ขอพื้นที่เล็กๆนี้ระบายความในใจ ทุกๆอย่าง เกี่ยวกับคนๆนี้ด้วยนะ
ปล.ถึงเธอคนนั้น เราอโหสิให้แล้วนะ อยากได้เอาไปเลย ยกให้
เราเชื่อนะว่าเพื่อนที่ดีจะย่อมไม่ทิ้งกัน และทั้งสองคนตอนนี้ดูเหมาะสมกันอยู่แล้ว
แม้ว่าจะไม่ค่อยมีใคนเห็นธาตุแท้ของคุณก็ตาม
แต่คุณหลอกตนเองไม่ได้นะ
เราชื่อไก่ เพื่อนสนิทคือแก้ว และคนๆนั้นคือปา
เรากับแก้วสนิทกันอยู่กลุ่มเดียวกันตั้งแต่สมัยมอต้น
เรียกได้ว่าไปไหนไปกันเลย เราถนัดเลข แก้วถนัดภาษา ต่างคนต่างช่วยเหลือกีนและกัน
เมื่อมีเรื่องทุกข์ใจมักให้กำลังใจกันเสมอๆ
มีครั้งนึงแฟนของเพื่อนในกลุ่ม มาจีบเรา เราไม่เล่นด้วย
เราบอกแก้วและเพื่อนที่เป็นแฟนคนๆนั้น เพื่อนมันไม่เชื่อเลยทะเลาะกัน
แก้วไปหาหลักฐานมาได้ แต่ว่า มองหน้ากันไม่ติดแล้ว
ในห้องมี คนๆนึง เป็นคนเรียบร้อย น่ารักและตัวเล็ก ชื่อปา
ปามักถูกเด็กหลังห้องรังแกบ่อยๆ
เรากับแก้วสงสารเลยปลอบใจ แต่เขาสวนกลับมาว่า "อย่ามายุ่ง ไปไกลๆไป"
เด็กหลังห้องให้ข้อมูลมาว่า ตอนแรก สนิทกันดี แต่หลังๆเห็นธาตุแท้
คือ ชอบฟ้องครูว่าแอบซอยผมบ้าง แต่งตัวผิดระเบียบบ้าง
ตอนแรกๆนึกว่าหวังดี แต่มีคนในกลุ่มเห็นปาแอบเเบ๊ะปาก ทำเสียงจิ๊จ๊ะเมื่อคุยเสร็จ เลยเลิกคบ
วันตรวจผมของห้อง มีครูระเบียบ ประจำห้องใจดีมาก ขนาดคนซอยผมเป็นนกหัวขวาน ท่านยังตักเตือนด้วยวาจาสุภาพ
แม้กระทั้งเด็กหลังห้องที่ชอบต้ดกระโปรงสั้น ท่านยังบอก "ใส่ยาวๆหน่อยเดี๋ยวลมพัดแล้วมันเปิดนะ"
พอถึงคิวของปา ท่านตัดผมที่ปกติจะเรียบร้อยถึงติ่งหูพอดี แต่ตัดเลยไปถึงค่อนกลางหู
ปาร้องไห้ในห้อง ครูท่านอื่นตกใจมาก เลยเรียกไปสอบถาม
และสุดท้ายมาเล่าให้พวกเราฟัง(ตอนนั้นปาร้องไก้ในห้องน้ำกับเพื่อน)
"ครูรักและชอบเด็กคนนี้เพราะเรียบร้อย แต่เห็นว่าถูกแกล้งบ่อยเลยเรียกมาสอบถาม และให้ช่วยทำบัญชีห้อง แต่สายตาดีไปนิด เห็นเขาแอบเบ้ปาก ทำเสียงไม่พอใจเลยโมโห จับได้ไม่ยอมรับผิดอีก"
สุดท้ายครูได้คุยกับผู้ปกครองของปา และทำการขอโทษ หลังจากนั้นครูไม่เคยสนใจปาอีกเลย
พอต่อมอปลาย เรากับแก้วได้ห้องเดียวกัน แต่มีปาแถมมาด้วย
มีเด็กใหม่เข้ามาในห้อง เขาให้นั่งเป็นกลุ่ม แก้วสงสารปาเลยเรียกมานั่งด้วย
นั่นคือจุดเริ่มต้นที่เรากับแก้วทะเลาะกัน
ครูท่านใหม่ ชอบคนเก่ง และชอบคนเอาใจ
ปาเก่งภาษามาก ได้เกรด4ทุกเทอม ทำให้ครูชอบ ถึงขั้นให้เป็นหัวหน้าห้อง
งานทุกอย่างต้องส่งผ่านปาหมด
แต่งานเราหาย ปาไม่รู้ไม่เห็น เราตัดปัญหาส่งที่โต๊ะครูแทน
จนครูสังเกตุ เลยเรียกไปสอบถาม
แต่ปาดราม่าน้ำตาตกใส่ บอกว่าเราเกลียดปา ไม่อยากส่งงานมาที่ปา
เราแก้ตัวว่า ปาทำงานหายเลยส่งครูถึงมือดีกว่า
ระหว่างลูกรัก กับ คนทั่วไป แน่นอนครูเชื่อปา
และย้ำว่าถ้าไม่ส่งผ่านปาจะไม่ตรวจถึงตรวจก็ได้ศูนย์
เราจึงได้คะแนนวิชาอื่นดีหมดยกเว้น คนๆนี้ที่ได้เกรดแย่
และทุกครั้ง ทุกรอบ งานคนที่เป็นคนที่ปาเกลียดมักจะหาย
ไม่ใช่แค่เรา เลยขอครูว่า ให้เลือกหัวหน้าใหม่ แต่ครูชอบปา
แก้วกับเราพยายามเรียน ใครถนัดด้านไหนสอนให้กัน
แต่ว่าปาโยนกระเป๋าใส่ตรงกลางโต๊ะระหว่างเรากับแก้ว
และพูดจิกตาใส่ว่า"รักกันนักไปรักกันให้ตายเลยไป"
ปาหนีไปร้องไห้ คนที่ไม่รู้เรื่องต่างนินทาเรากับแก้ว
แต่คนที่รู้เรื่องต่างเข้าใจเรา
จนถึงงานกีฬาสี เราทำพู่กับเพื่อน ปามาบอก"ไม่ต้องช่วยหรอก ไปทำอะไรก็ทำ"
แต่เราบอก"ถ้าไม่ช่วยงานห้อง มันดูไม่ดี"
ปาโกรธมาก แอบเอาพู่ไปทิ้ง และทำตัวน่าสงสารบอกครูว่าทำงานคนเดียว
เพื่อนๆรวมถึงแก้วเริ่มทนไม่ได้ เลยยื่นเรื่องครูลำเอียงต่อครูใหญ่
พอเรื่องบานปลายครูท่านร้องไห้ หาว่านักเรียนไม่รักและทำน่าสงสาร
จนนักเรียนสงสาร ยกเลิกหนังสือร้องเรียน
พอจบเรื่อง จากแย่กลายเป็นแย่สุดๆ เเต่ไม่มีใครกล้าทำอีก กลัวและไม่กล้ากันหมด
พอเข้ามหา'ลัย เราสอบติดคนละที่กับแก้ว ทำให้ปามีอิทธิพลมากขึ้น
เมื่อก่อนเรากับแก้วมักจะคุยกันบ่อยแต่เนื่องจากยุ่งๆเรื่องรับน้องเลยห่างกันบ้าง
จนปลายเทอม เราสังเกตุเห็นแก้วกับปาลงรูปคู่กันและ เขียนว่า รักกันๆ
เราพยายามเตือนแก้ว ว่าปานิสัยไม่ดี แก้วยังบอก แค่คุยกันขำๆ
เราสอบเข้ามหา'ลัยใหม่ เนื่องจากเพื่อนที่เก่า ขโมยของ และสังคมแย่
และติดที่เดียวกับแก้วแต่คนละปีคณะเดียวกัน(เราปี1แก้วปี2)
เจอกันบ่อยขึ้น แต่รู้สึกว่าแก้วเปลี่ยนไปมาก
แก้วเมื่อก่อนใช้ของไม่ฟุ่มเฟือย เนื่องจากทางบ้านแก้วฐานะปานกลาง
แต่ตอนนี้ทั้งกระเป๋าปราด้า มือถือไอโฟน
เราสอบถามเอาเงินไหนซื้อได้ความว่า เอากยศจ่ายแล้วพอจบ จะใช้คืน
แก้วที่เรารู้จักหายไปแล้ว แต่พยายามทำใจ โอเคชีวิตเขาเรื่องของเขา
แต่เพื่อนที่ดี เราเตือนให้ระวังการใช้เงิน
จนกระทั้งเราต้องออกจากมหา'ลัย เพราะ มีเรืองกับแฟนเก่าที่ชอบตามรังควาน บวกกับ จะไปช่วยพ่อกับแม่ขายของ และเรียนรามด้วย
วันสุดท้ายที่เจอแก้วกับปา
แก้วดูไม่ค่อยสนใจเราสักเท่าไร ต่างจากเมื่อก่อนมาก
พอแก้วเข้าห้องน้ำ ปาเลยมาคุยด้วย
เรารู้ส่าปาเป็นคนยังไง เลยอัดเสียงไว้
นี่แกหน่ะ เพื่อนคนนี้เราขอนะ ยังไงแกก็ไปไม่รอด ต้องเรียนรามนี่นา จะจบป่าวไม่รู้นะ ดีใจนะที่ไป ลาก่อน
เราทำใจให้เย็น และตอบไปว่า " น่าสงสารเนอะ อยากได้เพื่อนมาก แต่ต้องถึงขั้นนี้ เอาเถอะ ยกให้แล้วกัน"
มันจิกตาใส่ และแก้วออกมาพอดี ปาทำร้องไห้
"ไก่เค้าด่าปาด้วยอ่ะ ฮือ ไก่บอกถ้าอยากได้แก้วมากให้เอาไป แต่ แต่ ปาไม่อยากแย่งนะ ปารู้ว่ามาทีหลัง ฮือๆ"
เราเลยกดทึ่อัดเสียง ให้ฟัง
ปาโกหกว่า ไม่ได้พูด แต่เราบังคับให้พูด
ทำตัวแบ๊วๆ ตาใสๆใส่ มีแต่คนเชื่อปา
จนเราเรียนรามจบ เรามีแฟนมีเพื่อนใหม่ มีงานที่ดีทำ
เราเจอแก้วอีกครั้งที่ทำงาน
แก้วทำเมินใส่ตอนแรก แต่ว่าเราขยันและเป็นที่รักของคนในที่ทำงาน
แก้วมาตึสนิทด้วย และทำทีเป็นแก้วคนเดิม
พอเราแต่งงาน และรู้ว่าจะมีน้อง เราลาออก เพื่อมาดูแลลูก
ทำให้เราห่างจากเพื่อนที่ทำงานทุกคน
แต่ว่า ทุกครั้งที่เราเข้าเฟส มักจะเป็นแก้วที่ลงชื่อออก
และเวลาตอบไลน์กลุ่ม แก้วมักจะเอารูปไปเที่ยวกับปามาอวด
และบอกรักกันมาก ซื้อกระเป๋ารองเท้าด้วยกัน เที่ยวทะเลกัน
แต่ว่า เราเคยแอบเห็นนะ เวลาลับหลังแก้ว ปามักจะทำหน้าเบ้ เบ้ปากใส่
โค ตระ อยากถ่ายให้ดูเลย แต่ถ่ายไม่ทันสักที
เพื่อนที่ทำงานก็พากันตีตนออกห่าง เนื่องจาก เราออกจากงานมาเลี้ยงลูกมาขายของ ดูโลคอส (มันนินทามาแบบนี้)
เอาเถอะ ทุกวันนี้ทำใจ แล้วเตือนไม่ฟัง และอีกอย่างตอนนี้ เรามีรักแท้ที่ต้องดูแล คือลูกแล้ว
เราจะเอามากสมองนะ
ขอให้โชคดีกับเพื่อนคนนั้นแล้วกัน จบ
(แชร์และระบาย)เสียเพื่อนสนิทไปเพราะเพื่อนใหม่แบ๊วแอบร้าย
ปล.ถึงเธอคนนั้น เราอโหสิให้แล้วนะ อยากได้เอาไปเลย ยกให้
เราเชื่อนะว่าเพื่อนที่ดีจะย่อมไม่ทิ้งกัน และทั้งสองคนตอนนี้ดูเหมาะสมกันอยู่แล้ว
แม้ว่าจะไม่ค่อยมีใคนเห็นธาตุแท้ของคุณก็ตาม
แต่คุณหลอกตนเองไม่ได้นะ
เราชื่อไก่ เพื่อนสนิทคือแก้ว และคนๆนั้นคือปา
เรากับแก้วสนิทกันอยู่กลุ่มเดียวกันตั้งแต่สมัยมอต้น
เรียกได้ว่าไปไหนไปกันเลย เราถนัดเลข แก้วถนัดภาษา ต่างคนต่างช่วยเหลือกีนและกัน
เมื่อมีเรื่องทุกข์ใจมักให้กำลังใจกันเสมอๆ
มีครั้งนึงแฟนของเพื่อนในกลุ่ม มาจีบเรา เราไม่เล่นด้วย
เราบอกแก้วและเพื่อนที่เป็นแฟนคนๆนั้น เพื่อนมันไม่เชื่อเลยทะเลาะกัน
แก้วไปหาหลักฐานมาได้ แต่ว่า มองหน้ากันไม่ติดแล้ว
ในห้องมี คนๆนึง เป็นคนเรียบร้อย น่ารักและตัวเล็ก ชื่อปา
ปามักถูกเด็กหลังห้องรังแกบ่อยๆ
เรากับแก้วสงสารเลยปลอบใจ แต่เขาสวนกลับมาว่า "อย่ามายุ่ง ไปไกลๆไป"
เด็กหลังห้องให้ข้อมูลมาว่า ตอนแรก สนิทกันดี แต่หลังๆเห็นธาตุแท้
คือ ชอบฟ้องครูว่าแอบซอยผมบ้าง แต่งตัวผิดระเบียบบ้าง
ตอนแรกๆนึกว่าหวังดี แต่มีคนในกลุ่มเห็นปาแอบเเบ๊ะปาก ทำเสียงจิ๊จ๊ะเมื่อคุยเสร็จ เลยเลิกคบ
วันตรวจผมของห้อง มีครูระเบียบ ประจำห้องใจดีมาก ขนาดคนซอยผมเป็นนกหัวขวาน ท่านยังตักเตือนด้วยวาจาสุภาพ
แม้กระทั้งเด็กหลังห้องที่ชอบต้ดกระโปรงสั้น ท่านยังบอก "ใส่ยาวๆหน่อยเดี๋ยวลมพัดแล้วมันเปิดนะ"
พอถึงคิวของปา ท่านตัดผมที่ปกติจะเรียบร้อยถึงติ่งหูพอดี แต่ตัดเลยไปถึงค่อนกลางหู
ปาร้องไห้ในห้อง ครูท่านอื่นตกใจมาก เลยเรียกไปสอบถาม
และสุดท้ายมาเล่าให้พวกเราฟัง(ตอนนั้นปาร้องไก้ในห้องน้ำกับเพื่อน)
"ครูรักและชอบเด็กคนนี้เพราะเรียบร้อย แต่เห็นว่าถูกแกล้งบ่อยเลยเรียกมาสอบถาม และให้ช่วยทำบัญชีห้อง แต่สายตาดีไปนิด เห็นเขาแอบเบ้ปาก ทำเสียงไม่พอใจเลยโมโห จับได้ไม่ยอมรับผิดอีก"
สุดท้ายครูได้คุยกับผู้ปกครองของปา และทำการขอโทษ หลังจากนั้นครูไม่เคยสนใจปาอีกเลย
พอต่อมอปลาย เรากับแก้วได้ห้องเดียวกัน แต่มีปาแถมมาด้วย
มีเด็กใหม่เข้ามาในห้อง เขาให้นั่งเป็นกลุ่ม แก้วสงสารปาเลยเรียกมานั่งด้วย
นั่นคือจุดเริ่มต้นที่เรากับแก้วทะเลาะกัน
ครูท่านใหม่ ชอบคนเก่ง และชอบคนเอาใจ
ปาเก่งภาษามาก ได้เกรด4ทุกเทอม ทำให้ครูชอบ ถึงขั้นให้เป็นหัวหน้าห้อง
งานทุกอย่างต้องส่งผ่านปาหมด
แต่งานเราหาย ปาไม่รู้ไม่เห็น เราตัดปัญหาส่งที่โต๊ะครูแทน
จนครูสังเกตุ เลยเรียกไปสอบถาม
แต่ปาดราม่าน้ำตาตกใส่ บอกว่าเราเกลียดปา ไม่อยากส่งงานมาที่ปา
เราแก้ตัวว่า ปาทำงานหายเลยส่งครูถึงมือดีกว่า
ระหว่างลูกรัก กับ คนทั่วไป แน่นอนครูเชื่อปา
และย้ำว่าถ้าไม่ส่งผ่านปาจะไม่ตรวจถึงตรวจก็ได้ศูนย์
เราจึงได้คะแนนวิชาอื่นดีหมดยกเว้น คนๆนี้ที่ได้เกรดแย่
และทุกครั้ง ทุกรอบ งานคนที่เป็นคนที่ปาเกลียดมักจะหาย
ไม่ใช่แค่เรา เลยขอครูว่า ให้เลือกหัวหน้าใหม่ แต่ครูชอบปา
แก้วกับเราพยายามเรียน ใครถนัดด้านไหนสอนให้กัน
แต่ว่าปาโยนกระเป๋าใส่ตรงกลางโต๊ะระหว่างเรากับแก้ว
และพูดจิกตาใส่ว่า"รักกันนักไปรักกันให้ตายเลยไป"
ปาหนีไปร้องไห้ คนที่ไม่รู้เรื่องต่างนินทาเรากับแก้ว
แต่คนที่รู้เรื่องต่างเข้าใจเรา
จนถึงงานกีฬาสี เราทำพู่กับเพื่อน ปามาบอก"ไม่ต้องช่วยหรอก ไปทำอะไรก็ทำ"
แต่เราบอก"ถ้าไม่ช่วยงานห้อง มันดูไม่ดี"
ปาโกรธมาก แอบเอาพู่ไปทิ้ง และทำตัวน่าสงสารบอกครูว่าทำงานคนเดียว
เพื่อนๆรวมถึงแก้วเริ่มทนไม่ได้ เลยยื่นเรื่องครูลำเอียงต่อครูใหญ่
พอเรื่องบานปลายครูท่านร้องไห้ หาว่านักเรียนไม่รักและทำน่าสงสาร
จนนักเรียนสงสาร ยกเลิกหนังสือร้องเรียน
พอจบเรื่อง จากแย่กลายเป็นแย่สุดๆ เเต่ไม่มีใครกล้าทำอีก กลัวและไม่กล้ากันหมด
พอเข้ามหา'ลัย เราสอบติดคนละที่กับแก้ว ทำให้ปามีอิทธิพลมากขึ้น
เมื่อก่อนเรากับแก้วมักจะคุยกันบ่อยแต่เนื่องจากยุ่งๆเรื่องรับน้องเลยห่างกันบ้าง
จนปลายเทอม เราสังเกตุเห็นแก้วกับปาลงรูปคู่กันและ เขียนว่า รักกันๆ
เราพยายามเตือนแก้ว ว่าปานิสัยไม่ดี แก้วยังบอก แค่คุยกันขำๆ
เราสอบเข้ามหา'ลัยใหม่ เนื่องจากเพื่อนที่เก่า ขโมยของ และสังคมแย่
และติดที่เดียวกับแก้วแต่คนละปีคณะเดียวกัน(เราปี1แก้วปี2)
เจอกันบ่อยขึ้น แต่รู้สึกว่าแก้วเปลี่ยนไปมาก
แก้วเมื่อก่อนใช้ของไม่ฟุ่มเฟือย เนื่องจากทางบ้านแก้วฐานะปานกลาง
แต่ตอนนี้ทั้งกระเป๋าปราด้า มือถือไอโฟน
เราสอบถามเอาเงินไหนซื้อได้ความว่า เอากยศจ่ายแล้วพอจบ จะใช้คืน
แก้วที่เรารู้จักหายไปแล้ว แต่พยายามทำใจ โอเคชีวิตเขาเรื่องของเขา
แต่เพื่อนที่ดี เราเตือนให้ระวังการใช้เงิน
จนกระทั้งเราต้องออกจากมหา'ลัย เพราะ มีเรืองกับแฟนเก่าที่ชอบตามรังควาน บวกกับ จะไปช่วยพ่อกับแม่ขายของ และเรียนรามด้วย
วันสุดท้ายที่เจอแก้วกับปา
แก้วดูไม่ค่อยสนใจเราสักเท่าไร ต่างจากเมื่อก่อนมาก
พอแก้วเข้าห้องน้ำ ปาเลยมาคุยด้วย
เรารู้ส่าปาเป็นคนยังไง เลยอัดเสียงไว้
นี่แกหน่ะ เพื่อนคนนี้เราขอนะ ยังไงแกก็ไปไม่รอด ต้องเรียนรามนี่นา จะจบป่าวไม่รู้นะ ดีใจนะที่ไป ลาก่อน
เราทำใจให้เย็น และตอบไปว่า " น่าสงสารเนอะ อยากได้เพื่อนมาก แต่ต้องถึงขั้นนี้ เอาเถอะ ยกให้แล้วกัน"
มันจิกตาใส่ และแก้วออกมาพอดี ปาทำร้องไห้
"ไก่เค้าด่าปาด้วยอ่ะ ฮือ ไก่บอกถ้าอยากได้แก้วมากให้เอาไป แต่ แต่ ปาไม่อยากแย่งนะ ปารู้ว่ามาทีหลัง ฮือๆ"
เราเลยกดทึ่อัดเสียง ให้ฟัง
ปาโกหกว่า ไม่ได้พูด แต่เราบังคับให้พูด
ทำตัวแบ๊วๆ ตาใสๆใส่ มีแต่คนเชื่อปา
จนเราเรียนรามจบ เรามีแฟนมีเพื่อนใหม่ มีงานที่ดีทำ
เราเจอแก้วอีกครั้งที่ทำงาน
แก้วทำเมินใส่ตอนแรก แต่ว่าเราขยันและเป็นที่รักของคนในที่ทำงาน
แก้วมาตึสนิทด้วย และทำทีเป็นแก้วคนเดิม
พอเราแต่งงาน และรู้ว่าจะมีน้อง เราลาออก เพื่อมาดูแลลูก
ทำให้เราห่างจากเพื่อนที่ทำงานทุกคน
แต่ว่า ทุกครั้งที่เราเข้าเฟส มักจะเป็นแก้วที่ลงชื่อออก
และเวลาตอบไลน์กลุ่ม แก้วมักจะเอารูปไปเที่ยวกับปามาอวด
และบอกรักกันมาก ซื้อกระเป๋ารองเท้าด้วยกัน เที่ยวทะเลกัน
แต่ว่า เราเคยแอบเห็นนะ เวลาลับหลังแก้ว ปามักจะทำหน้าเบ้ เบ้ปากใส่
โค ตระ อยากถ่ายให้ดูเลย แต่ถ่ายไม่ทันสักที
เพื่อนที่ทำงานก็พากันตีตนออกห่าง เนื่องจาก เราออกจากงานมาเลี้ยงลูกมาขายของ ดูโลคอส (มันนินทามาแบบนี้)
เอาเถอะ ทุกวันนี้ทำใจ แล้วเตือนไม่ฟัง และอีกอย่างตอนนี้ เรามีรักแท้ที่ต้องดูแล คือลูกแล้ว
เราจะเอามากสมองนะ
ขอให้โชคดีกับเพื่อนคนนั้นแล้วกัน จบ