เราเป็นคนที่ค่อนข้างขี้อายและไม่ค่อยจะมีความมั่นใจค่ะ เวลาคุยกับคนที่ไม่สนิทเราจะไม่รู้ว่าควรเอาสายตาไปมองที่จุดไหน แล้วเราก็จะล่กๆเอ๋อๆพูดเก้ๆกังๆไม่รู้ว่าควรจะตอบอะไรเหมือนสมองมันโล่งๆ บางทีก็พูดผิด

ในวอนนาวันเราเมนแจฮวานค่ะ ที่เหลือคือเหนือเมน (เอ๊ะ) พอมีเวลาว่างๆได้ตามดูจนครบ เริ่มจากอีพีแรก คุณผู้ใหญ่บ้านนี่ยังเก้ๆกังๆอยู่เลย แต่พอถัดๆไปเราไม่ได้โฟกัสที่การเต้นของแจฮวานเลยค่ะ เพราะมัวแต่ว้าวกั

สวัสดีค่ะ คือด้วยความที่พ่อเเละเเม่ของหนูหย่ากันตั้งเเต่หนูยังเด็กๆ เเต่ก่อนตอนที่ยังจำความได้เนี่ย ค่อนข้างสนิทกับพ่อเลยค่ะ ตอนที่พ่อกับเเม่ยังไม่หย่านะคะ เเต่พอโตมา โตมาโดยที่ไม่ได้มีพ่ออยู่ข้างๆ มี

เราโสด ซื้อบ้านอยู่กับพ่อแม่ ปัจจุบันพ่อแม่ไม่ได้ทำงานแล้ว และติดลูก อยากอยู่กับลูก เรามีหน้าที่ทำงานหาเงิน เป็นค่าใช้จ่ายในบ้าน ส่วนมากพ่อแม่จะอยู่บ้าน เพราะขับรถไม่เป็น แต่ประเด็นคือ เราอายุวัยกลาง

เราอายุ 20 ปี ค่ะ จากเรื่องที่เราเคยเล่าไปก่อนหน้านี้ว่าเรื่องมันเป็นมายังไงตั้งแต่เล็กจนโต เราไปกินข้าวกับเพื่อนๆค่ะ แน่นอนทุกคนน่าจะรู้ว่าโทรศัพท์ไอโฟนแบตไหลเหมือนน้ำ แบตเราหมดค่ะ เราไปเรียนมาใช้โทร

มสวัสดีค่ะถ้าใครได้อ่านกระทู้ที่แล้วของหนูที่พ่อหนูติดยา ตอนนี้หนูเหนื่อยมากเลยค่ะเหนื่อยมากๆ เครียดหลายๆอย่างเลย ที่เครียดที่สุดคือครอบครัวหนูรู้สึกสงสารตัวเองแต่หนูก็ทำอะไรไม่ได้เลยค่ะ ทุกวันนี้ไปโร