(เรื่องจริงที่ฉันไม่เคยกล้าบอกใคร)
> สถานะ: เรื่องสั้นตอนเดียวจบ | แนว: โรแมนติก อบอุ่นหัวใจ | ฟีล: พันทิป, รักแท้, ความบังเอิญ, พรหมลิขิต
---
เราไม่เคยคิดว่าการตื่นสายวันหนึ่ง จะทำให้ชีวิตเราเปลี่ยนไปตลอดกาล
วันนั้นฝนตกหนักมาก เราตื่นสายและวิ่งฝ่าฝนเพื่อขึ้นรถเมล์ไปทำงานให้ทัน แต่แน่นอนว่ามันไม่ทันแล้ว... รองเท้าผ้าใบเราชุ่มน้ำ เสื้อคลุมเปียกจนแนบเนื้อ เราเหนื่อยจนแทบร้องไห้ จนกระทั่ง...
"คุณครับ... ถือร่มไหมครับ?"
เขายื่นร่มสีฟ้าอ่อนมาให้เราหน้าป้ายรถเมล์ มันเป็นร่มแบบพับที่ไม่ได้หรูหราอะไร แต่ตอนนั้นมันดูเหมือนปาฏิหาริย์
เราสบตาเขาแค่เสี้ยววินาที ก่อนจะพยักหน้ารับ ขอบคุณแบบงงๆ แล้วเขาก็เดินจากไปโดยไม่รออะไร
วันต่อมา เราเอาร่มไปคืนหน้าป้ายเดิม เขาไม่อยู่... วันถัดไปก็ไม่มี... จนผ่านไปสองสัปดาห์ เราเริ่มคิดว่าเขาอาจจะเป็นแค่ความบังเอิญ
แต่พรหมลิขิตไม่คิดแบบนั้น
เขาโผล่มาในคาเฟ่ใกล้ออฟฟิศเรา ในวันที่เราแวะไปนั่งทำงานด้วยความเบื่อหน่าย
“คุณเอาร่มมาคืนผมช้าไปนะครับ”
เขานั่งลงตรงข้ามยิ้มบางๆ พร้อมกาแฟดำแก้วเดิมที่เขาถือในวันฝนตก
นั่นคือจุดเริ่มต้น
จากการแลกร่ม → แลกเบอร์โทร → แลกใจ
เขาไม่ใช่ผู้ชายเพอร์เฟกต์ เขามีรอยแผลจากอดีต มีความเงียบงันที่เราต้องใช้เวลาทำความเข้าใจ แต่เขาเป็นคนที่ทำให้เรารู้ว่า...
> ความรักไม่ต้องการเสียงดัง
> บางทีมันมาเงียบๆ เหมือนฝนพรำวันนั้น
ตอนนี้เรายังคบกันอยู่ค่ะ... ผ่านมาเกือบ 3 ปีแล้ว และเขายังซื้อกาแฟดำให้เราเหมือนเดิมทุกเช้า
ขอบคุณที่ถือร่มมาให้กันในวันนั้นนะ
---
#พันทิป #เรื่องเล่าความรัก #รักจริงไม่อิงนิยาย #ขอบคุณฝนวันนั้น
นิยายเรื่อง: "ขอให้เป็นแค่ฝันไป... แต่สุดท้ายเขาก็อยู่จริงๆ"
(เรื่องจริงที่ฉันไม่เคยกล้าบอกใคร)
> สถานะ: เรื่องสั้นตอนเดียวจบ | แนว: โรแมนติก อบอุ่นหัวใจ | ฟีล: พันทิป, รักแท้, ความบังเอิญ, พรหมลิขิต
---
เราไม่เคยคิดว่าการตื่นสายวันหนึ่ง จะทำให้ชีวิตเราเปลี่ยนไปตลอดกาล
วันนั้นฝนตกหนักมาก เราตื่นสายและวิ่งฝ่าฝนเพื่อขึ้นรถเมล์ไปทำงานให้ทัน แต่แน่นอนว่ามันไม่ทันแล้ว... รองเท้าผ้าใบเราชุ่มน้ำ เสื้อคลุมเปียกจนแนบเนื้อ เราเหนื่อยจนแทบร้องไห้ จนกระทั่ง...
"คุณครับ... ถือร่มไหมครับ?"
เขายื่นร่มสีฟ้าอ่อนมาให้เราหน้าป้ายรถเมล์ มันเป็นร่มแบบพับที่ไม่ได้หรูหราอะไร แต่ตอนนั้นมันดูเหมือนปาฏิหาริย์
เราสบตาเขาแค่เสี้ยววินาที ก่อนจะพยักหน้ารับ ขอบคุณแบบงงๆ แล้วเขาก็เดินจากไปโดยไม่รออะไร
วันต่อมา เราเอาร่มไปคืนหน้าป้ายเดิม เขาไม่อยู่... วันถัดไปก็ไม่มี... จนผ่านไปสองสัปดาห์ เราเริ่มคิดว่าเขาอาจจะเป็นแค่ความบังเอิญ
แต่พรหมลิขิตไม่คิดแบบนั้น
เขาโผล่มาในคาเฟ่ใกล้ออฟฟิศเรา ในวันที่เราแวะไปนั่งทำงานด้วยความเบื่อหน่าย
“คุณเอาร่มมาคืนผมช้าไปนะครับ”
เขานั่งลงตรงข้ามยิ้มบางๆ พร้อมกาแฟดำแก้วเดิมที่เขาถือในวันฝนตก
นั่นคือจุดเริ่มต้น
จากการแลกร่ม → แลกเบอร์โทร → แลกใจ
เขาไม่ใช่ผู้ชายเพอร์เฟกต์ เขามีรอยแผลจากอดีต มีความเงียบงันที่เราต้องใช้เวลาทำความเข้าใจ แต่เขาเป็นคนที่ทำให้เรารู้ว่า...
> ความรักไม่ต้องการเสียงดัง
> บางทีมันมาเงียบๆ เหมือนฝนพรำวันนั้น
ตอนนี้เรายังคบกันอยู่ค่ะ... ผ่านมาเกือบ 3 ปีแล้ว และเขายังซื้อกาแฟดำให้เราเหมือนเดิมทุกเช้า
ขอบคุณที่ถือร่มมาให้กันในวันนั้นนะ
---
#พันทิป #เรื่องเล่าความรัก #รักจริงไม่อิงนิยาย #ขอบคุณฝนวันนั้น