ควรทำยังไงต่อไปดี? แอบ 18+ เบาๆ

คือไม่รู้จริงๆว่าจะทำยังไงดี เราเป็นคนแอบหัวโบราณนะ คือจะมีอะไรได้แค่กับคนๆเดียวเท่านั้น แล้วเราก็ไม่เคยคบใครนานเท่านี้ ไม่เคยรักใครเท่านี้ ความคิดโง่ๆที่คิดว่าเค้าจะรักเราตลอดไป เค้าจะไม่ทิ้งเราไป มันแย่จังเนาะ เรากลัวถ้ามีคนรู้ เรากลัวเพื่อนจะรังเกียจ พ่อแม่จะว่าเราไม่รักดี มีอะไรกับเค้าไปแบบนั้น แต่มันยังไม่สมบูรณ์100เปอร์เซ็นขนาดนั้น แต่มันเข้าไปแล้วอ่ะ ย้อนเวลาก็ไม่ได้ มีคนเข้ามาคุยเรื่อยๆตั้งแต่เราเลิกกับเค้า แต่เราก็กลัว กลัวพวกเค้าจะรับไม่ได้ เราไม่เปิดใจให้ใคร เราผิดไหมคะ เราไม่รู้ว่าต้องทำยังไงต่อไป สำหรับเราแล้ว พรหมจรรย์สำคัญมากนะคะ แต่เค้าไม่คิดแบบนั้นมั้ง เราไม่ยิ้อนะ เราไม่ยื้อคนที่ไม่รักเราแล้ว ยื้อไปมันได้แค่ตัว ใจเค้าไปแล้วจริงๆ เราไม่รู้ว่าที่เค้าทำคืออะไร หวังดีหรืออยากทิ้งเรา แต่เมื่อเค้าเลือกที่จะทิ้งเราจะไม่ยื้อ แต่เราไม่รู้จริงๆว่าเราจะทำยังไงต่อไปกับตัวเอง เราไม่กล้าเปิดใจให้ใครเข้ามา ถูกมองเหมือนคนใจร้าย เราผิดมากหรอที่อยากปกป้องหัวใจตัวเอง เราผิดมากหรอที่ไม่อยากเจ็บซ้ำๆ เราผิดมากหรอที่เราไม่อยากให้ใครรู้แล้วรังเกียจเรา ผู้ชายที่บอกว่าสิ่งนั้นไม่สำคัญ แต่ถ้าได้เป็นคนแรกก็ดีใจไม่ใช่หรอคะ เรากลัวการเริ่มต้นใหม่ เรายังรักเค้าอยู่ เราไม่เคยเกลียดเค้า ทั้งๆที่เค้าเกลียดเรา แต่เราต้องทำเหมือนเกลียดเค้า ทุกครั้งที่เจอ ทุกครั้งที่ต้องเข้าไปหาแม่เค้าหรือน้องเค้า เราเจ็บจนจุกไปหมด แม่เค้าขอเอาไว้ ขอไม่ให้เราไปไหน เราเข้าใจแม่เค้านะคะ เราเองก็รักแม่รักน้องเค้ามากเหมือนกัน แต่เราเจ็บทุกครั้งที่เจอ อยากหนีอยากหายแต่ทำไม่ได้ เราไม่รู้จริงๆค่ะ พูดไม่ถูก เราคิดว่า ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องนั้น มันคงลืมได้ง่ายกว่านี้มั้งคะ ได้แต่ถามตัวเองว่า จะมีโอกาสไหมที่เค้าจะกลับมาถ้าเค้ากลับมาเราจะให้โอกาสเค้ากลับมาทำร้ายเราหรอ จะมีสักคนไหมที่รับเราได้จริงๆไม่ใช่ที่ภายนอก จะมีหรอ ที่บอกกันว่าผู้ชายเค้าไม่ซีเรียสเรื่องนี้ แต่เราซีเรียส มากด้วยค่ะทั้งกลัวทั้งสงสารผู้ชายคนนั้น คิดเสมอว่าตัวเองสกปรกไปแล้ว ไม่รู้จะทำยังไงต่อ ตอนนี้ตัดสินใจแค่จะตั้งใจอ่านหนังสือ สอบเข้าแพทย์ให้ได้ เดินตามรอยพี่ชาย แล้วเก็บทุกอย่างไว้ในใจ ไม่อยากให้พ่อแม่เสียใจ ไม่รู้ว่าทำถูกหรือเปล่า แต่อยากทำให้ครอบครัวมีความสุขแล้วก็ภูมิใจในตัวเรา ถึงเราจะจะเจ็บแค่ไหนเราก็ยอม ไม่รู้ว่าทำแบบนี้ในตอนนี้มันผิดหรือเปล่า เราเหนื่อย เราไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ เราเสียใจ ไม่รู้ค่ะ เราพิมพ์เลยไม่ค่อยรู้เรื่องมัน มันอื้ออึงไปหมดเวลานึกถึงเรื่องนี้ แล้วเป็นบ่อย ทุกวัน วันละหลายๆครั้ง เจ็บๆ จนอยากตาย แต่ต้องอดทน ดูโง่เนาะ แต่มันไม่รู้จริงๆว่าจะทำยังไงแล้ว