"เมื่อฉันไม่ถูกเลือกแล้วจะรั้งกันไว้ทำไม??"

ไม่ได้เป็นคนที่ถูกเลือกแน่ๆ แต่ก็ยังเป็นคนที่โดนเหนี่ยวรั้งเอาไว้

รู้สึกเจ็บปวดดีนะ เวลาที่เป็นตัวเลือกของใครโดยไม่รู้ตัว
และเมื่อความจริงถูกเปิดเผย เราก็ถลำลึกเสียจนถอนตัวไม่ขึ้น
ได้แต่ก้มหน้าก้มตายอมรับชะตากรรมต่อไป
ทั้งที่รู้แน่อยู่แล้วว่ายังไงก็ไม่ได้เป็นตัวจริง
เคยพยายามเดินจากมา แต่เค้าก็ยังเหนี่ยวรั้งเราเอาไว้
ด้วยการกระทำคำพูดดีๆมากมายล้านแปดจะสรรหา

แล้วใจคนที่รักอยู่ จะทานทนได้หรือ? ใจมันอ่อนทุกที
ทุกครั้งที่ต้องยอมอดทนเฝ้ารอเค้าใจมันพะวงว้าวุ่น
และยิ่งเมื่อได้รับรู้ว่าเค้าบอกรักคนอื่น
เค้ารักมากเหลือเกินแต่เค้าไม่อาจจะคบกันได้ด้วยข้อจำกัดบางอย่าง
เราเจ็บแทบอยากจะโกนออกมา
แล้วนี่เค้ามีเราไว้เพื่ออะไร? เพื่อแก้เหงา? เพื่อให้ทุกวันร้ายๆของเค้าผ่านพ้นไป?
เพื่อให้เราเป็นตัวเลือกที่เค้าจะจากไปวันไหนก็ได้
แล้วทุกๆวันของเราที่มันต้องเป็นวันที่เงียบเหงา
วันที่นอนร้องไห้คนเดียวสาเหตมันเกิดจากเค้าทั้งน้ัน
แต่เค้าก็ไม่ยอมให้เรามีใครยังคงปลอบใจเราด้วยอาหารมื้อพิเศษ
ด้วยความโรแมนติก ด้วยคำพูดดีๆที่มักจะหามาบอกกัน ด้วยคำสัญญา ด้วยสายตา....


ฝากบอกคนที่คุยกับใครเผื่อเลือก ...
ในเมื่อหัวใจคุณมีคนอีกคนอยู่ทั้งใจ
ปล่อยให้คนที่อยู่นอกใจเค้าเดินจากไปเสียก่อน
ที่เค้าจะไม่สามารถไปจากคุณได้ไม่ว่าคุณจะทำร้ายเค้าแสนสาหัสแค่ไหนก็ตาม

สงสารกันบ้างก็คงจะดี T____T