ครั้งแรกที่เหงาสุดๆ จนต้องร้องไห้

เราเป็นคนต่างจังหวัดมาเรียนไกลบ้าน รู้สึกคิดถึงแม่มากๆร้องไห้ทุกวัน ท้อกับการเรียน อยู่เงียบๆก็ร้อง จะกลับบ้านท่าเดียวโทรไปคุยก็ต้องสะกดอารมณ์ไว้ เราท้อมากเลย ใครมีวิธีแก้บ้างคะ

สวัสดีค่ะ เราอายุ26ย่าง27ปี ตอนนี้เรารู้สึกเหนื่อยกับอะไรหลายๆอย่างรู้สึกท้อแท้เหงา เหงามากๆตั้งแต่เริ่มอยู่ห่างกับแฟน เรารู้สึกคิดถึงเขามากๆแต่ด้วยหน้าที่การงานของเขาทำให้เราไม่ได้อยู่ด้วยกันเหมือนเม

พวกคุณเหนื่อยไหม ทำไม่ฉันเหนื่อยจัง ฉันยังหาวิธีให้ชีวิตราบรื่นไม่ได้ เลย เดินหน้าก็สดุด ถอยหลังก็ชนฝา เดินไปข้างๆก็เหยียบหนาม หยุดอยู่เฉยๆก็ทุรนทุลาย ....เอาละฉันแค่บ่น ฉันยังไม่ยอมแพ้กับชีวิตนี้หรอก

ความรู้สึกตั้งเเต่วันที่1พ.ค.61ที่เเฟนไปคือเเบบมันเหงามาก คิดถึงมาก อยากเจอ อยากเห็นหน้าเขามาก ร้องไห้ทุกคืนเลย จนมาถึงทุกวันนี้ เเต่ก็ไม่ได้เป็นถึงขั้นกินไม่ได้ (กินมากขึ้นกว่าเดิมด้วย เหงา คิดมาก เบ

คือเราเป็นเด็กต่างจังหวัด.อยากมาเรียนกรุงเทพเพราะที่นี่มีงานทำเราตั้งใจจะมาเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย ไม่อยากเป็นภาระพ่อแม่. ทำงานส่งตัวเองจนจบบวกกับได้ทุนด้วย พอจบก็ยังทำงานที่กรุงเทพ. ทุกวันนี้ตื่นเช้าท

ทำยังไงดี เหนื่อย ท้อ เหงา รู้สึกว่าตัวเองพร้อมจะล้มลงไปทุกเมื่อ แต่ต้องแสดงว่าเข้มแข็ง ต่อหน้าคนอื่นต้องยิ้ม ต้องหัวเราะ ทั้งที่จริงๆอยากจะร้องไห้ อึดอัด อยากหายจากอาการเหล่านี้ สาเหตุคงมาจากความเครี

พึ่งอกหัก แต่มันยังวนเวียนคิดถึงเค้าไม่เลิก ร้องไห้หนักมาก หาหนังดูก็ไม่โฟกัสที่เนื้อหา ไม่อยากทำอะไรเลย ควรทำยังไงดีคะ จะเป็นแบบนี้ไปอีกนานเเค่ไหน