แม่ยุ่งกับชีวิตมากเกินไปครับ

คือผมเป็นเด็กธรรมดาคนนึงทั่วไปนี่แหล้ะครับ แต่คือผมชอบวางของไม่เป็นระเบียบ แต่ว่าเป็นที่น้ะ คือคอมพ์ผมจะตั้งอยู่ข้างๆทีวีที่อยู่ข้างล่าง แล้วมันเป็นห้องรับแขกด้วย แม่เลยอยากให้ห้องรับแขกตรงเนี้ยะมันดูดีวางของเป็นที่เป็นทาง แต่ด้วยความที่ว่า ผมไม่ใช่เจา้ระเบียบที่ทุกอย่างต้องเป๊ะแบบแม่ครับ ผมเลยจะวางของตรงหน้าคอมพ์ของผมเลย ทั้งกระเป๋าโทรศัพท์ที่ชาร์ตแบตดินสอปากกายางลบไม้บรรทัดนาฬิกาซองโอวัลตืนเข็มขัดที่ปั่นหูบัตรเกมส์สารพัด แต่แม่ก็ชอบมาย้ายไปนู่นไปนี่ แล้วพอผมมาถามแม่อีกที แม่ก็บอกไม่รู้แม่ไม่ได้เก็บแม่จำไม่ได้ แล้วมันก็เป็นซ้ำๆบ่อยๆครับ ผมเบื่อผมเลยบอกกับแม่ไปว่า''แม่ แม่ไม่ต้องเก็บของหน้าโต๊ะคอมพ์ได้มั้ย คือผมจำไม่ได้ว่าของที่แม่ย้ายแม่ย้ายไปตรงไหน เพราะผมไม่ได้เป็นคนย้ายเอง แม่ไม่ต้องยุ่งกับของหน้าโต๊ะคอมพ์เลยน้ะ แม่ก็บอกกับผมน้ะว่าจะไม่ยุ่ง แต่เช้ามาก็ยังยุ่งอีก จากตอนแรกแว่นตาอยู่ฝั่งซ้ายแม่ก็ย้ายไปฝั่งขวาแล้วอันนู้นอันนี้ก็สลับที่กันไปซ้ะหมด ผมเลยามแม่ว่าทำไมแม่ต้องมาจัดของแบบนี้ด้วยล้ะ แม่ก็บอกแต่ว่ามันไม่เป็นที่เป็นที่ไม่เป็นระเบียบดูไม่สวยงาม ผมก็เลยบอกไปว่า แต่มันก็ไม่ได้เดือดร้อนใครนี่ ผมว่าโต๊ะคอมมันก็เป็นที่อยู่ของผมที่ผมนั่งคนเดียว แล้วก็ไม่ได้เกะกะทางเดินเข้าบ้าน การใช้ชีวิตอยู่ด้วย แม่ก็บอกกลับมาอีกว่า เวลาแขกไปใครมามันไม่เป็นระเบียบ แขกเขาจะว่าเราได้ว่าทำไมวางของไว้แบบนี้ ผมก็เลยเสนอทางออกแสนดีว่า แม่ให้ช่างต่อที่เสียบเน็ตเพิ่มได้มั้ย จะได้เอาคอมพ์ขึ้นไปเล่นข้างบน ปัญหาตรงนี้ก็จะได้หมดไป แล้วแม่ก็ดันบอกมาอีกว่า กลัวไม่ได้เห็นหน้ากัน ไม่ได้เจอหน้ากัน กลัวอยู่แต่ในห้องอย่างเดียว ผมก็เลยบอกไปอีกว่างั้นแม่ก็อย่ายุ่งกับของของผมได้มั้ย คือถ้าผมเป็นคนย้ายขอที่วางไว้ผมก็จะจำได้ แต่นี่แม่ย้าย แล้วพอผมถามแม่ แม่ก็จำไม่ได้ ของบางอย่างมันก็สำคัญที่จะต้องใช้ แม่ก็บอกว่า โอเคๆ ตกลง ประมาณนี้แหล้ะครับ แต่แล้วเหตึการณ์มันมีอยู่ว่าวันนี้เมื่อวานผมจะออกไปเล่นเกมแล้วก็ขับรถไปร้านเกม ถึงหน้าร้านเกมล้ะก็จอดรถปั้ป แล้วก็หาบัตรเก็มในกระเป๋าสะพายดู อ่าว ไม่มีซ้ะงั้น เลยลองนึกดูสิ้ว่าอยู่ไหน นึกไปนึกมาก็จำได้ว่าอยู่หน้าโต๊ะคอมนี่เอง ผมเลยไปซื้อบัตรเกมส์ให้ แล้วก็เล่นไปจนหมดเวลา แล้วก็กลับมาบ้านก็วางกระเป๋าที่พื้นถอดเสื้อถอดกางเกงไว้ที่พื่นข้างๆคอมพ์แล้วก็หวังจะเจอบัตรเกมส์หน้าโต๊ะคอมพ์ แต่แล้ว..ก็เจอครับ ดีใจคั้ก ก็เลยนั่นดูหนังฟังเพลงไปเรื่อย บัตรเกมส์ผมก็เอาไว้ตรงหน้าโต๊ะคอมพ์เหมือนเดิม แล้วผมก็นอนหลับครับ และแล้วก็ตื่นครับ ตื่นเกือบเที่ยงเพราะว่ามันปิดเทอมล้ะอยากนอนให้สะใจ ตื่นมาก็มาอาบน้ำว่าจะออกไปเล่นเกม ก็แปรงฟัน อาบน้า กินข้าวแต่งตัวพร้อมออกไปเล่นเกมส์ ผมเดินมาหน้าโต๊ะคอมพ์ ปรากฎว่าบัตรเกมส์หายครับ กระเป๋าที่อยู่ข้างโต๊ะคอมพ์ก็ดันเอาไปแขวนอีกที่นึง เสื้อผ้าที่วางที่พิ้นก็ไปลงตระกร้า ซองโอวัลตินที่กระจายอยู่หน้าโต๊ะคอมพ์ดันวางเรียงเปป็นระเบียบบอะไรๆก็ระเบียบหมดเลยครับ ผมก็ตายล้ะหว่ากูบัตรเกมส์ซื้อไว้ตั้งสองใบ ใบล้ะร้อยหายไปไหน จะถามแม่ แม่ก็ดันไม่อยู่ก็ต้องรอแม่กลับมา ผมเซ็งครับ ผมไม่อยากให้แม่มายุ่งกับชีวิตผมมากเกินไป ผมดูแลตัวเองได้ ผมควรจะทำยังไงดีครับ ผมจะบอกแม่ว่าอะไรดีแม่ถึงจะให้ผมย้ายคอมพ์ขึ้นไปในห้องส่วนตัวของผม เซ็งเหลือหลาย