ขอระบายหน่อยนะคะ
เรากับสามีคบกันได้ไม่นานเราก็ท้อง มีการจัดงานผูกข้อมือกันตามประเพณี ตลอดระยะเวลาที่อยู่ด้วยกันมาก็ระหองระแหงกันมาตลอดค่ะทะเลาะกันแทบทุกวัน
เคยจับได้ว่าเค้าคุยกับคนอื่นไม่รู้ตั้งกี่หนแต่ก็ทนกันมาเรื่อยๆ จนปัจจุบันลูกอายุ2ปีแล้วค่ะ พูดดีๆกันไม่ถึง5นาทีก็ทะเลาะกัน ปรึกษาอะไรก็ไม่ค่อยได้ เราลาออกจากงานมาเลี้ยงลูกและขายของเล็กๆน้อยๆอยู่ที่บ้านค่ะ รายได้ของเราก็แค่พอกินพอใช้ จะมีปัญหากันเรื่องเงินตลอด เค้าจะบอกกับเราว่าไม่มี แต่เค้าสามารถซื้อเสื้อดีๆ มีโทรศัพท์แพงๆใช้ได้
ล่าสุดคือจับได้ว่าคุยกับผญ.คนนึง มีข้อความลึกซึ้งส่งหากัน จะเรียกกันว่าไอ้อ้วนบ้างหรือเมียจ๋าบ้าง มีนัดเจอกันไปกินไอติมด้วยกัน ทุกครั้งที่เราจับได้เค้าจะไม่ยอมรับ โวยวายใส่เราหาว่าเราไร้สาระปัญญาอ่อน เค้าจะพูดกับเราเสมอว่า คิดผิดที่มารู้จักคนอย่างเรา ถ้าไม่ติดว่ามีลูกเค้าคงทิ้งเราไปตั้งนานแล้ว เราเคยบอกให้เค้าทิ้งเราไปเถอะ ลูกคนเดียวเราเลี้ยงได้นะแต่เค้าก็ไม่ไป ไม่เข้าใจจริงๆว่าถ้าหมดรักกันแล้วทำไมไม่ทิ้งกันไปล่ะคะ มีคนอื่นไปแล้วจะมาอยู่กันแบบนี้ทำไม คิดเสมอว่าวันนึงเราคงจะพาลูกออกไปจากจุดนี้ เตรียมเอกสาร เคลียหนี้สิน เก็บเงินสำหรับทำทุน ถ้าถึงวันนั้นเค้าไม่ไปไหนเราคงเป็นคนไปเอง ส่วนตอนนี้ก็คงต้องอยู่ให้ได้ ถึงแม้จะรู้ว่าเค้าคุยกับคนอื่น เรารู้ว่าเค้ารักลูกแต่ไม่ได้รักเรา มีแต่เราที่ยังรักเค้า พอเห็นท่าทีที่เค้าเมินเฉยใส่ก็ไม่รู้จะทำตัวยังไง บางทีก็ต้องแอบไปร้องไห้ เหนื่อยกับชีวิตตอนนี้จังค่ะ
ขอบคุณพื้นที่ดีๆ อาจจะพิมพ์วกวนเพราะว่าพิมพ์ในมือถือค่ะ
ถ้าสามีไม่ได้รักคุณแล้ว คุณจะอยู่เป็นครอบครัวเพื่อลูกมั้ยคะ
เรากับสามีคบกันได้ไม่นานเราก็ท้อง มีการจัดงานผูกข้อมือกันตามประเพณี ตลอดระยะเวลาที่อยู่ด้วยกันมาก็ระหองระแหงกันมาตลอดค่ะทะเลาะกันแทบทุกวัน
เคยจับได้ว่าเค้าคุยกับคนอื่นไม่รู้ตั้งกี่หนแต่ก็ทนกันมาเรื่อยๆ จนปัจจุบันลูกอายุ2ปีแล้วค่ะ พูดดีๆกันไม่ถึง5นาทีก็ทะเลาะกัน ปรึกษาอะไรก็ไม่ค่อยได้ เราลาออกจากงานมาเลี้ยงลูกและขายของเล็กๆน้อยๆอยู่ที่บ้านค่ะ รายได้ของเราก็แค่พอกินพอใช้ จะมีปัญหากันเรื่องเงินตลอด เค้าจะบอกกับเราว่าไม่มี แต่เค้าสามารถซื้อเสื้อดีๆ มีโทรศัพท์แพงๆใช้ได้
ล่าสุดคือจับได้ว่าคุยกับผญ.คนนึง มีข้อความลึกซึ้งส่งหากัน จะเรียกกันว่าไอ้อ้วนบ้างหรือเมียจ๋าบ้าง มีนัดเจอกันไปกินไอติมด้วยกัน ทุกครั้งที่เราจับได้เค้าจะไม่ยอมรับ โวยวายใส่เราหาว่าเราไร้สาระปัญญาอ่อน เค้าจะพูดกับเราเสมอว่า คิดผิดที่มารู้จักคนอย่างเรา ถ้าไม่ติดว่ามีลูกเค้าคงทิ้งเราไปตั้งนานแล้ว เราเคยบอกให้เค้าทิ้งเราไปเถอะ ลูกคนเดียวเราเลี้ยงได้นะแต่เค้าก็ไม่ไป ไม่เข้าใจจริงๆว่าถ้าหมดรักกันแล้วทำไมไม่ทิ้งกันไปล่ะคะ มีคนอื่นไปแล้วจะมาอยู่กันแบบนี้ทำไม คิดเสมอว่าวันนึงเราคงจะพาลูกออกไปจากจุดนี้ เตรียมเอกสาร เคลียหนี้สิน เก็บเงินสำหรับทำทุน ถ้าถึงวันนั้นเค้าไม่ไปไหนเราคงเป็นคนไปเอง ส่วนตอนนี้ก็คงต้องอยู่ให้ได้ ถึงแม้จะรู้ว่าเค้าคุยกับคนอื่น เรารู้ว่าเค้ารักลูกแต่ไม่ได้รักเรา มีแต่เราที่ยังรักเค้า พอเห็นท่าทีที่เค้าเมินเฉยใส่ก็ไม่รู้จะทำตัวยังไง บางทีก็ต้องแอบไปร้องไห้ เหนื่อยกับชีวิตตอนนี้จังค่ะ
ขอบคุณพื้นที่ดีๆ อาจจะพิมพ์วกวนเพราะว่าพิมพ์ในมือถือค่ะ