...เรากับเเฟนคบกันมาได้ปีหนึ่งเเล้ว เราสองคนเรียนมหาลัยเดียวกัน เเต่เรียนคนละคณะ
แฟนเราเรียนทางวิทย์สุขภาพ หรือก็หมอนั่นแหละ ส่วนเราก้อเรียนทางภาษา
ด้วยความที่แฟนเราเรียนสายนี้ ทำให้เค้าไม่ค่อยมีเวลาให้เรา
ทั้งๆที่เค้าเรียนหนักแล้ว เค้ากลับสอนพิเศษเด็กม.ปลาย แล้วก็เรียนภาษาอังกฤษเพิ่มอีกหลายคอสเพราะความชอบ
...มันยิ่งทำให้เค้าไม่ค่อยมีเวลาให้เรามากขึ้นไปอีก...
...เราก็เข้าใจนะว่างานเค้าหนัก เค้ามีสอน เค้ามีเรียน เเต่เราก็ต้องการเจอหน้าเค้าทุกวัน..
ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน เราเห็นเพื่อนเราไม่เจอแฟนมันยังเฉยๆ เเต่เรากับ..รู้สึกเหมือนขาดอะไรบางอย่าง อยากเจออยากคุย อยากเห็นหน้า
บางคนอาจจะถามว่า ทำไมไม่โทรคุย ไม่สไกป์ ไม่ไลน์ เเทนล่ะ
ขอบอกไว้ตรงนี้เลยว่าแฟนเราไม่ติดโซเชียลเลยยยยยยยยยย เป็นบุคคลที่มีเฟสไว้ทำงาน
เเชทไปที นานๆทีตอบ เเต่ก็มีบางช่วงที่ตอบเร็ว คือช่วงที่เค้าพักจากทำงาน หรือรองานอะไรทำนองนี้
เเต่ถึงอย่างนั้นเราก็คิดว่าเราติดเเฟนมาก คือไม่รู้จะทำยังไงให้หายเป็นเเบบนี้
เเฟนเราก็บอกว่าถ้าเป็นเเบบนี้ไปเรื่อยๆเค้าอาจจะเลิกกับเราเพราะเราทำให้เค้าต้องเหนื่อยเพิ่มจากงาน เราทำให้เค้าเครียด
เราไม่อยากเลิกกับเค้า เพราะเค้าเป็นผู้ชายที่ดีมาก ไม่ดื่มเหล้าสูบบุหรี่ รักครอบครัว รักเด็ก รักสัตว์ รักษาศลีห้า(นางงามมาเอง)
ไม่เคยนอกใจ อาจจะมีบ้างที่แบบมองสาวๆ แต่เราก้อไม่ว่าอะไร เพราะเเค่มอง
เราก็หึงเค้านะที่เค้ามองผู้หญิงอื่น เเต่เราก็ไม่วีนไม่ว่าอะไร แถมโทรศัพท์ เฟส ไลน์ เราก็ไม่เคยเช็คไม่ขอพาสเวิร์ดเราเชื่อใจเค้าทุกอย่าง
เรากับเเฟนทะเลาะกันเรื่องเวลาบ่อยมาก เราเองที่งี่เง่า จนทำให้เค้าเครียด ไม่เป็นอันทำงาน แต่คือเราอยากให้เค้ามีเวลาให้เราบ้าง
ถ้าจะถามว่าทำไมเราไม่ไปไหนกับเพื่อนบ้างก็คงต้องตอบว่าเรามีเพื่อนสนิทไม่กี่คน เเถมเเต่ละคนก็เป็นพวกชอบอยู่คนเดียว(โลกส่วนตัวสูง)
เราเลยไม่ค่อยได้ไปไหนกับเพื่อน เเถมเราเป็นคนที่ไม่ติดเกมส์ ไม่ติดละคร ไม่ติดซีรีย์ ไม่ติดการ์ตูน ไม่ติ่งอะไรทั้งสิ้น
มันเลยทำให้เรามีเวลาเหลือ แต่เราก็ใช้เวลานั้นทำงาน อ่านหนังสือ ออกกำลังกาย ดูหนัง ทำงานฝีมือจิปาถะ แต่ก็ไม่วายเจียดเวลาเรียกร้องให้แฟนมาหา
บางวันเราไม่ว่างเลย งานเยอะมากๆก็มี เเต่เราก็เจียดเวลาออกไปเจอแฟน (การเรียนเราไม่เเย่นะสามกว่าตลอด)
คือสำหรับเราเเล้ว ไม่ว่าจะยุ่งขนาดไหนเราก็จะเจียดเวลาไปหาเค้าให้เวลากับเค้าเพราะคิดว่าความรักคือการที่คนสองคนใช้เวลาร่วมกัน เเล้วการที่เรามาเจอกันใกล้ชิดกันมันเหมือนเป็นการประคองหรือเพิ่มความรักให้กันอย่างหนึ่ง
กลับกันกับแฟนเราที่มองว่าความรักต่างออกไป เค้าบอกว่า งาน และครอบครัวเค้ามาก่อน ส่วนเราเป็นอะไรที่รองลงมา
คนเป็นแฟนคือคนที่เข้าใจ ให้กำลังใจ ไม่จำเป็นต้องเจอกันทุกวัน เวลาเค้าว่างเมื่อไหร่เเล้วเค้าจะไปหาเอง
....เราก็ได้เเต่คิดนะว่า...หมอมันว่างด้วยเหรอชีวิตนี้
ก่อนหน้าที่เราจะเป็นแฟนกัน(กับหมอ) เราก็มีคนมาจีบเยอะนะ เเต่เราเลือกเค้า ไม่ใช่เพราะเค้าเป็นหมอ เค้ารวย เค้าหน้าตาดี(จริงๆไม่ใช่) เเต่เพราะเค้าเป็นคนดี พูดดี จิตใจดี เเละเป็นคนที่มองกาลไกล หาเงินเองได้ ยอมให้เราเเชร์ค่าอาหาร เราเลยคิดว่า ผู้ชายคนนี้เราฝากอนาคตไว้กับเค้าได้
ตอนจีบใหม่ๆเค้าก็มีเวลาให้เราด้วยเเหละ เราเลยเลือก พอผ่านไปนานๆเข้า เค้ากลับไม่ค่อยมีให้ เค้าบอกว่าเค้าเรียนหนักขึ้น เเล้วก็มีสอนพิเศษกับเรียนพิเศษ (ตอนจีบกันไม่ได้สอนเด็กกับเรียนพิเศษ)
เราก็พยายาม ...พยายามมากที่จะไม่คิดมาก ไม่ทำตัวติดกับเค้า เเต่ทำยังไงก็ไม่ได้สักที
คือเรารักแฟนเรามากจนอยากอยู่ด้วยตลอด ไม่ก็วันหนึ่งขอเจอครั้งหนึ่ง
เราจะทำยังไงดีไม่ให้ติดเเฟน เรากลัวเเฟนเหนื่อยเเล้วรำคาญเรา เเล้วขอเลิก เราไม่อยากเลิกเลย
..
...เรากลัวเค้าบอกเลิกนะ เเต่เราก็อยากเจอเค้าทุกวัน..
..ดีใจที่ได้เห็นหน้า เเต่ก็รู้สึกผิดทุกครั้งที่เค้าพูดว่าเหนื่อย..
..
...ทำยังไงดี..
ขอโทษที่รักมากไป..ทำยังไงให้รักน้อยลง?
แฟนเราเรียนทางวิทย์สุขภาพ หรือก็หมอนั่นแหละ ส่วนเราก้อเรียนทางภาษา
ด้วยความที่แฟนเราเรียนสายนี้ ทำให้เค้าไม่ค่อยมีเวลาให้เรา
ทั้งๆที่เค้าเรียนหนักแล้ว เค้ากลับสอนพิเศษเด็กม.ปลาย แล้วก็เรียนภาษาอังกฤษเพิ่มอีกหลายคอสเพราะความชอบ
...มันยิ่งทำให้เค้าไม่ค่อยมีเวลาให้เรามากขึ้นไปอีก...
...เราก็เข้าใจนะว่างานเค้าหนัก เค้ามีสอน เค้ามีเรียน เเต่เราก็ต้องการเจอหน้าเค้าทุกวัน..
ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน เราเห็นเพื่อนเราไม่เจอแฟนมันยังเฉยๆ เเต่เรากับ..รู้สึกเหมือนขาดอะไรบางอย่าง อยากเจออยากคุย อยากเห็นหน้า
บางคนอาจจะถามว่า ทำไมไม่โทรคุย ไม่สไกป์ ไม่ไลน์ เเทนล่ะ
ขอบอกไว้ตรงนี้เลยว่าแฟนเราไม่ติดโซเชียลเลยยยยยยยยยย เป็นบุคคลที่มีเฟสไว้ทำงาน
เเชทไปที นานๆทีตอบ เเต่ก็มีบางช่วงที่ตอบเร็ว คือช่วงที่เค้าพักจากทำงาน หรือรองานอะไรทำนองนี้
เเต่ถึงอย่างนั้นเราก็คิดว่าเราติดเเฟนมาก คือไม่รู้จะทำยังไงให้หายเป็นเเบบนี้
เเฟนเราก็บอกว่าถ้าเป็นเเบบนี้ไปเรื่อยๆเค้าอาจจะเลิกกับเราเพราะเราทำให้เค้าต้องเหนื่อยเพิ่มจากงาน เราทำให้เค้าเครียด
เราไม่อยากเลิกกับเค้า เพราะเค้าเป็นผู้ชายที่ดีมาก ไม่ดื่มเหล้าสูบบุหรี่ รักครอบครัว รักเด็ก รักสัตว์ รักษาศลีห้า(นางงามมาเอง)
ไม่เคยนอกใจ อาจจะมีบ้างที่แบบมองสาวๆ แต่เราก้อไม่ว่าอะไร เพราะเเค่มอง
เราก็หึงเค้านะที่เค้ามองผู้หญิงอื่น เเต่เราก็ไม่วีนไม่ว่าอะไร แถมโทรศัพท์ เฟส ไลน์ เราก็ไม่เคยเช็คไม่ขอพาสเวิร์ดเราเชื่อใจเค้าทุกอย่าง
เรากับเเฟนทะเลาะกันเรื่องเวลาบ่อยมาก เราเองที่งี่เง่า จนทำให้เค้าเครียด ไม่เป็นอันทำงาน แต่คือเราอยากให้เค้ามีเวลาให้เราบ้าง
ถ้าจะถามว่าทำไมเราไม่ไปไหนกับเพื่อนบ้างก็คงต้องตอบว่าเรามีเพื่อนสนิทไม่กี่คน เเถมเเต่ละคนก็เป็นพวกชอบอยู่คนเดียว(โลกส่วนตัวสูง)
เราเลยไม่ค่อยได้ไปไหนกับเพื่อน เเถมเราเป็นคนที่ไม่ติดเกมส์ ไม่ติดละคร ไม่ติดซีรีย์ ไม่ติดการ์ตูน ไม่ติ่งอะไรทั้งสิ้น
มันเลยทำให้เรามีเวลาเหลือ แต่เราก็ใช้เวลานั้นทำงาน อ่านหนังสือ ออกกำลังกาย ดูหนัง ทำงานฝีมือจิปาถะ แต่ก็ไม่วายเจียดเวลาเรียกร้องให้แฟนมาหา
บางวันเราไม่ว่างเลย งานเยอะมากๆก็มี เเต่เราก็เจียดเวลาออกไปเจอแฟน (การเรียนเราไม่เเย่นะสามกว่าตลอด)
คือสำหรับเราเเล้ว ไม่ว่าจะยุ่งขนาดไหนเราก็จะเจียดเวลาไปหาเค้าให้เวลากับเค้าเพราะคิดว่าความรักคือการที่คนสองคนใช้เวลาร่วมกัน เเล้วการที่เรามาเจอกันใกล้ชิดกันมันเหมือนเป็นการประคองหรือเพิ่มความรักให้กันอย่างหนึ่ง
กลับกันกับแฟนเราที่มองว่าความรักต่างออกไป เค้าบอกว่า งาน และครอบครัวเค้ามาก่อน ส่วนเราเป็นอะไรที่รองลงมา
คนเป็นแฟนคือคนที่เข้าใจ ให้กำลังใจ ไม่จำเป็นต้องเจอกันทุกวัน เวลาเค้าว่างเมื่อไหร่เเล้วเค้าจะไปหาเอง
....เราก็ได้เเต่คิดนะว่า...หมอมันว่างด้วยเหรอชีวิตนี้
ก่อนหน้าที่เราจะเป็นแฟนกัน(กับหมอ) เราก็มีคนมาจีบเยอะนะ เเต่เราเลือกเค้า ไม่ใช่เพราะเค้าเป็นหมอ เค้ารวย เค้าหน้าตาดี(จริงๆไม่ใช่) เเต่เพราะเค้าเป็นคนดี พูดดี จิตใจดี เเละเป็นคนที่มองกาลไกล หาเงินเองได้ ยอมให้เราเเชร์ค่าอาหาร เราเลยคิดว่า ผู้ชายคนนี้เราฝากอนาคตไว้กับเค้าได้
ตอนจีบใหม่ๆเค้าก็มีเวลาให้เราด้วยเเหละ เราเลยเลือก พอผ่านไปนานๆเข้า เค้ากลับไม่ค่อยมีให้ เค้าบอกว่าเค้าเรียนหนักขึ้น เเล้วก็มีสอนพิเศษกับเรียนพิเศษ (ตอนจีบกันไม่ได้สอนเด็กกับเรียนพิเศษ)
เราก็พยายาม ...พยายามมากที่จะไม่คิดมาก ไม่ทำตัวติดกับเค้า เเต่ทำยังไงก็ไม่ได้สักที
คือเรารักแฟนเรามากจนอยากอยู่ด้วยตลอด ไม่ก็วันหนึ่งขอเจอครั้งหนึ่ง
เราจะทำยังไงดีไม่ให้ติดเเฟน เรากลัวเเฟนเหนื่อยเเล้วรำคาญเรา เเล้วขอเลิก เราไม่อยากเลิกเลย
..
...เรากลัวเค้าบอกเลิกนะ เเต่เราก็อยากเจอเค้าทุกวัน..
..ดีใจที่ได้เห็นหน้า เเต่ก็รู้สึกผิดทุกครั้งที่เค้าพูดว่าเหนื่อย..
..
...ทำยังไงดี..