ขอแชร์เรื่องราวที่ต้องเลือกเดิน เมื่อถึงทางแยก......... (20+)

(ไม่ได้จะถามอะไรนะ อมยิ้มชั่วคราวตั้งได้แค่กระทู้คำถาม)



เรียกสตอรี่ได้หรือป่าวไม่รู้ ลองอ่านกันดูนะ ยาวหน่อยนะ
ฝากถึงน้องๆ ที่กำลังอยู่ในช่วงเหตุการณ์ที่แหมือนเราด้วย
เมื่อมันเดินมาถึงทางแยก...ขอให้เลือกเดินแบบระวัง
คิดให้ดีก่อนที่จะเลือกเส้นทางที่จะไป

“อดีตแก้ไขไม่ได้” คำนี้มันใช้ได้ตลอดจริงๆ
เรื่องนี้ความจริงมันจบไปตั้งแต่เมื่อ 15 ปีที่แล้ว

ขอเล่าตามสไตล์เด็กช่างนะ อาจจะหยาบโลนหน่อย

ก่อนหน้านี้ตั้งแต่ประถมจนมัธยม เราเองไม่เคยมีเรืองรักๆใคร่ๆ
เหมือนเด็กวัยเดียวกันเพราะเรามองตัวเองว่า ดำ หน้าตาไม่ดี
แล้วไม่เคยทาแป้ง สนิทกลุ่มเด็กผู้ชายมากกว่าผู้หญิง
(คนรอบข้างว่าเราเป็นทอม แต่ไมได้เป็นนะ)
พอสนิทกับเพื่อนผู้หญิงแฟนมันก็หึง
ขนาดที่เคยต่อยกันปากแตกกะเพื่อนผู้ชายเพราะมันหาว่าเรา
ไปเจ๊าะแจ๊ะแฟนมัน

(โถ่......ไอ้ฟายกุเป็นผู้หญิงเว้ย แค่ไม่เรียบร้อย พูดห้าวกิริยาส่อว่าแมน)

จากนั้นเราก็เริ่มตีตัวออกห่างเพื่อนผู้หญิงที่มีแฟน
เล่นกะเพื่อนผู้ชายแทน กับเพื่อนผู้หญิงที่สนิท(เพราะโสด)
3-4  คน อยู่กับตัวเองเงียบๆ จนจบ ม.3

ตอนแรกว่าจะไปเรียน สถ. แต่พ่อกะแม่ไม่ยอมไม่อยากให้ไปไหน
อยากให้เรียนในจังหวัด เลยสอบเข้าเทคนิคในจังหวัด
เลือกเรียนช่างก่อสร้าง สำรองไฟฟ้า
แต่สอบติด ช่างก่อสร้าง....เหอะๆๆๆ
ติดแล้วเรียนสิ๊จัดไป