สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรกของผม ซึ่งสมัครไปไม่ถึงชั่วโมงที่ผ่านมา ที่ตั้งกระทู้ในพันทิปก็เพราะว่า คนรัก(เก่า)ของผมเนี่ยชอบมาอ่านในกระทู้นี้ เธอบอกว่ามีคนเข้ามาอ่านเยอะดี ให้คำแนะนำดีด้วย ผมจึงตัดสินใจตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ไม่มีความคิดที่จะทำเลย 555
เข้าเรื่องเลยละกันนะครับ
.........ผมกับคนรักของผมเนี่ยคบกันมาได้ 1 ปีกับ 3 เดือน เมื่อวันที่ 01.09.2015 ที่ผ่านมาเนี่ยแหละครับ เราทั้งสองคนรักกันมากครับ แต่เรายังไม่ได้เป็นแฟนกันนะครับ ทั้งๆที่เธอก็ถามผมบ่อยๆว่าทำไมถึงไม่ยอมขอซักที ซึ่งในความคิดของผมอ่ะ ผมคิดว่าไม่จำเป็นต้องขอหรอกเพราะว่า ในเมื่อเราทั้งคู่ต่างก็รู้ว่าเรารักกัน เราซื่อสัตย์ต่อกัน เราจะบอกให้คนอื่นรู้ทำไม ให้คนอื่นเค้ารู้ด้วยตัวเองไม่ดีกว่าหรอ แต่คนอื่นเค้าก็รู้กันหมดเลยว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน เพราะเราไปไหนมาไหนด้วยกัน เราโทรหากันเกือบทุกคืนซึ่งคืนไหนที่โทรหากันก็คือหลับคาโทรศัพท์อ่ะครับ 5555 เป็น 5-6 ชั่วโมง ค่าโทรศัพท์นี่น้ำตาไหลครับ เติมวันละ 200 5555 แต่ผมก็รู้สึกดีนะ
..........ผมและเธอก็เป็นเพื่อนห้องเดียวกันนี่แหละครับ(ตอนนี้เราทั้งคู่อยู่ปี 1แล้วนะ) เธอเรียนอยู่พะเยาครับ ส่วนผมได้เข้ามาเรียนในกรุงเทพ ซึ่งในตอนปิดเทอมที่ผ่านมาเราก็ไปเที่ยวด้วยกันแทบทุกวัน ไปดูหนังบ้าง ขับรถไปเที่ยวด้วยกันบ้าง แต่คือต้องบอกก่อนว่าผมเนี่ยเป็นผู้ชายที่แย่มาก เพราะว่าตลอด 1 ปีที่ผ่านมาเวลาทะเลาะกันทีไร เธอจะเป็นคนมาง้อผมตลอด บางครั้งทะเลาะกัน ไม่คุยกัน 2-3 วัน พอวันรุ่งขึ้น เธอก็จะโทรมาง้อแล้วก็ร้องไห้ซึ่งตอนนั้นผมก็รู้สึกดีนะ ที่เธอรักผมมากขนาดนี้ คือตอนนั้นเราเจอหน้ากันทุกวันครับ พอเราทั้งสองเจอหน้ากันมันก็จะทำให้ลืมเรื่องที่ทะเลาะกันอ่ะ 5555 เราเป็นแบบนี้บ่อยมากจนผมคิดว่าเธอรักผมมากและคงไม่ปล่อยมือผมอีกแล้วล่ะ เธอเคยมีแฟนมาแล้ว 2 คนครับ แต่เธอบอกผมว่าผมคือรักแรกของเธอ ผมทำให้เธอรู้จักความรัก เธอไม่เคยรักใครเท่าผมมาก่อน นี่ก็เป็นสิ่งที่ทำให้ผมมั่นใจอีกว่า เธอคงไม่มีวันที่จะทิ้งผมไปแน่นอน ส่วนผมเธอเป็นคนแรกนะครับ 5555
..........จนกระทั่งในช่วงเดือนสิงหาคมที่ผ่านมานี่แหละครับมันเป็นช่วงที่เราต้องจากกันเพราะต้องแยกย้ายกันไปมหาลัย ซึ่งผมก็รู้สึกใจหายเหมือนกันนะ แต่ก็คิดว่ามันคงไม่ทำให้ความรักของเราทั้งคู่สั่นคลอนหรอก เราก็คุยกันปกติดีครับ อยู่มาวันนึง เธอก็คุยกับผมว่าเนี่ย มีคนนึงมาคุยด้วย รู้สึกเหมือนพี่เค้าจะคุยแปลกๆ (สืบมาอีกทีเป็นรุ่นพี่ที่ซิ่วมาครับอายุ 23 อยู่คณะเดียวกับเธอนั่นแหละ) เธอก็บอกให้ผมดูไลน์เธอ (เราเคยแลกรหัสเฟสบุ๊ค รหัสไลน์กันครับ 5555 แต่ผมก็ไม่ค่อยได้เข้าหรอก) เท่าที่ผมดูรุ่นพี่คนนั้นก็คุยทั่วไปอ่ะครับ ไม่ได้มีลักษณะเหมือนมาจีบเลย ผมก็เลยบอกเธอไปว่าไม่เป็นไรหรอกมั้ง พี่เค้าพึ่งซิ่วมาอาจไม่มีเพื่อนคุย ไม่เป็นไรหรอก อย่าไปคิดมาก (ซึ่งผมก็ไม่รู้หรอกครับว่ารุ่นพี่คนนั้นจะมาจีบเธอรึป่าว แต่เท่าที่ผมรู้ในตอนนั้นคือผมคิดว่ายังไงเธอก็ไม่มีวันทิ้งผมไปแน่นอน) เธอก็บอกว่ารู้สึกดีจังที่ผมไม่โกรธ ผมก็เลยบอกว่าจะโกรธทำไม ก็เห็นเป็นเพื่อนในคณะ หลังจากนั้นเธอก็ไม่ได้คุยกับรุ่นพี่คนนั้นอีกเลย ผมก็ดีใจนะ 5555 แอบส่องนิดหน่อย
............ตอนช่วงที่เราอยู่ในมหาลัยอ่ะครับ เธออยู่กับเมทอีกคนนึง ซึ่งก็เป็นเพื่อนเก่าตอนม.ปลายเนี่ยแหละครับ แล้วคือช่วงนั้นผมกับเธอก็ทะเลาะกัน งอนกันปกติเนี่ยแหละครับ (แต่เราก็โทรศัพท์หากันเกือบทุกวันเลยนะ) เธอก็ร้องไห้เหมือนเดิม แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนที่ผ่านมา เพราะว่าวันรุ่งขึ้นเราไม่ได้เจอกันเหมือนทุกที ทะเลาะกันครั้งนี้เราไม่ได้คุยกัน 6 วัน ซึ่ง 2-3 วันแรก ผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไร เพราะคิดว่าวันพรุ่งนี้เธอก็คงโทรมาง้อ พอวันที่ 4-5 เธอก็ไม่โทรมาผมก็รู้สึกแปลกๆ แต่ก็คิดแค่ว่าเธอคงจะมีเพื่อนแล้ว อยู่กับเพื่อนคงจะสนุกแล้ว รออีกวันละกัน พอวันที่ 6 เธอก็ยังไม่ทักมาครับ
............16.09.15 ครบ 6 วันที่เราไม่ได้คุยกัน (เราทะเลาะกันครั้งสุดท้าย วันที่ 11.09.15 ครับ) ผมก็ยังไม่ทักเธอไปนะ แต่ผมแอบไปเล่นไลน์เธอครับซึ่งตอนนั้นผมก็ไม่ได้เอะใจอะไรมากมายหรอกครับ พอเปิดเข้าไปดูครับผม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เธอกำลังคุยกับรุ่นพี่คนนั้นอยู่!!!!!!!!!!!!! ผมค่อยๆเลื่อนขึ้นไปดูข้อความเก่าๆ แม่เจ้า! ส่งรูปให้กัน บอกฝันดีกัน บอกคิดถึงกัน เปลี่ยนรูปโปรไลน์เป็นรูปเดียวกัน
ในจังหวะนั้น เหมือนหัวใจผมหายไปอยู่ไหนแล้วก็ไม่รู้ ชาไปหมดทั้งตัว ทั้งชาทั้งสั่น เหงื่อเริ่มออกที่มือ ประมาณ 2-3 นาทีได้มั้ง ผมก็เลยโทรไปหาเธอ
เธอทำเสียงแข็งใส่ผม เหมือนเป็นคนไม่รู้จักครับ ผมร้องไห้โฮอ่ะ(เป็นครั้งแรกที่ผมปล่อยโฮใส่เธอ) ผมง้อทุกอย่าง พูดดีทุกอย่างเพื่อให้เธอกลับมา แต่เธอปฏิเสธทุกอย่างครับ ผมโฮใส่เธอประมาณ 1 ชั่วโมงกว่าทางโทรศัพท์ แต่เหมือนจะไม่ได้รับการตอบรับที่ดีเอาซะเลย ผมจึงทักเมทเธอไปในเฟซบุ๊ค นั่นล่ะครับ เมทเธอพิมตอบกลับผมเหมือนกับว่าไม่เคยเป็นเพื่อนกันเลย ไม่มีการพูดดีกับผมเลยครับ ทำให้ผมรู้เลยว่าเมทก็คงสนับสนุนให้เธอเลิกกับผม แล้วเชียร์รุ่นพี่คนนั้น ซึ่งก็เป็นแบบนั้นจริงๆ 5555 แต่ผมก็ไม่ได้โกรธหรืออคติกับเมทเธอนะครับ แต่ผมแค่งงว่า เธอรู้จักผมดีกว่าเมทคนนั้นหรอ เธอรู้จักรุ่นพี่คนนั้นดีกว่าผมแล้วหรอ ถึงได้เชื่อเมทกับรุ่นพี่คนนั้นโดยไม่คิดถึงผมเลย พอเช้าวันรุ่งขึ้นคือวันที่ 7 อ่ะครับ เธอก็ขึ้นสถานะบนเฟซบุ๊คกับรุ่นพี่คนนั้น 55555 ส่วนผมหรอครับ เอ๋อรับประทานซิครับ
.............ผมโทรไปง้อเธอหลายคืนอยู่นะ เพราะมันมีหลายเหตุผลที่อยากให้เธอกลับมา เพราะผมอยากจะแก้ไขในสิ่งที่ผมทำไม่ดีกับเธอ แต่เหตุผลนึงครับที่ทำให้ผมไม่ต้องการให้เธอกลับมาแล้ว คือในคืนสุดท้าย ตี 1 กว่าๆ ผมโทรไปหาเธอแต่เธอไม่รับครับ ผมก็เลยโทรไปหาเมทเธอ เมทเธอบอกว่า เธอยังไม่กลับมา ไปกินข้าวกับพ่อแม่ คิดว่าผมจะเชื่อมั้ยล่ะครับ 5555 กินข้าวกับพ่อแม่ถึงตี 1 ผมก็ไม่พูดไรก็คุยกับเมทเธอได้ซักพัก ตี2 เธอก็กลับมา เมทเธอก็บอกว่าเธอกลับมาแล้ว ผมก็เลยโทรไปหาเธอ รอบนี้ติดครับ เธอรับสาย เธอบอกว่าไปดูหนังกับรุ่นพี่คนนั้นมา คือพะเยาไม่มีโรงหนังนะครับ เธอขับรถไปเชียงราย เพื่อไปดูหนังที่เมเจอร์ 55555 ผมก็ไม่รู้หรอกว่ารอบกี่โมง
.............ผมก็นิ่งไปซักพักไม่พูดอะไร ก่อนจะสวนคำถามกลับไปว่า มีไรกันแล้วหรอ (ที่กล้าถามเพราะว่าเราคุยกันมาหมดแล้วครับเรื่องบนโลกใบนี้ 5555) แล้วเธอเป็นคนใสๆด้วย ไม่ค่อยโกหกใคร เธอตอบกลับมาเบาๆว่า "อืมมมมมมม" จังหวะนั้นแหละครับหัวใจผมสลายอีกครั้ง แต่ผมก็ตั้งสติได้แล้วเสียมารยาทถามต่อว่า "ตั้งแต่เมื่อไหร่" เธอตอบกลับมาเบาๆอีกครั้งว่า "4 วันหลังจากขึ้นสถานะบนเฟซบุ๊ค"
............ผมอ่อนไปหมดทั้งตัวครับ ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้กับคนที่ผมคิดว่าจะไม่มีวันปล่อยมือผมไป ผมคิดย้อนกลับไปตอนช่วงแรกๆที่คุยกับเธอ คือตอนนั้นผมก็บอกเพื่อนๆว่าผมคุยกับเธออยู่ เพื่อนๆผมตอบกลับมาว่า "คนนี้กูไม่สนับสนุนว่ะ แต่กูพร้อมที่จะช่วยนะเว้ย" ประโยคนั้นมันไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกแย่เลยซักนิด จนกระทั่งตอนนี้ 55555
............เหตุผลในคืนสุดท้ายมันทำให้ผมไม่ได้รู้สึกอยากกลับไปหาเธออีกเลย ผมรู้สึกช๊อคมาก ที่เวลาแค่เพียง 6 วันสามารถเปลี่ยนใจคนได้ถึงขนาดนี้
เปลี่ยนใจคนที่คิดว่าจะอยู่กับเราตลอดไป ให้จากเราไปอย่างไม่แยแส มันเป็นประสบการณ์ความรักครั้งแรกของผม ที่ไม่ควรจะจดจำเลย ผมเสียใจมากที่ผมต้องมาเจออะไรแบบนี้ 55555
............แต่นี่ก็ผ่านมาเกือบ 1 เดือนละครับ ตอนนี้ผมก็อยู่ได้ละครับ 55555 เค้าบล็อคทั้งไลน์ผม เฟซผม ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำไปทำไม 55555 หลังจากที่เพื่อนๆรู้ว่าผมกับเธอเลิกกันก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่า ดีแล้วที่เลิกกับมัน
............ผมไม่เคยเสียใจอะไรเท่านี้มาก่อนเลย ไม่เคยคิดว่าระยะทางจะเป็นอุปสรรคต่อความรัก ไม่เคยคิดว่าแค่เพียง 6 วันจะทำให้คนที่รักเรากลายเป็นคนอื่น ได้แต่บอกให้เธอและเขานั่นโชคดี 5555
ขอบคุณทุกคนที่เสียสละเวลามาอ่านนะครับ
ผมถ่ายทอดเป็นตัวอักษรไม่เก่งเท่าไหร่ 55555 แต่ก็พยายามสุดๆละนะครับ
ขออภัยทุกคนที่เขียนแล้วทำให้งงนะครับ
หวังว่าสังคมในพันทิปจะทำให้ผมอยากเขียนบทความอื่นๆอีกเรื่อยๆนะครับ ขอบคุณครับ 55555. HanaWay
มีอะไที่เพื่อนๆข้องใจหรือสงสัยถามได้นะครับ
ผู้หญิงลืมรักครั้งแรกง่ายขนาดนั้นเลยหรอ
เข้าเรื่องเลยละกันนะครับ
.........ผมกับคนรักของผมเนี่ยคบกันมาได้ 1 ปีกับ 3 เดือน เมื่อวันที่ 01.09.2015 ที่ผ่านมาเนี่ยแหละครับ เราทั้งสองคนรักกันมากครับ แต่เรายังไม่ได้เป็นแฟนกันนะครับ ทั้งๆที่เธอก็ถามผมบ่อยๆว่าทำไมถึงไม่ยอมขอซักที ซึ่งในความคิดของผมอ่ะ ผมคิดว่าไม่จำเป็นต้องขอหรอกเพราะว่า ในเมื่อเราทั้งคู่ต่างก็รู้ว่าเรารักกัน เราซื่อสัตย์ต่อกัน เราจะบอกให้คนอื่นรู้ทำไม ให้คนอื่นเค้ารู้ด้วยตัวเองไม่ดีกว่าหรอ แต่คนอื่นเค้าก็รู้กันหมดเลยว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน เพราะเราไปไหนมาไหนด้วยกัน เราโทรหากันเกือบทุกคืนซึ่งคืนไหนที่โทรหากันก็คือหลับคาโทรศัพท์อ่ะครับ 5555 เป็น 5-6 ชั่วโมง ค่าโทรศัพท์นี่น้ำตาไหลครับ เติมวันละ 200 5555 แต่ผมก็รู้สึกดีนะ
..........ผมและเธอก็เป็นเพื่อนห้องเดียวกันนี่แหละครับ(ตอนนี้เราทั้งคู่อยู่ปี 1แล้วนะ) เธอเรียนอยู่พะเยาครับ ส่วนผมได้เข้ามาเรียนในกรุงเทพ ซึ่งในตอนปิดเทอมที่ผ่านมาเราก็ไปเที่ยวด้วยกันแทบทุกวัน ไปดูหนังบ้าง ขับรถไปเที่ยวด้วยกันบ้าง แต่คือต้องบอกก่อนว่าผมเนี่ยเป็นผู้ชายที่แย่มาก เพราะว่าตลอด 1 ปีที่ผ่านมาเวลาทะเลาะกันทีไร เธอจะเป็นคนมาง้อผมตลอด บางครั้งทะเลาะกัน ไม่คุยกัน 2-3 วัน พอวันรุ่งขึ้น เธอก็จะโทรมาง้อแล้วก็ร้องไห้ซึ่งตอนนั้นผมก็รู้สึกดีนะ ที่เธอรักผมมากขนาดนี้ คือตอนนั้นเราเจอหน้ากันทุกวันครับ พอเราทั้งสองเจอหน้ากันมันก็จะทำให้ลืมเรื่องที่ทะเลาะกันอ่ะ 5555 เราเป็นแบบนี้บ่อยมากจนผมคิดว่าเธอรักผมมากและคงไม่ปล่อยมือผมอีกแล้วล่ะ เธอเคยมีแฟนมาแล้ว 2 คนครับ แต่เธอบอกผมว่าผมคือรักแรกของเธอ ผมทำให้เธอรู้จักความรัก เธอไม่เคยรักใครเท่าผมมาก่อน นี่ก็เป็นสิ่งที่ทำให้ผมมั่นใจอีกว่า เธอคงไม่มีวันที่จะทิ้งผมไปแน่นอน ส่วนผมเธอเป็นคนแรกนะครับ 5555
..........จนกระทั่งในช่วงเดือนสิงหาคมที่ผ่านมานี่แหละครับมันเป็นช่วงที่เราต้องจากกันเพราะต้องแยกย้ายกันไปมหาลัย ซึ่งผมก็รู้สึกใจหายเหมือนกันนะ แต่ก็คิดว่ามันคงไม่ทำให้ความรักของเราทั้งคู่สั่นคลอนหรอก เราก็คุยกันปกติดีครับ อยู่มาวันนึง เธอก็คุยกับผมว่าเนี่ย มีคนนึงมาคุยด้วย รู้สึกเหมือนพี่เค้าจะคุยแปลกๆ (สืบมาอีกทีเป็นรุ่นพี่ที่ซิ่วมาครับอายุ 23 อยู่คณะเดียวกับเธอนั่นแหละ) เธอก็บอกให้ผมดูไลน์เธอ (เราเคยแลกรหัสเฟสบุ๊ค รหัสไลน์กันครับ 5555 แต่ผมก็ไม่ค่อยได้เข้าหรอก) เท่าที่ผมดูรุ่นพี่คนนั้นก็คุยทั่วไปอ่ะครับ ไม่ได้มีลักษณะเหมือนมาจีบเลย ผมก็เลยบอกเธอไปว่าไม่เป็นไรหรอกมั้ง พี่เค้าพึ่งซิ่วมาอาจไม่มีเพื่อนคุย ไม่เป็นไรหรอก อย่าไปคิดมาก (ซึ่งผมก็ไม่รู้หรอกครับว่ารุ่นพี่คนนั้นจะมาจีบเธอรึป่าว แต่เท่าที่ผมรู้ในตอนนั้นคือผมคิดว่ายังไงเธอก็ไม่มีวันทิ้งผมไปแน่นอน) เธอก็บอกว่ารู้สึกดีจังที่ผมไม่โกรธ ผมก็เลยบอกว่าจะโกรธทำไม ก็เห็นเป็นเพื่อนในคณะ หลังจากนั้นเธอก็ไม่ได้คุยกับรุ่นพี่คนนั้นอีกเลย ผมก็ดีใจนะ 5555 แอบส่องนิดหน่อย
............ตอนช่วงที่เราอยู่ในมหาลัยอ่ะครับ เธออยู่กับเมทอีกคนนึง ซึ่งก็เป็นเพื่อนเก่าตอนม.ปลายเนี่ยแหละครับ แล้วคือช่วงนั้นผมกับเธอก็ทะเลาะกัน งอนกันปกติเนี่ยแหละครับ (แต่เราก็โทรศัพท์หากันเกือบทุกวันเลยนะ) เธอก็ร้องไห้เหมือนเดิม แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนที่ผ่านมา เพราะว่าวันรุ่งขึ้นเราไม่ได้เจอกันเหมือนทุกที ทะเลาะกันครั้งนี้เราไม่ได้คุยกัน 6 วัน ซึ่ง 2-3 วันแรก ผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไร เพราะคิดว่าวันพรุ่งนี้เธอก็คงโทรมาง้อ พอวันที่ 4-5 เธอก็ไม่โทรมาผมก็รู้สึกแปลกๆ แต่ก็คิดแค่ว่าเธอคงจะมีเพื่อนแล้ว อยู่กับเพื่อนคงจะสนุกแล้ว รออีกวันละกัน พอวันที่ 6 เธอก็ยังไม่ทักมาครับ
............16.09.15 ครบ 6 วันที่เราไม่ได้คุยกัน (เราทะเลาะกันครั้งสุดท้าย วันที่ 11.09.15 ครับ) ผมก็ยังไม่ทักเธอไปนะ แต่ผมแอบไปเล่นไลน์เธอครับซึ่งตอนนั้นผมก็ไม่ได้เอะใจอะไรมากมายหรอกครับ พอเปิดเข้าไปดูครับผม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เธอกำลังคุยกับรุ่นพี่คนนั้นอยู่!!!!!!!!!!!!! ผมค่อยๆเลื่อนขึ้นไปดูข้อความเก่าๆ แม่เจ้า! ส่งรูปให้กัน บอกฝันดีกัน บอกคิดถึงกัน เปลี่ยนรูปโปรไลน์เป็นรูปเดียวกัน
ในจังหวะนั้น เหมือนหัวใจผมหายไปอยู่ไหนแล้วก็ไม่รู้ ชาไปหมดทั้งตัว ทั้งชาทั้งสั่น เหงื่อเริ่มออกที่มือ ประมาณ 2-3 นาทีได้มั้ง ผมก็เลยโทรไปหาเธอ
เธอทำเสียงแข็งใส่ผม เหมือนเป็นคนไม่รู้จักครับ ผมร้องไห้โฮอ่ะ(เป็นครั้งแรกที่ผมปล่อยโฮใส่เธอ) ผมง้อทุกอย่าง พูดดีทุกอย่างเพื่อให้เธอกลับมา แต่เธอปฏิเสธทุกอย่างครับ ผมโฮใส่เธอประมาณ 1 ชั่วโมงกว่าทางโทรศัพท์ แต่เหมือนจะไม่ได้รับการตอบรับที่ดีเอาซะเลย ผมจึงทักเมทเธอไปในเฟซบุ๊ค นั่นล่ะครับ เมทเธอพิมตอบกลับผมเหมือนกับว่าไม่เคยเป็นเพื่อนกันเลย ไม่มีการพูดดีกับผมเลยครับ ทำให้ผมรู้เลยว่าเมทก็คงสนับสนุนให้เธอเลิกกับผม แล้วเชียร์รุ่นพี่คนนั้น ซึ่งก็เป็นแบบนั้นจริงๆ 5555 แต่ผมก็ไม่ได้โกรธหรืออคติกับเมทเธอนะครับ แต่ผมแค่งงว่า เธอรู้จักผมดีกว่าเมทคนนั้นหรอ เธอรู้จักรุ่นพี่คนนั้นดีกว่าผมแล้วหรอ ถึงได้เชื่อเมทกับรุ่นพี่คนนั้นโดยไม่คิดถึงผมเลย พอเช้าวันรุ่งขึ้นคือวันที่ 7 อ่ะครับ เธอก็ขึ้นสถานะบนเฟซบุ๊คกับรุ่นพี่คนนั้น 55555 ส่วนผมหรอครับ เอ๋อรับประทานซิครับ
.............ผมโทรไปง้อเธอหลายคืนอยู่นะ เพราะมันมีหลายเหตุผลที่อยากให้เธอกลับมา เพราะผมอยากจะแก้ไขในสิ่งที่ผมทำไม่ดีกับเธอ แต่เหตุผลนึงครับที่ทำให้ผมไม่ต้องการให้เธอกลับมาแล้ว คือในคืนสุดท้าย ตี 1 กว่าๆ ผมโทรไปหาเธอแต่เธอไม่รับครับ ผมก็เลยโทรไปหาเมทเธอ เมทเธอบอกว่า เธอยังไม่กลับมา ไปกินข้าวกับพ่อแม่ คิดว่าผมจะเชื่อมั้ยล่ะครับ 5555 กินข้าวกับพ่อแม่ถึงตี 1 ผมก็ไม่พูดไรก็คุยกับเมทเธอได้ซักพัก ตี2 เธอก็กลับมา เมทเธอก็บอกว่าเธอกลับมาแล้ว ผมก็เลยโทรไปหาเธอ รอบนี้ติดครับ เธอรับสาย เธอบอกว่าไปดูหนังกับรุ่นพี่คนนั้นมา คือพะเยาไม่มีโรงหนังนะครับ เธอขับรถไปเชียงราย เพื่อไปดูหนังที่เมเจอร์ 55555 ผมก็ไม่รู้หรอกว่ารอบกี่โมง
.............ผมก็นิ่งไปซักพักไม่พูดอะไร ก่อนจะสวนคำถามกลับไปว่า มีไรกันแล้วหรอ (ที่กล้าถามเพราะว่าเราคุยกันมาหมดแล้วครับเรื่องบนโลกใบนี้ 5555) แล้วเธอเป็นคนใสๆด้วย ไม่ค่อยโกหกใคร เธอตอบกลับมาเบาๆว่า "อืมมมมมมม" จังหวะนั้นแหละครับหัวใจผมสลายอีกครั้ง แต่ผมก็ตั้งสติได้แล้วเสียมารยาทถามต่อว่า "ตั้งแต่เมื่อไหร่" เธอตอบกลับมาเบาๆอีกครั้งว่า "4 วันหลังจากขึ้นสถานะบนเฟซบุ๊ค"
............ผมอ่อนไปหมดทั้งตัวครับ ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้กับคนที่ผมคิดว่าจะไม่มีวันปล่อยมือผมไป ผมคิดย้อนกลับไปตอนช่วงแรกๆที่คุยกับเธอ คือตอนนั้นผมก็บอกเพื่อนๆว่าผมคุยกับเธออยู่ เพื่อนๆผมตอบกลับมาว่า "คนนี้กูไม่สนับสนุนว่ะ แต่กูพร้อมที่จะช่วยนะเว้ย" ประโยคนั้นมันไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกแย่เลยซักนิด จนกระทั่งตอนนี้ 55555
............เหตุผลในคืนสุดท้ายมันทำให้ผมไม่ได้รู้สึกอยากกลับไปหาเธออีกเลย ผมรู้สึกช๊อคมาก ที่เวลาแค่เพียง 6 วันสามารถเปลี่ยนใจคนได้ถึงขนาดนี้
เปลี่ยนใจคนที่คิดว่าจะอยู่กับเราตลอดไป ให้จากเราไปอย่างไม่แยแส มันเป็นประสบการณ์ความรักครั้งแรกของผม ที่ไม่ควรจะจดจำเลย ผมเสียใจมากที่ผมต้องมาเจออะไรแบบนี้ 55555
............แต่นี่ก็ผ่านมาเกือบ 1 เดือนละครับ ตอนนี้ผมก็อยู่ได้ละครับ 55555 เค้าบล็อคทั้งไลน์ผม เฟซผม ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำไปทำไม 55555 หลังจากที่เพื่อนๆรู้ว่าผมกับเธอเลิกกันก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่า ดีแล้วที่เลิกกับมัน
............ผมไม่เคยเสียใจอะไรเท่านี้มาก่อนเลย ไม่เคยคิดว่าระยะทางจะเป็นอุปสรรคต่อความรัก ไม่เคยคิดว่าแค่เพียง 6 วันจะทำให้คนที่รักเรากลายเป็นคนอื่น ได้แต่บอกให้เธอและเขานั่นโชคดี 5555
ขอบคุณทุกคนที่เสียสละเวลามาอ่านนะครับ
ผมถ่ายทอดเป็นตัวอักษรไม่เก่งเท่าไหร่ 55555 แต่ก็พยายามสุดๆละนะครับ
ขออภัยทุกคนที่เขียนแล้วทำให้งงนะครับ
หวังว่าสังคมในพันทิปจะทำให้ผมอยากเขียนบทความอื่นๆอีกเรื่อยๆนะครับ ขอบคุณครับ 55555. HanaWay
มีอะไที่เพื่อนๆข้องใจหรือสงสัยถามได้นะครับ