ยอมรับนะครับว่ามันไม่ถูก อาจจะเรียกเห็นแก่ตัวหรือยังไงก็ได้ จะด่าจะว่าอะไรผมก็ไม่ว่าครับ ขอเริ่มเล่าเลยละกัน
เมื่อประมาณเดือนมีนาคม เล่นเกม ๆ หนึ่ง เป็นเกมเต้นที่สมจริง ภาพสวย ด้วยความที่ผมเพื่อนน้อยไม่ค่อยคุยกับใครก็เงียบตลอดที่เล่น แต่อยู่ ๆ เธอคนนั้นก็ทักขึ้นมาแบบ กวนตี_เราหน่อยดิ เราเซ็ง ผมก็พูดว่าผมกวนใครไม่เป็น เธอเป็นคนร่าเริงคุยไรเธอคุยได้หมดเลยทำให้สนิทกันไวขึ้นจนเป็นเพื่อนสนิทกันได้ในระยะเวลาสั้น ๆ มีเรื่องอะไรเราก็เอามาคุยมาแชร์ความคิด ปรึกษาหารือต่าง ๆ ไม่ว่าจะมีปัญหาเรื่องเรียน เรื่องงาน เรื่องแฟนเราก็คุยกันหมด หรือนัดเข้าเกมพร้อมกัน แม้กระทั่งเวลาไม่ได้เล่นก็คุยไลน์กัน จนเลยเถิดมาถึงขอเบอร์โทรศัพท์กัน แน่นอนฮะว่าแอบแฟนคุยแน่นอน แรก ๆ ก็คุยกันด้วยคึวามรู้สึกเพื่อน แต่ด้วยความเหงาแฟนไม่ค่อยมีเวลาแล้วก็อยู่แต่กับเธอคนนั้นมันเลยเกิดความรู้สึกบางอย่างขึ้นทั้งสองฝ่าย จนเผลอปริปากพูดบอกรักออกไป พอมีความรู้สึกตรงกันทำให้เริ่มแอบคบกันมาสักระยะ
แน่นอนฮะว่าบอกกับแฟนว่าแค่เพื่อนสนิทกันเฉย ๆ แต่แฟนก็หวงก็หึงบอกให้เลิกคบคนนี้เพราะสนิทกันเกินไป ผมก็เร้าหรือมาอยู่สักพักสุดท้ายก็ยอมเลิกยุ่งให้ แต่จริง ๆ แล้วคือบอกว่าจะเลิกยุ่งแต่ไม่ได้เลิกยุ่งจริง ๆ ก็แอบคุยเหมือนเดิม คุยไลน์ตอนแฟนหลับ คุยโทรศัพท์ตอนแฟนทำงานหรือกลับไปหาแม่ จนมาถึงกลางเดือนพฤษภาคม เหมือนเธอเหนื่อยที่ต้องแอบคุยแบบนี้แล้วคิดถึงความรู้สึกว่าถ้าเกิดแฟนเธอเป็นแบบนี้เธอก็คงไม่ชอบเหมือนกัน อยากเลิกเห็นแก่ตัว แต่ก็ยังไม่ได้เลิกคบกัน จนวันนึงก็ทะเลาะกันแล้วผมก็หายไป ตอนแรกคือคิดว่าเธอหาย แต่จริง ๆ แล้วแฟนผมเขาไปบล็อคเฟสเธอคนนั้น อ้อ ส่วนไลน์เธอมีปัญหาเลยลบบัญชีเดิมทิ้งไป แล้วไม่ได้แอดกันเหมือนเดิม
จนมาวันนึงผมเข้าไปดูเรื่อยเปื่อย ตั้งค่าเพลิน ๆ ก็เห็นรายชื่อที่บล็อคมีชื่อเฟสเธอ(สงสัยแฟนบล็อค)ก็เลยปลดล็อคแล้วทักเธอไป เธอก็บอกว่าจะมาพูดทำไมว่ารู้สึกยังไง เพื่ออะไร ด้วยความที่ผมน้อยใจที่เธอพูดแบบนั้นทำให้ผมหายไปอีก เธอก็หายไปด้วยเช่นกันไม่ได้ติดต่อกันแล้วก็ไม่ได้เจอกันอีกเลยตั้งแต่ตอนนั้น จนมาถึงเมื่อวานนี้ ผ่านมาแล้ว 5 เดือน อยู่ ๆ เธอก็กลับมา คุยปกติหัวเราะ ถามสารทุกข์สุขดิบเรื่องราวระหว่างที่หายกันไปเล็กน้อย แต่ผมคาใจที่ตอนนั้นยังไม่ได้เลิกกัน ผมถามเธอว่า
ผม : คิดไงถึงกลับมา ทั้ง ๆ ที่หายไปตั้งนาน
เธอ : เบื่อ ไม่มีไรทำ
ผม : ถ้าจะมาทำให้รู้สึกอีก ก็พอต่างคนต่างอยู่เถอะ
เธอ : ก็ได้ ขอโทษค่ะ
ผม : หยุดความรู้สึกได้แล้วหรอ
เธอ : หยุดนานแล้ว
ผม : อ่าหะ
ผมก็เพ้อของผมนั่นแหละ ประมาณว่าคิดว่าจะลืมได้แล้วถึงคุยแต่จริง ๆ แล้วไม่เลย มันรู้สึกไปแล้วต่อให้หายกันไปนานถ้ารู้สึกกับคนนั้นยังไงก็ไม่มีทางเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมได้หรอก
ใช่ครับ ผมยังไม่ลืมเธอ ทั้ง ๆ ที่ผมกับแฟนก็รักกันดี ใจนึงผมสงสารแฟนผมนะ เขาทั้งรักและหวงผม เป็นห่วงสารพัด ให้โน่นให้นี่ผม ตามใจผมทุกอย่าง แต่ใจผมกลับบ้าอยู่กับคน ๆ นึง ไม่ใช่ผมไม่รักแฟนผมนะ ผมรักแฟนมาก แต่ก็คิดถึงเธอคนนั้นอยู่ ถึงแม้ช่วงที่หายไปอาจจะคิดถึงน้อยลง แต่ไม่ได้ถึงกับลืมเธอไปเลย พอเธอกลับมาให้เห็นทำให้ความรู้สึกมันมีอีกครั้ง แต่ไม่ได้เท่าเมื่อก่อน เพราะผมคิดถึงแฟนผมมากขึ้นผมถึงตัดสินใจบอกเธอ ต่างคนต่างอยู่ แต่ไม่ใช่ผมลืมเธอ แต่เพราะมันไม่สามารถเป็นทั้งคนที่มีความรู้สึกดีดีต่อกันหรือเพื่อนกันได้อีก จึงเลือกที่จะตัดใจ แล้วหันไปใส่ใจกับคนที่รักและทุ่มเทกับตัวเราเองจะดีกว่า
ผมภาวนาให้เธอรักและใส่ใจแฟนของเธอมาก ๆ แล้วอย่าไปให้ความหวังกับคนที่เธอกำลังข้องเกี่ยว ขอให้เรื่องไม่ดีเรื่องนี้หรือแนวนี้มันหยุดอยู่ที่เราสองคนพอ
ดีใจนะที่ได้คุยกันอีกครั้ง ขอให้เธอโชคดี #A
(ขอระบาย) รู้สึกกับคนนึงเกินเพื่อน ทั้ง ๆ ที่แต่ละคนมีแฟนแล้ว
เมื่อประมาณเดือนมีนาคม เล่นเกม ๆ หนึ่ง เป็นเกมเต้นที่สมจริง ภาพสวย ด้วยความที่ผมเพื่อนน้อยไม่ค่อยคุยกับใครก็เงียบตลอดที่เล่น แต่อยู่ ๆ เธอคนนั้นก็ทักขึ้นมาแบบ กวนตี_เราหน่อยดิ เราเซ็ง ผมก็พูดว่าผมกวนใครไม่เป็น เธอเป็นคนร่าเริงคุยไรเธอคุยได้หมดเลยทำให้สนิทกันไวขึ้นจนเป็นเพื่อนสนิทกันได้ในระยะเวลาสั้น ๆ มีเรื่องอะไรเราก็เอามาคุยมาแชร์ความคิด ปรึกษาหารือต่าง ๆ ไม่ว่าจะมีปัญหาเรื่องเรียน เรื่องงาน เรื่องแฟนเราก็คุยกันหมด หรือนัดเข้าเกมพร้อมกัน แม้กระทั่งเวลาไม่ได้เล่นก็คุยไลน์กัน จนเลยเถิดมาถึงขอเบอร์โทรศัพท์กัน แน่นอนฮะว่าแอบแฟนคุยแน่นอน แรก ๆ ก็คุยกันด้วยคึวามรู้สึกเพื่อน แต่ด้วยความเหงาแฟนไม่ค่อยมีเวลาแล้วก็อยู่แต่กับเธอคนนั้นมันเลยเกิดความรู้สึกบางอย่างขึ้นทั้งสองฝ่าย จนเผลอปริปากพูดบอกรักออกไป พอมีความรู้สึกตรงกันทำให้เริ่มแอบคบกันมาสักระยะ
แน่นอนฮะว่าบอกกับแฟนว่าแค่เพื่อนสนิทกันเฉย ๆ แต่แฟนก็หวงก็หึงบอกให้เลิกคบคนนี้เพราะสนิทกันเกินไป ผมก็เร้าหรือมาอยู่สักพักสุดท้ายก็ยอมเลิกยุ่งให้ แต่จริง ๆ แล้วคือบอกว่าจะเลิกยุ่งแต่ไม่ได้เลิกยุ่งจริง ๆ ก็แอบคุยเหมือนเดิม คุยไลน์ตอนแฟนหลับ คุยโทรศัพท์ตอนแฟนทำงานหรือกลับไปหาแม่ จนมาถึงกลางเดือนพฤษภาคม เหมือนเธอเหนื่อยที่ต้องแอบคุยแบบนี้แล้วคิดถึงความรู้สึกว่าถ้าเกิดแฟนเธอเป็นแบบนี้เธอก็คงไม่ชอบเหมือนกัน อยากเลิกเห็นแก่ตัว แต่ก็ยังไม่ได้เลิกคบกัน จนวันนึงก็ทะเลาะกันแล้วผมก็หายไป ตอนแรกคือคิดว่าเธอหาย แต่จริง ๆ แล้วแฟนผมเขาไปบล็อคเฟสเธอคนนั้น อ้อ ส่วนไลน์เธอมีปัญหาเลยลบบัญชีเดิมทิ้งไป แล้วไม่ได้แอดกันเหมือนเดิม
จนมาวันนึงผมเข้าไปดูเรื่อยเปื่อย ตั้งค่าเพลิน ๆ ก็เห็นรายชื่อที่บล็อคมีชื่อเฟสเธอ(สงสัยแฟนบล็อค)ก็เลยปลดล็อคแล้วทักเธอไป เธอก็บอกว่าจะมาพูดทำไมว่ารู้สึกยังไง เพื่ออะไร ด้วยความที่ผมน้อยใจที่เธอพูดแบบนั้นทำให้ผมหายไปอีก เธอก็หายไปด้วยเช่นกันไม่ได้ติดต่อกันแล้วก็ไม่ได้เจอกันอีกเลยตั้งแต่ตอนนั้น จนมาถึงเมื่อวานนี้ ผ่านมาแล้ว 5 เดือน อยู่ ๆ เธอก็กลับมา คุยปกติหัวเราะ ถามสารทุกข์สุขดิบเรื่องราวระหว่างที่หายกันไปเล็กน้อย แต่ผมคาใจที่ตอนนั้นยังไม่ได้เลิกกัน ผมถามเธอว่า
ผม : คิดไงถึงกลับมา ทั้ง ๆ ที่หายไปตั้งนาน
เธอ : เบื่อ ไม่มีไรทำ
ผม : ถ้าจะมาทำให้รู้สึกอีก ก็พอต่างคนต่างอยู่เถอะ
เธอ : ก็ได้ ขอโทษค่ะ
ผม : หยุดความรู้สึกได้แล้วหรอ
เธอ : หยุดนานแล้ว
ผม : อ่าหะ
ผมก็เพ้อของผมนั่นแหละ ประมาณว่าคิดว่าจะลืมได้แล้วถึงคุยแต่จริง ๆ แล้วไม่เลย มันรู้สึกไปแล้วต่อให้หายกันไปนานถ้ารู้สึกกับคนนั้นยังไงก็ไม่มีทางเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมได้หรอก
ใช่ครับ ผมยังไม่ลืมเธอ ทั้ง ๆ ที่ผมกับแฟนก็รักกันดี ใจนึงผมสงสารแฟนผมนะ เขาทั้งรักและหวงผม เป็นห่วงสารพัด ให้โน่นให้นี่ผม ตามใจผมทุกอย่าง แต่ใจผมกลับบ้าอยู่กับคน ๆ นึง ไม่ใช่ผมไม่รักแฟนผมนะ ผมรักแฟนมาก แต่ก็คิดถึงเธอคนนั้นอยู่ ถึงแม้ช่วงที่หายไปอาจจะคิดถึงน้อยลง แต่ไม่ได้ถึงกับลืมเธอไปเลย พอเธอกลับมาให้เห็นทำให้ความรู้สึกมันมีอีกครั้ง แต่ไม่ได้เท่าเมื่อก่อน เพราะผมคิดถึงแฟนผมมากขึ้นผมถึงตัดสินใจบอกเธอ ต่างคนต่างอยู่ แต่ไม่ใช่ผมลืมเธอ แต่เพราะมันไม่สามารถเป็นทั้งคนที่มีความรู้สึกดีดีต่อกันหรือเพื่อนกันได้อีก จึงเลือกที่จะตัดใจ แล้วหันไปใส่ใจกับคนที่รักและทุ่มเทกับตัวเราเองจะดีกว่า
ผมภาวนาให้เธอรักและใส่ใจแฟนของเธอมาก ๆ แล้วอย่าไปให้ความหวังกับคนที่เธอกำลังข้องเกี่ยว ขอให้เรื่องไม่ดีเรื่องนี้หรือแนวนี้มันหยุดอยู่ที่เราสองคนพอ
ดีใจนะที่ได้คุยกันอีกครั้ง ขอให้เธอโชคดี #A