The Intern
แสดงนำ - Anne Hathaway / Robert De niro
กำกับ - Nancy Meyers (It's Complicated, Something's Gotta Give/ The Holiday)

พลอตคร่าวๆ
เป็นเรื่องราวของเบน คุณตาวัย 70 ที่เป็นหม้ายภรรยาเสียไปแล้ว และเกษียณแล้ว
เบนเอาเวลาหลังเกษียณไปทำอะไรที่อยากทำหมดแล้วจนเบื่อ
วันหนึ่งได้เห็นประกาศรับสมัครผู้สูงอายุมาเป็นพนักงานฝึกหัด ด้วยความเบื่อเลยไปสมัครดู
(ส่งวิดิโออัพผ่าน youtube / vimeo ด้วยนะเออ)
และบิลก็ได้รับคัดเลือกให้ได้เข้าทำงานกับบริษัทขายเสื้อผ้าออนไลน์แห่งหนึ่งที่ก่อตั้งโดยจูลส์

เบนเคยเป็นรอง ผจก. บริษัททำสมุดโทรศัพท์มาก่อน (ซึ่งยุคนี้ไม่มีแล้วมั้ง)
ส่วนจูลส์เป็นสาวสมัยใหม่ ใช้ชีวิตแบบฉับไว ด้วยความประสบความสำเร็จเร็ว (18เดือน)
ทำให้เธอเริ่มควบคุมกิจการไม่อยู่ จูลส์อยากคุมทุกอย่างเองไปหมด อยากให้มันดี เพราะก่อตั้งมาเองจาก 0
แต่พอทุ่มเทให้เรื่องงาน เธอก็สูญเสียชีวิตส่วนตัวด้านอื่นไปตามสไตล์คนบ้างาน และเป็นคน multitask อย่างเห็นได้ชัด
(คุยโทรศัพท์ไป ส่งเมล์ไป พอหงุดหงิดอะไรก็ติดนิสัยต้องเมล์ไประบายให้เพื่อนฟัง)
จนบางทีการตัดสินใจไวเกินไป และเป็นพวก "คิดจบแล้วก็ดีลีทส่วนที่ไม่จำเป็นแล้วเคลียร์แคชทิ้งไปจากความทรงจำเลย"
เลยทำให้เธอเสียใจภายหลังได้บ่อยๆ หรือบางทีก็ต้องอุทานว่า "ฮะ นี่ฉันพูดแบบนั้น คิดแบบนั้นไปจริงๆเหรอ จำไม่ได้เลยสักนิด"
หลายครั้งที่พยายามทำทุกอย่างให้เป็นระเบียบ หรือ เที่ยงตรงแต่กลับยิ่งแมเนจสิ่งรอบตัวไม่ได้มากกว่าเดิม

จูลส์ลืมไปด้วยซ้ำว่าตัวเองคิดโปรเจคการฝึกงานผู้สูงอายุขึ้นเอง
แต่ไปๆมาๆ ด้วยความสุภาพ เนี้ยบแต่ไม่เนิร์ด แก่แต่ไม่กะลา มองโลกในแง่ดี และช่างสังเกตของเบน
ทำให้จูลส์ทึ่งและนับถือเบนขึ้นมาจนกลายเป็นเพื่อนสนิทกันเลย

จากตัวอย่างหนังที่ตัดมา เล่นเอาทำจนนึกว่า แอนจะเล่นเป็นนังมารสวมปราด้ารุ่นสอง ปะทะคนแก่ฝึกงานเด๋อด๋าอะไรงี้ซะอีก
แต่ไปๆมาๆมันกลายเป็นแนวอบอุ่นหัวใจ แนวๆที่ผกก.แกถนัดนั่นแหละ
(หนังแนวไม่มีตัวร้าย ดำเนินแบบเรียบๆบวกภาพสวยๆ เพลงเพราะๆ)

ข้อดี
- ข้อคิดเยอะเยอะทีเดียว ผกก.นี่งานละเอียดมากในเสื้อผ้า หรือพรอพประกอบฉาก ถ้าคุณเป็นคนช่างสังเกตและชอบวิเคราะห์ ชอบทำความเข้าใจคน น่าจะเก็บรายละเอียดเล็กๆน้อยๆที่แสดงให้เห็นว่าผกก.ใส่ใจและ "เป็นคนอ่อนโยน" มากๆ
- การแสดงของแอนและป๋าโรเบิร์ต แม้ไม่ใช่บทท้าทายชิงรางวัล แต่เป็นบทที่ใช้ความเป็นธรรมชาติสูง ซึ่งทั้งสองทำได้ดีโดยไม่ต้องสงสัยเลย
- ภาพสวย อาจไม่ใช่มุมกล้องหวือหวา โลเคชั่นอลังการ มีแต่ออฟฟิศ / ถนน / บ้านคน แต่ภาพสวยในแบบของมันเลยทีเดียว ดนตรีประกอบก็โอเค
ถ้าใครเป็นแฟนผลงานเก่าๆของผกก.คนนี้ (Something's Gotta Give, Holiday , It's complicated) ก็น่าจะพอนึกถึงโทนเรื่องออก

ข้อเสีย (จริงๆไม่อยากเรียกว่าข้อเสียเท่าไร เหมือนเป็นจุด "จืดๆ" ของเรื่องมากกว่า)
- จริงๆตั้งชื่อเรื่องว่า บิลก็ได้ มันไม่มีความเป็น intern ตามชื่อเรื่องมากนัก
- เบนดูเป็นคนแก่ที่ไม่มี Flaw (ข้อบกพร่อง)เท่าไร ถ้าใส่มา ตัวละครน่าจะมีมิติมากขึ้น และดูมีเสน่ห์ขึ้นมากกว่าสร้างมาเป็น Perfect Uncle ขนาดนี้
ขณะที่จูลส์เลยดูเป็น "คน" จริงๆมากกว่าเพราะดีเทล ข้อดี ข้อเสียมาครบกว่า

ยังไงก็ตาม เราดูไปเรื่อยๆจนจบแบบยิ้มบางๆ เดินอารมณ์ดีออกมาจากโรง
พวกมุกต่างๆในหนัง ไม่ได้ตลกแบบเปรี้ยง ขำเสียงดังอะไรขนาดนั้น
ในหนังมีมุมมองของการจัดการทรัพยากรบุคคล และการตลาดของธุรกิจออนไลน์พอสมควร แต่มีการช่างน้ำหนักระหว่างงานกับเรื่องส่วนตัวตลอด
แบบว่า อยากทำตามแผนธุรกิจที่ควร แต่กิจการมันก็มีคุณค่าทางจิตใจนะ อะไรงี้
หรือการที่ตัวบริษัทอยากให้โอกาสคนแก่จนออกมาเป็นโปรเจคพนักงานฝึกหัดสูงวัย
แต่กลายเป็นเอามาจริงๆก็ไม่มีใครอยากให้เค้าทำงานอะไรเพราะเห็นเค้าเป็นคนแก่ ทั้งที่จริงๆเค้ายังทำงานได้
แต่ถ้าคนที่เป็นพนักงานบริษัท เป็นเจ้าของกิจการ เป็น ceo หรือเจ้าของ SME หรือ พวกธุรกิจแฟชั่นออนไลน์น่าจะชอบ
(เราพาคุณแม่วัย 61 ที่ยังทำงานอยู่ไปดู คุณแม่ก็ขำตามทั้งเรื่องค่ะ)

พาแม่ไปดู บัตรผู้สูงอายุราคา 60 บ. บัตรเราเอง 160 รวมสองคน 220 = คุ้มค่าตั๋วอยู่นะ ถ้าไปดูวันพุธคงคุ้มกว่านี้
คะแนน 8/10 ค่ะ
(ถ้าเทียบกับหนังแนวนี้ เราว่าที่ดีสุดของเราคือ Silver Lining Playbook ที่ถูกจริตเรามากสุด
แต่ถ้าเทียบเฉพาะผลงานของผกก.คนนี้ เราว่า เรื่อง Holiday น่าจะเป็นผลงานที่ดีที่สุดของเธอ
เรื่องนี้อาจไม่ใช่เรื่องที่ดีที่สุด แต่เชื่อว่าคนดูจะไม่รู้สึกเสียดายค่าตั๋วแน่นอน)

ตัวอย่างหนังแบบซับไทย ประกอบการตัดสินใจ (เรื่องนี้แอนสวยมากมาย ไปร้อยไหมที่ไหนมา หน้าเด็กมาก YvY)