พ่อเราเคยรับราชการ แต่ตอนนี้ปลดเกษียณแล้ว ครอบครัวเราฐานะปานกลาง แม่เราเป็นแม่บ้าน ส่วนเราทำงานแล้ว มีน้องชายคนนึงเรียนมหาลัยอยู่ค่ะ หลังปลดเกษียณพ่อเราก็มาทำงานเกี่ยวกับการเมืองท้องถิ่น แต่ก็ไม่ได้มีงานเยอะแยะอะไร วันๆพ่อก็จะออกไปทำงานบ้าง กลับมาอยู่บ้านบ้าง แล้วก็มีหน้าที่ขับรถพาย่า ไปฟอกไตที่รพ.อาทิตย์ละ 2 วัน
ปัญหาของเราก็คือแม่จะมาเล่าให้ฟังตลอดว่าพ่อเป็นคนชอบไปงานเพื่อน คือพ่อมีเพื่อนเยอะ เพราะสังคมตอนเรียน ตอนทำงาน งานของเพื่อนก็มีตั้งแต่งานวันเกิด งานขึ้นบ้านใหม่ งานบวชลูก งานแต่งลูก งานศพพ่อแม่ งานศพพ่อตาแม่ยาย คืออะไรที่จัดเป็นงานแล้วพ่อรู้ พ่อไปหมดค่ะ โดยจะขับรถไปเองบ้าง เพื่อนขับไปให้บ้าง
ซึ่งบอกตรงๆที่เราเจอหลายๆครั้งเพื่อนพ่อเรามีแต่พวกชอบเอาเปรียบ ไปด้วยกันแต่ไม่ช่วยค่าน้ำมัน ทำเป็นเฉยบ้าง นิ่งบ้าง กินข้าวด้วยกันพ่อเราจ่ายตลอด แถมเมียเพื่อนสั่งของกินกลับบ้านอีก เจอมาเยอะตั้งแต่เด็ก เวลาไปไหนกับเพื่อนพ่อก็เป็นแบบนี้ทุกที จนตอนนี้ปลดเกษียณ เพื่อนบางคนไม่เคยเจอกันเป็นสิบปี ก็ส่งการ์ดมาเชิญ แล้วพ่อเราเป็นคนที่ต้องไปทุกงานเหนือใต้ออกตก ใส่ซองพันนึง ค่าน้ำมันรถ 3000 เราว่ามันสิ้นเปลืองมากอ่ะ แม่เราบอกฝากซองไปก็พอ ไม่ได้สนิทกันมาก พ่อเราก็ไม่ยอม ต้องไปทุกงาน คือเก็บครบทุกงานจริงๆ
มีครั้งนึงตอนเช้าไปสระบุรี แล้วกลับมางานเย็นที่อยุธยา แล้วขับมาค้างกทม.เพื่อไปงานของเช้าอีกวัน ตอนเย็นก็ขับกลับบ้านที่ชลบุรี เค้าก็บ่นว่าเหนื่อยนะ ตาก็ไม่ค่อยดี ไม่ใส่แว่นก็มองไม่เห็น แม่เราก็เป็นห่วง แต่พูดอะไรก็ไม่ฟัง ต้องไปให้ได้ เราไม่รู้จะพูดยังไงจริงๆ เค้าอ้างตลอดว่ามันคือสังคมของเค้า แต่เพื่อนคนอื่นๆก็ไม่ได้ไปทุกงานแบบนี้
แล้วพอไปเจอเพื่อนบ่อยๆ ก็มีปัญหาเพื่อนคนนั้นคนนี้ที่ไม่เคยเจอกันเลย มายืมเงิน แล้วก็หายไป คือปกติไม่ได้ติดต่อกันอยู่แล้ว พอเจอกันเพื่อนเดือดร้อน พ่อเราช่วย แล้วเพื่อนก็หายไป ครั้งละ 5000 บ้าง หมื่นนึงบ้าง
นอกจากนี้ก็มีพวกเพื่อนนักธุรกิจขยันลงทุน ชอบชวนไปลงทุนทำนู่นทำนี่ ซึ่งหลายครั้งก็เจ๊ง แต่พ่อก็ไม่เข็ด นี่ก็จะลงทุนทำอะไรกับเพื่อนอีก แม่ก็เลยมาเล่าให้เราฟัง เรื่องก็เหมือนๆเดิม แบบที่เคยฟังมาไม้รู้กี่รอบแล้ว แต่เราเบื่อ ไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ ทั้งเครียด ทั้งหงุดหงิด โมโห เบื่อ เหนื่อยมากๆ หาทางแก้ไม่เจอจริงๆค่ะ
เครียดกับเรื่อง "พ่อ" ไม่รู้จะทำยังไงค่ะ
ปัญหาของเราก็คือแม่จะมาเล่าให้ฟังตลอดว่าพ่อเป็นคนชอบไปงานเพื่อน คือพ่อมีเพื่อนเยอะ เพราะสังคมตอนเรียน ตอนทำงาน งานของเพื่อนก็มีตั้งแต่งานวันเกิด งานขึ้นบ้านใหม่ งานบวชลูก งานแต่งลูก งานศพพ่อแม่ งานศพพ่อตาแม่ยาย คืออะไรที่จัดเป็นงานแล้วพ่อรู้ พ่อไปหมดค่ะ โดยจะขับรถไปเองบ้าง เพื่อนขับไปให้บ้าง
ซึ่งบอกตรงๆที่เราเจอหลายๆครั้งเพื่อนพ่อเรามีแต่พวกชอบเอาเปรียบ ไปด้วยกันแต่ไม่ช่วยค่าน้ำมัน ทำเป็นเฉยบ้าง นิ่งบ้าง กินข้าวด้วยกันพ่อเราจ่ายตลอด แถมเมียเพื่อนสั่งของกินกลับบ้านอีก เจอมาเยอะตั้งแต่เด็ก เวลาไปไหนกับเพื่อนพ่อก็เป็นแบบนี้ทุกที จนตอนนี้ปลดเกษียณ เพื่อนบางคนไม่เคยเจอกันเป็นสิบปี ก็ส่งการ์ดมาเชิญ แล้วพ่อเราเป็นคนที่ต้องไปทุกงานเหนือใต้ออกตก ใส่ซองพันนึง ค่าน้ำมันรถ 3000 เราว่ามันสิ้นเปลืองมากอ่ะ แม่เราบอกฝากซองไปก็พอ ไม่ได้สนิทกันมาก พ่อเราก็ไม่ยอม ต้องไปทุกงาน คือเก็บครบทุกงานจริงๆ
มีครั้งนึงตอนเช้าไปสระบุรี แล้วกลับมางานเย็นที่อยุธยา แล้วขับมาค้างกทม.เพื่อไปงานของเช้าอีกวัน ตอนเย็นก็ขับกลับบ้านที่ชลบุรี เค้าก็บ่นว่าเหนื่อยนะ ตาก็ไม่ค่อยดี ไม่ใส่แว่นก็มองไม่เห็น แม่เราก็เป็นห่วง แต่พูดอะไรก็ไม่ฟัง ต้องไปให้ได้ เราไม่รู้จะพูดยังไงจริงๆ เค้าอ้างตลอดว่ามันคือสังคมของเค้า แต่เพื่อนคนอื่นๆก็ไม่ได้ไปทุกงานแบบนี้
แล้วพอไปเจอเพื่อนบ่อยๆ ก็มีปัญหาเพื่อนคนนั้นคนนี้ที่ไม่เคยเจอกันเลย มายืมเงิน แล้วก็หายไป คือปกติไม่ได้ติดต่อกันอยู่แล้ว พอเจอกันเพื่อนเดือดร้อน พ่อเราช่วย แล้วเพื่อนก็หายไป ครั้งละ 5000 บ้าง หมื่นนึงบ้าง
นอกจากนี้ก็มีพวกเพื่อนนักธุรกิจขยันลงทุน ชอบชวนไปลงทุนทำนู่นทำนี่ ซึ่งหลายครั้งก็เจ๊ง แต่พ่อก็ไม่เข็ด นี่ก็จะลงทุนทำอะไรกับเพื่อนอีก แม่ก็เลยมาเล่าให้เราฟัง เรื่องก็เหมือนๆเดิม แบบที่เคยฟังมาไม้รู้กี่รอบแล้ว แต่เราเบื่อ ไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ ทั้งเครียด ทั้งหงุดหงิด โมโห เบื่อ เหนื่อยมากๆ หาทางแก้ไม่เจอจริงๆค่ะ