จากกระทู้เก่า เราตรวจพบเนื้องอกที่รังไข่ขวา ตอนช่วงกลางเดือนส.ค.ค่ะ และได้คิวผ่าตัด30ก.ย.
  ซึ่งถือผ่าตัดเร็วพอสมควร เมื่อเทียบกับคนไข้รายอื่น  เนื่องจาก เรายังใช้ชีวิตได้ปกติ กินได้ นอนหลับดี  

       สาเหตุที่ได้คิวเร็ว ก็เพราะเราไม่ได้ใช้สิทธิการรักษาใดๆ ค่ะ คือ จ่ายเงินเองทั้งหมด และระบุหมอที่ผ่าตัดเอง  
  ซึ่งหมอท่านนี้ คือหมอที่ตรวจนี้ละคะ

        โดยหมอได้เขียนโน้ตย่อในแฟ้มประวัติคนไข้ ให้ว่า “ขอคิว ด่วนที่สุด  “และลงชื่อหมอไว้ให้
จนผ่านไป1สัปดาห์หลังตรวจ จนท.ทีรับจองเตียงผ่าตัดก็โทรมาบอกวันเวลาให้ ซึ่งเราต้องไปนอนร.พ.ก่อน1 คืน
ในวันที่29ก.ย. และหมอจะผ่าตัดให้วันที่ 30ก.ย.

         ตอนนั้นเครียดละ กลัวเมนส์มาก่อน คือกำหนดจะมา1ต.ค.  ถ้ามาก่อนนี้ อดผ่าแน่ๆ

            กระทั่ง  29 กันยายน2558   เดินทางมาร.พ.ศิริราชตามนัด ออกจากบ้าน 05.00น. พร้อมแม่ พี่ชาย

           มาถึงร.พ. 08.00 น. โดยประมาณ ไปถึงก็แจ้งชื่อกับพยาบาลที่เค้าเตอร์ชั้น14 ตึก 100ปี พระศรีนครรินทร์ ฯ เลยค่ะ

                   "สวัสดีค่ะ ....(ชื่อเรา)....ที่จองคิวผ่าตัดไว้ค่ะ  ขอห้องพิเศษด้วยนะคะ”
                   แต่พยาบาลบอกว่า “ตอนนี้มีแต่ห้องราคา2500 นะ  คนไข้ใช้สิทธิอะไรคะ”
                 เราก็บอกว่า “จ่ายเงินเองทั้งหมดค่ะ “
                   “รอซัก3 ช.ม. ได้มั๊ยคะ ห้อง2000 จะว่างพอดี  ห้องนี้ละคะ (มือพยาบาลชี้ไปที่ห้องด้านหน้า)
แต่ต้องทำความสะอาดก่อน ถ้าจ่ายเงินเอง พยาบาลก็อยากจะให้คนไข้เซฟค่าใช้จ่ายให้มากที่สุด”

               จากนั้นเราก็ลงไปกินข้าว อิ่มแล้วก็ขึ้นมานั่งรอ  จนได้ห้อง ที่นี่พี่ชายก็ขอแยกย้ายกลับไปอีกจว. เพื่อทำงาน
ส่วนเราก็อยู่กับแม่  เรา ก็เปลี่ยนชุด พยาบาลมาทำความสะอาดร่างกาย  (เห็นหมดเลย @@)  



          ระหว่างนั้นเราก็บอกไปว่า    “คราวหน้าขอกางเกงได้มั๊ยคะ นุ่งผ้าถุงไม่เป็น “
          พยาบาล  “ได้ค่ะ แต่ตอนนี้ต้องผ้าถุงนะ จะได้ทำความสะอาดสะดวก
                        อืม..ผิวน้องแพ้ง่ายรึป่าว สบู่ร.พ.เป็นกลางนะ แต่ทำไมผิวแดงจัง”
          เรา  “นิดหน่อยค่ะ “
          พยาบาล  “ไปล้างน้ำให้สะอาดนะคะ แล้วมาให้พี่ดูอีกที”
          (ห๊ะ  !!!ยังจะดูอีกเหรอคะ >>> คิดในใจ) เราไปเข้าห้องน้ำล้างตามที่พยาบาลบอก เสร็จแล้วก็ออกมาให้ดูอีกที  - -
              พยาบาล “โอเค...สะอาดดีมากค่ะ “    และพยาบาลก็ออกไป
           ที่นี้พยาบาลอีกคนก็มาวัดความดัน วัดไข้ เช็คประวัติ เอาเอกสารให้เซ็น เป็นเอกสารยินยอมการผ่าตัด

           เสร็จแล้วมีอาหารให้กิน เป็นข้าวต้มเปล่าๆกับหมูสับผัดน้ำมัน และหมูสับผัดน้ำซอสแบบเจือจาง(จางมาก)
  ไม่มีผักเลย เพราะก่อนผ่าตัด2 วัน เราต้องงดผัก ผลไม้

        แต่ถามพยาบาลมาว่า สามารถดื่มน้ำผลไม้แบบใสๆได้ ห้ามดื่มชนิดที่มีกาก
แต่เราก็ไม่กล้าดื่มหรอก  อยากให้ลำไส้สะอาดพร้อมสำหรับการผ่าตัดจริงๆ

            จากนั้นไปฟังพยาบาลอธิบายคำแนะนำในการผ่าตัดทั้งก่อนและหลัง  ของเราเป็นการผ่าตัดเปิดหน้าท้อง
หลักๆที่จำได้คือคือใส่สายน้ำเกลือ สายปัสสาวะ ส่วนเรื่องจะบล็อกหลังหรือดมยา
ต้องรอหมอดมยาไปคุยอีกที และก็จำเรื่องผ้าปิดแผลได้ ว่าแทปกาวแบบนี้กันน้ำนะ แบบนี้ไม่กันน้ำ
เรื่องอื่นๆ ฮือไปหมดแล้ว เพราะตอนนี้ความเครียดมาเยือน ทั้ๆงที่หายเครียดไปหลายวันแล้วนะ

       กลับมาที่ห้องมีเจ้าหน้าที่คลังเนื้อเยื่อมาขอชิ้นเนื้อเยื่อและเลือดที่เหลือจากการผ่าตัดไปศึกษาวิจัย  
เราก็เซ็นยินยอมไป เพื่อเป็นการให้วิชาความรู้แก่นักศึกษาแพทย์  ไม่รู้จะหวงทำไม

              ผ่านไปสักพัก มีพยาบาลเอายาถ่ายมาให้ รสชาติแย่มากกกกกกก (ก.ไก่3ล้านตัว)
เค็มเปรี้ยว บาดคอ และให้น้ำมา1เหยือก 1200 ml บอกว่าให้จิบเรื่อยๆจนหมด คืนนี้คงถ่ายทั้งคืน
ถ้าไม่ถ่ายต้องแจ้ง  พยาบาลจะได้มาสวนก้นให้  0_O

           หลังดื่มยาถ่ายหมด   ดื่มน้ำไป 3แก้วแล้ว  พะอืดพะอม อยากอ้วกมากกว่าอยากถ่าย

               ต่อมามีหมอดมยามาคุยเรื่องบล็อกหลังและวางยาสลบ หมอขอดูหลัง ฟัน คอ ปาก การกลืนน้ำลาย
การหายใจ สรุป เราได้ทั้ง2อย่าง คือจะบล็อกหลังก่อนตามด้วยยาสลบ

               พอสักพักยาถ่ายแก้วที่2 พร้อมเหงือกน้ำที่2 มา  (ตอนนั้นอยากรี๊ดใส่พยาบาลมาก แก้วแรกก็ทำฉันแทบอ้วก ยังมีแก้ว2อีก)  
              คืนนั้นถ่ายไป10ครั้งหมดไส้หมดพุงเลย