พรหมลิขิต หรือ ฟ้ากลั่นแกล้ง

ตอนนี้เรากำลังศึกษาอยู่ในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง เรามีนิสัยพูดไม่ค่อยเก่ง ขี้อาย แต่ก็กล้าแสดงออกในสิ่งที่ควรจะทำ อยากเล่าถึงใครบางคนที่พบกันโดยบังเอิญ เราเจอเขาคนนั้นครั้งแรกที่ร้านขายผลไม้ในมอ เราไปซื้อส้ม ส่วนเขาไปซื้อแอบเปิ้ล และเป็นครั้งแรกที่เขาทักเราด้วยการชมว่าเสื้อสวยจังเลย แล้วยิ้มห้ หลังจากนั้นเราทั้งสองก็ไม่ได้เจอกันอีก จนวันหนึ่งเราก็เจอกันอีกครั้งที่ตลาดในมอแห่งเดิม และเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนถึงวันนี้ แต่ไม่รู้จักชื่อกันและกันหรอกนะ ได้แต่ยิ้มให้ และทุกครั้งที่เราได้พบเจอกัน คือวันที่เราใส่เสื้อเหมือนวันแรกที่เขาชมและซื้อของในร้านเดียวกัน เช่นเดียวกับวันนี้ เราเจอเขาที่ร้านส้มตำ เราสั่งตำลาว ส่วนเขาสั่งตำป่า เขาและเราก็ใส่เสื้อเหมือนวันที่เจอกันวันแรกและทุกครั้งที่เจอ เหตุการณ์ก็จะคล้ายๆแบบนี้ทุกครั้งไป
แม้ไม่รู้ชื่อกันและกัน แค่ได้ยิ้มให้กันเวลาเจอ มันก้รู้สึกมีความสุขและสามารถยิ้มได้แล้ว