สวัสดีค่า เข้าเรื่องเลยเน้อ คือเราแอบชอบคนๆนึงในห้อง และก้ดูเหมือนว่าเขาก้จะชอบเราเหมือนกัน ถ้าถามว่าทำไมถึงคิดอย่างนั้น เราก้ติบไม่ได้หรอก เพราะเขาไม่เคยบอกเราตรงๆเลย ไม่ชัดเจนเลย แต่เราก้คงแอบชอบเขาไปเรื่อยๆโดยไม่หวังอะไรมาก ในระหว่างนั้นเราก้ได้คุยกับอีกคน เราสนุกทุกครั้งที่คุยกับเขา คุยบ่อยกว่าคนที่เราชอบเสียอีก ถ้าถามว่าที่คุยมีอ่อยมั้ย ก้ไม่เชิงอ่อยนะ ก้อ่อยอยู่ดี ถ้าถามว่าทำไมถึงทำแบบนั้น คือตอนนั้นเหมือนหัวใจมันสั่งให้พิม เขาคนนั้นก้ชอบเราจริงๆแต่ตอนนั้นเราปฏิเสธไป เพราะเหมือนใจลึกๆของเราบอกว่าเรามีคนที่ชอบแล้วๆๆ ถ้าถามว่ารู้สึกผิดมั้ย มากค่ะ เราไม่ได้ใอยากให้ความหวังนะ เหมือนเราจะชอบเขาแต่เราก้ไม่กล้า ตั้งแต่เราปฏิเสธคราวนั้น ก้คุยกันลดลง คนที่เราชอบก้ดูมีท่าทีที่จะหึงเรา และคิดว่าเราชอบคนนั้นจริงๆ (แต่เราก้ไม่รู้นะว่าจริงมั้ย) ถ้ามันจริง ไม่โทดใครเลยค่ะโทดตัวเอง และก้มีข่าวว่าคนที่เราชอบไปชอบคนอื่น.. เอาจริงๆเราก้อยากมีใครสักคนนะ แกคือแบบเหมือนตอนแรกชอบมันนะแต่ไม่กล้าชอบ พอตอนนี้ไม่มีใครให้รอแล้ว ก้รู้สึกเสียดายที่ไม่ทำตามใจตัวเองไป... ถ้าเราจะกลับไปหาคนนั้น มันจะเหมือนว่าใช้คนนั้นฆ่าเวลามั้ย? เราจะดูเลวมั้ยคะ ?
ถ้าอกหักแล้วจะรีเทิร์น เลวมั้ยคะ??