สวัสดีค่ะ ปกติก็เป็นแต่คนอ่าน แต่มันมีเรื่องหนึ่งอยู่ในใจเล่าให้ใครฟังไม่ได้เลยอยากถามเพื่อนๆในพันทิปค่ะ
เรากับแฟนคบกันมาได้สองปีนิดๆแล้วค่ะ
ขอแทนชื่อแฟนเราว่า 0 แล้วกันนะค่ะ
ตอนแรกเราเจอกันในงานอบรมของมหาวิทยาลัยค่ะ 0 แอดเฟสเรามาค่ะ เราก็ไม่ได้รับ ตอนหลังจำได้ว่าเคยเจอก็เลยรับ พอรับเเอดเฟรน 0 ก็ชวนเราคุย เราก็คุยแต่ไม่ได้คิดอะไร ตอนนั่งในงานเขาถามชื่อเพื่อนเรา เราคิดว่าเขาชอบเพื่อนเรา เราเลยคุยด้วย พอตอนหลังเพื่อนเราเขาก็มาบอกเราว่า 0 ชอบเรานะ ตอนเเรกเราก็ไม่เชื่อ พอตอนหลัง 0 บอกเราเองเลยค่ะว่าชอบเรา เราก็รู้สึกดีๆด้วยนะ แต่ไม่ได้คิดอะไรมากเท่าไหร่ จากนั้นเราก็คุยผ่านเฟสเรื่อยๆ วันนึง 0 ขอเบอร์เรา เราก็ให้ไปค่ะ เขาโทรหาเราคุยกันตั้งแต่หกโมงเย็นถึงตี4 แล้วก็วางสายต่างคนต่างนอนแล้วตื่นเช้ามาเรียนปกติค่ะ ตอนนั้นรู้สึกดีมากเลยค่ะ เพราะเราอยู่คนเดียวมาตลอดมั้งค่ะ ทางบ้านก็ทะเลาะ กับเพื่อนก็ไปกันไม่ค่อยได้ เราปรึกษาเขาทุกเรื่องค่ะ มีอะไรบอกหมดไม่เคยปิดบัง เขาเทคแคร์ดูแลเราดีตลอด จากชีวิตที่อยู่คนเดียว กินข้าวคนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียว ตอนนี้ไม่แล้วค่ะ เรามีเขา เรามั่นใจมากว่าเขารักเราและเขาจะเป็นแบบนี้ตลอดไป วันนึงครอบครัวเขาไปเที่ยวต่างประเทศกันค่ะ เราเลยไปบ้านเขาเพราะตอนนั้นมีปัญหาเรื่องเพื่อน เราเครียดจนไม่สบายค่ะ เขาเช็ดตัวดูแลเราอย่างดีหายาให้กิน เราอ้วกเขาก็เช็ดอ้วกให้ เขาขับรถพาเราไปหาหมอตอนเที่ยงคืน เราซึ้งใจเขามาก ดีใจมากที่เขารักและดูแลเราดีขนาดนี้ เรารักแบบไม่เผื่อใจเลย เราคุยกันทุกวันค่ะ ทุกคืนก่อนนอนด้วย ทะเลาะกันก็มีบ้างเพราะเราอารมณ์ร้อน แต่เขาก็รับได้หมดค่ะ
จนกระทั่งเขาเรียนจบทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด คนที่คอยอยู่ใกล้ๆกลับอยู่ไกล เราต้องกินข้าวคนเดียว เดินห้างคนเดียว ดูหนังคนเดียว เราก็เริ่มทะเลาะกันค่ะ บ่อย ถี่ และเเรงขึ้นมีขึ้นกูกัน(เขาไม่เคยขึ้นกับเรานะค่ะ มีเราฝ่ายเดียวที่ขึ้นกูกับเขา) <0อายุมากกว่าเรา 2 ปีค่ะ> ทะเลาะกันเราก็ร้องไห้ฝ่ายเดียวค่ะไม่อยากทำอะไรเลย เรียนก็ไม่มีสมาธิแล้ว ยิ่งช่วงสอบยิ่งมีเรื่องให้ทะเลาะกัน พอเขาได้งานทำทุกสิ่งทุกอย่างดูแย่ลงค่ะ เรางอนเขาก็ไม่ง้อ เราจะเป็นจะตายยังไงเขาไม่เคยสนใจ จากเดิมเขาจะเป็นฝ่ายง้อเราในเวลาที่เราโกรธไม่ว่าเขาจะผิดหรือถูก แต่กลับเป็นว่าเรางอนเองก็ต้องหายเอง เราเสียใจร้องไห้ เราอยากได้คนๆเดิมกลับมา เราทำทุกวิถีทางแล้ว เราปรับตัวหาเขา เขาไม่ว่างเราก็โอเค ไม่ว่างเราก็อดทนเก็บความคิดถึงเก็บความเหงาไว้คนเดียว มีบางครั้งที่เราทนไม่ได้เราระเบิดความรู้สึกให้เขารับรู้ เขาก็ปรับให้นะค่ะ ได้นิดหน่อยเเล้วก็เป็นแบบเดิมค่ะ เขาปล่อยเรา แต่เขาไม่อยากให้เราคบเพื่อน แต่เขาไม่มาอยู่กับเรา เราเครียดเราเสียใจเขาก็ไม่สน ตอนนี้เขาลาออกจากงานแล้ว เขาก็เหมือนเดิมค่ะ ไม่ว่างไปบ้านยายบ้าง เล่นเกมบ้าง เรารู้สึกว่าเขาเห็นเราเป็นของตาย ไม่มีค่า ไม่มีความหมายสำหรับเขาอีกแล้ว เมื่อวันก่อนโน้นเราถามเขาว่าไปไหนมาทำไมไม่บอกเขาก็บอกว่าไปเลี้ยงวันรับปริญญาเพื่อนลืมบอก คือเราเป็นห่วงเขา แต่เขาเปลี่ยนไปโทรไปก็ไม่รับ เขาคบเราแบบไม่เปิดเผยให้คนที่บ้านเขารู้ เขาบอกเขาไม่พร้อม ตอนนั้นเขาบอกรอเรียนจบมีงานทำแล้วจะบอก เขาเรียนจบมีงานทำเขาก็ยังไม่บอก เขาไม่จริงจัง ไม่รักเราใช่ไหม เมื่อวานเราก็ถามเขาไปไหนทำไมไม่รับโทรศัพท์เขาบอกขับรถให้แม่ เราบอกไม่มีเวลาให้เราเลย เขาบอกเขาต้องดูแลเเม่ เป็นเธอเธอจะไม่ดูแลแม่เธอหรอ เราเลยบอกว่าดีเนอะ ดูแลแม่ทิ้งแฟน พี่ทำ0ทำถุกแล้ว เรานอยเราเสียใจเราร้องไห้ตั้งแต่เย็นถึงตีหนึ่งตีสอง เขาก็ไม่ติดต่อไม่สนใจ เราเลยบล็อคเฟสบล็อกไลน์ เขาไม่โทรหาเราเลย เขาส่งข้อความมาบอกแค่ว่ากินข้าวด้วยนะ ทั้งๆที่เมื่อวานเราบอกเขาเราร้องไห้มาหลายวันแล้วนะ เขาก็บอกเราไม่ผิดหรอก เขาเลวเอง เราถามว่าพี่มีคนอื่นหรอ เขาบอกตอนนี้ชีวิตเขามีแค่แม่ เราได้ยินคำนี้เราเสียใจมากเลย ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม สงสัยมั้งว่าเขาเอาเราไปไว้ไหน เราเคยตัดใจจะเลิกหลายครั้งแต่ทำไม่เคยได้ เพราะอะไรค่ะ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ เราควรทำยังไงต่อไปดี T T
เราควรจะคบกันต่อไปดีไหม
เรากับแฟนคบกันมาได้สองปีนิดๆแล้วค่ะ
ขอแทนชื่อแฟนเราว่า 0 แล้วกันนะค่ะ
ตอนแรกเราเจอกันในงานอบรมของมหาวิทยาลัยค่ะ 0 แอดเฟสเรามาค่ะ เราก็ไม่ได้รับ ตอนหลังจำได้ว่าเคยเจอก็เลยรับ พอรับเเอดเฟรน 0 ก็ชวนเราคุย เราก็คุยแต่ไม่ได้คิดอะไร ตอนนั่งในงานเขาถามชื่อเพื่อนเรา เราคิดว่าเขาชอบเพื่อนเรา เราเลยคุยด้วย พอตอนหลังเพื่อนเราเขาก็มาบอกเราว่า 0 ชอบเรานะ ตอนเเรกเราก็ไม่เชื่อ พอตอนหลัง 0 บอกเราเองเลยค่ะว่าชอบเรา เราก็รู้สึกดีๆด้วยนะ แต่ไม่ได้คิดอะไรมากเท่าไหร่ จากนั้นเราก็คุยผ่านเฟสเรื่อยๆ วันนึง 0 ขอเบอร์เรา เราก็ให้ไปค่ะ เขาโทรหาเราคุยกันตั้งแต่หกโมงเย็นถึงตี4 แล้วก็วางสายต่างคนต่างนอนแล้วตื่นเช้ามาเรียนปกติค่ะ ตอนนั้นรู้สึกดีมากเลยค่ะ เพราะเราอยู่คนเดียวมาตลอดมั้งค่ะ ทางบ้านก็ทะเลาะ กับเพื่อนก็ไปกันไม่ค่อยได้ เราปรึกษาเขาทุกเรื่องค่ะ มีอะไรบอกหมดไม่เคยปิดบัง เขาเทคแคร์ดูแลเราดีตลอด จากชีวิตที่อยู่คนเดียว กินข้าวคนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียว ตอนนี้ไม่แล้วค่ะ เรามีเขา เรามั่นใจมากว่าเขารักเราและเขาจะเป็นแบบนี้ตลอดไป วันนึงครอบครัวเขาไปเที่ยวต่างประเทศกันค่ะ เราเลยไปบ้านเขาเพราะตอนนั้นมีปัญหาเรื่องเพื่อน เราเครียดจนไม่สบายค่ะ เขาเช็ดตัวดูแลเราอย่างดีหายาให้กิน เราอ้วกเขาก็เช็ดอ้วกให้ เขาขับรถพาเราไปหาหมอตอนเที่ยงคืน เราซึ้งใจเขามาก ดีใจมากที่เขารักและดูแลเราดีขนาดนี้ เรารักแบบไม่เผื่อใจเลย เราคุยกันทุกวันค่ะ ทุกคืนก่อนนอนด้วย ทะเลาะกันก็มีบ้างเพราะเราอารมณ์ร้อน แต่เขาก็รับได้หมดค่ะ
จนกระทั่งเขาเรียนจบทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด คนที่คอยอยู่ใกล้ๆกลับอยู่ไกล เราต้องกินข้าวคนเดียว เดินห้างคนเดียว ดูหนังคนเดียว เราก็เริ่มทะเลาะกันค่ะ บ่อย ถี่ และเเรงขึ้นมีขึ้นกูกัน(เขาไม่เคยขึ้นกับเรานะค่ะ มีเราฝ่ายเดียวที่ขึ้นกูกับเขา) <0อายุมากกว่าเรา 2 ปีค่ะ> ทะเลาะกันเราก็ร้องไห้ฝ่ายเดียวค่ะไม่อยากทำอะไรเลย เรียนก็ไม่มีสมาธิแล้ว ยิ่งช่วงสอบยิ่งมีเรื่องให้ทะเลาะกัน พอเขาได้งานทำทุกสิ่งทุกอย่างดูแย่ลงค่ะ เรางอนเขาก็ไม่ง้อ เราจะเป็นจะตายยังไงเขาไม่เคยสนใจ จากเดิมเขาจะเป็นฝ่ายง้อเราในเวลาที่เราโกรธไม่ว่าเขาจะผิดหรือถูก แต่กลับเป็นว่าเรางอนเองก็ต้องหายเอง เราเสียใจร้องไห้ เราอยากได้คนๆเดิมกลับมา เราทำทุกวิถีทางแล้ว เราปรับตัวหาเขา เขาไม่ว่างเราก็โอเค ไม่ว่างเราก็อดทนเก็บความคิดถึงเก็บความเหงาไว้คนเดียว มีบางครั้งที่เราทนไม่ได้เราระเบิดความรู้สึกให้เขารับรู้ เขาก็ปรับให้นะค่ะ ได้นิดหน่อยเเล้วก็เป็นแบบเดิมค่ะ เขาปล่อยเรา แต่เขาไม่อยากให้เราคบเพื่อน แต่เขาไม่มาอยู่กับเรา เราเครียดเราเสียใจเขาก็ไม่สน ตอนนี้เขาลาออกจากงานแล้ว เขาก็เหมือนเดิมค่ะ ไม่ว่างไปบ้านยายบ้าง เล่นเกมบ้าง เรารู้สึกว่าเขาเห็นเราเป็นของตาย ไม่มีค่า ไม่มีความหมายสำหรับเขาอีกแล้ว เมื่อวันก่อนโน้นเราถามเขาว่าไปไหนมาทำไมไม่บอกเขาก็บอกว่าไปเลี้ยงวันรับปริญญาเพื่อนลืมบอก คือเราเป็นห่วงเขา แต่เขาเปลี่ยนไปโทรไปก็ไม่รับ เขาคบเราแบบไม่เปิดเผยให้คนที่บ้านเขารู้ เขาบอกเขาไม่พร้อม ตอนนั้นเขาบอกรอเรียนจบมีงานทำแล้วจะบอก เขาเรียนจบมีงานทำเขาก็ยังไม่บอก เขาไม่จริงจัง ไม่รักเราใช่ไหม เมื่อวานเราก็ถามเขาไปไหนทำไมไม่รับโทรศัพท์เขาบอกขับรถให้แม่ เราบอกไม่มีเวลาให้เราเลย เขาบอกเขาต้องดูแลเเม่ เป็นเธอเธอจะไม่ดูแลแม่เธอหรอ เราเลยบอกว่าดีเนอะ ดูแลแม่ทิ้งแฟน พี่ทำ0ทำถุกแล้ว เรานอยเราเสียใจเราร้องไห้ตั้งแต่เย็นถึงตีหนึ่งตีสอง เขาก็ไม่ติดต่อไม่สนใจ เราเลยบล็อคเฟสบล็อกไลน์ เขาไม่โทรหาเราเลย เขาส่งข้อความมาบอกแค่ว่ากินข้าวด้วยนะ ทั้งๆที่เมื่อวานเราบอกเขาเราร้องไห้มาหลายวันแล้วนะ เขาก็บอกเราไม่ผิดหรอก เขาเลวเอง เราถามว่าพี่มีคนอื่นหรอ เขาบอกตอนนี้ชีวิตเขามีแค่แม่ เราได้ยินคำนี้เราเสียใจมากเลย ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม สงสัยมั้งว่าเขาเอาเราไปไว้ไหน เราเคยตัดใจจะเลิกหลายครั้งแต่ทำไม่เคยได้ เพราะอะไรค่ะ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ เราควรทำยังไงต่อไปดี T T