เพื่อนติดรถกลับบ้านด้วยทุกวัน บ้านก็อยู่คนละทาง เราต้องวนไปส่งเพื่อนก่อน และเพราะเราทำงานในส่วนเดียวกันและเลิกเกือบ 1 ทุ่ม
ที่ทำงานก็บ้านน๊อกบ้านนอก ถ้าเพื่อนจะกลับบ้านต้องเรียกวินมารับไปส่งที่ป้ายรถเมล์ ก็เข้าใจเพื่อนนะว่าลำบาก เลยไปส่งที่บ้าน
ปกติเดือนนึงเติมน้ำมันประมาณ 3000 บาท ส่วนเพื่อนช่วยเดือนละ 300 บาท ไม่นับรวมกับที่ไปเที่ยวห้าง ไปธนาคาร ไปหาอะไรกิน ไปนี่นั่นนู่น
ซึ่งด้วยความที่อยู่บ้านนอกจะออกไปทีก็คือไกลอ่ะ เราทำแบบนี้มา 2-3 ปีแล้ว ช่วงปีแรกๆก็ไม่คิดไรนะ แต่ทำไปเรื่อยๆเราก็เริ่มรู้สึกแย่อ่ะ
รถคันนี้พ่อแม่เราซื้อให้ เพราะบ้านเราอยู่บ้านนอก รถเมล์เข้าไม่ถึง มันจำเป็นสำหรับเราอ่ะ แต่ตั้งแต่ซื้อรถมาก็ไม่เคยรับส่งหรือพาพ่อแม่ไปไหนเลย
(อาจจะเป็นเพราะทำงานไกลกัน แล้วเราก็กลับบ้านค่ำ แล้วพ่อก็มีรถอยู่แล้ว รับส่งแม่ได้สะดวก ) แต่เวลารถเสียรถพัง กลับต้องขอความช่วยเหลือ
จากพ่อแม่ รอยเปื้อนที่เบาะ รอยขูดขีดที่ฝาประตู ผลงานเพื่อนทั้งนั้น บางทีเปิดประตูชนเสา เปิดประตูเสยฟุตบาท งานถลอกก็มาค่ะ แล้วก็พูดเบาๆ
แต่เจ็บปวดใส่เราว่า "ขอโทษนะ...ไม่ได้ตั้งใจ"
เออ...ไม่ตั้งใจจริงแหละ...แต่ระวังหน่อยไม่ได้เหรอไง)
**เราอึดอัดใจที่ต้องไปส่ง เรารู้สึกว่าเขาช่วยค่าน้ำมันเราน้อยไปหรือเปล่า ถ้าไม่ไปส่งเรากลับรู้สึกเกรงใจ(เคยเป็นกันใช่ไหม..กลืนไม่เข้าคายไม่ออก)
ยิ่งพอมานึกถึงพ่อแม่แล้ว ที่ไม่เคยบริการท่านเลย แต่เวลารถเสียกลับไปขอความช่วยเหลือ(เงิน)จากท่าน ก็ยิ่งรู้สึกแย่มากๆ แต่คนที่นั่งทุกวัน
ไปส่งทุกวัน บริการทุกวันยังกับแท็กซี่ กลับไม่เคยช่วยเหลืออะไรเลย คุณว่าที่เราคิดนี่เราใจแคบไปหรือเปล่าคะ หรือถ้าเป็นคุณ คุณก็คิดเหมือนกัน?
ขับรถส่งเพื่อนทุกวัน คุณเคยอึดอัดใจไหม?
ที่ทำงานก็บ้านน๊อกบ้านนอก ถ้าเพื่อนจะกลับบ้านต้องเรียกวินมารับไปส่งที่ป้ายรถเมล์ ก็เข้าใจเพื่อนนะว่าลำบาก เลยไปส่งที่บ้าน
ปกติเดือนนึงเติมน้ำมันประมาณ 3000 บาท ส่วนเพื่อนช่วยเดือนละ 300 บาท ไม่นับรวมกับที่ไปเที่ยวห้าง ไปธนาคาร ไปหาอะไรกิน ไปนี่นั่นนู่น
ซึ่งด้วยความที่อยู่บ้านนอกจะออกไปทีก็คือไกลอ่ะ เราทำแบบนี้มา 2-3 ปีแล้ว ช่วงปีแรกๆก็ไม่คิดไรนะ แต่ทำไปเรื่อยๆเราก็เริ่มรู้สึกแย่อ่ะ
รถคันนี้พ่อแม่เราซื้อให้ เพราะบ้านเราอยู่บ้านนอก รถเมล์เข้าไม่ถึง มันจำเป็นสำหรับเราอ่ะ แต่ตั้งแต่ซื้อรถมาก็ไม่เคยรับส่งหรือพาพ่อแม่ไปไหนเลย
(อาจจะเป็นเพราะทำงานไกลกัน แล้วเราก็กลับบ้านค่ำ แล้วพ่อก็มีรถอยู่แล้ว รับส่งแม่ได้สะดวก ) แต่เวลารถเสียรถพัง กลับต้องขอความช่วยเหลือ
จากพ่อแม่ รอยเปื้อนที่เบาะ รอยขูดขีดที่ฝาประตู ผลงานเพื่อนทั้งนั้น บางทีเปิดประตูชนเสา เปิดประตูเสยฟุตบาท งานถลอกก็มาค่ะ แล้วก็พูดเบาๆ
แต่เจ็บปวดใส่เราว่า "ขอโทษนะ...ไม่ได้ตั้งใจ"
**เราอึดอัดใจที่ต้องไปส่ง เรารู้สึกว่าเขาช่วยค่าน้ำมันเราน้อยไปหรือเปล่า ถ้าไม่ไปส่งเรากลับรู้สึกเกรงใจ(เคยเป็นกันใช่ไหม..กลืนไม่เข้าคายไม่ออก)
ยิ่งพอมานึกถึงพ่อแม่แล้ว ที่ไม่เคยบริการท่านเลย แต่เวลารถเสียกลับไปขอความช่วยเหลือ(เงิน)จากท่าน ก็ยิ่งรู้สึกแย่มากๆ แต่คนที่นั่งทุกวัน
ไปส่งทุกวัน บริการทุกวันยังกับแท็กซี่ กลับไม่เคยช่วยเหลืออะไรเลย คุณว่าที่เราคิดนี่เราใจแคบไปหรือเปล่าคะ หรือถ้าเป็นคุณ คุณก็คิดเหมือนกัน?