เคยมั้ยคะ เคยแอบชอบใครสักคนนึงแบบเพ้อฝันมั้ย แอบชอบแบบไม่ได้หวังอะไร คิดว่าทุกคนคงเคย
เราเองก็เป็นคนนึงที่เป็นแบบนั้นที่แอบชอบคนคนนึงมานานหลายปี ขอเล่าย้อนไปตอนเข้ามหาวิทยาลัยปี1 ตอนเพิ่งเข้ามาเรียนใหม่ๆ
เด็กปี1นะคะเราสอบตรงติดมหาลัยต่างจังหวัดที่นึงก็เลยต้องได้เข้าไปอยู่หอในช่วงแรกๆก็ไม่ค่อยชินเท่าไหร่ ยิ่งเวลาจะตอนเย็นนะเหงาๆ
บอกไม่รู้ถูกเลยยย คิดถึงบ้านมากแต่ดีที่เรามีเจอเพื่อนรูมเมทชวนไปนู่นนี่นั่น ทำให้จากเหงาๆกลายเป็นมีความสุขไปเลย
ช่วงนั้นเด็กปี1ก็จะมีอยู่หอเดียวกัน แล้วสังเกตุง่ายๆ  ปี1จะมีป้ายชื่อคล้องคอกันทุกคนเวลาไปเรียนก็ต้องใส่ ไปไหนก็ต้องคล้องคอไว้ตลอด
การทำความรู้จักใครใช่เรื่องยาก ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยถ้าจะถามชื่อถามสาขา คือง่ายมาแต่เราเป็นคนขี้อายมาก ไม่ค่อยถามใครเค้าหรอก

          มีอยู่วันนึงเรากับเพื่อนอีกสองคน ขอแทนว่า อิงกับแพรวนะคะ ส่วนเราชื่อพลอยลืมบอก เราสามคนเกิดหิวตอนกลางคืน
เลยชวนกันเดินไปเซเว่นที่อยู่ในมอ จิงๆ มันก็ไม่ไกลมากนะแต่มันมืดๆเหมือนกันถ้าเดินไปคนเดียวก็ไม่กล้าระหว่างที่เดินไป
ก็สวนกับ ผู้ชายคนนึงถือถุงเซ่นเว่นกลับมา(คงไปมาแล้ว)แล้วอยู่ๆแพรวผู้ที่มีอัธนาศัยดีมากกกกกในกลุ่มคุยได้กับทุกคน
แพรวเป็นผู้หญิงที่เฟรนลี่มากนางก็เกิดนึกคึกอะไรไม่รู้ พูดขึ้นมาว่า เราน่าจะมีเพื่อนผู้ชายต่างเจอร์เนอะ แล้วก็นางก็ทักผู้ชาย
ที่กำลังเดินสวนมาทันทีว่า “เทอๆ ชื่ออะไรอ่ะ” เราแพรวนะ เล้วนี้เพื่อนเรา พลอย อิง เห็นได้ชัดว่าผู้ชายคนนั้น สตั้นไป5วิ
ดูงงๆอึนๆกับการทักทายของนางแพรว ทั้งที่ไม่รู้จักกันเลยสักนิด 555 แล้วผู้ชายคนนั้นก็ตอบว่า อ่อ  เราชื่อก้องนะ
หลังจากนั้นแพรวก็ชวนก้องไปเซเว่นกับพวกเราด้วยทั้งๆที่ในมือก้องก็มีถุงเซเว่น คือก้องเพิ่งไปเซเว่นมาแล้วจะกลับหอ
แต่ก้องก็ไปด้วยกับเราก้องพูดประมาณว่าดึกแล้วไปกันแต่ผู้หญิงไม่ดีหรอกนะแล้วก็ช่วยถือของของพวกเรากลับมาด้วย
         นั่นแหละทำให้เราแอบปลื้มก้องมาตั้งแต่ตอนนั้นก้องดูเป็นผู้ชายน่ารักมากในสายตาเราอ่ะ ไม่ใช่แค่การกระทำ
แต่หน้าตาก้องก็เป็นผู้ชายในสเปคเราทุกอย่าง ขาวๆตี๋ๆ โอยยยยปลื้มหนักเลยทีนี่ แต่เราก็เก็บอาการไม่ได้บอกใคร
เก็บความปลื้มไว้คนเดียวตอนนั้นมันเขิลมากเลยอ่ะ (เขิลลทำไมไม่รู้ แค่มองหน้าชัดๆยังไม่ค่อยกล้า กลัวหน้าเราจะแดงขึ้นมา แย่เลย><)
แต่เหมือนเพื่อนเรามันจะรู้เพราะเวลาเราปลื้มใครเราจะพูดถึงคนคนนั้นบ่อยมากโดยไม่รู้ตัว พูดบ่อย ชมบ่อย ยิ้มกริ่มๆ  
พวกนางก็เลยแซวเราตลอดเรื่องก้องแต่เราเป็นคนขี้อายมาก   ตอนนั้นปฎิเสธตลอดว่าไม่ได้ชอบ แพรวก็ตัวดีชงตลอด
นางก็ไปหาเบอร์มาให้เสร็จเลย เอามายื่นให้เรา แต่อย่างที่บอกเราเป็นคนขี้อายมากก คือแบบปลื้มมากก็จริงนะแต่ให้โทรไปหา
ก่อนบอกเลยว่าไม่กล้าจิงๆ เราก็ไม่เคยโทรเลย แล้วด้วยความที่เรากับก้องอยู่กันคนละคณะกัน เราเลยไม่ค่อยได้เจอก้องบ่อยๆ
จะเจอก็ตามโรงอาหาร หรือบังเอิญเจอตามหอใน   เราคิดนะว่าคงมีแต่เราแหละที่จำก้องได้ เพราะหลังจากครั้งแรกที่เจอ
เราก็ไม่เคยคุยกับก้องอีกเลย เราเป็นคนที่ยิ่งชอบใครแล้วจะไม่กล้าคุยแบบต่อหน้าเลย มันอารมแบบเขิลๆ
ไม่รู้จะเริ่มพูดยังไงด้วยแหละ เคยนั่งเล่นเฟสบุคแล้วลองหาชื่อดู เผื่อจะเจออะไรงี้แต่ก็ไม่มี เราเลยไม่ค่อยรู้ว่าก้องเป็นไงบ้างเท่าไร
เพราะจะเจอที่ก็แค่ผ่านไป ผ่านมา เหมือนคนไม่รู้จักกันอ่า แต่เราก็จำก้องได้ตลอดแหละ วันเวลาก็ผ่านไป…..

       แล้วก็มีอยู่วันนึงเราขึ้นปี4 นั่งเล่นเฟสบุคอยู่เลื่อนหน้าฟีดลงเรื่อยๆ ไปเจอรูปผู้ชายคนหนึ่งตอนนั้นเราดีใจมาก ในรูปมีก้องอยู่ด้วย
แต่อยู่หลังผู้ชายคนนี้อีกนะ ตาเราโฟกัสไปที่ก้องเลย เราจำได้แม่นว่าเป็นก้องผู้ชายที่เราปลื้มมาตลอด  ก็เลยตัดสินใจดูชื่อที่แท็ก
แล้วก็แอดไปหาก้อง แต่ตอนนั้นไม่หวังคิดอะไรนะ แค่แอดไปดูรูปเค้าก็ยังดี ในใจคิดนะว่าก้องต้องมีแฟนแล้วแน่ๆเลย ต้องสืบให้ได้
จากในเฟสเนี้ยแหละ พอแอดไปตอนเช้า ตอนเย็นก้องก็ส่งมาในข้อความว่า ขอบคุณที่เราแอดนะในใจนี่คืออยากจะกรี๊ดเพราะ
ไม่คิดจะพิมไปก่อนอยู่แล้วไง ไม่กล้าหรอก พอก้องทักมาแบบนั้น เราเลยตัดสินใจถามก้องไปว่า ก้องจำพลอยได้มั้ย
เราเคยเจอกันตอนปี1ด้วยแหละ ก้องก็บอกว่า ขอโทดนะเราจำไม่ได้อ่า แป่ววววววววววววววเลยค่ะ   ใครจะไปจำได้ล่ะเนอะ 5555
ก็มีแต่เราแหละที่จำได้คนเดียว   หลังจากบทสนทนานั้นเราคุยกับก้องบ่อยขึ้น (ในเฟสนะ) ก้องบอกว่าเราคุยสนุกดี
จิงๆเราคุยเก่งแต่ในคอมแหละ ถ้าเจอนี่คงตัวซี๊ด 555  พอเรามีเฟสก้องเราก็แอบสืบตลอดว่าก้องมีแฟนรึยัง
แต่ในเฟสก้องไม่คุยมีอะไร รูปก็ไม่ค่อยมี ยากล่ะที่นี้  แต่เราก็สืบต่อไปเรื่อยๆ คุยกับก้อง
แรกๆก้องก็ไม่ได้มีท่าทีอะไรเลยคุยธรรมดากับเรามาก ถามมา ตอบไป  เราก็ทำใจไว้บ้าง แค่ได้คุยกับคนที่เราแอบปลื้มมานานเราก็ดีใจมากแล้ว      
                                                                                                        
แล้ววันนึงเหมือนเป็นจุดเริ่มต้นของเรากับก้องก็ได้แหละ คือว่าเรากำลังเดินไปตลาดนัดในมอ แล้วก็คุยกับก้องในแชทไปด้วยว่า
เรา:ก้องไม่มาเดินตลาดหรอ
ก้อง:ไม่ได้ไปอ่า เราไม่ค่อยชอบคนเยอะๆ อีกอย่างไม่มีใครไปด้วยหรอก (ประโยคนี่ทำให้เรารู้สึกว่าก้องขี้อ่อยยังไงก็ไม่รู้)
เรา:อ่าวหรอ ก็ไปกับแฟนไง (ได้ทีหลอกถามซะเลยล่ะกัน)
ก้อง: มีที่ไหนล่ะ
เรา: พิมแชทตอบไป  อ่อออ จ่ะ (ที่จิงคือยิ้มแก้มจะแตก ดีใจโคตตต)
ก้อง:แล้วพลอยล่ะ มีรึยัง
เราก็ตอบไปว่าเราไม่มีหรอก ใครจะมาชอบเราล่ะ
แล้วจู่ๆก้องก็บอกว่า ก้อง:เราไม่เคยเห็นหน้าพลอยชัดๆเลยนะ ว่างๆพลอยไปกินข้าวกับก้องมั้ย
เรา: ได้สิ อยู่ใกล้กันแค่นี้เอง (ในใจคิดว่ามัวแต่เขิลคงไม่ได้ล่ะ ต้องเจอสิคะ โอกาสมาถึงขนาดนี้ ><)
ก้องตอบกลับมาว่า ใกล้กันเพียงเอื้อมมือแต่บางทีเราก็มองไม่เห็นนะ
(โอ๊ยยยย ประโยคน้ำเน่าเงาจันทร์มาก แต่ก็ทำฉันละลายไปกองอยู่กับพื้นได้เลยยยยนะคะ )
ตอนนั้นโครตมีความสุขเลย โมเม้นแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนใจเต้นตึกๆๆ เหมือนฝันไปรึป่าว พอถึงวันนัดเราก็มาก่อนเวลานิดนึงเนื่องจากตื่นเต้นมากกกกกพยายามหายใจเข้าลึกๆๆ จำได้ว่าวันนั้นบรรยากาศดีมาก ก้องพาเราไปกินร้านนมแถวมอ จำได้ว่าสั่งขนมปังกับชามะนาวมากิน ไม่หิวเลยวันนั้น นั่งมองหน้า เพิ่งรู้ว่าอิ่มใจมันเป็นแบบนี้นี่เอง  ก้องก็ดูเป็นผู้ชายขี้อายเหมือนกัน เอะอะยิ้ม เอะอะยิ้มตลอดดดด โอยยยยเขิลสิคะ ( อยากจะบอกว่าพอเถอะคะคู๊ณณณ หยุดยิ้มแบบนี้เถอะ   )ก้องบอกว่าคิดว่าเราพูดเก่งซะอีกเห็นในแชทพิมเยอะเชียววว 55 เราบอกว่าจิงๆเราก็เหมือนก้องแหละคุยไม่เก่ง เก่งแต่ในแชท555 พอหลังจากได้เจอเราก็ยิ่งชอบเค้ามากขึ้นอีก แต่ก็กลัวว่าก้องจะไม่ได้คิดแบบเรา เพราะเราก็ธรรมดา แล้วท่าทีของก้องก็ดูยาก (เอะหรือเราดูไม่เป็น) ด้วยความที่ก้องก็เป็นคนขี้อายมั้งก็ดูยากอ่ะ ที่เค้ายิ้มๆเค้าอาจจะยิ้มเป็นมารยาทก็ได้มั้ง เราคงต้องเผื่อๆใจไว้บ้างแหละ อันนี้บอกตัวเอง (ดราม่าคนเดียวซะงั้น) แต่พอกลับมาเรากับก้องก็ยังคงติดต่อกันเหมือนเดิมแต่ตอนนี้ย้ายมาคุยในไลน์ ก้องขอไลน์เรา ก็คุยกันมากขึ้น วันนั้นเรารู้สึกว่าก้องพูดกับเราแปลกๆในใจที่กองไปที่ตาตุ้มเลย กลัวก้องจะพูดว่าไม่ได้ชอบเราหรืออะไรทำนองนี้รึป่าว แต่เค้าก็ยังไม่บอกสักที พูดแต่ว่ามีอะไรจะบอกนะ เสียงนิ่งๆ ไม่อยากบอกในแชทอยากบอกตอนเจอกันมากกว่า เราพยายามให้ก้องบอก แต่ก้องก็ยืนยันแบบนั้น เราก็เลยยอม (ตอนนั้นอึดอัดมาก คิดว่าคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ จะบอกอะไรก็รีบบอกมาเถอะจะได้ รีบทำใจ) แล้วก้องก็เปลี่ยนเรื่องคุยเราก็ลืมไปเลย
  
           พอมาถึงวันนึงวันสุดท้ายที่เราเรียนปี4 เรายังคุยกับเพื่อนสนิทของเราที่ชื่อไก่เลยว่า เราอยากรู้จิงๆว่าก้องคิดกับเรายังไงกันแน่ ไม่ชอบเลยสถานะคุมเครือรู้สึกดีมากๆแหละ แต่ไม่รู้ว่าเราคิดไปคนเดียวรึป่าว จะเป็นแบบนี้ไปอีกนานมั้ยย จะให้เริ่มก่อนก็ไม่กล้า แงๆๆ อึดอัดจิงๆ พอช่วงเย็นก้องก็ชวนเราไปเดินงานประจำปีที่จัดในมอ มีของขายเยอะมากกก เดินไปก็ซื้อของกินมา ก้องก็ชวนเรานั่งกินข้าวที่ซื้อมาแถวงานเลย พอกินเสร็จก็ประมาณ2ทุ่มได้ ก้องก็ชวนเราไปสะพานดาว คือมันจุดที่สวยของที่มอเราเลย ตั้งแต่เราอยู่มาเราก็เคยแค่ผ่านๆไปตอนกลางวัน แต่ไม่เคยไปดูดาวตอนกลางคืนที่นั่นเลย ก้องพาเราซ้อนมอเตอร์ไซร์ไป โรแมนนติก มั๊กๆๆ       พอถึงสะพานดาวเราก็เดินลงไป มองไปบนฟ้าคือสวยมาก แล้วมองจากจุดนั้น มองลงไปก็จะเห็นวิวของที่มอ เห็นแสงไฟของงานที่เราเพิ่งไปมา แล้วยิ่งคนข้างๆเป็นก้องมันทำให้เรารู้สึกดีมากๆเลย ในใจตอนนั้นก็คิดนะ พามานี่จะพูดอะไรรึป่าวน๊า (แอบเข้าข้างตัวเอง) แล้วก้องก็พูดกับเราว่า เราลองมาคบกันดูมั้ยยย  เอิ่มมมม ไม่มีการเกิ่นใดๆทั้งสิ้น  ชอคสิคะ เรางี้ตัวชาไปเลย ที่ไม่ได้ตอบไม่ใช่ไม่ชอบนะ แต่มันอึ้งอยู่ไง(ประมาณว่าฉันฝันไปรึป่าว) เรานิ่งไปแปปนึงก้องเลยถามเราว่าหรือพลอยว่ามันเร็วไปหรอที่เราจะคบกัน(เราอยากจะบอกก้องมากเลยว่าไม่เร็วไปหรอกอยากปลื้มเทอมาตั้งแต่ปี1ล่ะนะ 55)แล้วก็ตอบว่า ป่าววว ไม่เร็วหรอก แล้วก็ตอบตกลงกับก้องไปว่า อื้ออ ก็เป็นดิ เขิลมาก แล้วก้องก็บอกกับเราว่าตอนที่ก้องเหมือนมีอะไรจะบอกเราแต่ไม่พูดก็คือก้องก็ไม่แน่ใจว่าเราจะชอบก้องรึป่าว
(โอยยยย นี่ดูไม่ออกเลยหรอวันเราคิดยังไง คิคิ )

จนมาถึงปัจจุบันนี้เรากับก้องก็คบกันมาจะสองปีแล้ว ก้องทำให้เรารู้ว่าผู้ชายในฝันกับผู้ชายในชีวิตจิงเราเป็นคนๆเดียวกัน  ขอบคุณทุกๆอย่างที่ทำให้พลอยได้เจอก้องจิงๆคะ   

ขอบคุณที่อ่านมาจนจบน๊าเราขอให้ทุกคนสมหวังแบบเรา ได้เจอกับความรักดีๆนะคะ เพราะบางทีความรักดีก็อาจจะอยู่ไม่ไกลเรา