กระทู้แรกของเราถ้าผิดพลาด ก็ขอโทษนะคะ
         ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนละกันเน้อออออ สวัสดีจ้า  เราขอใช้ชื่อว่า หมี ละกัน(เราอ้วนอ่ะเพื่อนตั้งให้) เรียนอยู่ ม.5 เราชอบพี่คนนึง เรียกว่าแอบชอบก็ได้ เพราะเราไม่ได้อยากให้พี่เขารู้ว่าเราชอบ ทุกวันนี้เรามีความสุขดีแล้ว (หมายถึงอิ่มตัวกับการแอบชอบอ้ะ ฮ้าๆ) แต่ถ้าพี่เขาจะชอบเรา เราก็จะไม่ขัดศรัทธาพี่เขาเลยจริงๆนะ (มโนแป้บ) จริงๆแล้วเราว่าจะไม่มาเขียนหรอก แต่บางทีมันก็คิดถึงมาก จนมากที่สุดเลยนะ จริงๆ เอาละเรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า สัญญาว่าจะพยายามไม่นอกเรื่อง
         บอกก่อนว่าพี่เขา ขาว ตี๋ อวบ มีกล้ามนิดๆ รวย หล่อ สูง เป็นนักบาสด้วย น่ารัก ผิดกับเราจริงๆ แต่! เสียดายที่กวนตีน ท้าหญิงต่อย กินเก่ง ชอบกินยำวุ้นเส้นทะเล เส้นยาวๆๆ กุ้งตัวใหญ่ๆๆ
         ปิดเทอมใหญ่ตอนเราเรียน ม. 4 เราได้ไปทำงาน part time ช่วงปิดเทอม ที่ร้านอาหารของคนรู้จัก เรามีญาติทำงานที่นั่นเราเลยอาศัยไปทำงานเพื่อหาประสบการณ์(เราทำหน้าที่เป็นเด็กเสิร์ฟ) ไปแรกๆ พี่เขาก็ยังไม่มาทำงานหรอก (พี่เขาเป็นหลานเจ้าของร้าน มาดูแลเรื่องเกี่ยวกับโต๊ะแคชเชียร์หรือเก็บตังค์นั่นแหละ) ตอนพี่เขามาทำงานแรกๆเราโคตรเกลียดขี้หน้าเลย คนอะไรชอบแกล้ง พอพี่เขาแกล้งบ่อยๆเราก็ไม่พลาดค่ะ ไม่พลาดที่จะเอาคืน จนเป็นอันว่าเราแทบจะสนิทกันไปเลย เวลาผ่านไปเกือบเดือน เราก็เริ่มหวั่นไหว แบบว่าแอบชอบไปเลยอ้ะ ปกติเราจะเสิร์ฟอาหารอย่างเดียวนะ ไม่เช็คบิลลูกค้า พอเริ่มชอบเท่านั้นแหละ เรานี่ชอบรับเช็คบิลลูกค้ามาก คือแบบว่าอยากเห็นหน้าพี่เขาอ้ะ อยากให้พี่เขาแกล้งบ่อยๆ แต่พี่เขาก็เราจริงๆอ้ะนะ เลยติดนิสัย โมเม้นที่ชอบคือ เวลาเราไปเช็คบิลลูกค้า พอเราบอกเลขโต๊ะ พี่เขาก็จะทำเป็นไม่ได้ยิน แล้วก็ให้เราพูดให้ดังๆบ่อยๆ พอเราทำทีเป็นโกรธพี่เขาก็จะเลิกแกล้งแล้วทำหน้าเหมือนได้ชัยชนะ (แบบกวนตรีนๆแต่เราก็ชอบ)  เหตุการณ์ประมาณนี้
เรา : พี่.... A4(เลขโต๊ะ) เช็คบิลค่ะ
พี่เขา : ไรนะ ไม่ได้ยินอ้ะ
เรา : A4  เช็คบิลค่ะ
พี่เขา : ไม่ได้ยิน พูดดังๆหน่อย
เรา : A4  เช็คบิลค่ะ (ตะโกนเลยค่ะทีนี้)
พี่เขา : ก็แค่นั้นแหละ ทีหลังพูดดังๆชัดเจนๆดิ จะได้ไม่ต้องพูดหลายรอบ (ยิ้มเจ้าเล่ห์ คือแบบน่ารักอ่ะ)
เรา : จ้า ขอโทษจ้า (ไม่เป็นไรถึงพี่จะหูไม่ดี แต่น้องเต็มใจจะบอกรักพี่ดังๆ มโนมากอ้ะ)
เวลาทอนเงินก็เหมือนกัน
เรา : พี่.... 1375 บาทจ้า
พี่เขา : “พูดไทยดิ ฟังไม่รู้เรื่อง” (แล้วพี่เขาก็ทำหน้ากวนตรีน)เราคนอีสานเด้อจ้า
เรา : ขอโทษค่ะลูกพี่
พี่เขา : “สัดกังบ่” (ตีกันมั้ย) วลีเด็ดเราชอบ
เรา : “อ้าว! หาเรื่องหรอ เอาป้ะล่ะ อย่าท้าดิ แน่จริงก็เอาดิ” เรานี่ก็แกล้งพูด ก็อยากคุยด้วยอยู่แล้ว
พี่เขา : พี่เขาลุกขึ้น ดึงเสื้อข้นโชว์กล้าม “จะเอาป้ะ”
เรา : “เย็นนี้เจอกัน” เช็ดน้ำลายแทบไม่ทัน
พี่เขา : “ได้น้อง อย่าหาว่าพี่ไม่เตือน” เรานี่แบบ มาดิวะ จะเปิดประตูรอเลยจ้า
แล้วก็เป็นแบบนี้ทุกวันกัดกันตลอดเวลาที่เจอหน้า จนน้าของพี่เขาแซว พี่ในที่ทำงานก็แซวว่าเราชอบกัน แถมบางคนบอกว่าเราจะได้พี่เขาเป็นผัว (ไม่สุภาพนิดนุง) ต่างๆนานา  เราก็พูดแบบ ทำนองที่ว่าไม่หรอกหน่า พี่เขาชอบแกล้งเฉยๆ แต่ในใจอยากได้พี่เขามาเป็นแฟนตอนนี้ เดี๋ยวนี้เลย หวง (ก็เราโรคจิตนี่หน่า แต่ถ้าเราชอบใครก็ไม่อยากให้เขาไปยุ่งกับใครใช่มะ) พอนิดมาก ชอบมาก เวลาที่ไม่เจอหน้าพี่เขาเรานี่ไม่มีเรี่ยวแรงทำงานเลยล่ะ ถ้าวันไหนพี่เขาแกล้งเรา ทำให้เรามีความสุขเรานี่ไม่รู้จักคำว่าเหนื่อยเลย ลูกค้าเยอะก็สู้ตาย ไม่อยากให้พี่เขาหายไปไหน แม้กระทั่งจะเข้าห้องน้ำอ้ะ  (ก็อยากเห็นหน้าตลอดเวลาเลย แอบโรคจิตนิดๆ)
                 เวลาเรามาทำงาน ถ้าพี่เขาออกมาทำงานก่อน เขาก็จะพูดว่า
พี่เขา : “ทำไมมาสาย”
เรา : “ก็เวลาทำงานปกติของหมี(นามสมมุติ)เวลานี้อ้ะ”
พี่เขา : “แต่พี่มานานแล้วหมีเพิ่งมานะ”
เรา : “ทีพี่มาสายหมียังไม่ว่าเลย” แอบทำหน้าตาหน้าสงสาร
พี่เขา : “ก็ได้หรอกวันนี้ให้อภัย แต่งตัวอะไรให้เรียบร้อย ผ้ากันเปื้อนผูกให้ดีๆ” เราก็ยิ้มสิคะรออะไร เหมือนเป็นห่วงเราเลยอ้ะ มโนอิกและ
                   แล้วมีวันนึงที่ทำให้เรารู้ว่าพี่เขาไม่ได้รู้สึกเหมือนที่เรารู้สึกชอบพี่เขาเลย เพราะพี่เขาแอบชอบลูกค้าสาวสวยคนนึง ผู้หญิงคนนั้นน่ารักมาก แต่วันนั้นลูกค้าเยอะไง พี่เขาเลยขอให้พี่คนที่สนิทกับเราไปขอเบอร์ผู้หญิงคนนั้นมา แต่พี่ที่สนิทกับเราเขายุ่งมากเลยไม่ได้ไปขอเบอร์ให้ทันที จนผู้หญิงคนนั้นเช็คบิลออกจากร้านไป พี่เขาได้แต่บ่นให้พี่ที่พี่เขาใช้ให้ไปขอเบอร์ให้ (เราก็แอบสมน้ำหน้าเลยล่ะ ก็ไม่อยากให้พี่มีแฟนอ้ะ ทำไมล่ะ นางมารร้ายก็ตอนนี้ล่ะ)ตอนนั้นเราแอบเห็นนะ พี่เขาวิ่งตามไปดูตอนผู้หญิงคนนั้นขึ้นรถไปกับเพื่อน แล้วพี่เขาก็ทำหน้าหงอยแบบว่าผิดหวังมาก แล้วพูดว่า “มาอีกนะ มากินอาหารร้านนี้อิกนะ คิดถึง” เราก็แบบว่าช็อค!!!!! ไปเลย แล้วพี่เขาก็มาพูดให้พี่ที่สนิทกับเราฟังว่า เหมือนอกหักเลยอ่ะ (ที่เรารู้เพราะพี่ที่สนิทเราให้ฟัง) เราก็น้อยใจนะ แล้วเราก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วก็ไม่พูดกับพี่เขาเลย  เรายังแอบเห็นพี่เขาไปเก็บเอาเก้าอี้ที่ผู้หญิงคนนั้นนั่งมาไว้ข้างๆตัวเองตลอดเวลาอ้ะ(โจคจิตกว่าฉันอิก)
แล้วเราก็เลยไม่พูดกับพี่เขาเลย เราน้อยใจ พี่เขาก็ดูเศร้าอยู่ตั้งวันสองวัน เราก็ไม่สบายใจด้วยใจไม่ดีเลย ไม่มีแม้กำลังใจทำงาน หลังจากวันนั้นพี่เขาไม่มาทำงาน เราก็แหม๋เวลาเดินช้ามากวันนั้น เห็นว่าไปเที่ยวคลายเครียดกับน้องสาว เราก็รู้เพราะเราสนิทกับเจ้าของร้าน เจ้าของร้านก็บอกเรา แถมวันนั้นเราก็รู้ว่าน้องในร้านอิกสองคนก็ชอบพี่เขาเหมือนกัน เราก็ทำเหมือนว่าเราไม่ชอบพี่เขา แค่สนิทกันเฉยๆ (ยอมเพื่อที่จะรู้ความเคลื่อนไหวเกี่ยวกับเด็กสองคนนั้น) จนสองคนนั้นหน้ายอมหน้าด้านไปขอไอดีไลน์ และขอชื่อเฟสพี่เขาในวันถัดมา เราก็แกล้งทำทีอยากรู้จักคนในร้าน สารพัดเพื่อที่จะได้มา อันดับแรกเราหลอกขอชื่อเฟสก่อน มันไม่ให้ค่ะ แถมไลน์ก็ไม่ให้อิกค่ะ เราก็เออก็ได้วะ เลิกงานปุ้บเราเขาเฟสเราคนหาเลยค่ะ ทั้งๆที่ไม่รู้จักชื่อสกุลพี่เขาเลย เราหาจากเพื่อนของเพื่อนเลย ไม่เกินหนึ่งชั่วโมงเราก็เจอ (ไม่มีอะไรเกินความสามารถเราไง แต่เราไม่แอดนะ เก้กไว้ก่อน) แล้วก็ทำทีเป็นไม่รู้ เป็นไงเรายอมเพื่อคนที่ชอบ อลังการมา

##เดี๋ยวมาต่อความนะ อิอิ ง่วง