สวัสดีค่ะชาวพันทิพทุกๆคน ฉันมีเรื่องราวประสบการณ์เลวร้ายมาแชร์ให้เพื่อนได้อ่านกันนะค่ะ
เริ่มจากกกกก ... ฉันชื่อเมเปิ้ล ฉันเป็นผู้หญิงคนนึงที่เต็มที่และทุ่มเทกับความรักมาก
ฉันมีแฟนคนหนึ่ง เค้าชื่อแก๊ฟ แก๊ฟ ผู้ชายเลวๆๆคนนึงที่ไม่เคยตั้งใจเรียนกระโดดกำแพงโรงเรียน
เข้าเรียนอาทิตย์ล่ะแค่ 3 วัน เมื่อก่อนฉันเกลียดเค้ามากค้ะฉันคิดว่าคนอะไรมันจะเลวได้ขนาดนี้
แต่โลกทำร้ายฉันโดยให้แก๊ฟมาทำงานร่วมกันกับห้องของฉัน เราทำงานร่วมกันตบตีกันค้ะ
แต่เพื่อนแกล้งให้ฉันและแก๊ฟเต้นคู่กันน ฉันคิดตายล้ะเราจะร่วมงานกันยังไงดี
ฉันเจอแก๊ฟทุกๆวันจนเป็นกิจวัตรประจำวันไปเลย ไหนจะทำงานร่วมกัน ไปเรียนพร้อมกัน
ติดกันแจ จนเพื่อนแกล้งวันแก๊ฟต้องคิดอะไรกับฉันแน่ๆ ฉันก้ทำนิ่งเฉยเรื่อยมา
จนกระทั่งวันนึงที่โรงเรียนมีงานใหญ่ แล้วแก๊ฟเป็นตัวหลักของกิจกรรมนั้น แก๊ฟมาสารภาพกลาง รร ว่าแก๊ฟชอบฉัน
ฉันเป็นรักแรกของแก๊ฟที่แอบชอบมาตั้งแต่ประถม ฉันเขิลมากและทุกคนก้พากันกรี๊ดใหญ่ทั้ง รร
ความรักในช่วง ม.ปลายมันก้เป็นอะไรที่หวานเยิ้ม น้ำต้มผักก้ยังว่าหวานต่อให้ขมสักเท่าไรก้ตาม
รุ่นน้องมีคนมาบอกว่า คู่ของฉันน่ารักมาก ชอบคู่ของฉันมากอย่างนั้นอย่างนี้
แต่เมื่อเวลาผ่านไป 6 เดือนของการเป็นแฟนกัน แก๊ฟก้เริ่มเปลี่ยนแปลงไป ไม่ค่อยใส่ใจเหมือนก่อน ไม่ค่อยตามใจเหมือนเคย
แต่แก๊ฟก้ยังอยุ่กับเราทุกๆวันละเลยไปบ้าง ฉันก้ยังรักและดูแลแก๊ฟอย่างดีเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนแปลง ช่วยแก๊ฟแก้ศูนย์
ช่วยให้แก๊ฟเรียนจบพร้อมๆๆเพื่อนช่วยติวให้แก๊ฟเข้ามหาวิทยาลัย ชวนแก๊ฟเรียนหนังสือจนเกรดขึ้น และเราก้เรียนจบ ม.ปลายพร้อมกัน
ปิดเทอมรอเข้ามหาลัย...แก๊ฟเริ่มมาหาฉันน้อยลง ไม่มาตามนัดบ้าง ติดเพื่อน เริ่มโกหก ฉันเริ่มเปลี่ยนจากนิสัยที่อยุ่เฉยๆๆไม่ตาม ไม่โทไปบ่อยๆ
ก้โทหามากขึ้นมากขึ้นเรื่อยจนแก๊ฟรำคาญ แก๊ฟหลบหน้าฉันไปอยุ่กับเพื่อน ไม่รับโทสับฉัน ไม่ตอบเฟส ไม่ตอบไลน์ ทั้งๆที่แก๊ฟยังเล่น
ตอบคอมเม้นเพื่อน ยังอัพสเตตัสอยุ่ทุกวัน คืนนึงฉันเลยรวบรวมความกล้าโทหาไปหาแก๊ฟ และถามสิ่งที่อยากรู้ทั้งหมดในใจก้กลัวคำตอบมากๆ
ฉัน : แก๊ฟ
แก๊ฟ : เงียบ
ฉัน : ตัวเองยังรักเค้าป่าว
แก๊ฟ : รักดิ้ รักมากด้วย
ฉัน : แก๊ฟมีคนอื่นไหม
แก๊ฟ : ไม่มีนะ แก๊ฟมีเปิ้ลคนเดียว
ฉัน : แก๊ฟยังต้องการเปิ้ลไหม
แก๊ฟ : เงียบ
แก๊ฟ : เงียบ
ฉัน : แก๊ฟบอกเปิ้ลมาเหอะ แค่นี้ก้แย่พอแล้ว
แก๊ฟ : ไม่อ่ะ ไม่ต้องการแล้วแก๊ฟอยุ่กับเพื่อน แก๊ฟมีความสุขมากพอแล้ว
หลังจากคำนั้นฉันหัวใจแตกสลายลงไปกับตา ทุกอย่างที่วาดฝันไว้พังลงไปกับตา
ทุกอย่างมันถูกอธิบายโดยน้ำตา น้ำตาที่ไหลไม่ยอมหยุดแม้จะข่มตาให้หลับก้ตาม
ขอพักนิ้วแปปมีความบัดซบมาเล่าต่อนะค่ะ รออัพ
ความบัดซบและความโลเลอะไรเลวร้ายกว่ากัน
เริ่มจากกกกก ... ฉันชื่อเมเปิ้ล ฉันเป็นผู้หญิงคนนึงที่เต็มที่และทุ่มเทกับความรักมาก
ฉันมีแฟนคนหนึ่ง เค้าชื่อแก๊ฟ แก๊ฟ ผู้ชายเลวๆๆคนนึงที่ไม่เคยตั้งใจเรียนกระโดดกำแพงโรงเรียน
เข้าเรียนอาทิตย์ล่ะแค่ 3 วัน เมื่อก่อนฉันเกลียดเค้ามากค้ะฉันคิดว่าคนอะไรมันจะเลวได้ขนาดนี้
แต่โลกทำร้ายฉันโดยให้แก๊ฟมาทำงานร่วมกันกับห้องของฉัน เราทำงานร่วมกันตบตีกันค้ะ
แต่เพื่อนแกล้งให้ฉันและแก๊ฟเต้นคู่กันน ฉันคิดตายล้ะเราจะร่วมงานกันยังไงดี
ฉันเจอแก๊ฟทุกๆวันจนเป็นกิจวัตรประจำวันไปเลย ไหนจะทำงานร่วมกัน ไปเรียนพร้อมกัน
ติดกันแจ จนเพื่อนแกล้งวันแก๊ฟต้องคิดอะไรกับฉันแน่ๆ ฉันก้ทำนิ่งเฉยเรื่อยมา
จนกระทั่งวันนึงที่โรงเรียนมีงานใหญ่ แล้วแก๊ฟเป็นตัวหลักของกิจกรรมนั้น แก๊ฟมาสารภาพกลาง รร ว่าแก๊ฟชอบฉัน
ฉันเป็นรักแรกของแก๊ฟที่แอบชอบมาตั้งแต่ประถม ฉันเขิลมากและทุกคนก้พากันกรี๊ดใหญ่ทั้ง รร
ความรักในช่วง ม.ปลายมันก้เป็นอะไรที่หวานเยิ้ม น้ำต้มผักก้ยังว่าหวานต่อให้ขมสักเท่าไรก้ตาม
รุ่นน้องมีคนมาบอกว่า คู่ของฉันน่ารักมาก ชอบคู่ของฉันมากอย่างนั้นอย่างนี้
แต่เมื่อเวลาผ่านไป 6 เดือนของการเป็นแฟนกัน แก๊ฟก้เริ่มเปลี่ยนแปลงไป ไม่ค่อยใส่ใจเหมือนก่อน ไม่ค่อยตามใจเหมือนเคย
แต่แก๊ฟก้ยังอยุ่กับเราทุกๆวันละเลยไปบ้าง ฉันก้ยังรักและดูแลแก๊ฟอย่างดีเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนแปลง ช่วยแก๊ฟแก้ศูนย์
ช่วยให้แก๊ฟเรียนจบพร้อมๆๆเพื่อนช่วยติวให้แก๊ฟเข้ามหาวิทยาลัย ชวนแก๊ฟเรียนหนังสือจนเกรดขึ้น และเราก้เรียนจบ ม.ปลายพร้อมกัน
ปิดเทอมรอเข้ามหาลัย...แก๊ฟเริ่มมาหาฉันน้อยลง ไม่มาตามนัดบ้าง ติดเพื่อน เริ่มโกหก ฉันเริ่มเปลี่ยนจากนิสัยที่อยุ่เฉยๆๆไม่ตาม ไม่โทไปบ่อยๆ
ก้โทหามากขึ้นมากขึ้นเรื่อยจนแก๊ฟรำคาญ แก๊ฟหลบหน้าฉันไปอยุ่กับเพื่อน ไม่รับโทสับฉัน ไม่ตอบเฟส ไม่ตอบไลน์ ทั้งๆที่แก๊ฟยังเล่น
ตอบคอมเม้นเพื่อน ยังอัพสเตตัสอยุ่ทุกวัน คืนนึงฉันเลยรวบรวมความกล้าโทหาไปหาแก๊ฟ และถามสิ่งที่อยากรู้ทั้งหมดในใจก้กลัวคำตอบมากๆ
ฉัน : แก๊ฟ
แก๊ฟ : เงียบ
ฉัน : ตัวเองยังรักเค้าป่าว
แก๊ฟ : รักดิ้ รักมากด้วย
ฉัน : แก๊ฟมีคนอื่นไหม
แก๊ฟ : ไม่มีนะ แก๊ฟมีเปิ้ลคนเดียว
ฉัน : แก๊ฟยังต้องการเปิ้ลไหม
แก๊ฟ : เงียบ
แก๊ฟ : เงียบ
ฉัน : แก๊ฟบอกเปิ้ลมาเหอะ แค่นี้ก้แย่พอแล้ว
แก๊ฟ : ไม่อ่ะ ไม่ต้องการแล้วแก๊ฟอยุ่กับเพื่อน แก๊ฟมีความสุขมากพอแล้ว
หลังจากคำนั้นฉันหัวใจแตกสลายลงไปกับตา ทุกอย่างที่วาดฝันไว้พังลงไปกับตา
ทุกอย่างมันถูกอธิบายโดยน้ำตา น้ำตาที่ไหลไม่ยอมหยุดแม้จะข่มตาให้หลับก้ตาม
ขอพักนิ้วแปปมีความบัดซบมาเล่าต่อนะค่ะ รออัพ