แสดงทีท่าอะไรเป็นพิเศษก็ยิ่งคิดมากว่าคนน้องจะมาไม้ไหนกันแน่)
- ซึ่งเกี่ยวกับเรื่องนั้น พระเอกก็พยายามเอาความรักที่ตัวเองมีให้คนพี่มาคอยข่มไว้ตลอด แต่คำประกาศของคนน้องก็ทำเอาพระเอกหวั่นไหวไม่ได้
- สุดท้ายพอชักเริ่มฟุ้งซ่านทนไม่ไหว พระเอกก็เลยจะไปอาบน้ำสงบอารมณ์
- ปรากฏว่าพอไปถึงห้องน้ำปุ๊บ ก็เจอคนน้องกำลังถอดเสื้อผ้าจะเข้าไปอาบน้ำอยู่ตรงห้องแต่งตัวพอดี
- ผลคือพระเอกวิ่งจู๊ดออกจากห้องกลับขึ้นไปล้มตัวบนเตียงในห้องตัวเอง พยายามเอาทางพระเข้าข่มอารมณ์ที่พลุ่งพล่านไม่หยุดเต็มที่ (แต่ยิ่งคิด ภาพสมัยตัวเอง จุด จุด จุด กับคนน้องก็คอยแต่จะออกมาให้เห็นอยู่เรื่อย) กลายเป็นโมเมนต์เขินๆ ระหว่างทั้งสองคนไป
- ฉากตัดอีกครั้ง ไปยังอพาร์ทเมนท์เก่าๆ ฝาบ้านเป็นหลังคาสังกะสีหลังหนึ่ง ไอ้แว่นหัวดำที่มาทัศนศึกษาชมรมเมื่อตอนกลางวันเอานิตยสารชมรมมานั่งอ่านเงียบๆ อยู่นอกอพาร์ทเมนท์ ระหว่างนั้นก็มีคนในบ้านมาเรียกให้เข้าบ้าน ไอ้แว่นก็หันไปรับคำนิดหนึ่งก็อ่านต่อ
- อ่านไปได้สักพักจนมาถึงเรื่องสั้นของพระเอก ไอ้แว่นก็หยุดกึก มองนิ่งอยู่สักพักก็ปิดนิตยสารดับปับ แล้วโยนทิ้งลงปิ๊บข้างตัวดังโครม จากนั้นจุดไฟเผานิตยสารนั้น ยืนมองนิตยสารถูกไฟลามเลียด้วยสีหน้าเฉยชาจนน่ากลัว
เห็นภาพอนาคต (ที่คาดว่าน่าจะเป็นของพระเอก) แล้วดูท่างานเขียนพี่แกจะติดเบสต์เซลเลอร์พอดูแฮะ (มีบ้านหลังใหญ่ขนาดนั้น) แต่ที่อยากรู้มากกว่าคือตกลงแต่งงานกับใครนี่แหละ (ว่าแต่นิยายที่โดนยุให้เขียนนั่งคงชื่อ
"Domestic na Kanojo" สินะ
)
ว่าแต่ช่วงปัจจุบันนี่เรื่องความรักส่วนตัวยังไม่ทันเคลียร์ให้รู้เรื่อง ก็ดันจะมีดราม่ากับเด็กใหม่แล้วเรอะ งานนี้หวังว่าต่อจากโดนราดสีปีที่แล้ว ปีนี้จะไม่จบลงด้วยโดนวางเพลิงนา
[Spoil] Domestic na Kanojo #73 - พายุลูกใหม่
- เปิดตอนมาในฉากที่ดูคล้ายเป็นอนาคตของใครบางคน เริ่มจากภาพบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง ก่อนที่จะตัดฉากเข้ามาในบ้านหลังนั้น ไปยังห้องลักษณะคล้ายห้องทำงานของนักเขียน ในห้องนั้นมีผู้ชายคนหนึ่งรูปร่างคล้ายพระเอกกำลังนั่งพิมพ์งานอยู่หน้าคอม มีฉากซูมเข้าไปที่หน้าครึ่งล่างให้เห็นไรหนวดนิดๆ แสดงให้เห็นว่าเป็นคนค่อนข้างมีอายุหน่อยแล้ว
- นั่งพิมพ์ไปได้สักพักมือถือที่วางอยู่ข้างโต๊ะก็ดังขึ้น ชายคนนั้นจึงหยุดพิมพ์แล้วหันไปรับโทรศัพท์
- เนื้อหาที่คุยกันก็เกี่ยวกับเรื่องนิยายคราวนี้ได้แค่เสนอชื่อชิงรางวัลเท่านั้น พร้อมคุยกันถึงเรื่องนิยายเรื่องต่อไปว่าจะเขียนแนวไหน โดยปลายสายที่โทรเข้ามาก็แอบยุให้เขียน "เรื่องตอนเจอภรรยาครั้งแรก" อยู่ (โดยมีทสึทายะ (ชื่อบ.ก.ที่ดูแลพระเอกในเรื่องปัจจุบัน) เป็นคนฝากยุมาอีกที) ชายคนนั้นได้ยินก็โบกไม้โบกมือปฏิเสธใหญ่บอกว่าถึงคนนอกไม่รู้ แต่ญาติๆ มาอ่านเจอต้องรู้แน่
- ระหว่างนั้นก็มีเสียงคนร้องสองเสียงบอกว่ากลับมาบ้านแล้ว ชายในห้องหันไปร้องทักตามเสียง เสร็จแล้วก็หันไปคุยโทรศัพท์ต่อว่าเรื่องนั้นจะลองถามแฟนดูละกันว่าจะเอาด้วยมั้ย
- ฉากตัดกลับมาปัจจุบัน เรื่องที่นิยายพระเอกได้รางวัลกลายเป็นที่ฮือฮาไปทั่วโรงเรียน มีการประกาศเกียรติคุณพระเอกในวันเปิดเรียน จนชื่อเสียงพระเอกกับชมรมวรรณศิลป์โด่งดังไปทั้งโรงเรียนไปเลย
- งานนี้คนในชมรมเลยตั้งใจจะใช้ชื่อพระเอกเป็นตัวเรียกเด็กเข้าชมรมในงานแนะนำชมรมประจำปีนี้กัน
- แต่แผนดันออกมาผิดพลาด เพราะน้องประธานชมรมดันประหม่าจนไม่เป็นอันแนะนำชมรม แถมยังเขินจนเป็นลมกลางเวที เล่นเอาพวกพระเอกต้องช่วยกันหามกลับหลังเวทีกันใหญ่
- หลังเสร็จงานแนะนำชมรม น้องประธานชมรมก็มานั่งร้องไห้อยู่ในห้องชมรมเพราะรู้สึกผิดที่ตัวเองทำแผนพัง พวกพระเอกก็ช่วยกันปลอบจนพอสงบใจได้บ้าง
- แต่พอรอจนเย็นไม่มีคนมาสมัครเข้าชมรมเลยก็จิตตกอีกรอบ จนพวกพระเอกต้องมาช่วยกันปลอบอีก
- ระหว่างนั้นก็มีเด็กปี 1 สามคนเข้ามาขอทัศนศึกษาชมรม พวกพระเอกก็ดีใจกันยกใหญ่เพราะนึกว่าจะไม่มีคนมาแล้ว น้องประธานถึงกับดีใจจนร้องไห้
- จากนั้นก็มานั่งแนะนำชมรมให้เด็กฟัง พร้อมแจกนิตยสารทำมือประจำชมรมเมื่อครั้งก่อนให้คนละเล่ม จากนั้นให้เด็กปี 1 แต่ละคนแนะนำตัว
- โดยคนแรกที่แนะนำตัวคือน้องแว่นคนนี้
ชื่อ "ฟุมิโนะ" เป็นสายนิยายวัยรุ่น
- ต่อด้วยตัวผู้ 2 หน่อ
คนหัวทองผมตั้งชื่อ "ริตสึ" เป็นสายไลท์โนเวล ส่วนไอ้แว่นหัวดำชื่อ "สึบารุ" เป็นสายอ่านนิยายเข้มๆ (เหมือนจะชอบงานของอ.คิริยะด้วย แต่รู้จักแต่นามปากกา ไม่รู้จักตัวจริง)
- จากนั้นพวกพระเอกก็แนะนำตัวกันบ้าง โดยยัยเอ๋อแนะนำพระเอกว่าเป็นมือหนึ่งของชมรมที่เพิ่งได้รางวัลมือสมัครเล่นมา เล่นเอาพระเอกถึงกับเขิน
- ไอ้แว่นหัวดำได้ยินแบบนั้นก็ทำท่าชะงักไปทันที แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา
- คืนนั้นพระเอกกลับมาบ้านก็เล่าเรื่องวันแนะนำชมรมให้คนน้องฟัง (คนน้องไม่ได้ไปด้วย)
- จุดตัดมาถึงตอนที่คุยกันเรื่องพระเอกร้อนใจเรื่องเด็กเข้าชมรม คนน้องบอกว่าอย่าร้อนใจเลยน่า อาจมีเด็กขอสมัครเข้ากลางเทอมก็ได้ ชั้นยังสมัครเข้ากลางเทอมเลย (คนน้องสมัครเข้าชมรมไม่นานหลังจากย้ายมาเรียนที่เดียวกับพระเอกตอนกลางเทอม)
- แต่พระเอกดันนึกไปถึงว่านั่นมันช่วงเดียวกับตอนตัวเองกับคนน้องมีอะไรกันครั้งแรกนี่หว่า เลยเผลอหน้าแดงมองหน้าคนน้อง
- ฝ่ายคนน้องเห็นพระเอกมองหน้าก็ถามว่ามีอะไรรึเปล่า พระเอกก็เสกลบเกลื่อนไปพูดถึงเรื่องผมคนน้องว่ายาวขึ้นหน่อยนะ คนน้องก็บอกว่าจริงๆ ก็ยังสองจิตสองใจนะว่าจะไว้ผมยาวดีรึเปล่า (ประมาณ "ถ้าไว้ยาวแล้วไม่รู้สึกเกะกะก็คงไว้ล่ะมั้ง" ทำนองนี้)
- ระหว่างนั้นละครก็มาพอดี คนน้องเลยตัดบทหนีไปนั่งดูละคร ทิ้งให้พระเอกแอบรู้สึกปั่นป่วนในใจอยู่แบบนั้น (พระเอกเหมือนจะคิดมากเรื่องที่คนน้องบอกว่า "จะไม่เกรงใจพี่อีกแล้ว" ในตอนก่อนพอสมควร ยิ่งเห็นคนน้องหลังจากพูดแบบนั้นก็ไม่ได้แสดงทีท่าอะไรเป็นพิเศษก็ยิ่งคิดมากว่าคนน้องจะมาไม้ไหนกันแน่)
- ซึ่งเกี่ยวกับเรื่องนั้น พระเอกก็พยายามเอาความรักที่ตัวเองมีให้คนพี่มาคอยข่มไว้ตลอด แต่คำประกาศของคนน้องก็ทำเอาพระเอกหวั่นไหวไม่ได้
- สุดท้ายพอชักเริ่มฟุ้งซ่านทนไม่ไหว พระเอกก็เลยจะไปอาบน้ำสงบอารมณ์
- ปรากฏว่าพอไปถึงห้องน้ำปุ๊บ ก็เจอคนน้องกำลังถอดเสื้อผ้าจะเข้าไปอาบน้ำอยู่ตรงห้องแต่งตัวพอดี
- ผลคือพระเอกวิ่งจู๊ดออกจากห้องกลับขึ้นไปล้มตัวบนเตียงในห้องตัวเอง พยายามเอาทางพระเข้าข่มอารมณ์ที่พลุ่งพล่านไม่หยุดเต็มที่ (แต่ยิ่งคิด ภาพสมัยตัวเอง จุด จุด จุด กับคนน้องก็คอยแต่จะออกมาให้เห็นอยู่เรื่อย) กลายเป็นโมเมนต์เขินๆ ระหว่างทั้งสองคนไป
- ฉากตัดอีกครั้ง ไปยังอพาร์ทเมนท์เก่าๆ ฝาบ้านเป็นหลังคาสังกะสีหลังหนึ่ง ไอ้แว่นหัวดำที่มาทัศนศึกษาชมรมเมื่อตอนกลางวันเอานิตยสารชมรมมานั่งอ่านเงียบๆ อยู่นอกอพาร์ทเมนท์ ระหว่างนั้นก็มีคนในบ้านมาเรียกให้เข้าบ้าน ไอ้แว่นก็หันไปรับคำนิดหนึ่งก็อ่านต่อ
- อ่านไปได้สักพักจนมาถึงเรื่องสั้นของพระเอก ไอ้แว่นก็หยุดกึก มองนิ่งอยู่สักพักก็ปิดนิตยสารดับปับ แล้วโยนทิ้งลงปิ๊บข้างตัวดังโครม จากนั้นจุดไฟเผานิตยสารนั้น ยืนมองนิตยสารถูกไฟลามเลียด้วยสีหน้าเฉยชาจนน่ากลัว
เห็นภาพอนาคต (ที่คาดว่าน่าจะเป็นของพระเอก) แล้วดูท่างานเขียนพี่แกจะติดเบสต์เซลเลอร์พอดูแฮะ (มีบ้านหลังใหญ่ขนาดนั้น) แต่ที่อยากรู้มากกว่าคือตกลงแต่งงานกับใครนี่แหละ (ว่าแต่นิยายที่โดนยุให้เขียนนั่งคงชื่อ "Domestic na Kanojo" สินะ
ว่าแต่ช่วงปัจจุบันนี่เรื่องความรักส่วนตัวยังไม่ทันเคลียร์ให้รู้เรื่อง ก็ดันจะมีดราม่ากับเด็กใหม่แล้วเรอะ งานนี้หวังว่าต่อจากโดนราดสีปีที่แล้ว ปีนี้จะไม่จบลงด้วยโดนวางเพลิงนา