อยากระบายจังเลย ทำงานไปก็เครียดไป

สวัสดีคับ กระทู้นี้ผมอยากระบายเหลือเกิน ผมอยากให้กระทู้นี้เป็นอุทธาหรณ์ ข้อคิดเตือนใจ ให้กับใครหลายๆคนนะคับ
  ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ คงอยากกลับไปเป็นเด็กกันบ้างไหมคับ จะขอเงินกินขนม จะเล่น สนุกไปตามประสา ไม่ต้องมากังวลใจแบกภาระให้หนักเปล่าๆ แต่ชีวิตก็ต้องเติบโตทุกวัน
โตจนรับรู้ได้ว่าการใช้ชีวิตแบบประมาทมันเป็นยังไง  
  พ่อ.. ของผมเป็นคนเก่งเริ่มต้นจากเป็นลูกน้อง จนสามารถเป็นเจ้าของกิจการได้ด้วยตัวเอง แต่พ่อเป็นคนเจ้าชู้ เงินได้มาก็หมดไป ไม่ทำบัญชี อยากใช้ อยากกินเหล้า กิน เมื่อก่อนเที่ยวบ่อยเดี๋ยวนี้เบาบ้างแล้ว
  ส่วนแม่ ก็มีความอดทนสูง ไม่เคยท้อ
นึกถึงตอนเด็กที่ต้องปิดไฟในบ้านทั้งหลังเพื่อหลยเจ้าหนี้ กินข้าวกับผัดคะน้าปลาเค็มที่เก็บไว้กินได้หลายมื้อ คำว่าครอบครัวในตอนนั้นเหมือนผมขาดพ่อไปเลย เขาติดผู้หญิงถึงขั้นไม่ยอมกลับบ้าน
แม่ตามจนแม่ไม่อยากตามอีก ในตอนนั้นผมโตพอที่จะรับรู้ถึงปัญหานี้แล้ว แต่กับน้องชายยังเด็กอยู่มาก
ใช้ชีวิตอยู่ใจกทมมาเกือบ12ปี ในที่สุดพ่อกับแม่ก็ตัดสินใจย้ายมาอยู่ต่างจังหวัด สร้างชีวิตใหม่
ทุกอย่างเหมือนจะไปได้ดีถ้าเราไม่ประมาทกับชีวิต
ผม...เสียดายเวลา เสียดายเงิน ในช่วงที่ติดเพื่อน
ติดเกม เอาเงินค่าเทอมมาจ่ายค่าเกม ยอมอดข้าว1มื้อเพื่อให้ได้เล่นเกม
แม่..เป็นคนเก็บเงินเก่ง และชอบทำงานแบบสบายๆได้ดอกดีๆ คือปล่อยเงินกู้
พอรู้จักคนเยอะๆเข้า ก็คิดจะลงเลือกตั้งนายก อบต
นี่แหละการก้าวเดินที่ผิดพลาดของแม่อย่างใหญ่หลวง
เดี๋ยวมาต่อนะคับ