เรารู้สึกเราไม่มีใครจริง ทุกคนดูไม่สนใจเรา พูดเรื่องอะไรก็ไม่เคยพูดถึงเรา เพื่อนๆเรามีนะแต่พวกนั้นก็เอาแต่เอาใจเพื่อนอีกคน แย่งเพื่อนกัน ทุกคนในกลุ่มดูไม่แคร์ความรู้สึกกันดลย เพื่อนเราก็เวลาอยู่กัยเรารู้ตัวเลยว่าอึดอัด พูดก็แทบไม่มีอะไรคุยกัยแล้ว มันไม่เหมือนเดิม ทุกเเรื่องๆ ชีวิตเราเจอแต่ปัญหาตั้งแต่เด็ก เราไม่พูดกับใครเลยจนกระทั่ง ม.2 เริ่มมีเพื่อนดีๆตอนนั้นเราแฉ
แฮปปี้ ไปๆมาๆเรารู้สึกไปเองว่ามันไม่ใช่ เรามาพูดกับคนอื่นตอนมอสาม อาการเก่าเราชอบมาคือ เรามีสองอารมณ์ พูดเฮฮา ไปกี่นาทีเราเงียบ เงียบซะแบบเรากลายเป็นคนหัวช้าไปเลยอะ เราไม่ชอบเลยมันทำให้เราไม่อยากพูดกับใครอีกแล้ว ทุกคนดูห่างเหินกันไปหมด TT
เราไม่ไหวแล้ว เราอยากตาย..
แฮปปี้ ไปๆมาๆเรารู้สึกไปเองว่ามันไม่ใช่ เรามาพูดกับคนอื่นตอนมอสาม อาการเก่าเราชอบมาคือ เรามีสองอารมณ์ พูดเฮฮา ไปกี่นาทีเราเงียบ เงียบซะแบบเรากลายเป็นคนหัวช้าไปเลยอะ เราไม่ชอบเลยมันทำให้เราไม่อยากพูดกับใครอีกแล้ว ทุกคนดูห่างเหินกันไปหมด TT