อยากเขียนถึงคนคนนึงค่ะ อยากเขียนมาก เป็นเรื่องที่เราอยากเอามาเล่าให้ทุกคนฟังเรื่องมีอยู่ว่า เรามีแฟนอยู่ ม.6 ซึ่งเราก็กลัวว่าเค้าขึ้นมหาลัยเค้าจะเจอคนที่ดีกว่า แต่ตอนนี้เค้าอยู่กับเรา เค้าดูแลเราดีมาก ดูแลแม้แต่เล็บ ตัดเล็บให้ นั่งเฝ้าตอนเช้า รอส่งขึ้นรถตอนเย็นทุกวันมันอาจจะเป็นรักในวัยเรียนก็จริง คนอื่นอาจจะคิดว่ามันไร้สาระ แต่ที่จริงแล้ว มันเป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดกับเรา เรารู้สึกดีมาก เหมือนมีคนใส่ใจ คอยมองตลอดว่าเราทำอะไร? ตอนแรกเราก็ดีกันค่ะ ไม่ค่อยทะเลาะกันเลย พอนานเข้า ก็เริ่มทะเลาะกันมากขึ้น แต่เราเป็นคนที่ไม่ชอบพูดไม่ชอบแสดงความรู้สึกออกมาให้เห็น แต่เรารู้สึกว่าทำไมเราอ่อนแอจังวะ ทุกอย่างเค้าตั้งใจทำให้ติวหนังสือให้ แต่เราทำไมไม่สนใจเค้าแต่กลับไปสนใจอย่างอื่น เราผิดเรายอมรับ แต่ขอโทษไป ก็เป็นได้ขอโทษ เราทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนบางครั้งเค้าบ่นจนร้องไห้ฟูมฟายก็มี เราไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย. อยากจะขอโทษคนคนนั้น ที่คอยดูแลตลอด บางครั้งไม่มีใคร ก็ยังมีคนคนนี้อยู่ตลอด มีกำลังที่จะไปตั้งใจเรียน ไปโรงเรียนเพื่อไปเจอหน้า แค่นี้ก็ดีใจแล้ว ขอบคุณทุกเรื่อง ขอบคุณที่คอยอยู่ข้างๆ ถึงแม้ว่าเราจะงี่เง้า ชอบเงียบก็ตาม ขอบคุณที่ทุกครั้งทะเลาะกันเคลียกันจนจบแล้วกลับมาดีกันตลอด ขอบคุณมากมาก
ถึงคนคนหนึ่ง 💕