วันหนึ่งเราได้ไปเรียนพิเศษแถวๆห้างดังย่านปิ่นเกล้าดูเหมือนกับว่าจะเป็นเด็กที่ใฝ่รู้ใฝ่เรียนแต่จริงๆการมาเรียนที่นี้คือการได้มาพอกับเพื่อนๆและอวดชุดเท่ๆแปลกๆที่คิดว่าตอนนั้นน่าจะเท่ เราคิดแบบนั้นเพื่อนๆก็คิดแบบกัน หลังเลิกเรียนพวกเราก็จะไปเดินเฉิดฉายในห้างมองดูสาวที่ต่างก็เลิกเรียนและก็เดินเข้ามาที่นี้เหมือนกับว่ามันคือแหล่งผู้อพยพเด็กๆรุ่นเดียวกับเรามักเดินขึ้นไปชั้นโรงภาพยนตร์เพราะที่ชั้นนั้นนอกจากโรงหนังยังมีร้านเล่นเกมส์กับร้องเพลงตามตู้
ผมและเพื่อนๆเดินขึ้นไปร้องเพลงเล่นเกมส์กันตามปกติเหมือนทุกวัน แต่วันนี้มันไม่เหมือนเดิมตรงที่ไอเบสเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มได้พาเด็กในสังกัดมันมาเดินเล่นกับพวกเราด้วย ซึ่งจริงๆแล้วมันเองก็ไม่ได้ชอบเธอคนนั้นแค่เอามาเดินด้วยเท่ๆ เธอคนนั้นชื่อพิม ครั้งแรกที่เห็นพิมผมเองกับรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้น่ารักจังทำไมมาชอบไอเบสได้ไงแอบสงสัยในความคิดเพราะเอาจริงๆในสายตาผมไอเบสไม่ได้หล่ออะไรมากมายขนาดนั้นเจ้าชู้อีกต่างหากแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะเป็นเด็กเพื่อน
เดี๋ยวมาต่อ
เรื่อง อยู่ๆก็เข้ามา (สมัยม.3)
ผมและเพื่อนๆเดินขึ้นไปร้องเพลงเล่นเกมส์กันตามปกติเหมือนทุกวัน แต่วันนี้มันไม่เหมือนเดิมตรงที่ไอเบสเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มได้พาเด็กในสังกัดมันมาเดินเล่นกับพวกเราด้วย ซึ่งจริงๆแล้วมันเองก็ไม่ได้ชอบเธอคนนั้นแค่เอามาเดินด้วยเท่ๆ เธอคนนั้นชื่อพิม ครั้งแรกที่เห็นพิมผมเองกับรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้น่ารักจังทำไมมาชอบไอเบสได้ไงแอบสงสัยในความคิดเพราะเอาจริงๆในสายตาผมไอเบสไม่ได้หล่ออะไรมากมายขนาดนั้นเจ้าชู้อีกต่างหากแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะเป็นเด็กเพื่อน
เดี๋ยวมาต่อ