เมื่อรู้สึกกลัว "ความรัก"

รับ ผมเป็นเกย์นะครับ ความรักครั้งแรกนั้นก้อหมายถึงรักครั้งแรกครับ เกิดขึ้นกับเพื่อนผมเองครับ เราคบกันมา แล้วนานเข้า เค้าแอบไปมีคนอื่นครับ ผมก้อไม่รู้หรอกครับ มารู้ตอนเลิกกันแล้ว แต่ที่เจ็บ คือเค้าแอบคบกับอีกคนหนึ่ง(คนใหม่) ผมเป็นคนส่งเค้าที่คิวรถเพื่อไปหาคนนั้น เค้าโกหกไปหาย่า ไปคืนนั้น เค้าได้กัน พออีกวัน แฟนใหม่เค้า ก้อซื้อไอโฟนให้ ผมยอมรับว่าผมไม่ได้รวยอะไร สู้เค้าไม่ได้หรอก ผมสงสัยแอบเข้าเฟสเค้า เห็นการสนทนาแล้ว เจ็บสุดๆ ค่าบ ผมร้องไห้ เกือบอาทิตย์ไม่คิดว่าจะเจอแบบนี้ ทำไงได้คนเพิ่งจะมีความรักครั้งแรก ผมทำใจเป็นเดือนๆ จนเป็นคนปกติ อารมณ์ร่าเริง โสดมาสักพักครับ มีคนมาคุยเยอะแยะแต่ผมยังไม่เปิดใจครับเพราะแต่คนละคนดูแล้วแค่หรอกเอากันเอาไปวันๆ จนก้อมีคนใหม่เข้ามาในชีวิตผม ผมยอมรับว่ารู้สึกชอบพี่เค้านะครับ คุยด้วยแล้วรู้สึกดี พี่เค้าอายุ 29 แต่หน้าเด็กราว 21 เท่าๆผมเรย เราคุยกันจนคบกันเป็นแฟนครับ ความรักก้อเริ่มปลิอีกครั้ง ผมไปบ้านพี่เค้า แม่เค้าใจดีมากครับ เราไม่เคยทะเลาะกันเรยครับ ใช้เหตุผลคุยกันครับ
พอนานเข้า  พี่เค้าออกมาพูดเรื่องมีครอบครัว มีลูก เพราะพี่เค้าไม่อยากทำให้แม่เสียใจครับ พี่เค้าบอกขอเวลาแม่ไว้อีกหน่อย
พี่เค้าอยากอยู่กับผมอย่างนี้ แบบนี้ ผมเองก้อเข้าใจพี่เค้านะครับ พี่เค้าบอกถ้ามีพี่น้อง พี่เค้าจะไม่อะไร แต่นี่พี่เค้าเป็นลูกคนเดียว เมื่อพี่เค้าออกมาพูด ผมเองก้อเสียใจนะครับ แต่ไม่ถึงขึ้นฟูมฟาย เพราะผมทำใจมาเรื่อยๆแล้วครับ ผมรู้มาสักพักแล้ว แอบเห็นพี่เค้าคุยกับเพื่อนครับ พี่เค้าให้ผมตัดสินใจ ว่าเอายังงัย ผมคิดอยู่คืนหนึ่ง ผมเรยบอกพี่เค้าไปว่า ขออยู่กับพี่แบบนี้ก่อนได้ไหม ช่วงระยะสั้นๆ ก้อยังดี เมื่อถึงเวลานั้นผมเดินออกมาเอง  พี่เค้าก้อดีใจนะครับ เพราะพี่เค้าไม่อยากเลิกกับผมตอนนี้ แต่พี่เค้าพยายามพูดว่า ผมอย่าปิดกั้นคัยเข้ามานะ คุยๆไว้บ้าง แต่ผมเองไม่ทำหรอกคับ ผมพอแล้วครับ กับความรัก รู้สึกกลัวครับ จากกันเพราะอีกคนหมดรักและจากกันที่ยังรักกัน ถ้าความรักมันน่ากลัวแบบนี้ ผมอยู่กับความเหงาดีกว่าครับ