เคยไหม เจ็บที่ต้องทำใจ ทั้งที่ยังรักเขาอยู่หมดหัวใจ !!!<br>
<br>
สวัสดีค่ะ เมื่อ 2 ปีก่อน เราตกหลุมรักพี่คนนึงที่เรียน ป โท ด้วยกัน พี่เขาก็เป็นคนมนุษยสัมพันธ์ดีกับทุกคนอยู่แล้ว ด้วยความที่เขาเป็นแบบนี้ พอเราได้มีโอกาสคุยกัน มันทำให้เราเผลอคิดไปไกล โดยที่เราไม่ทันได้ตั้งตัว ในขณะที่เขาไม่ได้คิดอะไร ><<br>
<br>
พี่เขาก็มีสาวๆคอยรุมล้อม ด้วยความที่เขาเป็นคนสเน่ห์แรง บางทีความรักมันก็บังตา หึงเขาโดยไม่รู้ตัว แต่ก็เป็นเรื่องปกติมั้งค่ะที่ไม่มีใครอยากให้คนที่เราชอบไปยุ่งกับหญิงอื่น แต่เราห้ามเขาไม่ได้หรอกค่ะ ทำได้แค่กรี้ดอยู่ในใจ มาเป็นเวลา 2 ปี ... นี่เราเป็นบ้ารึป่าว ♡_♡<br>
<br>
พี่เขารู้มาตั้งแต่แรก ว่าเราชอบเขา ... ตอนแรกเราก็ทำตัวไม่ถูกหรอกค่ะ แต่ก็แอบทำตัวเนียนๆ หวังว่าสักวัน เขาจะมีใจให้เรา<br>
<br>
ช่วงเทอม 3 เราก็มีเหตุที่ทำให้นั่งเรียนด้วยกัน ใจเราก็แอบคิดไปไกล ว่าพี่เขามาทำดี มาเรียนด้วย เป็นห่วงเป็นใย ความใกล้ชิดมันเลยทำให้เรา คิดเองเออเองอีก ว่าพี่เขาเริ่มมีใจ .. <br>
<br>
ยิ่งใกล้ชิดมาก เราก็ยิ่งหวั่นไหวมาก และอยากใกล้ชิด อยากไปไหนมาด้วย ... แต่ความที่เราไม่เคยถามเขา ว่าเขารู้สึกยังไงกับเรา ทำให้เราไม่รู้ความจริง ... แล้วพอเราหวังในตัวเขามาก ว่าจะต้องไปไหนด้วยกัน แล้วเมื่อไม่เป็นอย่างที่หวัง ก็พาลงอล นอย อยู่ในใจ ... <br>
<br>
พี่เขาดูออกน่ะค่ะ ว่าเราคิดอะไร ต้องการอะไร ..พี่เขาก็พยายามวางตัวค่ะ เมื่อไหร่ที่เขารู้สึกว่ามันมากเกินไป ใกล้ชิดกันมากไป เขาก็จะหายไป คือไม่ไลน์ ไม่คุย ผ่านไปซักหลายอาทิตย์ พอเขาโอเค เขาก๋จะกลับมา... เป็นอย่างนี้อยู่บ่อย <br>
<br>
จนเราเริ่มไม่ไหวละ เราอยากเปิดใจ ... เราเลยคุยกับพี่เขา ... พี่เขาก็บอกเราว่า ไม่ได้คิดอะไร เห็นเป็นแค่น้องคนหนึ่ง ... รู้ตัวอีกทีก็ผ่านไป 2 ปี แล้วค่ะ พอถึงเวลาที่ต้องทำใจ ... ก็มารู้ว่า เรารักเขาไปแล้ว โดยที่เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเราเลย<br>
<br>
หลังจากที่เคลียกันเสร็จ เป็นช่วงปิดเทอมพอดี เราหายไปจากพี่เขาเลย หายไปทำใจ .... พอเปิดเทอม เราก็คิดว่า เราทำใจได้แล้ว เลยบอกพี่เขาว่า เรายังรู้สึกดีกับพี่เขาเหมือนเดิม ในฐานะ พี่น้อง ยังคงอยากเป็นเพื่อนกันอยู่ เพราะฉะนั้น เราก้ยังคงทำตัวสนิทกันเหมือนเดิม... <br>
<br>
แต่เหมือนเป็นการหลอกตัวเอง...เราพยายามหลอกตัวเองมาตลอด ว่าเราตัดใจจากเขาได้ เพื่อที่จะสนิทกับเขาเหมือนเดิม ... เทอม 4 เรายังคงนั่งเรียนด้วยกัน ... <br>
<br>
แต่พอผ่านไปครึ่งเทอม ... จิตใจเราไปไม่รอดค่ะ ความรู้สึกของเรา คือ เวลาเราอยู่ต่อหน้าพี่เขา เรายิ้ม มีความสุข ..แต่พอกลับบ้าน เราร้องไห้ ทุกครั้ง เหมือนใจเรายังผูกติดอยู่กับพี่เขา ทั้งๆที่เรารู้ตัวเองว่าต้องตัดใจน่ะ แต่เรารักพี่เขาไปแล้ว มากจิงๆ <br>
<br>
ทุกวันนี้เป็นเหมือนเดิม เจอกัน ยิ้มเฮฮา มีความสุขมากจริงๆ..แต่ กลับบ้านมาร้องไห้ ทุกครั้ง ...แต่เราไม่ได้หวังอะไรจากเขาเหมือนก่อนแล้วน่ะค่ะ ... แค่หวังว่าซักวัน ตัวเอง จะเลิกรักเขาได้ แล้วไม่ต้องมานั่งร้องไห้ แบบนี้อีก <br>
<br>
มาแชร์ให้ฟังเฉยๆค่ะ เก็บไว้คนเดียว กลัวเป็นโรคซึมเศร้า !!! ขอบคุณน่ะค่ะ ที่รับฟังปัญหาหัวใจ ♡<br>
<br>
สุดท้ายนี้ อยากบอกว่า "รัก" พี่...น่ะ !!!
เคยไหม เจ็บที่ต้องทำใจ ทั้งที่ยังรักเขาอยู่หมดหัวใจ !!!
<br>
สวัสดีค่ะ เมื่อ 2 ปีก่อน เราตกหลุมรักพี่คนนึงที่เรียน ป โท ด้วยกัน พี่เขาก็เป็นคนมนุษยสัมพันธ์ดีกับทุกคนอยู่แล้ว ด้วยความที่เขาเป็นแบบนี้ พอเราได้มีโอกาสคุยกัน มันทำให้เราเผลอคิดไปไกล โดยที่เราไม่ทันได้ตั้งตัว ในขณะที่เขาไม่ได้คิดอะไร ><<br>
<br>
พี่เขาก็มีสาวๆคอยรุมล้อม ด้วยความที่เขาเป็นคนสเน่ห์แรง บางทีความรักมันก็บังตา หึงเขาโดยไม่รู้ตัว แต่ก็เป็นเรื่องปกติมั้งค่ะที่ไม่มีใครอยากให้คนที่เราชอบไปยุ่งกับหญิงอื่น แต่เราห้ามเขาไม่ได้หรอกค่ะ ทำได้แค่กรี้ดอยู่ในใจ มาเป็นเวลา 2 ปี ... นี่เราเป็นบ้ารึป่าว ♡_♡<br>
<br>
พี่เขารู้มาตั้งแต่แรก ว่าเราชอบเขา ... ตอนแรกเราก็ทำตัวไม่ถูกหรอกค่ะ แต่ก็แอบทำตัวเนียนๆ หวังว่าสักวัน เขาจะมีใจให้เรา<br>
<br>
ช่วงเทอม 3 เราก็มีเหตุที่ทำให้นั่งเรียนด้วยกัน ใจเราก็แอบคิดไปไกล ว่าพี่เขามาทำดี มาเรียนด้วย เป็นห่วงเป็นใย ความใกล้ชิดมันเลยทำให้เรา คิดเองเออเองอีก ว่าพี่เขาเริ่มมีใจ .. <br>
<br>
ยิ่งใกล้ชิดมาก เราก็ยิ่งหวั่นไหวมาก และอยากใกล้ชิด อยากไปไหนมาด้วย ... แต่ความที่เราไม่เคยถามเขา ว่าเขารู้สึกยังไงกับเรา ทำให้เราไม่รู้ความจริง ... แล้วพอเราหวังในตัวเขามาก ว่าจะต้องไปไหนด้วยกัน แล้วเมื่อไม่เป็นอย่างที่หวัง ก็พาลงอล นอย อยู่ในใจ ... <br>
<br>
พี่เขาดูออกน่ะค่ะ ว่าเราคิดอะไร ต้องการอะไร ..พี่เขาก็พยายามวางตัวค่ะ เมื่อไหร่ที่เขารู้สึกว่ามันมากเกินไป ใกล้ชิดกันมากไป เขาก็จะหายไป คือไม่ไลน์ ไม่คุย ผ่านไปซักหลายอาทิตย์ พอเขาโอเค เขาก๋จะกลับมา... เป็นอย่างนี้อยู่บ่อย <br>
<br>
จนเราเริ่มไม่ไหวละ เราอยากเปิดใจ ... เราเลยคุยกับพี่เขา ... พี่เขาก็บอกเราว่า ไม่ได้คิดอะไร เห็นเป็นแค่น้องคนหนึ่ง ... รู้ตัวอีกทีก็ผ่านไป 2 ปี แล้วค่ะ พอถึงเวลาที่ต้องทำใจ ... ก็มารู้ว่า เรารักเขาไปแล้ว โดยที่เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเราเลย<br>
<br>
หลังจากที่เคลียกันเสร็จ เป็นช่วงปิดเทอมพอดี เราหายไปจากพี่เขาเลย หายไปทำใจ .... พอเปิดเทอม เราก็คิดว่า เราทำใจได้แล้ว เลยบอกพี่เขาว่า เรายังรู้สึกดีกับพี่เขาเหมือนเดิม ในฐานะ พี่น้อง ยังคงอยากเป็นเพื่อนกันอยู่ เพราะฉะนั้น เราก้ยังคงทำตัวสนิทกันเหมือนเดิม... <br>
<br>
แต่เหมือนเป็นการหลอกตัวเอง...เราพยายามหลอกตัวเองมาตลอด ว่าเราตัดใจจากเขาได้ เพื่อที่จะสนิทกับเขาเหมือนเดิม ... เทอม 4 เรายังคงนั่งเรียนด้วยกัน ... <br>
<br>
แต่พอผ่านไปครึ่งเทอม ... จิตใจเราไปไม่รอดค่ะ ความรู้สึกของเรา คือ เวลาเราอยู่ต่อหน้าพี่เขา เรายิ้ม มีความสุข ..แต่พอกลับบ้าน เราร้องไห้ ทุกครั้ง เหมือนใจเรายังผูกติดอยู่กับพี่เขา ทั้งๆที่เรารู้ตัวเองว่าต้องตัดใจน่ะ แต่เรารักพี่เขาไปแล้ว มากจิงๆ <br>
<br>
ทุกวันนี้เป็นเหมือนเดิม เจอกัน ยิ้มเฮฮา มีความสุขมากจริงๆ..แต่ กลับบ้านมาร้องไห้ ทุกครั้ง ...แต่เราไม่ได้หวังอะไรจากเขาเหมือนก่อนแล้วน่ะค่ะ ... แค่หวังว่าซักวัน ตัวเอง จะเลิกรักเขาได้ แล้วไม่ต้องมานั่งร้องไห้ แบบนี้อีก <br>
<br>
มาแชร์ให้ฟังเฉยๆค่ะ เก็บไว้คนเดียว กลัวเป็นโรคซึมเศร้า !!! ขอบคุณน่ะค่ะ ที่รับฟังปัญหาหัวใจ ♡<br>
<br>
สุดท้ายนี้ อยากบอกว่า "รัก" พี่...น่ะ !!!