เครียดค่ะไม่มีความสุขเลยสักวันของชีวิตกับคำว่ากตัญญู เราควรทำอย่างไรชีวิตดีคะช่วยเข้ามาเเนะด้วยเถอะค่ะ

พ่อเเม่เราอายุ 70-80ปี
มีลูกคนเดียวคือเราซึ่งตอนนี้อายุ 30กว่าเเล้ว
ไลฟ์สไตล์ไปคนละทางเลย
ตอนนี้ไม่มีเเม่บ้าน ปัญหาชีวิตบังเกิด
คือพ่อป่วย เเม่ป่วย เราเลยต้องออกจากงานมาดูเเลท่าน
ดีที่บ้านพอมีฐานะไม่เดือดร้อนเรื่องเงินทอง
เเต่คือ เราไม่มีความสุขเลยสักวัน
อายุก็เยอะเเล้วเเต่ท่านชอบอยู่บ้านเดี่ยวซึ่งเมื่อก่อนมีคนงานมันก็โอเคค่ะ
เเต่ตอนนี้เราต้องวิ่งทำหมด รดน้ำต้นไม้ ทำกับข้าว ทำงาานบ้าน ฝนตกทีวิ่งเข้าสิรอบบ้าน
กว่าจะปิดหน้าต่างหมด ตากเเดดหน้าดำ ทำทุกอย่าง ทั้งๆที่มีเงิน
เเต่ช่วยอะไรไม่ได้เลย คืออะไรกับชีวิต จะขอให้ย้ายไปอยู่คอนโด
ดูเเลง่ายๆ ใกล้สิ่งอำนวยความสะดวกก็ไม่ไป คนงานก็หายากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทร เงินเดือนที่จ้างก็ไม่ได้น้อย
นี่ถ้าหาคนงานไม่ได้ เราก็ต้องกลายเป็นป้าเเก่อยู่กับบ้าน ไม่มีสังคม ไม่มีความก้าวหน้าใดๆในชีวิต
ช่วยเเนะนำหน่อยค่ะ เราจะปรับสมดุลชีวิตอย่างไรดีคะ เครียดมากๆๆๆๆๆค่ะ

ขอเเท็กห้องศาสนาด้วยค่ะ
กับคำว่ากตัญญูที่เราตั้งใจทำดีกับท่านมาตลอด
ทำไมวันนี้มันกลับว่าเราเเย่ลงไปหมด
เราไปไหนไม่ได้เลยไม่มีอนาคต
เเต่บางคนที่เค้าทิ้งพ่อเเม่ให้ช่วยเหลือกันเอง อยู่กันลำบากๆ
เเล้วไปพัฒนาชีวิตตัวเค้าเอง หรือ ไปดูเเลลูกสามีเค้า
กลับมีชีวิตที่ดี ขอคำอธิบายให้เรายังพอมีกำลังใจ กับคำว่าทำดีได้ดีหน่อยค่ะ