ความรัก6ปีกับงานที่ทำให้ห่างกัน

ผมอิจฉาคนที่มีความรักสมบูรณ์แบบจริงๆ ที่ได้แต่งงานมีลูก แต่ความรักของผมที่มีมาหกปี
มันค่อยๆหายไปเพราะงานที่เราทำ ว่างตรงกันมั่งไม่ตรงมั่ง เวลาที่ได้คุยโทรศัพท์
ก็มีไม่กี่ชั่วโมงแค่ก่อนนอน บางวันก็ไม่ได้คุยกันเลย แต่ก่อนผมว่างเมื่อต้องไปหาเธอทันที
ได้เจอหน้าแค่ ชั่วโมง 2ชั่วโมง ก็ยังดี พาไปเที่ยวทุกที่ที่เธออยากไป ช่วงหลังๆผมคงใส่ใจเธอน้อยเกินไป
ไม่มีเวลาให้ บางครั้งนัดไว้ก็ต้องเลื่อนเพราะติดงาน ผมก็รู้ว่าเธอเสียใจผมก็ได้แค่ขอโทษ
แต่เธอคงเริ่มชิน เริ่มอยู่ตัวคนเดียวได้ จนวันหนึ่งผมมีความคิดว่า ความรู้สึกของเรามันเปลี่ยนไป
ผมเลยโทรถามเธอตรงๆ "ไม่ไหวแล้วใช่มั้ย" ผมได้ยินแค่เสียงร้องไห้ผมก็รู้แล้วว่า มันจบลงแล้วสินะ

อีก33วันก็จะวันเกิดเธอแล้วแต่คงทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว
ขอโทษนะ "เค้ารักแกนะ"