คนพิการ(ความรู้สึก) เรื่องความรัก

สวัสดีนะครับ ผมก้อเป็นอีกคนหนึ่งที่มีลักษณะ ลูกครึ่ง กึ่งคนพิการ กึ่งคนปกติ ได้มาหาอ่านความรุ้และความคิดเห็นของเพื่อนที่ประสบปัญหานี้ และการได้รับกำลังใจจากหลายๆท่าน ทำให้ดูมีกำลังใจมากขึ้น และคิดว่าสักวันจะได้พบได้เจอ "นางฟ้า"ตัวจริงเข้าสักวัน คนที่มีความพิการทุกคน ต้องการใครสักคน ที่จะเป็นเพื่อนอยู่ดูแลกันตลอดไป ไม่ได้หมายถึงต้องการไปสร้างภาระให้นะครับ ผมบอกตรงๆ ทำไมผมถึงต้องการมีแฟน เพราะได้เห็นการเคียงคู่ของเตี่ยแระแม่ ดูมีความสุข เข้าใจอยู่ว่า คนอย่างเราหาคู่ยาก และก้อทดลองทดสอบ มาหลายคนแระ สุดท้ายเมื่อเขาเจอที่ดีกว่า ก้อมักจะทิ้ง มักจะทิ้งคำไว้ว่า ห่างกันสักพักบ้าง อยากให้เธอเจอคนที่ดีบ้าง และอีกอย่าง เราไม่สามารถดูแลเธอได้ ผมอ่ะ ดูแลตัวได้ แต่อยากได้คนคู่คิด เคยนั่งเดินเที่ยวคนเดียวเห็นเขาเดินเคียงคู่กัน ทานข้าวกัน ดูหนังกัน เราเห็นแล้วก้อได้แต่ฝัน ได้แต่ยิ้มเพราะไม่เคยมีแบบเขา พอมีใครสักคนเดินเข้ามา เราก้อ รักเต็มที แต่ก้อส่วนมากจะเป็นในลักษณะปิด คือ เราไม่สามารถ บอกใครได้ จะรู้ก้อแค่ญาติพี่น้องเรา เขาก้อไม่กล้าที่จะบอกเพื่อนเขา มันดูน่าอายมาก แต่เราก้อไม่ได้ฆ่าใครตายนะ ไม่ได้ผิดศิลธรรมอะไร เราก้อ ถามก่อนที่จะคบ ผมว่าเพื่อนๆ ทุกคนที่มีความเป็นคนพิการ น่าจะเคยเจอนะครับเพราะอ่านๆ ดูก้อคล้ายๆกัน ไม่ว่าคนปกติ คนพิการ ต่างก้อต้องการความรักที่เหมือนกัน ความจริงใจ แต่ส่วนมากมักพบว่า เงิน และบุคลิกภาพทางสังคมจะ ทำให้ เธอเปลี่ยนและเลิกไปในที่สุด จุกนะครับ แต่ทำอย่างไรได้ ก้อ ต้องเจ็บไป ในเมื่อไม่เจียมตัว... ผมก้อยังคงคิดถึงเสมอ... เมื่อเร็วๆนี้ วันอาทิตย์ที่ 13 กันยายน 2558 สดๆ ร้อนๆ เลยครับ คบกันเป็นแฟนมา 2 ปี เธอมาขอเป็นเพื่อน มาขอโทษ เหตุผลคือแฟนเก่ากลับมา เราก้อได้ๆ เพราะรู้ว่า เมื่อเขาเปลี่ยนจะทำอย่างไรได้ก้อต้องตามนั้น แต่ด้วยไอ้ที่ใจเรามันรักมันโหยหานี่สิ ตัวร้ายเลย มันคิดถึง เธอก้อ ปิดซะหมด ทั้งfacebook บล็อค line ลบ มือถือ บล็อคเบอร์ เราก้อ เคยคุยทุกวัน ถามกันทุกวัน สุดท้ายจากที่เธอขอเป็นเพื่อน และขอโทษในการเปลี่ยนแปลง กลับไม่เหลือช่องทางให้ คนอย่างเราได้เห็นอีกเลย มันก้อเป็นเรื่องแปลกนะ ที่จะโดยทิ้งประจำ ถือว่าเป็นของแถมเพิ่มเติมเลยทีเดียว อย่างที่ไปอ่านหลายความคิดเห็นของกระทู้ ของเพื่อนๆ ที่ตั้งไว้ มันก้อจริงคนปกติ มักมีโอกาสได้เลือกมากกว่า เราก้อเลยเป็นคนกลุ่มน้อยไป จริงๆ เราก้อมีหัวใจมีองค์ประกอบของความรัก ความคิดดีๆ นะ แต่บ้างครั้งด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ ที่โดนกระทบกระแทก เราก้อโกรธเป็นโมโห เป็นทำอะไรด้วยความไม่ได้คิด คิดว่า เธอแคร์เพียงคนใหม่ไม่สนใจ ความรู้สึกเราเลย คนรอบข้างเราเลย ใครบ้างไม่อยากดีในสายตาคนที่ตัวเองรัก สุดท้ายก้อต้องเลิกลากันไป แต่ก้อแปลกที่ยังคงคิดถึง แม้ว่ามันจะไม่มีทางที่จะกลับมาได้แล้วก้อตาม แต่ผมก้อยังเชื่อว่า ความรักเป็นสิ่งดีเสมอ รักคือรัก ขอให้เพื่อนๆ ที่พิการ และไม่พิการทุกท่านเจอรักที่ จริง และ รักกันจริงจริงนะ ครับ ความผิดหวัง แม้จะอยู่คู่กับเรา แต่อยากให้ ความสมหวัง อยู่คู่กับทุกทุกท่าน ไม่มีใครหรอกที่อยากผิดหวัง ไม่มีใครหรอกที่อยากโดนบอกเลิก แต่เราจะทำอย่างไรได้หละ เราก้อแค่คนธรรมดา เชือกถือแค่ข้างเดียว แม้จะนานแค่ไหนก้อยังคงเป็นเชือกที่อีกข้างวางลงไว้ที่พื้น หวังว่า สักวัน จะมีใครมาดึงเชือกนั้นให้ ตึง เป็นการเชื่อมโยงระหว่างใจ ถึงใจ  ความในใจของ "คนพิการ"
คนหนึ่งที่ชื่อ...กิตติ อิทธิลัภ...