ขอบคุณน้าวันนี้ ที่ลุกให้ ผญที่ กำลังจะเป็นลม นั่งและยาดมชิ้นนั้นด้วย นะครับ (:

วันนี้ตอนเช้า ผม ก็ได้ตื่นไป ฝึกงานตามปกติ ชีวิตตามภาษา เด็กฝึกงานครับ

แล้วพอตอนถึง brt (ราชพฤกษ์)...
.
.
ก็ขึ้นตาม ปกติ
วันนี้คน ค่อนข้างเยอะ ~ ^^
ก็แน่นเป็นเรื่อง ธรรมดา

พอ โดยสาร ไปสักพัก ผญ ที่อยู่ตรงหน้า ผม ก็ อาการ เหมือนคน จะเป็นลม (เนื่องจากคนเยอะมาก)

ตอนแรก พอที่เห็นก็ไม่กล้าทักอะไร เพราะความเกรงใจ

แต่ พอ ไปๆ มาๆ สีหน้าเธอ  ไม่ไหว แล้ว ...
แล้วอีก สถานีนึง ผม ก็เลยจะลงพอดี

...

ผมก็เลย ถามว่า "ไหวมั้ยครับ"

เธอก็ตอบว่า ไหว แต่ สีหน้าเธอไม่ไหว แล้ว พร้อม หน้าซี๊ด เหงื่อ ออกเยอะมาก

ยังดีนะครับ ที่น้า ข้างๆ ที่เธอ นั่งอยู่ เห็นพอดี  
น้าเค้าก็คงรู้แหล้ะครับ ว่า เธอไม่ไหวจริงๆ ก็เลยให้เธอนั่ง ^^
พร้อมมี ผญ อีกคนนึงยื่นยาดมให้ อย่างเต็มใจ ^^
...
.
.
.
ก็อยากขอบคุณน้าคนนั้น อีกทีนะ ครับ เพราะผมก็ไม่รู้จะช่วยอะไรแล้ว ตอนแรก ว่าจะให้กระดาษทิชชู่ไปซับเหงื่อ แต่ ก็ ไม่รู้จะช่วยอะไรได้ไหม เลยไม่ได้ให้ ฮ่าา

เหตุการณ์นี้สอนให้รู้ว่า
ถ้าเรา เห็นใครไม่ไหว ให้รีบถามเค้าเถอะ ก่อนที่จะสายไปนะครับ ผม ว่าถ้าผมไม่ถามเค้า ผมว่าเค้าได้เป็นลมแน่นอน ;w;
อย่างไงก็ขอบคุณ อีกครั้งนะครับ *(: