เคยสัญญากับแฟนว่าจะไม่ทิ้งกันบ้างไหมครับ แต่ผมเป็นคนบอกเลิกเอง เพราะทนความเจ้าชู้ของเธอไม่ไหว ผมผิดหรือเปล่าครับ

ผมเขียนกระทู้ไม่ค่อยเก่งนะครับ แค่อยากระบายเฉยๆ  เข้าเรื่องเลยนะครับ ผมได้คุยกับ ผญ. คนนึง ซึ่งเรารู้จักกันทางเฟส อายุเราก็ห่างกันนิดหน่อยเพราะผมทำงาน แต่เธอยังเรียนอยุ่ แรกๆผมก็ไม่ได้คิดอะไรก็แค่ว่าจะหาเพื่อนคุยกันเล่น แต่ทำไมไม่รู้ยิ่งคุยเหมือนแบบเคมีมันเข้ากัน ผมก็เลยลองคบกับเธอดู ผมจำได้ผมขอเธอเป็นแฟนวันไหนเวลาไหนผมจำได้หมด วันแรกที่เรานัดเจอกันแบบว่าพอมาเจอตัวจริงเธอก็น่ารักดี คุยเก่ง แบบว่าผมพูดไม่ค่อยเก่ง เธอก็จะชวนผมคุยตลอดเลย บอกเลยว่าชอบนะชอบมาก แต่ระยะทางก็คงเป็นอุปสรรคนิดหน่อยเพราะบ้านผมกับเธออยู่ห่างกันประมาณ 70 โลได้ นานๆทีเราถึงได้เจอกัน แรกๆเธอแบบจะคอยโทรหาผมตลอดว่าอยู่ไหน ทำอะไร ยังไง ตลอด คือแบบผมก็ชอบเหมือนมีคนมาคอยดูแลเอาใจอยู่ตลอด จนผ่านไปได้ประมาณเดือนกว่าๆเหมือนเธอเริ่มมีอาการแปลกๆไม่เหมือนแรกๆเลย อ่อลืมไปครับตั้งแต่เราคบกัน ผมก็แลกรหัสเฟสกันเล่น ผมดูครั้งแรกนี่โอ้โห้แชทกะ ผช. เพียบเลย ผมก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะเธอบอกว่าเธอจะพยายามเลิกคุย ผมก็เชื่อเธอตลอด เพราะเราสัญญาว่าเราจะไม่ทิ้งกัน แต่หลังๆมาผมเห็นที่คุยกับ ผช. แล้วบอกว่าไปคุยในไลน์ดีกว่า ผมนี้เริ่มไม่ไว้ใจเธอมาตั้งแต่ตอนนั้น ผมก็บอกว่าให้เลิกคุย เธอก็บอกว่าเลิกคุยแล้ว ผมก็เชื่อนะ แต่มีอีกอย่างที่ทำให้ผมเสียใจมาก เพราะผมเล่นเฟสไปขอขึ้นสถานะกับเธอ เธอเหมือนจะโกรธผมมาก และเธอก็ลบคำขอสถานะไป ผมเลยโทรไปหาเธอว่าทำไมถึงทำแบบนี้ เธอก็ตอบมาด้วยเสียงไม่พอใจว่า ไม่อยากมีสถานะจบไหม ผมทำไรแทบไม่ถูกเลย แต่ก็ไม่ได้ว่าไรเธอ แต่ช่วงนั้นก็มี ผช. แชทมาหาเธอเรื่อยๆ แบบว่าคุยกันไม่เกรงใจความรู้สึกผมเลย ผมจึงขอให้เธอลบไลน์ บล็อค ผช พวกนั้นซะ เธอก็บอกว่าอยากบล็อคก็ไปบล็อคเอง ผมก็เลยบล็อค ช่วงหลังมาเหมือนเราจะห่างกัน จะโทรไปก็กลัวจะรอสาย แต่สิ่งที่ผมคิดก็เป็นจริงๆแรกๆก็ไม่คิดไรคิดว่าคุยกับเพื่อน เธอก็คอยแต่บอกผมว่า ไม่ต้องโทรมานะเธอจะนอน แบบว่าผมโทรไปตอนเที่ยงคืนกว่าๆก็ยังรอสายอ่า พอถัดมาอีกวัน ผมก็เลยตัดสินใจบอกเลิกเธอ แต่ผมก็ยังกลัวๆอยู่ แต่เธอก็เหมือนจะรู้ว่าผมจะบอกเลิก แต่เธอบอกว่าเธอไม่เลิก เธอมาขอโทษผม ผมก็ใจอ่อนอีกตามเคย แต่เมื่อวานนี้เลยครับ ผมแชทคุยกับเธอก็คุยเหมือนแบบคนไม่ไว้ใจกันอ่า ผมบอกว่าโทรไปได้ไหมดึกๆ เธอก็บอกว่าเธอจะทำการบ้านคุยโทรสัพท์ไม่ได้ ผมก็เลยบอกว่าอย่าให้รู้ว่าโทรไปรอสายล่ะกัน ผมก็เลยรอไปอีกสักพัก ผมเลยโทรไป แล้วมันก็รอสายจริงๆ คราวนี้ผมก็ตัดสินใจบอกเลิกเธอแบบผมไม่กลัวอะไรแล้ว เธอก็บอกว่าแล้วแต่ผมเลย ผมก็เลยวาง ปกติผมไม่ใช่ว่าจะทิ้งใครง่ายๆนะ แต่สถานะนี้ก็ไม่ไหวเหมือนกัน ผมเจ็บมามากแล้ว ผมไม่อยากจะทนแล้ว ผมเสียใจนะที่บอกเลิก แต่ผมว่าเลิกตอนนี้ก็น่าจะเจ็บไม่นาน ดีกว่าเจ็บแบบไม่มีจุดหมาย ผมคิดว่าคนแบบเธอก็คงเลิกหลายใจไม่ได้หรอก ผมเลยขอถอนตัวออกมาดีกว่า กระทู้ผมอาจจะอ่านเข้าใจยากนะ เพราะผมร้องไห้มาตั้งแต่กลางคืนแล้วไม่รุ้จะระบายกับใครเลยมาระบายลงในนี้