ดิชั้นเข้าสู่ทางธรรมตั้งแต่ 4-5 ขวบค่ะ ยายไปวัด ดิชั้นจึงตามยายไปด้วยค่ะ
มันสนุกมากๆ เพราะต้องไปเก็บดอกเข็ม กับดอกโกศล ตอนเย็นก่อนไปวัดรุ่งขึ้น
ตอนสวดมนต์ ไม่ค่อยสนุกสักเท่าไร แต่ตอนกรวดน้ำนี่ เป็นอะไรที่ชอบสุดๆ เลยค่ะ
ตอนนั้นเด็กอายุ 4-5 ขวบ ไฝ่ฝันอยากจะมี ที่กรวดน้ำเป็นของตัวเอง จนต้องไปหาขวดน้ำ
กรอกน้ำใส่ในขวด แล้วเอาแก้วน้ำพลาสติกไปด้วย ไม่อยากใช้ร่วมกับยาย รู้สึกมีแล้วเท่มากค่ะ
ตอนอายุ 8-9 ขวบ เห็นยายใส่ชุดขาวไปนอนวัดทุกวันพระ ก็เริ่มอยากไปนอนที่วัดบ้างค่ะ
ไปหายายตอนเย็นเจอเจ้าอาวาส กำลังทำน้ำปานะมาให้ทาน ดิชั้นก็ไปดื่มกับเขาด้วย อร่อยสุดๆ
บางวันก็เป็นน้ำฟักทอง น้ำลูกเดือย น้ำข้าวโพด ทำให้ต้องงอแง ไปนอนกับยายที่วัดให้ได้
ตอนอายุ 10-12 ขวบ ประมาณ ป.5-ป.6 ก็ยังตามยายไปวัดอีก ได้มีโอกาสไปนอนกับยายบ่อยๆแล้ว
ยังรู้สึกว่าเราแตกต่างกับยาย ทำไมยายต้องถือศีล 8 ข้อ แล้วเราถือศีล 5 ข้อ ตอนพระให้ศีล 8
ยายจะดุ ไม่ให้ดิชั้นยกมือไหว้ เพราะดิชั้นถือศีล 5 ข้อ ถ้ายกมือไหว้ จะกินขนมไม่ได้ ดิชั้นไม่ยอมค่ะ
สุดท้ายยายต้องบอกว่า ถ้ารับศีล ต้องห้ามกินขนมหลังเที่ยง ห้ามกินข้าวเย็นด้วย ดิชั้นก็ตกลงโดยดีค่ะ
ช่วงมัธยมต้น ยายไปร่วมงานปริวาสกรรม ซึ่งทางบ้านแถวภาคเหนือเรียกว่า "ไปเข้ากรรม"
อยากไปมากๆ เป็นช่วงปิดเทอมพอดี ขอพ่อแม่ ก็ตามเคยแหละค่ะ เขาไม่ยอมแต่สุดท้ายก็ใจอ่อน
ก็เริ่มที่จะนั่งสมาธิแล้ว บางครั้งก็แอบลืมตาบ้าง ไปวันแรกก็กลัวผีมากเลยค่ะ
ขอนอนกับยายไม่ได้ เพราะดิชั้นเป็นผู้ชาย ยายบอกเดี๋ยวจะผิดศีล 8 ดิชั้นก็เลยนอนคนเดียวค่ะ
ตอน ม.4 มีโอกาสไปเข้าเริ่มต้นฝึกสมาธิในสายธรรมกายค่ะ ก็ไปวัดพระธรรมกาย ไปเพ่งแก้ว
แต่ก็ไม่เห็นอะไรนะคะ พยายามอยู่ประมาณหนึ่งสัปดาห์ ก็กลับมาภาวนา พุท-โธ เหมือนเดิมดีกว่าค่ะ
แบบสบายๆ ไม่ต้องไปกำหนดอะไรเยอะมากมาย นั่งสบายกว่ากันตั้งเยอะ
ตอน ม.5-ม.6 เริ่มเข้าสายมโนมยิทธิ โดยเริ่มต้นไปฝึกกับคุณแม่เกสร รู้สึกกระตือรือร้นที่จะฝึกมากๆ
มันเป็นอะไรที่แปลกใหม่ และฝึกไป ทำให้ดิชั้นรู้สึกมีพลัง แล้วสามารถนำมาปรับใช้กับการเรียนการสอบได้
ก็เลยฝึกแบบมโนมยิทธิมาตลอด ได้มีโอกาสไปวัดท่าซุง ไปกราบหลวงพ่อฤาษีลิงดำด้วย
ช่วงปลาย ม.6 ช่วงนั้น กำลังสอบเข้ามหาวิทยาลัย มีรุ่นพี่แนะนำมาว่าให้ไปปฏิบัติธรรม จะสอบเข้ามหาลัยได้
แนะนำให้ไปฝึกสมาธิที่วัดร่ำเปิง จังหวัดเชียงใหม่ ดิชั้นก็เลยได้มีโอกาสเข้าไปลองทำดูค่ะ
แม่ชีสอนอะไร ก็ทำตาม เช่นการเดินจงกรม เป็นอะไรที่แปลกใหม่มากๆ แต่ตอนนั่งสมาธิ แอบกำหนด
นะมะ พะธะ ตามคำบริกรรมของมโนมยิทธิ ตอนสอบอารมณ์ก็สอบมั่วไปเรื่อย พระท่านเห็นเรายังเด็กก็ไม่ว่าอะไร
พอเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว ช่วงนั้นก็ห่างหายจากการปฏิบัติธรรมเลยค่ะ ทำบุญบ้าง ตักบาตรบ้าง
แต่ไม่ได้ไปวิปัสสนากรรมฐานเลย เพราะช่วงนั้นยุ่งกับการเรียน และเรื่องต่างๆ ตามประสาวัยรุ่น
ประกอบกับไม่ได้อยู่กับยายที่บ้านนอก เพราะอยู่หอที่มหาวิทยาลัยตลอด เลยทิ้งช่วงไป
หลังเรียนจบ มีเพื่อนชักชวนให้ไปวัดอัมพวันค่ะ ก็ไปฝึกวิปัสสนากรรมฐาน ใชแนวสติปัฏฐาน 4 เหมือนวัดร่ำเปิง
ก็อยู่ได้ 3 วัน รู้สึกจิตใจไม่ค่อยสงบ เนื่องจากช่วงนั้นไฮซีซั่น คนเยอะมาก มีผู้ปฏิบัติชักชวนไปอีกที่หนึ่ง
ซึ่งเป็นสาขาย่อย ของจังหวัดเชียงราย ชื่อศูนย์ปฏิบัติธรรมวัดถ้ำพระผางาม ก็เลยไปลองดู ตั้งใจจะอยู่สักสามวัน
เมื่อไปศูนย์ปฏิบัติธรรมวัดถ้ำพระผางาม อยู่สามวันแล้วติดใจค่ะ ก็เลยเลื่อนไปอีกเป็น 7 วัน อยากอยู่ต่อค่ะ
ก็เลยเลื่อนไปอีก 7 วัน ไม่ยอมกลับค่ะ มันสงบมากๆ ก็เลยใช้เวลาอยู่ที่นั่น 1 เดือนเต็มๆ ออกมาสงบสุดๆ ค่ะ
พอมาเรียนปริญญาโท ที่กรุงเทพ ก็ได้มีโอกาสตระเวน ไปไม่ไกลนัก เสถียรธรรมสถานบ้าง วัดอัมพวันบ้าง
ก็สงบบ้าง ไม่สงบบ้าง ถ้าเมื่อไรที่หยุดยาว ก็จะหาทางมาวัดถ้ำพระผางามทันที ถ้าสองสามวันก็จะไปเสถียรธรรมสถาน
บางครั้งก็ไปบ้านพุฒมณฑา ของครูลิลลี่ ที่ปากช่อง ซึ่งจะมีวิทยากรหลายคน ต้องจองเร็วๆ เพราะเต็มเร็วมาก
มันรู้สึกมีอะไรขาดหายไป ดิชั้นก็เลยตัดสินใจบวชค่ะ (ดิชั้นเป็นตุ๊ดเฉพาะในพันทิปนะคะ ตัวจริงผู้ชายแมนมาก ไม่เปิดเผย)
บวชเพราะสอบติดข้าราชการ และบวชให้พ่อแม่ด้วยค่ะ สั้นๆ แค่ 10 วัน แต่ก็รู้สึกอิ่ม และซึ้งในรสพระธรรมสุดๆค่ะ
จนทุกวันนี้ ก็ปฏิบัติธรรมต่อเนื่อง พยายามรักษาศีลให้ครบ แต่ยังผิดศีลอยู่บางข้อ (เช่นดื่มสุรา) เพราะต้องทำงานเข้าสังคม
ดิชั้นประพฤติพรหมจรรย์มาตลอด ไม่เคยมีเพศสัมพันธ์ ไม่ฆ่าสัตว์ด้วยค่ะ (แต่เคยตบยุง) สัตว์อื่นไม่เคยฆ่า
ตั้งใจว่า จะออกจากโลก ละทางโลกตอนอายุ 35 ปี ตอนนี้อายุ 27 ปี ก็เหลืออีก 8 ปี บวชใจรอแล้วค่ะ
พยายามศึกษาการใช้ชีวิตของพระภิกษุ ศึกษาพระวินัย พยายามทำตัวกินง่ายอยู่ง่าย ไม่ทำชีวิตให้ยุ่งยาก
เพื่อนๆ มีประสบการณ์ ในการปฏิบัติธรรมอย่างไรบ้าง มาแชร์กันบ้างนะคะ
คุณเริ่มเข้าสู่ทางธรรมเมื่อไร เพราะเหตุใด จึงปฏิบัติธรรม มาแชร์ประสบการณ์กันหน่อยค่ะ
มันสนุกมากๆ เพราะต้องไปเก็บดอกเข็ม กับดอกโกศล ตอนเย็นก่อนไปวัดรุ่งขึ้น
ตอนสวดมนต์ ไม่ค่อยสนุกสักเท่าไร แต่ตอนกรวดน้ำนี่ เป็นอะไรที่ชอบสุดๆ เลยค่ะ
ตอนนั้นเด็กอายุ 4-5 ขวบ ไฝ่ฝันอยากจะมี ที่กรวดน้ำเป็นของตัวเอง จนต้องไปหาขวดน้ำ
กรอกน้ำใส่ในขวด แล้วเอาแก้วน้ำพลาสติกไปด้วย ไม่อยากใช้ร่วมกับยาย รู้สึกมีแล้วเท่มากค่ะ
ตอนอายุ 8-9 ขวบ เห็นยายใส่ชุดขาวไปนอนวัดทุกวันพระ ก็เริ่มอยากไปนอนที่วัดบ้างค่ะ
ไปหายายตอนเย็นเจอเจ้าอาวาส กำลังทำน้ำปานะมาให้ทาน ดิชั้นก็ไปดื่มกับเขาด้วย อร่อยสุดๆ
บางวันก็เป็นน้ำฟักทอง น้ำลูกเดือย น้ำข้าวโพด ทำให้ต้องงอแง ไปนอนกับยายที่วัดให้ได้
ตอนอายุ 10-12 ขวบ ประมาณ ป.5-ป.6 ก็ยังตามยายไปวัดอีก ได้มีโอกาสไปนอนกับยายบ่อยๆแล้ว
ยังรู้สึกว่าเราแตกต่างกับยาย ทำไมยายต้องถือศีล 8 ข้อ แล้วเราถือศีล 5 ข้อ ตอนพระให้ศีล 8
ยายจะดุ ไม่ให้ดิชั้นยกมือไหว้ เพราะดิชั้นถือศีล 5 ข้อ ถ้ายกมือไหว้ จะกินขนมไม่ได้ ดิชั้นไม่ยอมค่ะ
สุดท้ายยายต้องบอกว่า ถ้ารับศีล ต้องห้ามกินขนมหลังเที่ยง ห้ามกินข้าวเย็นด้วย ดิชั้นก็ตกลงโดยดีค่ะ
ช่วงมัธยมต้น ยายไปร่วมงานปริวาสกรรม ซึ่งทางบ้านแถวภาคเหนือเรียกว่า "ไปเข้ากรรม"
อยากไปมากๆ เป็นช่วงปิดเทอมพอดี ขอพ่อแม่ ก็ตามเคยแหละค่ะ เขาไม่ยอมแต่สุดท้ายก็ใจอ่อน
ก็เริ่มที่จะนั่งสมาธิแล้ว บางครั้งก็แอบลืมตาบ้าง ไปวันแรกก็กลัวผีมากเลยค่ะ
ขอนอนกับยายไม่ได้ เพราะดิชั้นเป็นผู้ชาย ยายบอกเดี๋ยวจะผิดศีล 8 ดิชั้นก็เลยนอนคนเดียวค่ะ
ตอน ม.4 มีโอกาสไปเข้าเริ่มต้นฝึกสมาธิในสายธรรมกายค่ะ ก็ไปวัดพระธรรมกาย ไปเพ่งแก้ว
แต่ก็ไม่เห็นอะไรนะคะ พยายามอยู่ประมาณหนึ่งสัปดาห์ ก็กลับมาภาวนา พุท-โธ เหมือนเดิมดีกว่าค่ะ
แบบสบายๆ ไม่ต้องไปกำหนดอะไรเยอะมากมาย นั่งสบายกว่ากันตั้งเยอะ
ตอน ม.5-ม.6 เริ่มเข้าสายมโนมยิทธิ โดยเริ่มต้นไปฝึกกับคุณแม่เกสร รู้สึกกระตือรือร้นที่จะฝึกมากๆ
มันเป็นอะไรที่แปลกใหม่ และฝึกไป ทำให้ดิชั้นรู้สึกมีพลัง แล้วสามารถนำมาปรับใช้กับการเรียนการสอบได้
ก็เลยฝึกแบบมโนมยิทธิมาตลอด ได้มีโอกาสไปวัดท่าซุง ไปกราบหลวงพ่อฤาษีลิงดำด้วย
ช่วงปลาย ม.6 ช่วงนั้น กำลังสอบเข้ามหาวิทยาลัย มีรุ่นพี่แนะนำมาว่าให้ไปปฏิบัติธรรม จะสอบเข้ามหาลัยได้
แนะนำให้ไปฝึกสมาธิที่วัดร่ำเปิง จังหวัดเชียงใหม่ ดิชั้นก็เลยได้มีโอกาสเข้าไปลองทำดูค่ะ
แม่ชีสอนอะไร ก็ทำตาม เช่นการเดินจงกรม เป็นอะไรที่แปลกใหม่มากๆ แต่ตอนนั่งสมาธิ แอบกำหนด
นะมะ พะธะ ตามคำบริกรรมของมโนมยิทธิ ตอนสอบอารมณ์ก็สอบมั่วไปเรื่อย พระท่านเห็นเรายังเด็กก็ไม่ว่าอะไร
พอเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว ช่วงนั้นก็ห่างหายจากการปฏิบัติธรรมเลยค่ะ ทำบุญบ้าง ตักบาตรบ้าง
แต่ไม่ได้ไปวิปัสสนากรรมฐานเลย เพราะช่วงนั้นยุ่งกับการเรียน และเรื่องต่างๆ ตามประสาวัยรุ่น
ประกอบกับไม่ได้อยู่กับยายที่บ้านนอก เพราะอยู่หอที่มหาวิทยาลัยตลอด เลยทิ้งช่วงไป
หลังเรียนจบ มีเพื่อนชักชวนให้ไปวัดอัมพวันค่ะ ก็ไปฝึกวิปัสสนากรรมฐาน ใชแนวสติปัฏฐาน 4 เหมือนวัดร่ำเปิง
ก็อยู่ได้ 3 วัน รู้สึกจิตใจไม่ค่อยสงบ เนื่องจากช่วงนั้นไฮซีซั่น คนเยอะมาก มีผู้ปฏิบัติชักชวนไปอีกที่หนึ่ง
ซึ่งเป็นสาขาย่อย ของจังหวัดเชียงราย ชื่อศูนย์ปฏิบัติธรรมวัดถ้ำพระผางาม ก็เลยไปลองดู ตั้งใจจะอยู่สักสามวัน
เมื่อไปศูนย์ปฏิบัติธรรมวัดถ้ำพระผางาม อยู่สามวันแล้วติดใจค่ะ ก็เลยเลื่อนไปอีกเป็น 7 วัน อยากอยู่ต่อค่ะ
ก็เลยเลื่อนไปอีก 7 วัน ไม่ยอมกลับค่ะ มันสงบมากๆ ก็เลยใช้เวลาอยู่ที่นั่น 1 เดือนเต็มๆ ออกมาสงบสุดๆ ค่ะ
พอมาเรียนปริญญาโท ที่กรุงเทพ ก็ได้มีโอกาสตระเวน ไปไม่ไกลนัก เสถียรธรรมสถานบ้าง วัดอัมพวันบ้าง
ก็สงบบ้าง ไม่สงบบ้าง ถ้าเมื่อไรที่หยุดยาว ก็จะหาทางมาวัดถ้ำพระผางามทันที ถ้าสองสามวันก็จะไปเสถียรธรรมสถาน
บางครั้งก็ไปบ้านพุฒมณฑา ของครูลิลลี่ ที่ปากช่อง ซึ่งจะมีวิทยากรหลายคน ต้องจองเร็วๆ เพราะเต็มเร็วมาก
มันรู้สึกมีอะไรขาดหายไป ดิชั้นก็เลยตัดสินใจบวชค่ะ (ดิชั้นเป็นตุ๊ดเฉพาะในพันทิปนะคะ ตัวจริงผู้ชายแมนมาก ไม่เปิดเผย)
บวชเพราะสอบติดข้าราชการ และบวชให้พ่อแม่ด้วยค่ะ สั้นๆ แค่ 10 วัน แต่ก็รู้สึกอิ่ม และซึ้งในรสพระธรรมสุดๆค่ะ
จนทุกวันนี้ ก็ปฏิบัติธรรมต่อเนื่อง พยายามรักษาศีลให้ครบ แต่ยังผิดศีลอยู่บางข้อ (เช่นดื่มสุรา) เพราะต้องทำงานเข้าสังคม
ดิชั้นประพฤติพรหมจรรย์มาตลอด ไม่เคยมีเพศสัมพันธ์ ไม่ฆ่าสัตว์ด้วยค่ะ (แต่เคยตบยุง) สัตว์อื่นไม่เคยฆ่า
ตั้งใจว่า จะออกจากโลก ละทางโลกตอนอายุ 35 ปี ตอนนี้อายุ 27 ปี ก็เหลืออีก 8 ปี บวชใจรอแล้วค่ะ
พยายามศึกษาการใช้ชีวิตของพระภิกษุ ศึกษาพระวินัย พยายามทำตัวกินง่ายอยู่ง่าย ไม่ทำชีวิตให้ยุ่งยาก
เพื่อนๆ มีประสบการณ์ ในการปฏิบัติธรรมอย่างไรบ้าง มาแชร์กันบ้างนะคะ