นี่เป็นกระทู้แรกในห้องศาสนาเลยนะคะ ขอผู้รู้ช่วยแนะนำหน่อยว่าที่ทำอยู่ผิดถูกประการใด แล้วก็เพิ่งจะเริ่มเข้ามาศึกษาด้านนี้ไม่นาน ไม่ค่อยเข้าใจคำบาลี ยิ่งอ่าน ยิ่งคิดตาม ก็ยิ่งงง ขอเป็นภาษาปกติได้จะดีมากๆเลยค่ะ
ส่วนตัวเพ่งจะหัดปฏิบัติกรรมฐานแบบจริงๆจังๆ ไม่นานมานี้เอง สาเหตุเพราะความทุกข์ค่ะ ทุกข์สุดๆ และรู้ว่าความทุกข์เกิดจากใจของเราล้วนๆ ก็เลยเริ้มศึกษา และปฏิบัติมาสักระยะ โดยปฏิบัติแบบอานาปานสติ ดูลมกระทบที่จมูก และใช้คำภาวนาพุทโธ เป็นเครื่องกำหนด ตอนเริ่มแรกที่หัดนั่ง จะรู้สึกตัวเราจะใหญ่ หัวจะใหญ่ บางทีก็ตัวเล็กๆๆ บางทีกะเหมือนมีกรอบมีกำแพงกั้น ขยับตัวไม่ถนัด เป็นความรู้สึกภายในนะคะ ว่ามันอึดอัด เป็นทุกครั้งที่นั่ง แต่ปัจจุบันอาการแบบนี้มีบ้าง แต่ไม่บ่อย เหมือนตอนแรก อาการแบบนี้ปกติไหมค่ะ เป็นเพราะอะไร
ตอนเวลานั่ง เมื่อก่อนฟุ้งซ่านมาก เรื่องโน้น เรื่องนี้เข้ามาตลอด แต่พอผ่านไปสักพักใหญ่ๆ ก็จะเข้าสู่ความนิ่ง รู้สึกสงบ สบาย บางทีก็เข้าภวังค์ไปบ้าง แต่ก็ดึงตัวเองกลับมากำหนดลมหายใจใหม่ตลอด แต่ปัจจุบันเวลานั่งไม่ฟุ้งซ่าน แต่มีความคิดโน้น นี่ นั่น แป๊บเดียวกะกลับมาดูลมต่อได้ หรือบางทีดูลมอยู่ (คือรู้สึกตัวที่ลมกระทบจมูก) ความคิดเรื่องโน้น นี่ นั่น ก็แวบเข้ามา เห็นทั้งลมกระทบ เห็นทั้งความคิด แบบนี้คือควรจะทำอย่างไรค่ะ หรือตามดูไปเรื่อยๆ แล้วเวลานั่ง มันไม่สงบสุดๆๆ เหมือนสมัยก่อน ที่ฟุ้งซ่านไปเรื่อยๆๆ พอสุดก็สงบ อันนนี้มันหยอดมาเรื่อยๆๆ พอจะนิ่งความคิดก็มาใหม่ ทำไมไม่นิ่งสนิทเหมือนก่อน สงสัยค่ะ (ความคิดที่เข้ามา ไม่ได้คิดฟุ้งซ่าน เรื่องนั่น นั่ โน้น นะคะ ฟุ้งเข้ามาเป็นเรื่อง การปฏิบัติล้วนๆ ทุกข์คืออะไร มรรคเป็นยังไง บางทีก็เป็นบางท่อนของบทสวดมนต์)
นอกเหนือจากการนั่งกรรมฐานแล้ว ก็จะมีสวดมนต์ และก็เดินจงกลมบ้าง แต่น้อยมาก ส่วนใหญ่จะเป็นการดูใจ ดูความคิด (ไม่แน่ใจว่าแบบนี้เรียกเจริญสติหรือป่าวค่ะ ) เวลาฟุ้งซ่านเรื่องอื่นๆ คิดเรื่องอื่นๆ ก็ดึงจิตกลับมารู้อริยาบทที่ตอนนั้นกำลังทำอยู่ พยายามมีสติทุกครั้งที่ทำอะไร เดิน ยืน นอน นั่ง พอเผลอ รู้สึกตัว ก็จะดึงกลับมา ทำแบบนี้ถูกไหมค่ะ แต่ยิ่งทำมันก็เหมือนรู้สึกขาดสัญชาติญาณไป ไม่สบายตัว เหมือนบังคับตัวเอง อึดอัด
ยิ่งตอนนี้ เหมือนคนหงุดหงิดอยู่ตลอดเวลา แต่ต้องระงับ ซึ่งเมื่อก่อนไม่เป็น เราไปบังคับจิตมากไปหรือป่าวค่ะ แล้วตอนนี้ก็ทุกข์มากยิ่งกว่าเก่า ทุกข์ที่ไม่รู้ว่าทุกข์อะไร อยากหาทางดับทุกข์ ใจคอยอยากจะนั่งกรรมฐาน แต่พอนั่งแล้วก็ไม่สงบสุดๆๆ คือสงบแค่พื้นๆๆ พอออกกรรมฐาน ก็ทุกข์อีก ควรแก้ไขอย่างไรค่ะ
อยากรู่ที่ทำมาทั้งหมดนี้ ถูกต้องไหมค่ะ ควรแก้ไข หรือ ปรับเปลี่ยนอะไร เพราะเป้าหมายตอนนี้ คือ ไม่อยากทุกข์ ไม่อยากสุข
ปล.1 เป็นคนไม่มีครูบาอาจาร์ยค่ะ ปฏิบัติเองล้วนๆ อาศัยพี่กรู กับพันทิป ศึกษาเอาค่ะ ไม่ใช่ไม่อยากมีอาจาร์ยนะคะ แต่ไม่รู้จะไปหาจากที่ไหน เพื่อนทางสายปฏิบัตินี้ก็ไม่มี
ปล.2 เมื่อก่อนเป็นคนฟุ้งซ่านเยอะค่ะ มีคนแนะนำให้ฝึกอานาปานสติ แต่ไม่เคยฝึกรรมฐานกองอื่น
ขอบคุณล่วงหน้าเลยนะคะ
ขอผู้รู้แนะนำการนั่งกรรมฐาน และการฝึกสมาธิ
ส่วนตัวเพ่งจะหัดปฏิบัติกรรมฐานแบบจริงๆจังๆ ไม่นานมานี้เอง สาเหตุเพราะความทุกข์ค่ะ ทุกข์สุดๆ และรู้ว่าความทุกข์เกิดจากใจของเราล้วนๆ ก็เลยเริ้มศึกษา และปฏิบัติมาสักระยะ โดยปฏิบัติแบบอานาปานสติ ดูลมกระทบที่จมูก และใช้คำภาวนาพุทโธ เป็นเครื่องกำหนด ตอนเริ่มแรกที่หัดนั่ง จะรู้สึกตัวเราจะใหญ่ หัวจะใหญ่ บางทีก็ตัวเล็กๆๆ บางทีกะเหมือนมีกรอบมีกำแพงกั้น ขยับตัวไม่ถนัด เป็นความรู้สึกภายในนะคะ ว่ามันอึดอัด เป็นทุกครั้งที่นั่ง แต่ปัจจุบันอาการแบบนี้มีบ้าง แต่ไม่บ่อย เหมือนตอนแรก อาการแบบนี้ปกติไหมค่ะ เป็นเพราะอะไร
ตอนเวลานั่ง เมื่อก่อนฟุ้งซ่านมาก เรื่องโน้น เรื่องนี้เข้ามาตลอด แต่พอผ่านไปสักพักใหญ่ๆ ก็จะเข้าสู่ความนิ่ง รู้สึกสงบ สบาย บางทีก็เข้าภวังค์ไปบ้าง แต่ก็ดึงตัวเองกลับมากำหนดลมหายใจใหม่ตลอด แต่ปัจจุบันเวลานั่งไม่ฟุ้งซ่าน แต่มีความคิดโน้น นี่ นั่น แป๊บเดียวกะกลับมาดูลมต่อได้ หรือบางทีดูลมอยู่ (คือรู้สึกตัวที่ลมกระทบจมูก) ความคิดเรื่องโน้น นี่ นั่น ก็แวบเข้ามา เห็นทั้งลมกระทบ เห็นทั้งความคิด แบบนี้คือควรจะทำอย่างไรค่ะ หรือตามดูไปเรื่อยๆ แล้วเวลานั่ง มันไม่สงบสุดๆๆ เหมือนสมัยก่อน ที่ฟุ้งซ่านไปเรื่อยๆๆ พอสุดก็สงบ อันนนี้มันหยอดมาเรื่อยๆๆ พอจะนิ่งความคิดก็มาใหม่ ทำไมไม่นิ่งสนิทเหมือนก่อน สงสัยค่ะ (ความคิดที่เข้ามา ไม่ได้คิดฟุ้งซ่าน เรื่องนั่น นั่ โน้น นะคะ ฟุ้งเข้ามาเป็นเรื่อง การปฏิบัติล้วนๆ ทุกข์คืออะไร มรรคเป็นยังไง บางทีก็เป็นบางท่อนของบทสวดมนต์)
นอกเหนือจากการนั่งกรรมฐานแล้ว ก็จะมีสวดมนต์ และก็เดินจงกลมบ้าง แต่น้อยมาก ส่วนใหญ่จะเป็นการดูใจ ดูความคิด (ไม่แน่ใจว่าแบบนี้เรียกเจริญสติหรือป่าวค่ะ ) เวลาฟุ้งซ่านเรื่องอื่นๆ คิดเรื่องอื่นๆ ก็ดึงจิตกลับมารู้อริยาบทที่ตอนนั้นกำลังทำอยู่ พยายามมีสติทุกครั้งที่ทำอะไร เดิน ยืน นอน นั่ง พอเผลอ รู้สึกตัว ก็จะดึงกลับมา ทำแบบนี้ถูกไหมค่ะ แต่ยิ่งทำมันก็เหมือนรู้สึกขาดสัญชาติญาณไป ไม่สบายตัว เหมือนบังคับตัวเอง อึดอัด
ยิ่งตอนนี้ เหมือนคนหงุดหงิดอยู่ตลอดเวลา แต่ต้องระงับ ซึ่งเมื่อก่อนไม่เป็น เราไปบังคับจิตมากไปหรือป่าวค่ะ แล้วตอนนี้ก็ทุกข์มากยิ่งกว่าเก่า ทุกข์ที่ไม่รู้ว่าทุกข์อะไร อยากหาทางดับทุกข์ ใจคอยอยากจะนั่งกรรมฐาน แต่พอนั่งแล้วก็ไม่สงบสุดๆๆ คือสงบแค่พื้นๆๆ พอออกกรรมฐาน ก็ทุกข์อีก ควรแก้ไขอย่างไรค่ะ
อยากรู่ที่ทำมาทั้งหมดนี้ ถูกต้องไหมค่ะ ควรแก้ไข หรือ ปรับเปลี่ยนอะไร เพราะเป้าหมายตอนนี้ คือ ไม่อยากทุกข์ ไม่อยากสุข
ปล.1 เป็นคนไม่มีครูบาอาจาร์ยค่ะ ปฏิบัติเองล้วนๆ อาศัยพี่กรู กับพันทิป ศึกษาเอาค่ะ ไม่ใช่ไม่อยากมีอาจาร์ยนะคะ แต่ไม่รู้จะไปหาจากที่ไหน เพื่อนทางสายปฏิบัตินี้ก็ไม่มี
ปล.2 เมื่อก่อนเป็นคนฟุ้งซ่านเยอะค่ะ มีคนแนะนำให้ฝึกอานาปานสติ แต่ไม่เคยฝึกรรมฐานกองอื่น
ขอบคุณล่วงหน้าเลยนะคะ