ความกล้าของมิมิขึ้นอยู่กับเจ้าชาย~ ไม่ใช่เรื่องแต่งนะ5555

สวัสดี คือเรามีเรื่องจากประสบการณ์ความรักที่กำลังเผชิญอยู่ ณ ตอนนี้มาเล่าสู่กันฟัง เก็บไว้คนเดียวมันอึดอัดนะคิดเหมือนกันไหม เราเป็นคนที่เล่าอะไรไม่ค่อยรู้เรื่องนะแต่ก็อยากลองรับฟังความคิดเห็นดีๆเผื่อมันมาสะกิดใจ ทำให้เราฮึกเหิมมีความกล้าขึ้นมาไรงี้ เราขอแทนชื่อเราว่า มิมิ นะ ย้อนกลับไปเมื่อปีที่แล้ว เราชอบ ผช. คนนึง เขาเป็นเพื่อนห้องเดียวกันกับเราเองแหล่ะ เราชอบเขามากกก จนเคยคิดว่าคงตัดใจไม่ได้ง่ายๆอะ (บอกว่าจะเลิกชอบเป็นพันครั้งละ) แต่พอเรามาเจอเรื่องที่ช็อคสุดๆก็ไม่รู้ว่ามากไหม แต่สำหรับเรามันก็ทำให้เราเลิกชอบอย่างจริงจังเลยอะ คือเราพึ่งรู้ว่าเพื่อนสนิทเราก็คุยๆกับเขาอยู่ คุยอยู่ก่อนเราด้วยสิ ซึ่งเราไม่เคยคุยกับเพื่อนสนิทเราเรื่องคนนี้เลยอะ แค่บอกว่ามีคนที่สนใจอยู่เฉยๆ คือเราสตั้นตอนที่รู้ความจริง น้ำตานี้ไหลพร้อมกับพูดว่า "ทำไมทำงี้กับเรา" คือเราก็คุยๆกับ ผช. คนนั้นอยู่อะแต่แค่ช้ากว่า แล้วคือเพื่อนเรามันก็มีสำรองอยู่ไง แต่เรารู้ว่า ผช. มันอะ มันไม่แบ่งให้ใครหรอกถึงมีเป็นกองก็เหอะ เราเลยยอมถอย ถึงรักมากแต่เราก็ไม่อยากให้ความรักทำลายมิตรภาพหรอกนะ ถึงเพื่อนเรามันจะคุยต่อก็เถอะนะ แต่เราก็เป็นเพื่อนกับมันเหมือนเดิม ส่วนคนนั้นเราก็พยายามเลิกชอบ มันมีเหตุการณ์หลายเกิดขึ้นเยอะนะ แต่เราคงลืมตอนพยายามลืมเขา ระบบรีเซ็ทสมองมันก็ลบๆออกหมดอะ5555
...แต่เดี๋ยวนะ คนนี้อะไม่ใช่คนที่เรารู้สึกดีด้วยในตอนนี้นะ คนที่รับฟังเรื่องเรานิ คงคิดว่าตัดใจมันง่ายสินะ แต่เราก็สาหัสช่วงนึงอะ คือฉา เก็บตัวเงียบ จากที่เคยร่าเริงงี้ ก็สงบนิ่งจ้าา จนเพื่อนก็อดเป็นห่วงไม่ได้ เราเลยเปลี่ยนความคิดใหม่ เป็นคนใหม่ มุมมองความรักเราแง่บวกกว่าเดิมจ้าา นี่เราบ้าแน่ๆ5555 เราคิดว่าตอนที่เราชอบเขาโดยไม่หวังอะไรอะมันมีความสุขสุดๆละ ถ้าเราคิดมากเกินไปความรักก็คงมีแต่ความทุกข์ ก็บรรลุ ช่วงนึง แต่ไม่เข็ดจ้าา5555
   เราขอแทนชื่อคนที่เราชอบตอนนี้ว่า เจ้าชายนะ เอิ่ม มันไม่ใช่ว่าเราเพ้อฝันนะ คือมันได้มาจากเหตุการณ์ๆนึงจากการทำงานกลุ่มร่วมกันไรงี้
คือเราก็พึ่งคิดได้นะว่า เจ้าชายเราอะมันเป็นเพื่อนสนิทกับคนที่เราเคยชอบ ถถถถ แต่เจ้าชายอะดีจริงนะ คือแรกๆที่คุยกันนะเราก็ไม่ได้คิดอะไรกับเจ้าชายนะ คุยแบบเพื่อนจริงๆอะ แต่แบบคุยกันได้ทุกเรื่อง มีอะไรก็เล่า หมายถึงเจ้าชายนะ แต่เราไม่ค่อยเล่าเรื่องเราให้ฟังอะ เพราะกลัวคิดถึงคนนั้นอีก แล้วเจอหน้ากันก็คุยกันได้ทุกเรื่องอีกอะ คือมันเป็นอะไรที่เราไม่เคย คือเราเป็นคนที่กล้านะกับทุกคนยกเว้นคนที่เราชอบ กับคนที่เราเคยชอบเรา ส่วนมากเราคุยแค่ในแชท ตัวจริงนี่คุยไม่กี่ครั้งคือเรารับรู้ได้ว่าเราเขิลมากเกินไป555 แล้วพอเราไม่คิดอะไรกับเจ้าชาย เราก็กล้าไง อยากทำอะไรก็กล้าทำ ไปกับเจ้าชาย 2 เราก็กล้าไปทั้งที่เราขี้อายมากกับ ผช. เราไม่ค่อยจะสนิทกับเพื่อน ผช. ที่กล้าพูดสนิทๆมีแค่พี่แค่นั้น คือเจ้าชายเป็นคนแรกอะ  อีกอย่างตอนนั้นเจ้าชายก็มีคนที่ชอบอยู่ละ เรานี่ยิ่งเปิดอกคุยกันสุดๆ เพราะเราเป็นคนคิดอะไรตื่นๆ เราคิดว่าเราคงไม่ชอบเจ้าชายหรอกเพราะเราพึ่งอกหักมา เราก็เข็ดอยู่ แต่เจ้าชายนี่มันก็ดีเกินน คุยกันได้ทุกเรื่องนะส่วนมากเจ้าชายจะชอบปรึกษาเราเรื่องคนนั้น คือยิ่งเราคุยกันเรายิ่งรู้สึกดีมากๆกับเจ้าชายจนเราเผลอคิดว่า คนนั้นคือเราเองแหล่ะ แต่สุดท้ายก็ไม่ใช่เรา แล้วก็เป็นเราอีกแหล่ะที่จุ่นจ้าน...ยอมรับ เรื่องของเจ้าชาย แบบคอยถามคนที่เจ้าชายชอบ สมมุติว่าเจ้าชายถามเราว่า คนนั้นจะโกธรเจ้าชายไหมที่บอกชอบไป แต่บอกว่าล้อเล่นไรงี้ คือเราไม่ปลอบใจเฉยๆนะ ก็เจ้าชายมันคิดมากเราเลยไปถามให้เลยเพราะอยู่ห้องเดียวกันอยู่ละ เอาไปเอามา เขาไม่คุยกันจ้าา สาบานได้ว่าเราช่วยด้วยความบริสุทธิ์ใจนะ คือเราก็แค่อยากให้เจ้าชายมีความสุข แต่สุดท้ายเจ้าชายก็มาบอกเรา เจ้าชายแค่ล้อเล่นจริงๆไม่ได้ชอบจริงหรอก (หรอ?) เราก็เลยเลิกล้อเรื่องนี้ คือเราชอบล้ออะ แซวเจ้าชายกับ ผญ ทุกคนเพราะเจ้าชายไม่ยอมบอกชื่อ แล้วมีวันนึงเราอยากรู้มากว่าเป็นใคร เราเลยท้าว่าถ้าวันนี้เจ้าชายคุยกับ ผญ. คนไหนคนนั้นแหล่ะที่เจ้าชายชอบ เจ้าชายเลยถามกลับว่า แล้วถ้าคุยกับหมาตัวเมียละ เราก็เลยตอบไปว่า แสดงว่าเจ้าชายชอบหมาตัวเมีย โฮ้วว รสนิยมคงไม่แปลกขนาดนั้นหรอกมั้ง (มองหน้ากัน ) แล้วสรุปคือ วันนั้นทั้งวัน ผญ.คนเดียวที่คุยกับเจ้าชายคือเราเอง นี่เป็นสาเหตุที่ทำให้เราคิดว่าเราเป็นคนนั้นเอง5555 เล่าฉากฟินๆที่เราได้ทำกับเจ้าชาย บ้างโน๊ะ><
   ให้ชื่อตอนนี้ว่า แหวนแทนใจ
คือห้องเราเป็นห้องจิตอาสาเลยมีห้องส่วนตัว เลิกเรียนเพื่อนก็จะมากองกันอยู่นี้(ขอยอมรับว่าตอนนี้เรายังไม่ได้ชอบเจ้าชายนะยังชอบคนนั้นอยู่)แล้วแบบตอนนั้นมันก็เย็นแล้วในห้องก็เหลือเพื่อนไม่กี่คนเราเลยว่าจะกลับบ้าน กับเพื่อน ผญ อีกคน ฉากนี้มาเลยจ้าา
เจ้าชาย : มิมิยืนมือมา (ยืนแหวนทำท่าจะสวมให้)
มิมิ : (ตอนแรกมองแบบงงๆว่าอะไรสักพักค่อยอ่อจริงๆมันไม่ใช่แหวนนะ มันเป็นห่วงสีทองๆอะไว้ใส่สันปก) มันใหญ่ไปเราใส่ไม่ได้หรอก -0-
เจ้าชาย : ใส่ไม่ได้เหรอ? (คือทำท่าเหมือนถามแต่ไม่รอคำตอบ แล้วก็บีบแหวนให้วงเล็กลง ไรวะ5555)...ยืนแหวนให้เหมือนจะสวมให้
มิมิ : (ขอสารภาพว่าตอนนั้นเราเขินทั้งที่ยังไม่ได้ชอบเจ้าชาย ด้วยความเขินและเพื่อนมองอยู่ ลืมสินะว่ามีเพื่อน555 เราเลย ยกนิ้วกลางให้เจ้าชาย กวนเล็กน้อย อิอิ แล้วก็แบมือรับเอาแหวน ไม่ได้ให้สวมให้น้าา - -) เป็นห่วงเราอะดิ (นี่มุก?)
เจ้าชาย : เก็บรักษาไว้ดีๆอย่าให้หายนะ
แค่นั้นแหล่ะ เรานี่เก็บดียิ่งกว่าอะไร555555
คราวหน้ามาเล่าต่อน้าา นี่ยังไม่ถึงสิ่งที่จะขอคำปรึกษานะ แต่ถ้ามีอะไรคาใจ จัดมาเลยย ชอบบบ เดี๋ยวจะมาต่อถ้าไม่ขี้เกียจสะก่อนนะ