สวัสดีค่ะ เราจะขอเล่าความอยาดรู้อยากลองของเราให้อ่านค่ะ
มีวันนึงค่ะเราคึกอยากลองชิมกาแฟ พอเลิกเรียนกำลังจะกลับบ้านเจอร้านกาแฟร้านนึงพอดีค่ะ กาแฟมันหอมมากค่ะเราเลยซื้อมาแก้วนึง เรากินคำแรก แบบขมอ่ะ ขมมาก แต่ก็กินต่อไป พอครึ่งแก้วเรารู้สึกมืนหัวค่ะ แต่เราก็กินต่อไป กินจนเหลือเศษ 1 ส่วน 4 แล้วเราคิดว่าไม่ไหวแล้วค่ะยิ่งกินยิ่งปวดหัว พอกลับถึงบ้านก็ไม่มีอาการใดๆเกิดขึ้นนอกจากปวดหัวค่ะ พอเราอาบน้ำนอนเรานอนไม่หลับค่ะ ง่วงแต่นอนไม่หลับตอนนั้นคิดเลยค่ะว่าทรมานอ่ะ พอมาถึงเที้ยงคืน(ปกตอนอนตั่งแต่สองทุ่มครึ่ง)เราไม่ไหวอ่ะ รู้สึกว่าคืนนี้มันเป็นคืนที่เลวที่สุดในชีวิต(ขนาดตอนอกหักยังไม่เป็นแบบนี้เลย)ตอนนั้นเราตะหนักได้ว่าชีวิตนี้จะไม่กินกาแฟอีกแล้วค่ะ แล้วพยายามคิดว่าได้โปรดหลับเถอะจะไม่กินกาแฟอีกแล้ว เราคิดแบบนี้จนถึง ตี 3 เราไม่ไหวอ่ะ เราร้องไห้ค่ะน่ะวินาทีนั้น (แต่เราร้องเบาๆนะคะแบบว่าไม่มีใครรู้เรื่องที่เรากินกาแฟถ้ารู้คงโดนสวดยับ) เราคิดว่าจะทำไงดีให้เราหลับทั่ง นับแกะ หลับตาแล้วไม่คิดอะไร นับเลข กำหนดลมหายใจเข้าออก เราทำทุกวิธีที่เราจะคิดได้และเฝ้าสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ทำอะไรโง่ๆแบบนี้อีก จนตี 5 เราหลับค่ะพอตีห้าสี่สิบห้า โอ้แม่เจ้าเราโดนปลุกเพราะต้องไปเรียนวันเสาร์ค่ะ เราก็ต้องจำใจลุกอาบน้ำแต่งตัวไปเรียน และตั่งแต่วันนั้นมันเหมือน เอฟเฟค(effect)ตามมาทำให้เราปวดหัวอยู่แบบนั้นเกือบเดื่อนค่ะ ทุกวันนี้เราได้กลิ่นกาแฟที่ไหนจะรู้สึกเหม็ดจะไม่แม้แต่จะเข้าใกล้เลยค่ะ
ปล.มีอะไรอยากด่าเราเชิญตามสบายเลยค่ะรู้สึกตัวเองโง่มากๆ
ปลล.มีคำถามนิดนึงค่ะกาแฟมันมีผล 12 ชั่วโมงหรอค่ะเท่าที่เรานับอ่ะเรานอนไม่หลับ 12 ชั่วโมง
มีใครเป็นแบบนี้ไหมคะ?? (คงไม่มี555555)
มีวันนึงค่ะเราคึกอยากลองชิมกาแฟ พอเลิกเรียนกำลังจะกลับบ้านเจอร้านกาแฟร้านนึงพอดีค่ะ กาแฟมันหอมมากค่ะเราเลยซื้อมาแก้วนึง เรากินคำแรก แบบขมอ่ะ ขมมาก แต่ก็กินต่อไป พอครึ่งแก้วเรารู้สึกมืนหัวค่ะ แต่เราก็กินต่อไป กินจนเหลือเศษ 1 ส่วน 4 แล้วเราคิดว่าไม่ไหวแล้วค่ะยิ่งกินยิ่งปวดหัว พอกลับถึงบ้านก็ไม่มีอาการใดๆเกิดขึ้นนอกจากปวดหัวค่ะ พอเราอาบน้ำนอนเรานอนไม่หลับค่ะ ง่วงแต่นอนไม่หลับตอนนั้นคิดเลยค่ะว่าทรมานอ่ะ พอมาถึงเที้ยงคืน(ปกตอนอนตั่งแต่สองทุ่มครึ่ง)เราไม่ไหวอ่ะ รู้สึกว่าคืนนี้มันเป็นคืนที่เลวที่สุดในชีวิต(ขนาดตอนอกหักยังไม่เป็นแบบนี้เลย)ตอนนั้นเราตะหนักได้ว่าชีวิตนี้จะไม่กินกาแฟอีกแล้วค่ะ แล้วพยายามคิดว่าได้โปรดหลับเถอะจะไม่กินกาแฟอีกแล้ว เราคิดแบบนี้จนถึง ตี 3 เราไม่ไหวอ่ะ เราร้องไห้ค่ะน่ะวินาทีนั้น (แต่เราร้องเบาๆนะคะแบบว่าไม่มีใครรู้เรื่องที่เรากินกาแฟถ้ารู้คงโดนสวดยับ) เราคิดว่าจะทำไงดีให้เราหลับทั่ง นับแกะ หลับตาแล้วไม่คิดอะไร นับเลข กำหนดลมหายใจเข้าออก เราทำทุกวิธีที่เราจะคิดได้และเฝ้าสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ทำอะไรโง่ๆแบบนี้อีก จนตี 5 เราหลับค่ะพอตีห้าสี่สิบห้า โอ้แม่เจ้าเราโดนปลุกเพราะต้องไปเรียนวันเสาร์ค่ะ เราก็ต้องจำใจลุกอาบน้ำแต่งตัวไปเรียน และตั่งแต่วันนั้นมันเหมือน เอฟเฟค(effect)ตามมาทำให้เราปวดหัวอยู่แบบนั้นเกือบเดื่อนค่ะ ทุกวันนี้เราได้กลิ่นกาแฟที่ไหนจะรู้สึกเหม็ดจะไม่แม้แต่จะเข้าใกล้เลยค่ะ
ปล.มีอะไรอยากด่าเราเชิญตามสบายเลยค่ะรู้สึกตัวเองโง่มากๆ
ปลล.มีคำถามนิดนึงค่ะกาแฟมันมีผล 12 ชั่วโมงหรอค่ะเท่าที่เรานับอ่ะเรานอนไม่หลับ 12 ชั่วโมง