สวัสดีคะวันนี้เราก็แค่รู้สึกอึดอัดมากๆ เลยสมัครกระทู้พันทิปครั้งแรก อาจจะมีตกๆหล่นๆบ้างขออภัยด้วยน่ะคะ
เรื่องเป็นแบบนี้คะ ครอบครัวเรามีลูกอยู่สองคนแล้วเราคนเล็กสุด จะทำอะไรก็ผิดไปหมด ทุกวันนี้เวลาไปเรียนพ่อก็จะชอบไปส่ง พอกลับบ้านเขาให้กลับบ้านเองคะแต่ห้ามกลับเกิน 3โมงครึ่ง (คือเกินไปมากๆคะ)
พอมีงานอะไรอย่างเช่นงานเลี้ยงวันเกิดเพื่อน ก็โทรให้กลับ หรือเรียนเพิ่มก็เร่งให้รีบกลับเราจึงต้องโดดออกมาจนเราต้องกลับแล้วเขาก็หาว่าเหลวไหลจนเขาเลยจะมารับเราเองทุกๆวัน พอวันหนึ่งเราได้มีแฟน พอเขารู้ก็ด่าเลยค่ะเขาสั่งให้เลิกกับเขา และพ่อก็ถามเรื่องหน้าตาและฐานะหน้าตาธรรมดาค่ะฐานะก็ปานกลางตอนนี้เราคบมา 9 เดือนแล้ว (น้อยมาก) แต่รักกันมากคะ เขาไม่ยอมรับคะเขาบอกอยากได้คนที่หล่อๆรวยๆกว่านี้ พอแฟนเรารู้เขารับไม่ได้เลยคะเสียใจทั้งคู่เราก็ไม่รู้จะทำยังไง
พอเราจะออกข้างนอกไปเที่ยวห้างเขาไปส่งถึงที่เลยคะ เพราะเขากลัวว่าเราแอบไปหาผู้ชายที่บ้านจนเรารู้สึกว่ามันมากไปไหม เขาไม่เคยเข้าใจคะพอเราพูดเรื่องนี้เขาก็ด่าคะ เขาบอกแค่นี้ให้ความสุขไม่พอหรอ อิสระไม่พอหรอซึ่งคือที่เขาพูดมาไหนอิสระ ? เขาไม่ให้มีแฟนเพราะกลัวการเรียนตกต่ำ (แต่เกรดเฉลี่ยเรา3ตลอดคะ) เราก็ไม่อยากเถียงหรอกคะ เวลาจะไปทำงานก็ไปส่งถึงที่ไม่เชื่อใจ แล้วให้ครั้งเดียว ครั้งต่อไปต้องให้เพื่อนมาหาที่บ้านซึ่งเพื่อนเราต้องเฝ้าที่บ้านอยู่แล้ว ซึ่งเราสงสาร
พอเวลากินหมูกระทะคนอื่นจะจัดละมีผู้หญิงผู้ชายบ้างแต่บ้านเราคือต้องมีแค่ผู้หญิงเท่านั้น (แล้วมันจะสนุกตรงไหน) พอมีครั้งหนึ่งมีผู้ชายมาด่าใหญ่เลยคะอายมากๆ สงสารด้วยเพื่อนก็เข้าใจ ตอนเล่นสงกรานต์พ่อมาส่งถึงที่ พอรู้ว่ามากับผู้ชายตีรถกลับเลยคะหน้าเสียมากๆ แล้วไม่ให้ออกเลยจนเราต้องคุยกับเพื่อนให้ช่วยคุยจนออกมาได้ บอกตรงๆคือเหนื่อยมากๆคะอึดอัดมาก ทุกวันนี้ใช้ตังตัวเองตลอด พอออกไปไหนก็บ่นคะ แต่ไม่เคยกลับบ้านดึก อยู่บ้านจนชินจนไม่รู้เส้นทางไปไหนเลยเหมือนกบในกะลา แล้วมาโดนกีดกันหลายๆอย่าง จนเรารู้สึกว่าอยากให้เขาเข้าใจกว่านี้ คือทุกวันนี้เราอิจฉาลูกคนอื่นมากๆ เราอึดอัดเก็บตัวเงียบไม่พูดกับใครเลย เคยคิดจะหนีออกจากบ้าน แต่ไม่คุ้นที่เลยคิดที่จะเก็บตัวเงียบ ตอนนี้คิดอะไรไม่ออกเลยร้องไห้หนักมาก ไม่รู้จะพูดว่ายังไงให้เขาเข้าใจเราซะที พอพูดดีๆด่าคะ พอจะมีวิธีบ้างไหมคะให้เขาเข้าใจเรา เหนื่อยเหลือเกิน
โดนพ่อแม่กีดกันทุกๆอย่าง อึดอัดจนอยากจะร้องไห้ ไม่มีใครเข้าใจเลย.
เรื่องเป็นแบบนี้คะ ครอบครัวเรามีลูกอยู่สองคนแล้วเราคนเล็กสุด จะทำอะไรก็ผิดไปหมด ทุกวันนี้เวลาไปเรียนพ่อก็จะชอบไปส่ง พอกลับบ้านเขาให้กลับบ้านเองคะแต่ห้ามกลับเกิน 3โมงครึ่ง (คือเกินไปมากๆคะ)
พอมีงานอะไรอย่างเช่นงานเลี้ยงวันเกิดเพื่อน ก็โทรให้กลับ หรือเรียนเพิ่มก็เร่งให้รีบกลับเราจึงต้องโดดออกมาจนเราต้องกลับแล้วเขาก็หาว่าเหลวไหลจนเขาเลยจะมารับเราเองทุกๆวัน พอวันหนึ่งเราได้มีแฟน พอเขารู้ก็ด่าเลยค่ะเขาสั่งให้เลิกกับเขา และพ่อก็ถามเรื่องหน้าตาและฐานะหน้าตาธรรมดาค่ะฐานะก็ปานกลางตอนนี้เราคบมา 9 เดือนแล้ว (น้อยมาก) แต่รักกันมากคะ เขาไม่ยอมรับคะเขาบอกอยากได้คนที่หล่อๆรวยๆกว่านี้ พอแฟนเรารู้เขารับไม่ได้เลยคะเสียใจทั้งคู่เราก็ไม่รู้จะทำยังไง
พอเวลากินหมูกระทะคนอื่นจะจัดละมีผู้หญิงผู้ชายบ้างแต่บ้านเราคือต้องมีแค่ผู้หญิงเท่านั้น (แล้วมันจะสนุกตรงไหน) พอมีครั้งหนึ่งมีผู้ชายมาด่าใหญ่เลยคะอายมากๆ สงสารด้วยเพื่อนก็เข้าใจ ตอนเล่นสงกรานต์พ่อมาส่งถึงที่ พอรู้ว่ามากับผู้ชายตีรถกลับเลยคะหน้าเสียมากๆ แล้วไม่ให้ออกเลยจนเราต้องคุยกับเพื่อนให้ช่วยคุยจนออกมาได้ บอกตรงๆคือเหนื่อยมากๆคะอึดอัดมาก ทุกวันนี้ใช้ตังตัวเองตลอด พอออกไปไหนก็บ่นคะ แต่ไม่เคยกลับบ้านดึก อยู่บ้านจนชินจนไม่รู้เส้นทางไปไหนเลยเหมือนกบในกะลา แล้วมาโดนกีดกันหลายๆอย่าง จนเรารู้สึกว่าอยากให้เขาเข้าใจกว่านี้ คือทุกวันนี้เราอิจฉาลูกคนอื่นมากๆ เราอึดอัดเก็บตัวเงียบไม่พูดกับใครเลย เคยคิดจะหนีออกจากบ้าน แต่ไม่คุ้นที่เลยคิดที่จะเก็บตัวเงียบ ตอนนี้คิดอะไรไม่ออกเลยร้องไห้หนักมาก ไม่รู้จะพูดว่ายังไงให้เขาเข้าใจเราซะที พอพูดดีๆด่าคะ พอจะมีวิธีบ้างไหมคะให้เขาเข้าใจเรา เหนื่อยเหลือเกิน