เราโง่เอง

คบกับแฟนมา5ปีแล้วจะเข้าปีที่6 ระหว่างที่คบกันระหองระแหงกันมาตลอด
ทะเลาะกันบางงลกันบ้าง แต่ก้อกลับมาคืนดีกันเหมือนเดิม สาเหตุที่ทะเลาะกันอาจจะเป็นเพราะ
เราเอาแต่ใจและชอบระเแวงเค้ามั้ง เห็นเค้าชอบพูดว่าเราเอาแต่ใจไม่เชื่อใจเค้า เรายอมรับว่าเราระแวงเพราะเราเคยจับได้ว่าเค้า
แอบคุยกับคนอื่น แต่ตอนนั้นเรายังไม่อยากเสียเค้าไปเลยไม่ได้เลิกกัน เรารักเค้ามากเค้าเป็นแฟนคนแรกของเรา
จนล่าสุดเมื่อเดือนพฤษภาที่ผ่านมานี้
วันที่20เป็นวันเกิดเรา แต่ดันทะเลาะกับแฟน ก่อนหน้าที่จะถึงวันเกิดเราทะเลาะกันมก่อนแล้ว เค้าหายไปไม่
ติดต่ออะไรมาเลยเค้าชอบเป็นอย่างงี้เวลาทะเลาะกันชอบหนี เราเลยไม่ได้โทรตามอะไรปล่อยไปก่อนให้เค้าอารมดี
แต่ไม่ใช่ว่าเราละเลยเราเคยลองโทรไปแล้วเค้าไม่รับ ตัดสายทิ้งบ้าง ส่งข้อความไปในไลน์บ้าง
มีอ่านสองสามข้อความแล้วหลังจากนั้นก้อไม่อ่านไม่ตอบอีก พอถึงวันเกิดเราเราคิดว่าเค้าน่าจะมาสุขสันวันเกิดบ้าง
ต่อให้ทะเลาะกันแต่ยังไงก้อเปนแฟนกัน เพราะเรื่องที่ทะเลาะกัน มันเรื่องนิดเดียวเรานอยด์ที่เค้าจะไปเที่ยว
ต่างจังหวัดกับเพื่อนที่สุราดมันไกลมาก ไปหลายวันด้วย มันมีผุ้หญิงไปด้วย เปนเพื่อนที่ทำงาน
เราเลยไม่อยากให้ไปแต่เค้าจะไปให้ได้เลยทะเลาะกันทั้งที่ปกติเราไม่เคยห้ามแต่ครั้งนั้นเราขอจริงๆเค้าก้อไม่ยอม
เราทนไม่ไหวอีกต่อไปที่แม้แต่วันเกิดเราเค้าก้อไม่มาสุขสันวันเกิด เลยตัดสินใจโทรไปอีกครั้ง
โทรเท่าไหร่เขาก้อไม่รับโทรบ้าคลั่งมากเกือบร้อยสาย ข้อความในไลน์อีกเกือบร้อย จนเราเหนื่อย
เราเลยยอมแพ้คิดว่าต้องเลิกกันแน่ๆ เขามีคนอื่นแน่ๆ
คิดไปต่างๆนาๆจนถอดใจ เราเริ่มทำใจตอนแรกบอกตรงๆว่าทรมานมากๆ จนผ่านไปสามอาทิด
เกือบๆเดือนอะเค้าหายไป โดยที่ไม่บอกไม่กล่าวอะไร วันไหนเราคิดถึงเค้าเราก้อมีแอบหยอดๆโทรไปนะแต่ก้อเหมือนเดิม
ไม่รับไม่มีโทรกลับมา เราเริ่มชินเริ่มทำใจได้ แล้วก็มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาหลังจากนั้น
เรามีสังคมมีเพื่อน เพราะตังแต่เราคบกับแฟนเราไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ไม่ค่อยไปไหน
แฟนเราไม่ได้ห้ามหรอกแต่เราไม่ไปเองไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่ตอนนั้นเรามีทุกอย่าง
มีความสุขมาก และเริ่มมีคนเข้ามาคุย ตอนแรกคุยไปก้อไม่รุ้สึกอะไรนะ แต่พอคุยไปสักพักก้อรุ้สึกดี
อาจเปนเพราะเราเพิ่งอกหักมาเลยหวั่นไหวง้าย พอเราเริ่มคุยกับคนใหม่เราก้อชอบเขา
เราก้อเริ่มเปิดตัวเพราะเราคิดว่าคนนี้ต้องใช่ แต่ก้อยังหวั่นๆอยุ่มันสองจิตสองใจยังไงไม่รุ้อทิบายไม่ถุก
เค้าเคยชวนเราไปเที่ยวแต่เราไม่กล้าเลยพาเพื่อนไปด้วยก้อได้ถ่ายรุปคุ่กัน เราให้เพื่อนถ่ายให้เค้าเลยให้เรา
เอาภาพนั้นตั้งหน้าปกเฟสบุ้ค เค้าก้อจะตั้งด้วยเราก้อโอเคตั้ง ตอนนั้นเราลืมแฟนเราไปแล้วสนิทใจเลย
เรายังแปลกใจตัวเองนะที่ก่อนหน้านี้เราร้องไห้เสียใจให้มันเกือบตายแต่สุดท้ายลืมได้แบบไม่มีเรื่องเขาในหัวเลยสักนิด
วันนั้นเรายังจำได้ดีเราเล่นเฟสบุ้คแล้วมันขึ้น บุคคลที่คุนอาจรุ้จัก เราเห็นเฟสแฟนเก่าเรา ตอนนั้นไม่รุ้สึกอะไรแล้วจริงๆ
เลยแอ้ดไปเพราะเราะคิกว่าเราทำใจได้แล้วเข้มแข้งมากพอแล้ว พอเราแอ้ดไปปุ้บเขารับไวมาก แลัวเขาก้อมาโพสในรุป
คุ่ที่เราถ่ายกับคนใหม่ทำนองเหมือนว่า ทำไมเราทำกับเขาแบบนี้ เราก้อลบเลยเรากลัวคนใหม่เห็น เขาก็มาเกรียน
ทุกคนที่มาแสดงความคิดเห็นนเฟสบุ้คเรา เรายังไม่บล้อคแต่เราเข้าไปต่อว่าเขาหน้าเฟสเลยเลย ว่าต่างคนต่างอยุ่
แต่เขาไม่ยอมหยุดยังเอารุปเราไปโพสในเฟสเค้า บอกว่าเราอะหลายใจ และยังแอ้ดไปหาเพื่อนผุ้ชายในเฟสเรา
เกือบทุกคน เราเลยบล้อค คนใหม่เราก้อรุ้เรืองนี้เหมือนกันเค้าเลยมาถามเราเราก้อบอกไปตรงๆว่าแฟนเก่าเลิกไปเดือนนึงแล้ว
เค้าก้อไม่ติดใจอะไร แต่จู่ๆแฟนเก่าเราโทรมาเพราะเราบล้อคเค้าเค้าเลยโทรมามั้ง โทรตัดพ้อนุ้นนี้นั้นเรารับฟังเราไม่
อยากซ้ำเติมเค้า พอเค้าพุดของเค้าเสร้จก้อวางไป เค้าหายไปหลายวันเค้าก้อทักมาในไลน์อีก
ทักมาเป็นสิบๆข้อความเลย ตอนนั้นไม่รุ้เปนอะไรก้อแอบยิ้มนะ ว่าตอนคบกันเค้าไม่เคยง้อขนาดนี้พอเค้าง้อก้ออด
ขำไม่ได้จริงๆ ความรุ้สึกตอนนั้นมันสับสนลังเลไปหมด จากที่เคยแน่ใจว่าทำใจได้เข้มแข้งพอแล้วเริ่มไม่แน่ใจ
จากที่เคยแน่ใจว่าคนใหม่ใช่ ก้อเริ่มไม่แน่ใจอีกเหมือนกัน บังเอิญช่วงนั้นเราทะเลาะกับคนใหม่พอดีด้วยมั้ง
เลยทำให้เราลังเล แต่เราก็ยังไม่คิดจะกลับไปหรอก เราไม่อยากกลับไปอีกแล้ว ด้วยซ้ำ แต่เราสงสารเค้าเลยพุดดีกับเค้า
ปลอบเค้า เพราเราสงสารไม่อยากซ้ำเติม เรารุ้ว่ามันทรมานขนาดไหน จนเค้าคิดว่าเรากลับมาคืนดีกับเค้าแล้ว
ตอนนั้นดึกมากแล้วเค้าขับรถมาหาเราแต่เราก็ปฎิเสดไปบอกว่าออกไปไม่ได้ ไม่ต้องมาแต่เค้าจะมาให้ได้เราบอกว่า
ถ้ามาเราก็ไม่ออกไปอยุ่ดีเค้าบอกว่าเค้าจะรออยุ่ตรงนั้น ตอนแรกคิดว่าเขาพุดไปงั้นแหละแต่เขาทำจริงๆเราไล่ให้เขา
กลับเขาก้อไม่ยอมไปถ้าเราไม่ออกไปหาเขาเขาบอกมีเรื่องจะคุยด้วย เราเลยบอกว่าคุยมาทางโทสับนี้แหละ
เขาบอกเขาอยากคุยต่อหน้า แค่แป้บเดียวจิงๆเราเลยไป เขาพุดไม่รุ้เรื่อง พุดแต่ว่าอย่าทิ้งเค้า แล้วก้อกราบเรา
เราจะร้องไห้เลยเราบอกตรงๆจากที่ใจแข้งใจอ่อนขึ้นมาทันที ตอนนั้นทำให้เราลืมว่าเรายังมีอีกคนยุ้ไปเลย
เราก้อเลยตอบตกลงไปส่งๆว่าโอเคๆขอแค่ให้เขากลับบ้านไปก่อน เขาเลยยอมกลับ
หลังจากนั้นเขาก้อโทรหาเราบ่อยขึ้นเราก้อรับบ้างไม่รับบ้าง แต่เราก้อยังคุยกับคนใหม่ยุ้เหมือนกัน
คนเก่าพยายามทำดีกับเราทุกอย่าง แต่กับคนใหม่เริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้นเพราะเราต้องแบ่งเวลา
คุยกับคนเก่าด้วยเพราะสงสารเค้าไม่อยากทำร้ายจิตใจเค้าทำให้ไม่ค่อยมีเวลาคุยกับคนใหม่เหมือนแต่แรก
จนวันนึงเราคิดว่าเราปล่อยไว้แบบนี้ไม่ได้แล้ว เราต้องเลือก เราคบไปสองคนแบบนี้ไม่ได้หรอก
มันทั้งอึดอัดกดดันและก้อเครียดมากตอนนั้นเลือกไม่ได้จริงๆ แต่สุดท้ายเราก็เลือกคนเก่า ไม่รู้สิว่า
ตอนนั้นเราคิดอะไรอยู่ แต่คนเก่าทำดีกับเราจนเราลืมเรื่องเลวๆของเค้าไปหมด ทั้งที่คนใหม่ไม่พยายามทำอะไร
แต่กลับทะเลาะกันทุกวัน ทำให้เราเลือกคนเก่าแต่ใครจะไปรุ้ว่าเป็นความคิดที่ผิดและสิ้นคิดมากๆ
พอเราเลิกกับคนใหม่กลับไปคบกับแฟนเก่าช่วงแรกๆนี้ดีมากๆเลยมีความสุขมาก แต่พอหลังๆมา ผ่านมาแค่สองสามเดือนเอง
เค้าเริ่มเอานิสัยแย่ๆมาใช้อีก ล่าสุด ทะเลาะกันก็เหมือนเดิมเลยค่ะ ไม่ง้อหายไปเลย จนเราต้องกลับมาทรมานอีกครั้ง
เจ็บค่ะเจ็บมากกว่าครั้งแรกที่เลิกอีกเพราะครั้งนี้เราทั้งเชื่อใจและไว้ใจเค้าไปแล้ว คิดว่าเค้าคงไม่ทำอีก คงเลิกนิสัย
แย่ๆได้หมด แต่ไม่เลยค่ะมันเป็นสันดารของเค้า ไม่สามารถเปลี่ยนอะไรได้เลย เราโทรไปต่อว่าเค้าว่าเค้ากลับมาทำไม
กลับมาทำแบบนี้กับเราอีกทำไม เราอุซ่ารักและเห็นใจไว้ใจเชื่อใจเค้าทุกอย่างว่าเรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก
เค้าบอกมาคำเดียวเราจุกเลยค่ะ เค้าบอกว่า เค้าอยากทำให้รุ้สึกว่าที่เราทำกับเค้ามันเจ็บขนาดไหน เค้ากลับมาเพื่อแก้แค้น
เราแค่นั้นเองค่ะเมื่อกี้เลยค่ะสดๆร้อนๆเลย คิดอะไม่ออก ไม่รุ้จะพุดกับใครเลยนึกถึงพันทิบจะมาระบายแค่นั้นเอง
เราไม่กล้าเล่าให้ใครฟังกลัวเค้าจะซ้ำเติมเรา ทุกอย่างเราผิดเองที่โง่ เราไม่น่าให้โอกาสเค้าเลย
แต่มันสายไปแล้ว ตอนเราพิมไปเรานึกถึงเรื่องราวทั้งหมดทำให้เราหยุดร้องไห้ไม่ได้เลย เรานี่มันโง่จริงๆ ป่านนี้
เค้าคงสะใจ แต่เราจะตายทั้งเป็นอยู่แล้ว