คุณยายชอบเข้าวัดมาก มากจนทรมานสังขารตัวเอง มีวิธีพูดให้แกหยุดไปวัดหรือศรัทธาน้อยลงมั๊ยคะ?

คือคุณยายท่านเป็นคนแข็งแรงค่ะ อายุ 60-70 ปี ยังทำงานไม่ยอมหยุด ชอบทำงานไม่ชอบอยู่นิ่ง ตอนนี้ก็ทำแม่บ้านอยู่ บ.นึง ว่างก็ปล่อยเงินกู้ แล้วเดินเก็บตามร้านขายของ

พอว่างหลังเลิกงาน แกจะกลับบ้านเปลี่ยนชุด แล้วนั่งรถเมล์มาวัดเองเลย เลิกงาน 4 โมงเย็นก็เอาล่ะรีบไปวัด
ที่วัดมีงานอะไรคุณยายช่วยลงแรงตลอด ลงสตางค์บ้าง แต่ลงไม่เยอะค่ะเพราะแกชอบเก็บเงิน อีกอย่างดีว่าพระอาจารย์ที่วัดนี้สอนดี ไม่ได้สอนให้ทำบุญด้วยเงิน อันนี้ก็เลยเบาใจหน่อย

แต่ที่หนักใจคือยิ่งแก่ตัวลง คุณยายยิ่งทำกิจรรมที่วัดหนักขึ้นแต่ก่อนไปเดินจงกรม สาม สี่ ชั่วโมงก็กลับ เดี๋ยวนี้อยู่กันยันข้ามวันข้ามคืน กลับอีกทีก็เช้า บางทีมีหนีไปนั่งสมาธิในป่าช้ากับเพื่อนๆ ที่ชอบเข้าวัดด้วยกัน พากันเหมารถตู้ไปต่างจังหวัดกัน (ส่วนนี้ไม่แน่ใจว่าทางวัดจัด หรือไปกันเองนะคะ) แต่ไปครั้งเดียวก็เลิก เพราะคุณยายแกกลัวบรรยากาศวังเวง

เรื่องความสัมพันธ์ทุกวันเวลามาทำงาน คุณยายจะเจอคุณแม่ จขกท. ค่ะ เพราะทำงานใกล้กัน ห่อกับข้าวมาให้คุณแม่ประจำมานั่งเล่นพูดคุย คุณยายยังมีคุณตาอยู่นะคะ แต่ว่าความสัมพันธ์ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่
เรื่องเงินทองคุณยายไม่ได้เบียดเบียนใครค่ะ เพราะแกหาเองใช้เอง

พักหลังมานี่ คุณแม่ จขกท. เห็นว่าคุณยายเริ่มความจำสั้น มือไม้เริ่มสั่น แต่ก็ยังไปวัดไม่ได้หยุด จขกท. เคยถามแกว่าทำไมไปวัดบ่อย ไม่หยุดไม่พักเลย แกตอบว่าอยากสะสมบุญเยอะๆ จขกท. เคยอ้างเรื่องพระพุทธเจ้าไม่ทรมานตัวเองก็เหมือนพูดไปเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา
ใครมีวิธีให้คนแก่พักเข้าวัดบ้างหยุดเข้าวัดบ้าง แนะนำด้วยนะคะ